niedziela, 28 grudnia 2014

Zofia Borca (szkic biogramu)

  Zofia Borca (wł. Zofia Poborca) - wokalistka. Urodziła się 22 stycznia 1948 r. w Steblewie (woj, gdańskie). W 1966 r. ukończyła Technikum Ekonomiczne w Tczewie, gdzie przez kilka lat występowała jako solistka w szkolnym zespole Płomyki. Później była słuchaczką gdańskiego Studia Piosenki Polskiego Radia i Telewizji, prowadzonego przez pianistkę, pedagoga i kompozytorkę Renatę Gleinert (1938-2009). Śpiewała także w Zespole Estradowym Marynarki Wojennej "Flotylla".
  Pod koniec 1969 r. Z. Borca znalazła się w zespole Respekt, gdzie śpiewała w grupie wokalnej wraz z Krystyną Prońko i Elżbietą Linkowską. Z grupą nagrała kilka nagrań radiowych i "czwórkę" dla Polskich Nagrań. Piosenkarka wystąpiła 27 czerwca 1970 r. w koncercie "Premiery" podczas VIII KFPP w Opolu.(*) Po krajowej trasie koncertowej Respektu, która odbywała się wspólnie z grupą Czesława Niemena, zakończonej w czerwcu 1970 r., Z. Borca i obie wokalistki zespołu zostały zaangażowane do towarzyszącego piosenkarzowi tercetu wokalnego.  Z Cz. Niemenem występowały podczas koncertów (m. in. seria występów "Niemen przedstawia"), a w grudniu zaśpiewały na płycie Niemen Enigmatic (PN Muza XL/SXL 0710). Następnie śpiewała w chórkach Skaldów.
  W styczniu 1972 r. wokalistka znalazła się w składzie zespołu Rodzina Pastora. Grupę tworzyli: Z. Borca - śpiew; Piotr "Pastor" Buldeski - gitara basowa; Marek Migdalski - gitara, gitara dwunastostrunowa, śpiew i Dominik Kuta - gitara, flet. Formacja nagrała kilka utworów dla radia i "czwórkę" dla Polskich Nagrań, wydaną pod szyldem Grupa Dominika. (**)
  Współpraca wokalistki z formacją nie trwała długo i artystka zdecydowała się na karierę solową. Rozpoczęła współpracę z Gdańską Agencją Artystyczną BART, występując z grupą wokalno-instrumentalną Atlas. Telewizyjne Studio 13 przyniosło jej sukces piosenką "Do złotej doliny" (II nagroda i nagroda publiczności). Z. Borca koncertowała w kraju i za granicą - NRD, ZSRR i USA - gdzie przebywała jesieni 1977 r. do stycznia 1979 r. Brała udział w krajowych festiwalach - w Opolu - KFPP Opole 1974 (koncert "To śpiewa młodość"); KFPP Opole 1976 (koncert "Tip-Top, czyli zamiast dyskoteki", gdzie wykonała dwie piosenki: "A ja wierzyłam ci" i "Z miłością trzeba w zgodzie żyć") oraz w Kołobrzegu - FPŹ Kołobrzeg 1974 - piosenka "Zostań moim adiutantem" i FPŻ Kołobrzeg 1975, gdzie zaśpiewała piosenkę "Gdybym była generałem".
  Piosenkarka występowała na estradzie do 2004 r.

Zofia Borca




NAGRANIA PŁYTOWE:

NAGRANIA PŁYTOWE SOLOWE:

PD R0099-II Ruch (1972)
Do złotej doliny

PD R0668 KAW (1975)
Z miłością trzeba w zgodzie żyć

PD R/a-72a Tonpress (1975)
Z miłością trzeba w zgodzie żyć

LP SX 1234 PN Muza (1975)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PREMIERY - KOŁOBRZEG '75
Gdybym była generałem

MC Wifon [bez numeru katalogowego]
[RÓŻNI WYKONAWCY] MELODIE Z ANTENY - 4
Złote wspomnienia



NAGRANIA PŁYTOWE SESYJNE:

EP N0611 Pronit (1970)
RESPEKT
Cały maj / Górnik gola // Dziura / Daleko przed siebie

LP SXL 0710 PN Muza (1971)
[CZESŁAW NIEMEN I ENIGMATIC] NIEMEN
Człowiek jam niewdzięczny / Italiam, Italiam / Enigmatyczne impresje

LP SX 4005 PN Muza (2009)
[RÓŻNI WYKONAWCY] POLISH FUNK 4
Respekt - Daleko przed siebie

MC CK 1289 PN Muza (1993)
[RÓŻNI WYKONAWCY] ZŁOTE LATA POLSKIEGO BEATU 1971 VOL. 1
Czesław Niemen i Enigmatic - Italiam, Italiam

MC CK 1372 PN Muza (1995)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PRZEBOJE MARKA GASZYŃSKIEGO
Respekt - Cały maj

CD PNCD 248 PN Muza (1993)
[RÓŻNI WYKONAWCY] NIE ZADZIERAJ NOSA... PRZEBOJE MARKA GASZYŃSKIEGO
Respekt - Cały maj

CD  1222 PN Muza (2009)
[RÓŻNI WYKONAWCY] POLISH FUNK VOL. 4
Respekt - Daleko przed siebie

CD PNCD 1248 PN Muza
CD J0411-RPK Agora
[CZESŁAW NIEMEN] NASZ NIEMEN
Czesław nIEMEN I eNIGMATIC - Człowiek jam niewdzięczny

CD PNCD 1273 PN Muza (2009)
[RÓŻNI WYKONAWCY] LATA 70. 40 PRZEBOJÓW
Czesław Niemen i Enigmatic - Italiam, Italiam

CD PNCD 1574 PN Muza (2014)
[CZESŁAW NIEMEN I ENIGMATIC] NIEMEN
Człowiek jam niewdzięczny / Italiam, Italiam / Enigmatyczne impresje


SPIS UTWORÓW SOLOWYCH (sporządzony na blogu :  http://marcin23-s.blogspot.com/ ):
1. Do złotej doliny
2. Z miłością trzeba w zgodzie żyć
3. Złote wspomnienia
4. A ja wierzyłam Ci
5. Tak naprawdę żyć
6. Gram va banque
7. A czas ucieka
8. Smak goryczy
9. Gdybym była generałem
10. Głupiś Ty
11. Młody bez brody
12. Za miastem mieszka cisza
13. W życiu szkoda każdej chwili
14.Zostań moim adiutantem
15.Wszystkie sny


Źródła:
 http://www.zse.tcz.pl/?akcja=text&dzial=wybitni_absolwenci
 http://marcin23-s.blogspot.com/2010/10/zofia-borca.html
 http://marcin23-s.blogspot.com/2011/01/spotkanie-z-zofia-borca.html
 http://marcin23-s.blogspot.com/2010/12/zofia-borca-post-scriptum.html (zdjecie)
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia_Borca
 http://pl.wikipedia.org/wiki/VIII_Krajowy_Festiwal_Piosenki_Polskiej_w_Opolu
 http://pl.wikipedia.org/wiki/XII_Krajowy_Festiwal_Piosenki_Polskiej_w_Opolu
 http://pl.wikipedia.org/wiki/XIV_Krajowy_Festiwal_Piosenki_Polskiej_w_Opolu
 http://www.kppg.waw.pl/person.php?art=2949&ruch=200
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 archiwalny egzemplarz miesięcznika Non Stop (NS 3/1972) (Rodzina Pastora) (tekst i zdjęcie)


Dużo informacji i zdjęć Pani Zofii można znaleźć w trzech odsłonach na blogu  http://marcin23-s.blogspot.com . Polecam zajrzeć na tą stronę.

(*) W internetowych źródłach podane jest, że Pani Zofia brała udzial w festiwalu opolskim jako solistka. Mnie wydaje się, że uczestniczyła w tej imprezie jako wokalistka grupy Respekt. Niestety, ale nie ma potwierdzenia żadnej tezy...
(**) Nie mam "czwórki" Grupy Dominika, więc nie mogę powiedzieć, czy Pani Zofia śpiewała na tym mini albumie. Może ktoś wie?

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

niedziela, 21 grudnia 2014

Elżbieta Linkowska (szkic biogramu)

  Elżbieta Linkowska - wokalistka, pianistka.
 Swoje pierwsze doświadczenia wokalne zdobywała w żeńskiej grupie wokalnej Elżbietki. Formację tworzyły cztery Elżbiety: Linkowska, Metzler, Marciniak i Stobnicka. Był to kwartet wokalny działający w gdańskim klubie "Na poddaszu" zakładu Urządzeń Okrętowych "Hydroster", a wokalistki zostały wybrane w konkursie spośród pięćdziesięciu kandydatek. Na scenie grupie wokalnej akompaniował gdański zespół Meteory. W 1966 r. Elżbietki zdobyły II miejsce na ogólnopolskim przeglądzie zespołów artystycznych ZMS. Rok później zajęły I miejsce na festiwalu kulturalnym związków zawodowych w kategorii zespołów wokalnych. W 1968 r. dwukrotnie zdobyły I miejsce w gdańskich giełdach piosenek. W 1969 r. Elżbietkom przypadła główna nagroda gdańskiego festiwalu Muzyki, Pieśni i Tańca - Złoty Klucz Wiolinowy.
 Pod koniec 1969 r. E. Linkowska znalazła się w składzie rzeszowskiego Respektu, gdzie grupę wokalną tworzyły także Krystyna Prońko i Zofia Borca. Formacja nagrała kilka utworów dla Programu III PR. W 1970 r. wyruszyła w trasę koncertową po kraju, zakończoną w czerwcu w Warszawie. Wspólne występy z Czesławem Niemenem zakończyły się zaangażowaniem trzech wokalistek do towarzyszącego mu zespołu wokalnego. Z Cz. Niemenem występowały podczas koncertów (m. in. seria koncertów "Niemen przedstawia"), a w grudniu zaśpiewały na płycie Niemen Enigmatic (PN Muza XL/SXL 0710).
   Z początkiem 1974 r. E. Linkowska znalazła się w składzie żeńskiej grupy wokalnej Pro Contra. Współpraca nie trwała długo, bo jeszcze w tym roku piosenkarka występowała w Bractwie Kurkowym 1971, by na przełomie 1974/1975 odejść, wraz ze Zbigniewem Nowakiem - do powstającego zespołu Happy End.
  W kwietniu 1977 r. znalazła się w składzie nowo powstałego łódzkiego zespołu Metro-77. W skład grupy wchodzili: E. Linkowska - śpiew, instrumenty klawiszowe; Mirosław Kusiakowski - gitara basowa, śpiew; Jerzy Kowalski (eks Projekt) - gitara dwunastostrunowa, śpiew; Ireneusz Traczyk - gitara, instrumenty klawiszowe i Sławomir Chudzyński - perkusja. Formacja nagrała dla radia kilka piosenek, m. in. "Komu mogę dać tę miłość", "Sen o tobie" i "Układ z panem X".
 I to wszystkie - jak na razie - znalezione przeze mnie informacje o tej interesującej piosenkarce.

Elżbieta Linkowska
(okładka tygodnika Panorama 47/1976)


Elżbieta Linkowska (1974)

Metro-77 (NS 11/1977)


Źródła:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995) (tekst i zdjęcie);
 "Motława - Beat. Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych" - autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha;
 archiwalny egzemplarz miesięcznika Non Stop (NS 11/1977);
 archiwalny numer tygodnika Panorama (nr 46/1976)

 Zdjęcie okładki Panoramy, z którego pochodzi wyżej publikowana ilustracja, nie zawiera żadnych informacji o piosenkarce. W opisie zdjęcia jest napisane: "Elżbieta Linkowska - piosenkarka grupy Exodus" (zdjęcie Antoni Labryga). Innych informacji brak. Czy chodzi o grupę Exodus braci Puczyńskich? Nie wiem. W biogramie zespołu w wikipedii nie ma informacji o udziale Pani Elżbiety w składzie formacji. Grupa powstała na jesieni 1976 r. , co wskazywało by na tą formację... Ale to tylko moje domysły.

 W sumie to niewiele znalazłem informacji o Pani Elżbiecie. Niestety, w internecie informacji o piosenkarce jest bardzo mało.
 Mnie zastanawia to, że artystka przeważnie śpiewała w wieloosobowych chórkach, a nie postawiła na karierę solową.
 Uzupełnienie biogramu mile widziane!

niedziela, 7 grudnia 2014

System (wycinek prasowy)


  Na temat tego zespołu znalazłem tylko ten wycinek, najprawdopodobniej to artykuł Pana Dariusza Michalskiego zamieszczony w Sztandarze Młodych. Zamieścił go kiedyś na jednym z wielu swoich blogów Jego imiennik ze Szczecina.
  Nie mając do dyspozycji więcej materiałów, nie silę się na stworzenie biogramu tego zespołu. Przedstawiam ten materiał, a jeśli gdzieś pojawi się informacja o późniejszych losach formacji, to spróbuję opracować szkic biogramu.
  Żywot grupy nie był chyba zbyt długi, bo Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej podaje, że jesienią 1972 r. w Grupie ABC znalazł się W. Chróst, a w 1974 r. w zespole Breakout grali, wspomniany, W. Chróst i W. Morawski. Wiosną 1975 r. w Grupie Dominika pojawia się R. Czystaw, a w styczniu 1977 r. W. Bruślik gra w Świadectwie Dojrzałości.
  Strona http://www.kppg.waw.pl/ nie podaje żadnych informacji o nagraniach płytowych zespołu, co pozwala zaryzykować twierdzenie, że grupa takowych nie miała.

niedziela, 30 listopada 2014

Crash (szkic biogramu)

  Zespół wokalno-instrumentalny Crash powstał we Wrocławiu we wrześniu 1976 r. z inicjatywy Zbigniewa Czwojdy. Pierwszy skład grupy tworzyli: Z. Czwojda – trąbka, lider; Władysław Kwaśnicki – saksofon altowy, saksofon sopranowy; Juliusz Mazur – fortepian; Stanisław Zybowski (1953 - 2001) – gitara; Andrzej Pluszcz (1948 - 2005) – gitara basowa; Adam Bielawski – perkusja. Muzycy formacji poprzednio związani z zespołami: Spisek Sześciu (z. Czwojda, A. Bielawski, A. Pluszcz), Integracja (S. Zybowski), Jumbo Jazz Band i Big Band Wrocław. Crash wykonywał muzykę jazz-rockową, będąc w czołówce polskich grup wykonujących fusion jazz.
  W październiku 1976 r. zespół udanie zadebiutował na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej "Jazz Jamboree" w Warszawie. Grupa wystąpiła na wielu imprezach jazzowych, w tym na festiwalach - w Polsce (m.in. w Kaliszu, Krakowie, Lublinie, Warszawie, Wrocławiu) i za granicą (San Sebastian w Hiszpanii oraz w Danii, RFN i Szwecji). Na koncertach zespół chętnie wykonywał kompozycje Chicka Corei.
  W lipcu 1977 r. Crash zdobył I nagrodę na II Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w San Sebastian w kategorii zespołów jazzu nowoczesnego, a basista formacji - A. Pluszcz uznany został najlepszym instrumentalistą imprezy. Rok później zespół wystąpił tam w roli gościa.
  W 1977 r. nastąpiły pierwsze zmiany personalne - nowym perkusistą grupy został Zbigniew Lewandowski (eks Sami Swoi), a wiosną 1978 r. do formacji dołączyła wokalistka Grażyna Łobaszewska. W koncertach głównych festiwalu "Jazz nad Odrą'78" Crash wystąpił z nową solistką oraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Tadeusza Chałaja i wykonał utwór pt. "Baśń o brzydkim kaczątku" (komp. Z. Czwojda). Ponownie na tym festiwalu zespół wystąpił w 1981 r.
  W 1978 r. G. Łobaszewska wraz grupą Crash otrzymała III nagrodę na KFPP w Opolu za wykonanie piosenki "Zwierciadło czasu". W 1979 r. formację opuścił jej założyciel Z. Czwojda, a zespół stał się kwintetem. W roku następnym Z. Lewandowskiego zastąpił Wojciech Morawski. Okresowo z zespołem współpracowali także perkusiści Ryszard Kupidura (eks Maanam), Jose Torres i Marek Surzyn.
  Menedżerem formacji był Maciej Partyka, a akustykiem Andrzej "Anzelm" Knapczyński.
  Grupa zakończyła działalność w 1983 r.

Crash (lata 70-te)
od lewej: S. Zybowski, A. Pluszcz, Z. Czwojda, J. Mazur, W. Kwaśnicki, Z. Lewandowski.




NAGRANIA PŁYTOWE I KASETOWE:

MC NK-529 Wifon (1978)
CRASH
Końcówka banderoli / Kakadu / Nocna zabawa // Baraqua / Trzy po cztery / Akele
  Skład: Z. Czwojda - trąbka, kierownik muzyczny; W. Kwaśnicki - saksofon altowy i sopranowy; S. Zybowski - gitara; A. Pluszcz - gitara basowa; J. Mazur - fortepian, instrumenty klawiszowe; Z. Lewandowski - perkusja, instrumenty perkusyjne

LP SX-1782 Muza (1979)
MC CK-359  Muza
SENNA OPOWIEŚĆ JANA B.
Chociaż niewiele, ale zawsze / Senna opowieść Jana B. / Niespokojny duszek // Rysopis na wszelki wypadek / W jednej chili / W najprostszych gestach
  Skład: G. Łobaszewska - śpiew (2, 4, 6); A. Pluszcz - gitara basowa,lider; W. Kwaśnicki - saksofona altowy i sopranowy; S. Zybowski - gitara; J. Mazur - instrumenty klawiszowe; Z. Lewandowski - perkusja

LP 005 Ja & Ro (1981) [RFN]
EVERY DAY A TRIAL
Half a Piece / Check Please / Every Day a Trial / Wpadka Władka / Good Message / In My Shelter / Little Sad Story
 Skład: G. Łobaszewska - śpiew; W. Kwaśnicki - saksofon; J. Mazur - instrumenty klawiszowe; A. Pluszcz - gitara basowa; S. Zybowski - gitara; W. Morawski - perkusja

LP 4115 Ja & Ro (1983) [RFN]
SOMETHING BEAUTIFUL BUT NOT EXPENSIVE
Needle Of Love / Flowering Sky / Rockin`n`Bopin` / Yellow Party / Be Aware Of... / The Happy Sanitary Man / Koliflower /  Trio / Something Beautiful But Not Expensive / Chicharera
  Skład: G. Łobaszewska - śpiew (1 - 4); W. Kwaśnicki - saksofon; J. Mazur - instrumenty klawiszowe; A. Pluszcz - gitara basowa, akordeon; S. Zybowski - gitara; W. Morawski - perkusja; J. Torres - instrumenty perkusyjne; R. Kupidura - perkusja (2, 9)

MC STC 1008 Rogot (1983)
LIVE IS BRUTAL
Needle of Love / Flowering Sky / Rockin' and Boppin' / Be Aware Of... // The Happy Sanitary Man / Koliflower / Trio / Something Beautiful But Not Expensive / Chicharera
  Skład: G. Łobaszewska - śpiew; J. Mazur - instrumenty klawiszowe; W. Kwaśnicki - saksofon; S. Zybowski - gitara, śpiew; A. Pluszcz - gitara basowa, akordeon; W. Morawski - perkusja; R. Kupidura - perkusja; J. Torres - instrumenty perkusyjne
 Nagrano na żywo w "Teatrze Stu" w Krakowie


SP S-137 Tonpress (1978)
Michałek" / "Pejzaże

SP 35-4192 Ja & Ro (1983) [RFN]
Needle of Love"/ "Trio

LP Z-SX-0648 Poljazz (1977)
[RÓŻNI WYKONAWCY] JAZZ NAD ODRĄ '77 - LAUREACI
Akalei

MC NK-507 Wifon (1978)
[RÓŻNI WYKONAWCY] OPOLE 78
Zwierciadło czasu

LP 9115 0871-72 Opus (1980)
[RÓŻNI WYKONAWCY] BRATISLAVSKE DZEZOVE DNI
God Bless The Child  / Ka-Ka-Du

LP 001/002 ZPR (1984)
[RÓŻNI WYKONAWCY] MUSIC FROM POLAND '84
Needle Of Love"

LP SX 4006 Muza (2008)
CD PNCD 1223 Muza (2008)
[RÓŻNI WYKONAWCY] WHY NOT SAMBA
W najprostszych gestach

CD PNCD 1337 (2011)
[RÓŻNI WYKONAWCY] OFF SEASON
Chociaż niewiele, ale zawsze


Źródła:
 https://www.facebook.com/pages/Grupa-Crash/182909888435646 (tekst i zdjęcie)
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Crash_%28zesp%C3%B3%C5%82_muzyczny%29
 http://www.kppg.waw.pl/person.php?art=1887&ruch=200


Uzupełnienie biogramu mile widziane!

niedziela, 23 listopada 2014

Heam (szkic biogramu)

  Zespół instrumentalny Heam powstał w lipcu 1975 r. w Poznaniu. Nazwa grupy powstała od pierwszych liter imion członków pierwszego składu zespołu, którymi byli: Henryk Tomczak (eks Stress) - gitara basowa);  Eugeniusz Parzyński  - perkusja; Andrzej Modrzejewski - elektronik-akustyk formacji i  oraz Marek Biliński - instrumenty klawiszowe, lider. Zespół działał przy studenckim klubie "Nurt", a zrzeszony był w Wielkopolskim Klubie Jazzowym. Twórczość grupy zawierała elementy rocka, jazzu, muzyki poważnej i elektronicznej.  Formacja zdobyła I nagrodę - Złotego Kameleona - na VI Wielkopolskich Rytmach Młodych - Jarocin '75. Nagrodą była sesja nagraniowa  studiu Giełda w Poznaniu (zarejestrowano suitę "Przedwiośnie"). Wkrótce w zespole nastąpiły pierwsze zmiany - na perkusji E. Parzyńskiego zastąpił Marek Olszak-Dobosz. W 1976 r. Formacja wystąpiła - obok SBB i Scorpio - podczas 22 Musicoramy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego oraz gościnnie - obok Apokalipsy i Ergo Bandu - na WRM - Jarocin '76. W tym samym roku Heam został jednym z laureatów I Wałbrzyskiej Jesieni Estradowej.
  Zespół występował m. in. z SBB i Czesławem Niemenem. Grupa zaczęła zmierzać w kierunku muzyki elektronicznej spod znaku Klausa Schulze czy Keitha Emersona. Przykładem tego typu twórczości jest trzydziestominutowa suita pt. "Komedia ludzka", w której pojawiają się muzyczne cytaty z Jana Sebastiana Bacha, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Fryderyka Chopina, a także fragment kompozycji innego tuza muzyki elektronicznej Jana Hammera.
  W czerwcu 1977 r. do grupy dołączyli: Wojciech Hoffmann - gitara oraz Przemysław Pahl (eks Stress) - perkusja. W tym samym roku zespół wystąpił na imprezie "Maraton Jazzowy" wspólnie z zespołem Warsztat., a także gościnnie - obok Wojciecha Kordy i jego Hordy oraz Homo Homini - na VII Wielkopolskich Rytmach Młodych - Jarocin '77. W 1978 r. Heam pojawił się na imprezach: Międzynarodowej Wiośnie Estradowej w Poznaniu i  Pop Session '78 w Sopocie, gdzie wystąpił razem z Haliną Frąckowiak. Współpraca z wokalistką zaowocowała wspólnymi koncertami podczas tournee po ZSRR - od połowy października do połowy grudnia 1978 r. - w czasie którego zespół zanotował 66 występów. Muzycy specjalnie na tę trasę zmienili aranżacje utworów z płyty "Geira" (nagranej przez wokalistkę z grupą SBB), ale wykonywali także utwory instrumentalne z własnego repertuaru. Po powrocie do Polski grupa zarejestrowała w Studiu Polskiego Radia w Lublinie pięć utworów. W lipcu 1979 r. Heam wystąpił podczas Muzycznego Campingu w Lubaniu, obok m.in. grup Exodus, Irjan, Kombi, Krzak, Porter Band, Bogdana Gajkowskiego i jego Magicznej Maszyny. Muzyka formacji zyskała bardziej rockowe brzmienie, czego wyrazem była zmiana nazwy na Krater, a następnie na Krater Rock Band. Pod nową nazwą zespół działał w składzie: M. Biliński - instrumenty klawiszowe, fortepian; H. Tomczak - gitara basowa; W. Hoffmann - gitara i P. Pahl - perkusja. Grupa wystąpiła 14 grudnia 1979 r. w Poznaniu na imprezie Muzyka Młodej Generacji - Rock 1979 (obok grup: Kasa Chorych, Krzak, Porter Band, Kombi i Exodus). Wkrótce drogi muzyków się rozeszły i na przełomie 1979/1980 zespół zakończył działalność (autor notki biograficznej w wikipedii podaje datę 3 stycznia 1980 r.).
  M. Biliński założył nową formację Arbiter Elegantiarum z wokalistą Włodzimierzem Grzesikiem, a następnie trafił do popularnej grupy Bank, by nieco później rozpocząć karierę solową.  H. Tomczak i W. Hoffmann założyli heavy metalowy zespół Turbo.

Heam (1976 r.).
Od lewej: M. Biliński, M. Olszak-Dobosz i H. Tomczak

Zdjęcie Marek Radzikowski (Panorama nr 48/1976)


Źródła:
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Heam
 http://www.jarocin-festiwal.com/historia/popsession/1978/folder/mmg2.html
 http://sbbfanblog.blogspot.com/2011_12_01_archive.html (tekst i zdjęcie)
 http://neptun-gdansk.w.interia.pl/wyw_z_mb.html
 http://www.zl.xn--luba24-leb.pl/1,3558,1,item.html
 archiwalne numery miesięcznika Non Stop ( 12/1976; 1/1978; 8/1978; 11/1978; 10/1979; 12/1979)


1. Biogram grupy Heam w wikipedii jest bodaj najlepiej opracowanym opisem działalności mało znanej formacji dla której brak ogólnie dostępnych źródeł. Brawa dla autora.
2. Moja notka oparta jest na biogramie z wikipedii, zweryfikowanym wiadomościami z Non Stopu. Choć czytając informacje z tego pisma trzeba mieć świadomość, że jego autorzy popełniali sporo błędów...

niedziela, 16 listopada 2014

Eden (szkic biogramu)

  Zespół wokalno-instrumentalny Eden powstał w Warszawie w grudniu 1972 r. Grupę tworzyli: Danuta Ławrynowicz - śpiew, banjo, instrumenty perkusyjne; Tadeusz Bajewski - gitara, harmonijka ustna, fortepian, lider, kompozytor większości piosenek i Maciej Kubicki - gitara basowa, skrzypce, instrumenty perkusyjne.
  Jesienią 1974 r. formacja trafiła pod skrzydła Domu Kultury Zakładów Radiowych im. M. Kasprzaka, gdzie zapewniono jej dobre warunki do pracy. Niedługo potem grupa uczestniczyła w Mokotowskiej Jesieni Muzycznej. Na ogólnopolskiej scenie muzycznej formacja pojawiła się dzięki piosence "Oko za oko", która została zauważona na KFPP Opole '75 (koncert "Po raz pierwszy w Opolu - Debiuty" - 26 czerwca 1975 r.). Efektem tego było roczne stypendium ufundowane przez ZPR oraz kurs szkoleniowy w tej instytucji. W finale III Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego, który odbył się w dniach 26-28 września 1975 r. w Katowicach, zespół otrzymał wyróżnienie.
  26 czerwca 1976 r. na koncercie Premiery XIV KFPP Opole '76 formacja zaprezentowała swoją piosenkę "Rajska jabłoń".
  Dorobek fonograficzny zespołu jest bardzo skromny. Debiut płytowy grupy to piosenka "Oko za oko" na dzielonym z Andrzejem Dąbrowskim singlu Tonpressu. Oprócz singla formacja nagrała także wydaną przez Pronit EP-kę z utworami: "Wiosna"; Hej przyjacielu" i "Dla ciebie Cygan się powiesił". Piosenka "Oko za oko" została wydana także na kasecie Wifonu "Rewia rytmów nr 2".
  Utwory grupy Eden były prezentowane na antenie Polskiego Radia, głównie w Programie I. Zespół wystąpił także widowisku telewizyjnym "Sentymenty" w reżyserii Olgi Lipińskiej. Formacja występowała z koncertami na terenie całego kraju i za granicą. Eden zakończył działalność pod koniec lat 70-tych.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP Z-N0609 Pronit
IMPRESJE
Wiosna // Hej przyjacielu / Dla ciebie Cygan się powiesił

SP S10 Tonpress (1975)
[RÓŻNI WYKONAWCY] OPOLE 75
Oko za oko

MC CL 093 Stilon
[RÓŻNI WYKONAWCY] REWIA RYTMÓW NR 2
Oko za oko


EDEN (Non Stop nr 9/1975)

EDEN (Non Stop nr 11/1975)

EDEN (Non Stop nr 3/1976)


Źródła:
 Archiwalne numery miesięcznika Non Stop (nr 9/1975, 11/1975, 3/1976) (tekst i zdjęcia)
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Eden_%28polski_zesp%C3%B3%C5%82_muzyczny%29
 https://pl.wikipedia.org/wiki/XIII_Krajowy_Festiwal_Piosenki_Polskiej_w_Opolu
 https://pl.wikipedia.org/wiki/XIV_Krajowy_Festiwal_Piosenki_Polskiej_w_Opolu
 http://kppg.waw.pl/Strona%202019/person.php      [kppg#:3772]

 [Biogram uzupełniony 2.06.2019 r.]

  I to wszystko, co mi się udało znaleźć na temat tego obiecującego - wtedy - zespołu. Dalsze losy grupy nie są mi znane. Wszelka pomoc przy uzupełnieniu tego materiału mile widziana.

  Numery miesięcznika Non Stop, które posiadam w wersji elektronicznej nie są kompletne. Części numerów brakuje, a w niektórych brakuje całych stron lub ich fragmentów, bo ówczesny fan - uczciwy inaczej wandal - wyrwał kartkę lub "wyciął" część strony długopisem i zabrał sobie "trofeum" z bibliotecznego pisma. Szkoda, bo mogły być tam istotne materiały.

Dziękuję bardzo za komentarz, który wskazał na krótki biogram zespołu w Wikipedii!

niedziela, 9 listopada 2014

Stalowy Bagaż

  Zespół wokalno-instrumentalny Stalowy Bagaż powstał na początku 1981 r. Grupę tworzyli: Aleksander Mrożek (eks Porter Band, Test, Nurt) - gitara; Kazimierz Cwynar (eks Porter Band, Test, Nurt) - gitara basowa; Jacek Krzaklewski (eks Test, Spisek, Art Flash) i Bolesław Patryn (eks Jazz Day) - perkusja. Na początku działalności formacja towarzyszyła Izabeli Trojanowskiej podczas jej występów, a w poznańskim studiu nagrała z piosenkarką cztery utwory, które potem zostały wydane na EP-ce Tonpressu. Zespół zadebiutował z wokalistką podczas "Rock Areny", gdzie także wykonał utwory bez solistki (m.in. "Savage" z rep. The Shadows). Z I. Trojanowską grupa wystąpiła także na XIX KFPP w Opolu, gdzie wykonała "Pieśń o cegle" oraz "Na bohaterów popyt już minął". Po wyjeździe solistki na występy w USA formacja zaczęła samodzielne występy.
  Pod koniec maja 1981 r. Stalowy Bagaż nagrał w studio PR w Poznaniu piosenki: "Baczność"; "Hamuj, hamuj" i "Pożegnanie pychy", które śpiewał K. Cwynar (teksty do dwóch ostatnich piosenek napisał satyryk Jan Kaczmarek) oraz utwór instrumentalny "Riki Tiki"(*), w którym na skrzypcach grał Krzesimir Dębski. Grupa koncertowała na terenie województw: szczecińskiego, katowickiego i olsztyńskiego.
  Późną jesienią do zespołu doszedł wokalista Leszek Kot (eks Romuald & Roman; Pakt, Kasa Chorych). Muzyka formacji stała się cięższa, hard rockowa.  W dniach 2-5.12.1981 r. w rozgłośni PR w Szczecinie zespół nagrał 10 nowych utworów, którymi były kompozycje członków formacji w większości do tekstów Jacka Zwoźniaka. Materiał ten był planowany na pierwszy album grupy. Podczas sesji Grzegorz Dubowski zrealizował dwa programy dla TVP.
  Latem 1982 r. nowym wokalistą zespołu został Leonard Kaczanowski, znany dotychczas z jazzowych fascynacji.  Stalowy Bagaż tworzyli wtedy: A. Mrożek - gitara; K. Cwynar - gitara basowa; J. Krzaklewski - gitara; Andrzej Polak - perkusja i L. Kaczanowski - śpiew, instrumenty klawiszowe. Muzyka grupy powędrowała w rejony nowej fali. Formacja nagrała dla radia m. in. utwory: "Synowie nocy"; "Morze ognia", "Wielki błąd"; "Oto spowiedź" i "Opera". Ostatni z utworów był także prezentowany w Telewizyjnej Liście Przebojów. Zespół przygotował nowy program oparty na tekstach J. Zwoźniaka i Macieja Zembatego do kompozycji A. Mrożka, K. Cwynara i L. Kaczanowskiego. Jesienią J. Krzaklewski odchodzi do Bandy i Wandy, a grupa koncertuje jako kwartet. Zespół dwukrotnie występuje w RFN podczas Wystawy Polskiej Sztuki Współczesnej w Heidelbergu (w październiku 1982 r. i kwietniu 1983 r.). W marcu 1983 r. Stalowy Bagaż wystąpił podczas poznańskich "Rockolekcji", obok m.in. Republiki i Mechu. Próba nagrania albumu zespołu nie powiodła się. Grupa uległa rozwiązaniu latem 1983 r.
  K. Cwynar i L. Kaczanowski utworzyli grupę Tabu, w skład której weszli także: Jerzy Kaczanowski (eks CDN) - gitara, Waldemar Mleczko (eks Tapir) - gitara, śpiew i Mirosław Kowalczyk (eks Vincent van Gogh) - perkusja. Zespół zarejestrował tylko kilka nagrań  demo dokonanych w "Piwnicy Świdnickiej". (**)
  A. Mrożek wszedł w skład grupy Hazard, która powstała na bazie grupy Cross, towarzyszącej wcześniej Krzysztofowi Cugowskiemu. Formację tworzyli: A. Mrożek - gitara; Grzegorz Markowski  - śpiew; Ireneusz Nowacki - perkusja; Romuald Tarnawski - gitara basowa i Andrzej Wysakowski - gitara. Zespół nagrał singla dla Tonpressu (S-486) z utworami: "Ciągły ból głowy" i "Jeśli nie wiesz, co jest grane".

Stalowy Bagaż 

Stalowy Bagaż
od lewej: A. Mrozek, B. Patryn, L. Kot, J. Krzaklewski, K. Cwynar

Stalowy Bagaż (1983)
Od lewej: K. Cwynar, L. Kaczanowski, A. Polak i A. Mrożek
NAGRANIA PŁYTOWE

CD GAD CD 056 GAD Records (2017)
CIEŻKI ROK
Nie idź do opery / Wojna słów / List emigranta / Bądź sobą / Ciężki rok / Jak zacząć / Po co tu przychodzisz / Za cichy świat / Krzywda / Mój powrót / Hamuj, hamuj / Baczność / Riki Tiki / Pożegnanie pychy
  Skład: A. Mrożek - gitara (1-14); K. Cwynar - gitara basowa (1-14), śpiew (11-14); J. Krzaklewski - gitara (1-14); Bolesław Patryn - perkusja (1-14); Lesław Kot - śpiew, gitara (1-10); gościnnie Krzesimir Dębski - skrzypce (13)
  Nagrania 1-10 - dokonano 2-5.12.1981 r. w studiu PR w Szczecinie
  Nagrania 11-14 - dokonano w maju 1981 r. w studiu PR w Poznaniu

EP N54 Tonpress (1981)
IZABELA TROJANOWSKA I STALOWY BAGAŻ
Przyda się do kartoteki / Na bohaterów popyt minął // Pieśń ocegle / Czysty zysk
 Skład: I. Trojanowska - śpiew i Stalowy Bagaż: K. Cwynar - gitara basowa; A. Mrożek - gitara; J. Krzaklewski - gitara; B. Patryn - perkusja

EP N43 Tonpress (1981)
VIII KONKURS NA PIOSENKĘ DLA MŁODZIEŻY
Na bohaterów popyt minął
 Skład: I. Trojanowska - śpiew i Stalowy Bagaż: K. Cwynar - gitara basowa; A. Mrożek - gitara; J. Krzaklewski - gitara; B. Patryn - perkusja

Żródła:
 archiwalne numery miesięcznika Non Stop (5/1981; 6/1981; 7/1981; 8/1981; 9/1981; 12/1981; 6/1982; 4/1983; 10/1983; 11/1983; 12/1983)
 archiwalne numery czasopism (m. in. Na przełaj; Nowa Wieś) nadesłane przez Pana Leonarda Kaczanowskiego
 wkładka do płyty CD "Stalowy Bagaż - Ciężki rok" (GAD Records GAD CD 056)
 Non Stop nr 12/1981 (zdjęcie nr 1)
Pan Aleksander Nowak (zdjęcie nr 2)
Pan Leonard Kaczanowski (zdjęcie nr 3 - z czasopisma)

(*) NS pisze, że to roboczy tytuł. Czy się zmienił? Nie wiem...

(**) W Non Stopie zamieszczono informację, że  zespół Tabu  nagrał kilka utworów dla PR w Poznaniu. Pan L. Kaczanowski zaprzecza temu faktowi. Wielka szkoda, że ta informacja się nie potwierdziła...

PS.

1. Non Stop pisze przeważnie o planach grupy, nie potwierdzając ich w następnych numerach pisma.
 1a. Miesięcznik (nr 12/1981) podaje: "W listopadzie i grudniu zespół występować będzie ze Stefanem Diestelmannem, wokalistą i gitarzystą z NRD, który nagrał m.in. płytę z Memphis Slimem."
 Niestety, NS nie pisze, czy te koncerty się odbyły. Także informacje w wikipedii o tym, zmarłym w 2007 r., wokaliście tego nie potwierdzają...
 1b. Pismo (nr 4/1983) pisze: "Na początku bm. planowany jest wyjazd do  RFN - występy podczas  Wystawy Polskiej Sztuki Współczesnej."
 Tutaj także brak potwierdzenia zrealizowania tych planów.
 1c. NS 7/1981 podaje: "Trwają przygotowania do nowego programu estradowego, którego premiera planowana jest na jesień br. Niewykluczone, że dwie piosenki ukażą się na płytce Tonpressu."
  W żadnym z dostępnych źródeł, z KPPG na czele, nie ma informacji o wydaniu tego singla. Wychodzi z tego, że - niestety - nie wydano tej płyty...
2. W biogramie Aleksandra Mrożka w wikipedii możemy przeczytać:
  "1981 – współzałożyciel zespołu Stalowy Bagaż. Zespół nagrywa LP "Stalowy Bagaż", który ukończony 12 grudnia, w noc przed wprowadzenia stanu wojennego, dotychczas się nie ukazał. Grupa współpracowała z Izabelą Trojanowską. Nagroda publiczności na festiwalu Opole '81 za piosenkę "Pieśń o cegle" (kompozycja – A. Mrożek, A. Mogielnicki)."
  Jak na złość, nie ma żadnych informacji o XIX KFPP w Opolu w 1981 r. W wikipedii ten festiwal nie jest jeszcze  opisany. Trudno więc zweryfikować informację o nagrodzie dla piosenki "Pieśń o cegle".
3. O grupie można przeczytać na stronach:
http://tollerblogspotcom-toller.blogspot.com/2009/06/stalowy-bagaz.html
http://tollerblogspotcom-toller.blogspot.com/2011/08/stalowy-bagaz-1980.html
 Polecam odwiedzenie tych stron, tym bardziej, że są znowu dostępne.

4. Autor bloga wspomnianego punkt wyżej pisze w komentarzu do
http://musicblog-piotrk.blogspot.com/2009/10/alka-mrozka-projekty-rozne.html

- Tytuły jakie znalazłem, niektóre byc może nieoficjalne:
1. Przyda się do kartoteki
2. Na bohaterów popyt minął
3. Pieśń o cegle
4. Czysty zysk
5. Baczność
6. Hamuj, hamuj
7. Riki tiki
8. Wojna słów
9. Mój powrót
10. Krzywda
11. Po co tu przychodzisz?
12. Bądź sobą
13. Opera
14. Ciężki rock
15. Taki list
16. Koślawe życie
17. Synowie nocy
18. Aisak
19. Morze ognia
20. Paszport
21. Po co
22. Weź mnie
23. Jaśniej
24. Wielki błąd
25. Oto spowiedź
(...)
Wygrzebałem właśnie stare materiały o SB:
- Mrożek i Cwynar rozeszli się z Porterem, bo mieli dosyć narzuconych przez niego konwencji i chcieli wyjść z jego cienia, w 81 najpierw jednak towarzyszyli Trojanowskiej (czy ta "4" gdzieś była w sieci?) i dopiero pod koniec roku nagrali na swoje konto BACZNOŚĆ i HAMUJ, HAMUJ ze śpiewającym Cwynarem i pomagającym mu Mrożkiem. W składzie byli też Krzaklewski i perkusista Bolesław Patryn.
- 1982, wokalistą zostaje Lesław Kot, który śpiewa m.in. piosenkę PO CO TU PRZYCHODZISZ? (w tekście było jakoś tak "przychodzisz zawsze do mnie wczesnym popołudniem", by coś tam...)
- Latem 82 Kot współtworzy OZZY (w tym samym roku nagrywa też singla z Kasą Chorych - "Przed nami drzwi zamknięte"/"Pieniądze to nie wszystko"), Krzaklewski przechodzi do Bandy i Wandy, odchodzi również Patryn, a przychodzą Kaczanowski i Polak.
- Latem 83 Stalowy ulega rozwiązaniu - Cwynar z Kaczanowskim tworzą Tabu (w składzie z nimi niejacy ACE, Nerwowy i Czarownica), a Mrożek - jeszcze przed Janem Kowalskim - Hazard.

 Edycja 14.01.2018 r.
 W biogramie zmieniłem datę nagrań w szczecińskim studiu PR na podaną we wkładce do płyty  Stalowy Bagaż - Ciężki rok, wydanej przez GAD Records. Podejrzewam, że wydawca tą datę podał za dokumentami z  rozgłośni.
Wobec tego, skąd jest data podana w archiwalnym numerze Non Stopu?
Na wspomnianej wkładce jest jeszcze kilka ciekawych informacji:
- Pan L. Kot wspomina, że uczestniczył w pierwszych próbach zespołu. Jednak po otrzymaniu propozycji od Kasy Chorych zrezygnował ze śpiewania w grupie. Czyli tak jakby go nie było, albo i gorzej...
- instrumentalny utwór "Riki Tiki" miał być pierwotnie piosenką, "ale... zabrakło tekstu".
- zespół wystąpił na I Przeglądzie Piosenki Prawdziwej (sierpień 1981 r.). Niestety, ale inne dostępne źródła nie potwierdzają tego faktu. Podają, że z uznanych formacji uczestniczyli tam m.in.: Maanam, Wały Jagiellońskie, Pod Budą, Wolna Grupa Bukowina. Nigdzie nie ma wspomnienia o Stalowym Bagażu... [http://www.wszechnica.solidarnosc.org.pl/?page_id=182] [https://pl.wikipedia.org/wiki/I_Przegl%C4%85d_Piosenki_Prawdziwej] [https://www.polskieradio.pl/9/210/Artykul/1204113,Niepokorni-I-Przeglad-Piosenki-Prawdziwej-Hala-Olivia-Sierpien-1981]
- przed rozpoczęciem występów z L. Kotem, grupa współpracowała z niemieckim bluesmanem Stefanem Diestelmannem. Niestety, data podana we wkładce nie pokrywa się z tą wspomnianą nieco wyżej w archiwalnym numerze Non Stopu.




niedziela, 2 listopada 2014

Porter Band

  Zespół wokalno-instrumentalny Porter Band powstał w maju 1979 r. we Wrocławiu. Założony został przez - przebywającego w Polsce od 1976 r. - Walijczyka Johna Portera (ur. 15 lipca 1950 r. w Lichfield, Wielka Brytania) - śpiew, gitara akustyczna, wówczas jeszcze muzyka grupy Maanam Elektryczny Prysznic. Spośród członków Maanamu na wrocławski koncert dotarł tylko J. Porter, który postanowił  zagrać na imprezie z miejscowymi muzykami. Na tym koncercie z liderem zagrali: Aleksander Mrożek (eks Nurt, Test) – gitara, Kazimierz Cwynar (eks Nurt, Test) – gitara basowa i Leszek Chalimoniuk (eks Spisek) – perkusja. Powodzenie tego występu skłoniło J. Portera do opuszczenia Maanamu i założenia nowej grupy.
  Właściwy debiut formacji nastąpił podczas Muzycznego Campingu w Lubaniu w lipcu 1979 r. Od tego momentu kwartet zaczął występować na terenie całej Polski. W dniach 10-13 grudnia 1979 r. w Studio Polskiego Radia w Opolu muzycy nagrali swoją pierwszą płytę długogrającą - "Helicopters". Nowa, ożywcza muzyka z tego albumu spowodowała, że album cieszył się wielką popularnością.
  Niedługo po nagraniu pierwszego LP nastąpiły pierwsze zmiany personalne. Na początku 1980 r. odszedł L. Chalimoniuk, a jego miejsce za perkusją zajął Wojciech Morawski (eks Breakout, Test). W tym składzie grupa wystąpiła w czerwcu w Jarocinie, latem na Pop Session w Sopocie, w październiku na Rockin' Jamboree w Warszawie, późną jesienią w NRD. Podczas występu w poznańskim klubie "Browar" 14 września 1980 r. został nagrany koncertowy album "Mobilization", który na rynek trafił dopiero w 1982 r., gdy formacja już nie istniała. Lider rozwiązał zespół po występie na łódzkim Rockowisku w grudniu 1980 r.
  Po kilku miesiącach solowych występów, J. Porter postanowił reaktywować zespół w nowym składzie. Porter Band ponownie "zadebiutował" pod koniec kwietnia 1981 r. koncertem w warszawskiej "Rivierze". Grupę wtedy tworzyli: J. Porter - gitara, śpiew; W. Morawski - perkusja; Krzysztof Mandziara - gitara i Roman Tarczyński - gitara basowa. Następnie formacja odbyła trasę koncertową po kraju, występując m. in. w Białymstoku, Kielcach, Katowicach, Lublinie. Wkrótce doszło do kolejnych zmian personalnych. Na koncercie w Płocku, który odbył się 10 lipca 1981 r. , zespół tworzyli: J. Porter - gitara, W. Morawski - perkusja, Winicjusz Chróst - gitara i Paweł Dąbrowski - gitara basowa. W tym samym składzie grupa wystąpiła przed publicznością Teatru Letniego w Sopocie, podczas "Pop Session". Formacja została rozwiązana jeszcze  w tym samym roku.
  Muzycy rozpoczęli samodzielne występy. J. Porter rozpoczął karierę solową - nagrał kilka albumów, występował m.in. w duecie z Maciejem Zembatym, nagrał także jeden album z zespołem Mirror. A. Mrożek i K. Cwynar utworzyli Stalowy Bagaż, który krótko towarzyszył Izabeli Trojanowskiej. A. Mrożek występował m.in. w Recydywie, a także w pierwszej połowie lat 90-tych reaktywował grupę Nurt. W. Morawski dołączył do grupy Morawski Waglewski Nowicki Hołdys.
  W 1993 zespół został reaktywowany, pod nazwą John Porter Band, w składzie: J. Porter - śpiew, gitara, gitara akustyczna; W. Morawski - perkusja; Sebastian Wojnowski - gitara basowa;  Piotr Domiński - gitara; Neil Black - skrzypce. W tym składzie grupa nagrała płytę Alexandria (1994). Do nazwy Porter Band zespół wrócił pięć lat później, zapewne pod wpływem namów wydawców płyty "Porter Band '99". Zespół, oprócz lidera, tworzyli wtedy: Marek "Bruno" Chrzanowski - gitara basowa; Krzysztof Zawadka - gitara i Piotr "Posejdon" Pawłowski - perkusja. Album, stylistycznie nawiązujący do pierwszego LP, stanowił miłe zaskoczenie dla fanów zespołu. Formacja koncertowała m.in. w 1999 r. i 2000 r. podczas koncertów "Inwazja Mocy". W listopadzie 2000 r. podczas występu w chorzowskiej Leśniczówce zarejestrowano materiał wydany na koncertowym albumie "Electric". W następnym roku Porter Band wystąpił na Tyskim Festiwalu im. Ryśka Riedla i Przystanku Woodstock. W tym roku lider zakończył istnienie formacji.
 W 2007 r., pod nazwą John Porter Band, wydano album "Psychodelikatesy", nagrany w krakowskim Studiu Kopiec w 2002 r. przez J. Portera, K. Zawadkę, P. Pawłowskiego i Krzysztofa Najmana - gitara basowa.

Porter Band (1980)
Od lewej: K. Cwynar, J. Porter, A. Mrożek, L. Chalimoniuk


Źródła:
 "Encyklopedia Polskiego Rocka" - autorzy Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński (wyd. In Rock, Poznań 2001)
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Porter_Band
 http://pl.wikipedia.org/wiki/John_Porter
 wkładki do płyt CD "Helicopters" (MMP CD 0503 DG) i "Mobilization" (MMP CD 0504 DG)
 http://poorterband.blogspot.com/2012/04/historia-zespou.html
 http://www.jarocin-festiwal.com/1980/folder80/porter.jpg  (zdjęcie)
 miesięcznik Non Stop - numery 4/1981, 5/1981 i 9/1981

 1. W "Encyklopedii Polskiego Rocka" autorzy piszą: "Porter Band już nie istniał, rozwiązany pod koniec 1981 r. - w którym koncertował z Winicjuszem Chróstem (eks Breakout) w miejsce Mrożka i Pawłem Dąbrowskim w miejsce Cwynara."
  Natomiast we wkładce do płyty CD "Mobilization" (MMP CD 0504 DG) jest opublikowany fragment wspomnień J. Portera z nieistniejącej strony Porter Bandu: "W zimie graliśmy pierwsze "Rockowisko" w Łodzi i po koncercie rozwiązałem kapelę - i tak grali tylko z rutyny..."
Przeglądając archiwalne numery miesięcznika Non Stop z 1981 r. znalazłem notki o istnieniu formacji w nowym składzie. I je zamieszczam w notce biograficznej grupy.

2. Albumu "Helicopters", mimo upływu prawie 35 lat, wciąż słucham z "gęsią skórką". Większość utworów to prawdziwe perełki. Dlatego dziwne jest to, że żaden z utworów zawartych na tej płycie nie został przebojem. A taki "Ain't Got My Music" odpowiednio lansowany miał zadatki nie tylko na ogólnopolski przebój.

niedziela, 26 października 2014

Zodiak (Zodiac) (Zodiac Band)

  Zespół wokalno-instrumentalny Zodiak powstał w Łodzi w 1976 r. W skład grupy weszło trzech łódzkich muzyków: Romuald Wesołowski (eks Bumerang) - gitara, gitara basowa, śpiew; Henryk Zieliński - organy, pianino, śpiew i Bogdan Niezborała - perkusja, gitara basowa, śpiew. Formacja, związana ze Związkiem Zawodowym Muzyków Rozrywkowych w Łodzi, występuje na imprezach estradowych na terenie całego kraju. Repertuar zespołu wypełniały w większości piosenki polskich wykonawców: Czesława Niemena, Czerwonych Gitar, ale grupa wykonywała także swoje utwory - np. "Wiosna" i "Zakochani", oba z tekstem Lucjana Wesołowskiego i muzyką R. Wesołowskiego.
  W 1977 r. Zodiak koncertował przez cztery miesiące w NRD, a następnie w Finlandii i Szwecji. Od trasy koncertowej po Skandynawii grupa zaczęła używać nazwy Zodiac. W roku następnym formacja, za pośrednictwem Pagartu, dostaje kontrakt na występy w RFN. Od tego czasu zespół występuje praktycznie na zachodnioniemieckim rynku, grając zarobkowo w dyskotekach i lokalach tanecznych modny tam repertuar. W 1982 r. z zespołu odchodzi B. Niezborała, którego za perkusją w następnym roku - na występy w Szwajcarii - zastępuje Andrzej Żukiewicz. W 1984 r. zespół powraca na rynek niemiecki. W tym roku odchodzi z grupy H. Zieliński co kończy regularną działalność formacji.
  R. Wesołowski pozostaje w Niemczech i gra zarobkowo na instrumentach klawiszowych podczas rejsów na statkach pasażerskich. Lider występuje także pod szyldem Zodiac, grając z zaproszonymi polskimi muzykami w miastach Zagłębia Ruhry. Byli to m.in. Andrzej Rudnicki - pianino, organy, śpiew;   Mirosław Klepaczka - perkusja, saksofon, klarnet, śpiew (najdłużej współpracujący z liderem) oraz Jerzy Kamiński - pianino, organy, śpiew. W grudniu 1988 r. R. Wesołowski otrzymał od PAA PAGART medal Fryderyka Chopina w uznaniu zasług dla Agencji.
  W 1995 r. R. Wesołowski reaktywuje zespół pod nazwą Zodiac Band. W składzie grupy znaleźli się: Elżbieta Muciek - śpiew; R. Wesołowski -  instrumenty klawiszowe, organy, pianino, śpiew; Daniel Muciek - perkusja; Waldemar Dziedzic - gitara, gitara basowa, śpiew. Największym sukcesem formacji jest wyróżnienie otrzymane od organizatorów największego w Niemczech karnawału w Kolonii, gdzie także indywidualnie R. Wesołowski został wyróżniony. Zespół występuje do dzisiaj w niezmienionym składzie, a od dwóch lat grupę zasilił syn lidera, Julian Henryk Wesołowski - gitara, perkusja.

Zodiac
Na zdjęciu od lewej: Henryk Zieliński, Bogdan Niezborała, Romuald Wesołowski


Źródła:
 Informacje uzyskane od Pana Romualda Wesołowskiego
 Zdjęcie - nadesłał Pan R. Wesołowski

niedziela, 12 października 2014

SBB (Silesian Blues Band)

  Zespół wokalno-instrumentalny Silesian Blues Band powstał w styczniu 1971 r. w Siemianowicach Śląskich. Grupę założył Józef Skrzek (ur. 2.07.1948 r. w Siemianowicach Śląskich-Michałkowicach) - gitara basowa, pianino, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna, śpiew; który współpracował wcześniej m. in. z zespołem Breakout. W składzie formacji obok lidera znaleźli się Apostolis "Lakis" Antymos  (wł. Apostolos Anthimos, ur. 25.09.1954 r. w Siemianowicach Śląskich*) - gitara, instrumenty perkusyjne oraz Jerzy Piotrowski (ur. 9.02.1950 r. w Żywcu*) - perkusja. Intensywne próby, regularne koncerty na Śląsku i pierwsze nagrania radiowe (np. "Popiół") spowodowały, że zespół zaczął być dostrzegany na muzycznej scenie. W końcu 1971 r. cały skład Silesian Blues Band rozpoczął blisko dwuletnią współpracę z Czesławem Niemenem (jako grupa NIEMEN). Koncertowali wówczas wiele w Europie (m.in. podczas festiwalu Rock And Jazz Now w Monachium) i w kraju, zarejestrowali także cztery albumy ["Strange Is This World" (1972); "Niemen vol. 1" (1973); "Niemen vol. 2" (1973); "Ode To Venus" (1973)]. W 1973 r. drogi muzyków rozeszły się, Niemen wkrótce założył Niemen Aerolit.
  Na przełomie 1973/1974 Silesian Blues Band przekształcił się w SBB, a skrót ten już wtedy rozwijano (wedle pomysłu Franciszka Walickiego, ówczesnego opiekuna grupy) jako „Szukaj, Burz i Buduj”. SBB zadebiutowało podczas trasy koncertowej po Polsce, z których najbardziej pamiętny odbył się 4 lutego 1974 r. w Krakowie, a z zespołem występował wtedy grający na skrzypcach Jan Błędowski, Wkrótce grupa rozstała się z J. Błędowskim. W dniach 18-19 kwietnia 1974 r. został zarejestrowany w warszawskiej "Stodole" materiał na pierwszy LP formacji pt. "SBB", który zawiera żywiołową muzykę, wzorującą się na tradycji J. Hendrixa i The Cream, ale także spokojniejsze, wręcz liryczne utwory. Potwierdzeniem klasy zespołu były ówczesne jego koncerty - zarówno w Polsce (np. na XII KFPP w Opolu '74 oraz na Jazz Jamboree '74 i '75 w Warszawie (w 1975 r. wraz z Andrzejem Przybielskim i Helmutem Nadolskim), jak i za granicą (Frankfurt nad Menem - czerwiec 1974 r.). Następne lata przynoszą kolejne koncerty, zarówno w Polsce, jak i w krajach ówczesnego RWPG (grupa pojawia się regularnie w NRD, Czechosłowacji i na Węgrzech). Równocześnie formacja rejestruje kolejne nagrania, w tym mnóstwo nagrań radiowych, dokonywanych najpierw w studiach Programu Trzeciego Polskiego Radia, potem głównie w studiu Polskiego Radia Opole. Z takich nagrań powstaje drugi LP zespołu, „Nowy horyzont” (1975), który jest bardziej stonowany od pierwszego albumu. Kolejne płyty długogrające SBB - „Pamięć” (1976) i „Ze słowem biegnę do ciebie” (1978) to stopniowe odchodzenie od żywiołowego free-rocka na rzecz przemyślanych i rozbudowanych kompozycji, rejestrowanych z użyciem syntezatorów i bogato stosowanej techniki wielośladowej. Zespół współpracuje także z innymi muzykami, m.in. z Tomaszem Stańko, Tomaszem Szukalskim, Haliną Frąckowiak, Janem Błędowskim, Andrzejem Przybielskim.
  W 1977 r. SBB znajduje przedstawiciela na rynek zachodni w postaci firmy Aries z Getyngi. Dzięki temu zespół zaczyna koncertować także w Europie Zachodniej: RFN, Austrii, Francji, Danii, Finlandii. W listopadzie 1977 r. grupa nagrywa w Hannoverze swój pierwszy LP przeznaczony na rynek zachodni: „Follow My Dream”. W roku następnym powstaje płyta „Welcome”, a zespół cały rok spędza w trasach koncertowych (m.in. występ na festiwalu Roskilde w Danii). Równolegle z działalnością na rynku zachodnioeuropejskim, nie słabnie praca w tzw. KDL – także tutaj SBB koncertuje i nagrywa płyty - w Czechosłowacji (płyta "SBB", wydana potem na Zachodzie jako "Slovenian Girl") i NRD (także zatytułowana "SBB", choć zawierająca inny materiał). W 1977 r. w Polsce wydano kasetę "Jerzyk", a w 1978 r. ukazuje się album Haliny Frąckowiak pt. "Geira" nagrany z towarzyszeniem muzyków SBB, zawierający udane piosenki spółki Skrzek - Matej.
  W 1979 r. formacja powiększyła skład o drugiego gitarzystę, którym został Sławomir Piwowar (eks Paradox, Niemen Aerolit). W czteroosobowym składzie zespół odbył trasę po nadmorskich amfiteatrach (m.in. Pop Session w Sopocie) oraz Bytomiu i w Sali Kongresowej w Warszawie (gdzie ilustrowało swój występ awangardowym filmem "Oj, nie mogę się zatrzymać" w reż. Zbigniewa Rybczyńskiego), a w roku następnym m.in. w Czechosłowacji. W 1980 r. SBB nagrało kolejny album "Memento z banalnym tryptykiem" (z udziałem brata lidera, bluesmana Jana Skrzeka - harmonijka ustna), który potwierdził klasę zespołu. Niestety, po koncertach w RFN, w listopadzie 1980 r. J. Skrzek rozwiązał zespół, ze względu na - jak stwierdził - "zmęczenie materiału".
  Nieobecność SBB potrwała ponad 10 lat. W tym czasie J. Skrzek prowadził działalność solową, J. Piotrowski grał m.in. w Kombi, grupach Ireneusza Dudka i Martyny Jakubowicz oraz Dżemie, a A. Antymos w Krzaku i Dżemie oraz z I. Dudkiem i Tomaszem Stańką, by w 1989 r. wyjechać do Grecji.
  Pierwszy koncert po tak długiej przerwie trio dało w lipcu 1991 r,. w Sopocie na koncercie "Trzy Dekady Rocka w Polsce" zorganizowanym przez F. Walickiego. Ten występ nie pociągnął za sobą następnych. Dopiero dwa lata później, zespół zaczął koncertować, gdy zaproponowano udział SBB w koncercie charytatywnym na rzecz dzieci w katowickim Spodku. Do wspólnego grania zaproszono Janusza Hryniewicza - śpiew, gitara akustyczna oraz Andrzeja Ruska - gitara basowa. Na Spodku zespół wystąpił także na benefisie Dżemu, co udokumentował album "Live 1993". Kwintet dał kilka koncertów na przestrzeni dwóch lat (1993-94), by w maju 1994 r. wyjechać na tournee po klubach polonijnych w USA. Wyjazd zakończył się nagraniem kasety „Live In America ’94″, w połowie wypełnionym nagraniami z koncertu w New Jersey, w połowie nagraniami studyjnymi. Amerykańska trasa zakończyła się ponownym rozpadem zespołu oraz pozostaniem J. Piotrowskiego na stałe w USA.
  W 1998 r. SBB powróciło na scenę z perkusistą Mirosławem Muzykantem, który miał już okazję współpracować z Józefem Skrzekiem w jego solowych projektach. To wcielenie formacji pozostawiło po sobie trzy płyty koncertowe, wypełnione nowymi opracowaniami starych utworów i jedną premierową kompozycją („Całkiem spokojne zmęczenie”). M. Muzykant występował z SBB do koncertu w Waltrop w grudniu 1999 r.
  W 2000 r., dzięki pomocy Marka Komara (szefa europejskiego fan-clubu Pata Metheny’ego), do zespołu dołączył Paul Wertico, wcześniej perkusista Pat Metheny Group. P. Wertico zadebiutował w formacji w kwietniu na koncercie w niemieckim Herzogenaurach pod Norymbergą, który został zarejestrowany na płytę live. Właściwą działalność w składzie z P. Wertico otworzyła wiosenna trasa w 2001 r., obejmująca Niemcy, Czechy i Polskę. W trakcie kilkudniowej przerwy w koncertach muzycy zarejestrowali także EP „The Golden Harp”. Jesienią zespół wszedł do studia, by nagrać pierwszą od 1980 r. studyjną płytę. W ten sposób powstał album „Nastroje”. Kolejne dwa lata to regularne, choć niezbyt częste spotkania muzyków, interesujące koncerty i promocja „Nastrojów”, idąca w parze z wydawaniem materiałów archiwalnych (płyty CD z koncertami z Sopotu ’78, Karlstad ’75 i Getyngi ’77 czy DVD z koncertem z Jazz Jamboree ’79).
  Rok 2004 przyniósł trasę koncertową (udokumentowaną płytą „Odlot”), 22-płytowe wydawnictwo „Anthology 1974-2004"″ oraz zapowiedź nowych koncertów i nagrań zespołu. Plany te zespół zrealizował w 2005 r. – grupa nagrała album „New Century”, zagrała szereg koncertów w Polsce i poza jej granicami. Pod koniec roku ukazało się DVD „Live In Theatre 2005"″ oraz 9-płytowy box „Lost Tapes, vol. 1"″ z niepublikowanymi nagraniami studyjnymi i koncertowymi. Część druga, również zawierająca 9 płyt, ukazała się rok później.
  W 2006 r. formacja zagrała m.in. w katowickim Spodku i na warszawskim Torwarze jako gość specjalny Deep Purple (podobnie było w 2010 r.). SBB występował również jako główna gwiazda Baja Prog w Meksyku. Na nowy materiał studyjny przyszło czekać do 2007 r., gdy ukazał się album „The Rock” – pierwszy nagrany w nowym składzie, albowiem Paula Wertico zastąpił Gabor Nemeth, węgierski perkusista znany m.in. z Skorpio i Locomotiv GT. SBB na tym albumie wróciło do rockowych korzeni. Zespół nagrał w tym składzie także DVD „Four Decades” oraz z powodzeniem koncertował w Polsce i poza jej granicami. Na początku 2009 r. ukazał się nowy album grupy, „Iron Curtain”, a jesienią 2010 r. – „Blue Trance”. Niezależnie od nowych działań grupy, za sprawą firmy "e-silesia" ukazały się kompletne rejestracje koncertów grupy z lat 70-tych: m.in. z Neckargemund (1979), Kolonii (1979), Marburga (1980), Opola (1974 i 1976). Jesienią 2011 r. zespół – jako duet Skrzek - Anthimos – przygotował nowy album studyjny, zatytułowany po prostu „SBB”, promowany wiosną roku kolejnego na koncertach w Polsce oraz – w 2013 r. – trasą po Czechach i Słowacji.
  13 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu SBB zagrało, po raz pierwszy od 1994 r., w swoim pierwotnym składzie, gdy za perkusją znowu zasiadł J. Piotrowski. W tym składzie grupa wystąpiła potem m.in. w Toruniu, Bytomiu, Warszawie, czeskiej Pradze.

SBB (1974): Józef Skrzek, Apostolis Antymos, Jerzy Piotrowski



Źródła:
 "Encyklopedia Polskiego Rocka" - autorzy Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński (wyd. In Rock, Poznań 2001)
 http://sbb-band.pl/bio/
 http://pl.wikipedia.org/wiki/SBB
 http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Skrzek
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Apostolis_Anthimos
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Piotrowski
 "Szukaj, burz, buduj" - autor Franciszek Walicki (wyd. T.R.Z. - Wojciech Trzciński, Warszawa 1995)
 http://eerock.narod.ru/SBB/SBB.html  (zdjęcie)
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 informacje zawarte w komentarzu internauty Gad Records (http://gadrecords.pl/)

1. W "Encyklopedii Polskiego Rocka", autorzy piszą:
  "Powstał w 1969 roku w Siemianowicach Śląskich jako Silesian Blues Band, założony przez Józefa Skrzeka (kbds, bg, hca, voc; ur. 2 VII 1948), muzyka greckiego pochodzenia Apostolisa Antymosa (g, perc; ur. 25 IX 1954) i Jerzego Piotrowskiego (dr; ur. 9 II 1950); a w pierwszych próbach brali udział także Janusz Hryniewicz (voc; Wiślanie 69), Jan Błędowski (viol; później Krzak) i Ireneusz Dudek (voc, hca). Początkowo, zgodnie z nazwą wykonywał muzykę o wyraźnym zabarwieniu bluesowym. Dokonał  nagrań radiowych (np. "Popiół"), ale zdobył ledwie lokalną popularność."
  W pozostałych źródłach nie ma potwierdzenia o 1969 r. jako dacie powstania formacji i dlatego przyjąłem 1971 r., a za "Encyklopedią Polskiej Muzyki Rockowej" - styczeń 1971 r.
2. W wikipedii jako miejsce urodzenia A. Antymosa podaje się Siemianowice Śląskie, natomiast na stronie SBB - Katowice. Anonimowy czytelnik potwierdza informację z wikipedii, co zostało tutaj uwzględnione. Także z Jego informacji wpisałem miejsce urodzenia J. Piotrowskiego, albowiem nigdzie indziej nie ma o tym wzmianki.

niedziela, 7 września 2014

Szalone lata 60 - Przeboje polskiego beatu (3 CD)

  Dziś przedstawiam trzy-płytowy album"Szalone lata 60 - Przeboje polskiego beatu" wydany w 1993 r. przez Polskie Nagrania. Album nie jest dostępny u wydawcy, natomiast na portalu aukcyjnym Allegro za część  3 sprzedawca żąda sporo ponad 100 zł...
  Sam zestaw utworów na płytach nie poraża jakimiś rarytasami, ale zawiera wiele ówczesnych przebojów. Niestety, nie mam tych płyt, a poziom cen - pewnie - tego nie zmieni.
  W opisach płyt jest sporo błędów. Na pierwszej poprawiłem nazwiska wykonawców w utworach 10 i 18, a w utworze 16 dodałem literę "ł". Na trzeciej płycie zmieniono nazwisko Pani Elżbiety Żakowicz na Żytkowiak.  Jeśli ktoś zauważy inne nieścisłości, to proszę o komentarz.

[Różni wykonawcy] Szalone lata 60 - Przeboje polskiego beatu (3 CD)

CD [PNCD 249] PN Muza (1992)
[Różni wykonawcy] Szalone lata 60 - Przeboje polskiego beatu vol.1



Lista utworów:
01. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – O mnie się nie martw
02. Maciej Kossowski i Czerwono-Czarni – Agatko pocałuj
03. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – Nie bądź taki Szybki Bill
04. Alibabki i Tajfuny – Czarny kot
05. Filipinki i Zespół Instrumentalny J. Janikowskiego – Wala twist
06. Filipinki i Zespół Instrumentalny J. Janikowskiego – Batumi
07. Jacek Lech i Czerwono-Czarni – Cygańska wróżba
08. Toni Keczer i Czerwono-Czarni – Siedemnaście milionów
09. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – Bądź poważny choć raz
10. Karin Stanek, Klaudiusz Maga i Czerwono-Czarni – Będziesz tylko w tej piosence
11. Jacek Lech i Czerwono-Czarni – Trochę dobrze, trochę źle
12. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – Trzynastego
13. Trubadurzy – Chcę po twoich poznać oczach
14. Trubadurzy – Znamy się tylko z widzenia
15. Trubadurzy – Byłaś tu
16. Skaldowie i Alibabki – Wszystko mi mówi, ze mnie ktoś pokochał
17. Ada Rusowicz i Wojciech Korda – Czym byłby świat bez ciebie
18. Henryk Fabian i Czerwono-Czarni – Napiszę do ciebie z dalekiej podróży
19. Katarzyna Sobczyk, Henryk Fabian i Czerwono-Czarni – Zakochani są na świecie sami
20. Trubadurzy – Po co ja za tobą biegam
21. Trubadurzy – Uśmiechajcie się dziewczęta
22. No To Co – Lubię patrzyć w twoje oczy
23. No To Co – Ballada o kataryniarzu
24. Wojciech Korda i Niebiesko-Czarni – Na betonie kwiaty nie rosną


CD [PNCD 250] PN Muza (1992)
[Różni wykonawcy] Szalone lata 60 - Przeboje polskiego beatu vol.2



Lista utworów:
01. Karin Stanek i Czerwono-Czarni -Malowana piosenka
02. Helena Majdaniec i Czerwono-Czarni – Wesoły twist
03. Czesław Wydrzycki i Niebiesko-Czarni – Mamo nasza mamo
04. Karin Stanek i Czerwono-Czarni – Chłopiec z gitarą
05. Czerwone Gitary – Dziewczyna z moich snów
06. Niebiesko-Czarni – Wiem że nie wrócisz
07. Siostry Panas i Tajfuny – Wakacyjna piosenka
08. Filipinki i W-wscy Stomperski – Serwus Panie Chief
09. Trubadurzy – Cóż wiemy o miłości
10. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – Mały książe
11. Karin Stanek i Czerwono-Czarni – Sobota to mój dzień
12. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – Piosenka z kółkiem
13. Siostry Panas i Tajfuny – Zły chłopak
14. Piotr Janczerski i Niebiesko-Czarni – Kalendarz o tym wie
15. Wojciech Korda i Niebiesko-Czarni – Hej wracajcie chłopcy na wieś
16. Wojciech Korda i Niebiesko-Czarni – Raz ją spotkałem
17. Wojciech Korda i Niebiesko-Czarni – Skończyły się wakacje
18. Jacek Lech i Czerwono-Czarni – Nie bądź zła o byle co
19. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni – To nie grzech
20. Toni Keczer i Czerwono-Czarni – Masz takie same oczy jak ona
21. Toni Keczer i Czerwono-Czarni – Z tobą, tylko z tobą
22. Stanisław Guzek i Blackout – Pozwólcie nam żyć
23. Mira Kubasińska i Blackout – Wyspa

CD [PNCD 251] PN Muza (1992)
[Różni wykonawcy] Szalone lata 60 - Przeboje polskiego beatu vol.3



Lista Utworów:
01. Ryszard Lisiecki – Zielone oczy Anny
02. Wojciech Gąssowski i Roman Hoszowski – Tylko wróć
03. Urszula Sipińska – Zapomniałam
04. Maryla Rodowicz i Jej Gitarzyści – Chcę mieć syna
05. Maryla Rodowicz i Jej Gitarzyści – Dzięcioł i dziewczyna
06. Jacek Lech i Czerwono-Czarni – Bądź dziewczyną moich marzeń
07. Urszula Sipińska i Warszawskie Smyczki – Ale nie z tobą
08. Wiatraki – Zakochamy się któregoś dnia
09. Trubadurzy – Odjechałaś sam nie wiem dokąd
10. Skaldowie – Między nami morze
11. Piotr Janczerski i No To Co – Te opolskie dziouchy
12. Edward Hulewicz i Tarpany – Siała baba mak
13. Wojciech Korda, Niebiesko-Czarni – Hej tam w dolinie
14. Skaldowie – Zawołam na pomoc wszystkie ptaki
15. Piotr Janczerski i No To Co – Kocham moje miasto
16. Wiatraki – Polskie wiatraki
17. Elżbieta Żakowicz i Wiślanie 69 – Skąd my się znamy
18. Filipinki – Do widzenia profesorze
19. Halina Frąckowiak i ABC – Droga do gwiazd
20. Stanisław Guzek i Blackout – Gdzie chcesz iść
21. Ada Rusowicz i Niebiesko-Czarni – Za daleko mieszkasz miły
22. Blackout – O dziewczynie, psie i jabłku
23. Elżbieta Żakowicz i Wiślanie 69 – Czy nawet kilku dni nie chcesz podarować mi
24. Elżbieta Żakowicz i Wiślanie 69 – Kiedyś przecież spotkamy się znów

  Przy tworzeniu tego wpisu posłużyłem się stronami
 http://www.kppg.waw.pl/ ,
blogiem Pana Ryszarda ,
http://allegro.pl/szalone-lata-60-brekaout-rodowicz-abc-1993-pncd-i4575664682.html

niedziela, 24 sierpnia 2014

Wykonawcy bigbitowi w serii "Od piosenki do piosenki" [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]

  W latach 2005-2006 Polskie Radio wydało dwadzieścia kilka płyt CD pod wspólnym tytułem: "Od piosenki do piosenki" w serii "Gwiazdy Muzyki Rozrywkowej". Każdy dysk zawiera po 15 utworów każdego wykonawcy. Wśród wydanych płyt było kilkanaście CD z kręgu muzyki bigbitowej:



CD PRCD 405  Polskie Radio (2005)
Ada Rusowicz - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Nie lubię kłamać / Nie pukaj do moich drzwi / Czym byłby świat bez Ciebie / Nie mów jej / Halo jak się masz / Czekam na miłość / Wczesny zmierzch nad Sanokiem / Mogło być inaczej / Za daleko mieszkasz miły / Hej dziewczyno, hej / Świniorz / Hej, idzie chłopak młody / Po to przyszedłeś na świat / Wspólny jest nasz świat / Tańcz wolna wyspo




CD PRCD  Polskie Radio (2006)
Czerwone Gitary 1965-1969 - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Pluszowe niedźwiadki (Mały miś) / Historia jednej znajomości / Posłuchaj co Ci powiem / Bo Ty się boisz myszy / Taka jak Ty / Nie zadzieraj nosa / Barwy jesieni / Tuż przed zachodem słońca / Kwiaty we włosach / Takie ładne oczy / Jesień idzie przez park / Wróćmy na jeziora / Anna Maria / Już za rok matura (Matura) / Powiedz stary gdzieś Ty był




CD PRCD  Polskie Radio (2006)
Czerwone Gitary 1970-1976 - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Czekam na Twój przyjazd / W drogę / Płoną góry, płoną lasy / Mam dobry dzień / Słowo jedyne - Ty / Uwierz mi Lili / Trzecia miłość - żagle / Droga, którą idę / Dawno i daleko / Mija rok / Dzień, najwyżej dwa / Była to głupia miłość / Pani Nadziejo / Ciągle pada / Remedium




CD PRCD  Polskie Radio (2006)
Helena Majdaniec - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Rudy rydz / Tramwaj 24 / Przyjdź w taką noc / Piosenka o kapitanie / Happy end / Zakochani są wśród nas / Bilet w jedną stronę / Chciałeś wszystko zmienić / Dwadzieścia cztery tysiące pocałunków / Żółte kalendarze / Czarny Alibaba / Wakacje z deszczem / Monika / Wesoły twist / Długi Bill




CD PRCD  Polskie Radio (2006)
Jacek Lech - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Dwadzieścia lat, amoże mniej / Gdzie szumiące topole / Latawce porwał wiatr / Nie mówię żegnaj / Czereśnie, wiśnie / Bądź dziewczyną moich marzeń / Pozwólcie śpiewać ptakom / Mężczyzna nigdy nie płacze / Trochę dobrze, trochę źle / Czy ktoś Ci wierzy, tak jak ja / Ballada o dzikiej róży / Co jej mogłeś dać / Cygańska wróżba / Hej dziewczyno / Kawaler





CD PRCD 862  Polskie Radio (2006)
Krzysztof Klenczon - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Dziesięć w skali Beauforta / Coś / Hej słowiki, słowiki / Stary walc / Kronika podróży czyli ciuchcia w nieznane / Śmigła Diana / Polesia czar / Ludzie wśród ludzi / Nie przejdziemy do historii / Port / Jestem do przodu / Wiosenna miłość / Droga pełna słońca / Pożegnanie z gitarą / Więc jesteś tu




CD PRCD 863  Polskie Radio (2006)
Maciej Kossowski - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Dwudziestolatki / Nie zawsze musi być pochmurny dzień / Agatko pocałuj / Szkolny bal / Nie mów mi sentymentalnych słów / Wakacje z blondynką / Z Cyganami w świat / To Ty Mario / Saga o Cygance Darii / Wiatr od Klimczoka / Taka mgła / Ballada o nocnym expressie / Nie mówię żegnaj / Za co kochasz mnie / Gdy sam zostaniesz




CD PRCD  Polskie Radio (2006)
Piotr Szczepanik - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Puste koperty / Kochać / Zabawa podmiejska / Zanim zaśniesz / Żółte kalendarze / Dlaczego tak ma być / Nigdy więcej / Dzień niepodobny do dnia / Przyszła do mnie nostalgia / Goniąc kormorany / Jeszcze jestem / Głogi / Lepiej nie pytaj / Jutro bez Ciebie / Pójdę drogą w świat daleki





CD PRCD 850  Polskie Radio (2005)
Trubadurzy - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Zakochali się Trubadurzy / Znamy się tylko z widzenia / Po co ja za Tobą biegam / Dziewczyna i pejzaż / Jestem przy Tobie kiedy się śmiejesz / Kiedy dzień za nocą goni / Niekochane dziewczyny / Krajobrazy zimy / Będziesz Ty / Cóż wiemy o miłości / Nigdy więcej nie spotkamy się / Tańczyć z Tobą / Chcę po Twoich poznać oczach / Zapłonęły wszystkie maki / Przyjedź mamo na przysięgę





CD PRCD 404  Polskie Radio (2005)
Wojciech Korda - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Powiedzcie jej / Smutny list / Czy będziesz sama dziś wieczorem / Niedziela będzie dla nas / Raz ją spotkałem / Skończyły się wakacje / Pod naszym niebem / Adagio cantabile / Przeprosimy walca / Przyszedł do mnie blues / Na betonie nie rosną kwiaty / Lot na Wenus / Hej tam w dolinie / Andrea Doria / Stary las





CD PRCD 864  Polskie Radio (2006)
Wojciech Skowroński - Od piosenki do piosenki [Gwiazdozbiór Muzyki Rozrywkowej]
Kominiarz Johnny / Blues to zawsze blues jest / Alabama / Poczułem bluesa / Ja to się cieszę byle czym / Cały świat jaśnieje / Fortepian i ja / Lecz głupiego życia żal / Ludzie coś mi tutaj nie gra / Równy był gość / Wołaj czekaj wspomnij szukaj / Rock & Rolla każdy zna / Hallelujah / Miałem sen / Nas trzech



  Wśród wydanych płyt Polskie Radio swoje albumy mieli także wykonawcy spoza nurtu bigbitowego, m. in.: Hanka Ordonówna, Joanna Rawik, Ludmiła Jakubczak, Sława Przybylska, Maria Koterbska, Marta Mirska, Paulos Raptis, Wojciech Młynarski, Mieczysław Fogg, Zespół Pieśni i Tańca "Śląsk"' Zespół Pieśni i Tańca "Mazowsze" i Orkiestra Uliczna z Chmielnej.


 Źródła:
http://www.fan.pl/shopping/lista.php?qu=GWIAZDOZBI%F3R+POLSKIEJ+MUZYKI+ROZRYWKOWEJ&ot=11&og=3
http://allegro.pl/listing/listing.php?order=m&string=%22Od+piosenki+do+piosenki%22&search_scope=wszystkie+dzia%C5%82y&bmatch=s0-ce-0718


1. Nie posiadam wszystkich okładek z tej serii, może któryś z czytelników pomoże. Mile widziana pomoc w ustaleniu numerów katalogowych.
2. Niestety, na stronie Polskiego Radia nie znalazłem informacji na temat tej serii. Wielka szkoda.

niedziela, 17 sierpnia 2014

Bardowie (cieszyńscy) (szkic biogramu)

  Zespół wokalno-instrumentalny Bardowie  powstał z inicjatywy  pianisty i kompozytora Władysława Wilczaka w połowie lat 60-tych, przy klubie fabryki  CELMA  w Cieszynie. 
 W 1966 r. grupa brała udział w telewizyjnym konkursie "Turniej Miast" z piosenką "Tylko Cieszyn", wokalistą formacji był wtedy Mirosław  Pączek. W 1967 r. nastąpiła reorganizacja zespołu, który wówczas tworzyli: Gabriel Mitraszewski  - gitara; Piotr Buchtyar - gitara basowa, śpiew; Kazimierz Machej - gitara solowa; Władysław Wilczak - pianino, organy, lider; J. Gawlas - perkusja  i Stanislaw  Wenglorz - śpiew. W późniejszym czasie do zespołu dołączyli: Michał Rak - gitara basowa, śpiew; Janusz Marcinek - perkusja. W 1968 r., po kolejnej reorganizacji,  do grupy dołączyli: Marek Fober - gitara, śpiew; Bronisław Wrabec- gitara basowa, śpiew oraz Leszek Kupiec - perkusja,
  Zespół w 1967 r. dokonał pierwszych nagrań w katowickim radiu (reż.dźwięku - Norbert Szklorz). W styczniu 1968 r. podczas IV Przeglądu Zespołów Polski Południowej w Rybniku grupa zdobyła 1 miejsce, ex aequo z zespołem Regenci. Ponadto formacja zdobyła 1 nagrodę na festiwalu "O Złotą Lampkę Górniczą" w Rybniku, a także nagrody i wyróżnienia na innych konkursach lokalnych, np. "Rytmy Katowic".
  W 1969 r., po odejściu S. Wenglorza, grupa zmieniła skład i repertuar, do podstawowego składu doszły instrumenty dęte. Formacja poszła w innym kierunku repertuarowo-brzmieniowym, zmieniła nazwę na "Conglomerat" i działała jeszcze przez kilkanaście  miesięcy.
  S. Wenglorz, po opuszczeniu zespołu, rozpoczął karierę solową, a w drugiej połowie lat 70-tych śpiewał w zespołach Skaldowie i Budka Suflera. Inni muzycy nie kontynuowali działalności w głównym nurcie rodzimej muzyki rozrywkowej.

Bardowie (cieszyńscy) (1967)
Od lewej: Gabriel Mitraszewski, Stanisław Wenglorz, Kazimierz Machej, Leszek Kupiec, Michał Rak

Bardowie (cieszyńscy) (1967)
Od lewej u góry  G. Mitraszewski, S. Wenglorz, od dołu Piotr Buchtyar, K. Machej, w środku: nieznana osoba

Na obu zdjęciach brak Władysława Wilczaka - lidera i założyciela  zespołu
Źródła:
  Informacje uzyskane od Pana Stanisława Wenglorza
  "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
  Oba zdjęcia otrzymałem od Pana Stanisława Wenglorza. Wielkie dzięki Panie Stanisławie!

Uzupełnienie biogramu zespołu mile widziane!

niedziela, 10 sierpnia 2014

Wiesław Bernolak (szkic biogramu)

 Wiesław Bernolak - gitarzysta, pianista, organista, kompozytor. Urodził się 21 września 1941 r. w Łucku (obecnie Ukraina).
  Po II Wojnie Światowej rodzina Bernolaków przeniosła się do Gdańska. W muzycznej atmosferze W. Bernolak był wychowywany od najmłodszych lat - ojciec, nauczyciel muzyki, grał na fortepianie i prowadził szkolny chór. Właśnie fortepian był pierwszym instrumentem, który wprowadził artystę w świat muzyki. Pierwsze występy publiczne muzyka związane są z sobotnimi zabawami tanecznymi w klubie PPS "Społem" w Gdańsku. Artysta grał tam na pianinie, a na perkusji jego brat Zbigniew. Następnie w latach 1956-1958 grał z bratem w kwartecie dixielandowym, który tworzyli ponadto: Jan Szpakowski - trąbka i Jerzy Detka - klarnet. Zespół występował na scenach Trójmiasta, m. in. w Pawilonie w Sopocie. W 1959 r., po zachorowaniu na gruźlicę, w czasie pobytu w sanatorium w Dzierżążnie, W. Bernolak nauczył się grać na gitarze i występował w sanatoryjnej orkiestrze.
  W czerwcu 1960 r. zaczął próby z zespołem Czerwono-Czarni. Muzyk zagrał na gitarze w inauguracyjnym koncercie grupy 23 lipca 1960 r. w Klubie Studentów Wybrzeża "Żak" w Gdańsku. Z formacją występował w letnich "Non Stopach" i obu edycjach autorskiej  akcji zespołu "Czerwono-Czarni szukają nowych talentów" zakończonych Festiwalami Młodych Talentów w latach 1962-1963. Z formacją wystąpił także w trzech pierwszych edycjach KFPP w Opolu (1963-1965) oraz na koncertach w Czechosłowacji i NRD (1964).
  Latem 1965 r. odchodzi z Czerwono-Czarnych i z kolegą z zespołu - gitarzystą Piotrem Puławskim oraz trzema muzykami Niebiesko-Czarnych: basistą Z. Bernolakiem, saksofonistą Włodzimierzem Wanderem i perkusistą Andrzejem Nebeskim tworzy nowy zespół Polanie. Po okresie prób, jesienią 1965 r., grupa dokonuje nagrań płytowych i radiowych. W listopadzie 1965 r. nowa formacja odbywa wspólną dwutygodniową trasę koncertową z angielskim zespołem The Animals. Dla Polan to moment przełomowy. Grupa  muzycznie zbliżyła się do Anglików, a W. Bernolak zaczyna grać na organach. W grudniu 1965 r. Polanie występują na warszawskiej "Gitariadzie", a w styczniu 1966 r. w Filharmonii Narodowej. W maju tego roku zespół wyjeżdża na trasę koncertową po RFN i Skandynawii, która trwa do stycznia 1967 r. Po dokonaniu nagrań radiowych grupa koncertuje w kraju i ZSRR. Jesienią 1967 r. Polanie zarejestrowali materiał na debiutancki album i "czwórkę" dla Polskich Nagrań. W listopadzie 1967 r. formacja ponownie wyjechała na serię koncertów do ZSRR, gdzie występowała w składance estradowej z Daną Lerską, Reginą Pisarek i Wojciechem Gąssowskim. Po powrocie z tego tournee w marcu 1968 r. zespół rozpadł się. W. Bernolak nie wraca już do składu grupy po reaktywacji dokonanej przez W. Wandera i A. Nebeskiego.
  Muzyk wraz z bratem Zbigniewem wyjeżdza na siedem miesięcy do Holandii. Po powrocie do kraju przez dwa miesiące gra w zespole Marynarki Wojennej w Gdyni. Przez krótki czas pełni funkcję kierownika  muzycznego Studia Rytm w Polskim Radiu, zastępując Piotra Figla. W sierpniu 1969 r. zostaje gitarzystą grupy Quroum, by w następnym miesiącu wraz z zespołem Władysława Jagiełły, w którym grali m. in. byli muzycy Polan: Z. Bernolak i P. Puławski, wyjechać w trasę koncertową do Szwecji. Grupa rozpada się po czterech miesiącach, a W. Bernolak znajduje zatrudnienie w zespole Leszka Dudziaka (brata wokalistki jazzowej - Urszuli). W 1974 r. występuje w polsko-szwedzkiej formacji The Lolas. W latach 1974-2003 muzyk odbywa występy na statkach pasażerskich (m. in. "Royal Viking Sea", "Black Prince", "Vistafjord", "Sagafjord", "Europa"). W. Bernolak w 1979 r. został nauczycielem muzyki, a w  2003 r. zostaje profesjonalnym stroicielem fortepianów i pracuje w sklepie muzycznym w Malmoe.
  W Polsce muzyk pojawia się w 1996 r. w czasie pierwszej próby wznowienia działalności grupy Polanie w 1996 r., a także w koncertach formacji w 2009 r. Od 2004 r. występuje w składzie Czerwono-Czarnych, podczas występów w Szczecinie. Od tego czasu artysta aktywnie uczestniczy w koncertach grupy (ostatni odbył się 5 lipca 2014 r. w Bielsku-Białej).
 W. Bernolak jest autorem książki "Bernolak Boogie" wydanej Przez GKW (Gdański Kantor Wydawniczy) - Gdańsk 2009 r.

Źródła:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 "Bernolak Boogie" - autor Wiesław Bernolak (wyd. GKW, Gdańsk 2009)
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Wies%C5%82aw_Bernolak
 http://web.archive.org/web/20130114064901/http://www.pfm.waw.pl/html/wrzesien.html
 https://www.facebook.com/mark.katowice
 http://jazzforum.com.pl/main/artykul/wiesaw-bernolak-bernolak-boogie

1. Na tylnej okładce książki "Bernolak Boogie" jest napisane "W roku 2005 odznaczony przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wyróżnieniem "Gloria Artis" za całokształt pracy twórczej i artystycznej."
Informacja ta nie ma potwierdzenia ani w biogramie artysty w Wikipedii http://pl.wikipedia.org/wiki/Wies%C5%82aw_Bernolak), ani wśród odznaczonych
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Odznaczeni_Medalem_Zas%C5%82u%C5%BCony_Kulturze_Gloria_Artis). Jeśli jest potwierdzenie tego faktu w innym żródle, proszę
napisać do mnie.
2. Dużo informacji zamieszczonych w tej notce zaczerpnąłem z książki "Bernolak Boogie". Polecam przeczytanie tego dzieła. Mnie szczególnie poruszył opis pobytu zespołu w czasie pobytu w Europie Zachodniej w 1966 r. - spis tygodniowego menu podczas przymusowej bezczynności w Kopenhadze daje wiedzę o "możliwościach finansowych" polskich muzyków. W tym świetle późniejsza emigracja wszystkich Polan nikogo nie powinna dziwić...
3. Uzupełnienie informacji zawartych w biogramie mile widziane!