Po II Wojnie Światowej rodzina Bernolaków przeniosła się do Gdańska. W muzycznej atmosferze W. Bernolak był wychowywany od najmłodszych lat - ojciec, nauczyciel muzyki, grał na fortepianie i prowadził szkolny chór. Właśnie fortepian był pierwszym instrumentem, który wprowadził artystę w świat muzyki. Pierwsze występy publiczne muzyka związane są z sobotnimi zabawami tanecznymi w klubie PPS "Społem" w Gdańsku. Artysta grał tam na pianinie, a na perkusji jego brat Zbigniew. Następnie w latach 1956-1958 grał z bratem w kwartecie dixielandowym, który tworzyli ponadto: Jan Szpakowski - trąbka i Jerzy Detka - klarnet. Zespół występował na scenach Trójmiasta, m. in. w Pawilonie w Sopocie. W 1959 r., po zachorowaniu na gruźlicę, w czasie pobytu w sanatorium w Dzierżążnie, W. Bernolak nauczył się grać na gitarze i występował w sanatoryjnej orkiestrze.
W czerwcu 1960 r. zaczął próby z zespołem Czerwono-Czarni. Muzyk zagrał na gitarze w inauguracyjnym koncercie grupy 23 lipca 1960 r. w Klubie Studentów Wybrzeża "Żak" w Gdańsku. Z formacją występował w letnich "Non Stopach" i obu edycjach autorskiej akcji zespołu "Czerwono-Czarni szukają nowych talentów" zakończonych Festiwalami Młodych Talentów w latach 1962-1963. Z formacją wystąpił także w trzech pierwszych edycjach KFPP w Opolu (1963-1965) oraz na koncertach w Czechosłowacji i NRD (1964).
Latem 1965 r. odchodzi z Czerwono-Czarnych i z kolegą z zespołu - gitarzystą Piotrem Puławskim oraz trzema muzykami Niebiesko-Czarnych: basistą Z. Bernolakiem, saksofonistą Włodzimierzem Wanderem i perkusistą Andrzejem Nebeskim tworzy nowy zespół Polanie. Po okresie prób, jesienią 1965 r., grupa dokonuje nagrań płytowych i radiowych. W listopadzie 1965 r. nowa formacja odbywa wspólną dwutygodniową trasę koncertową z angielskim zespołem The Animals. Dla Polan to moment przełomowy. Grupa muzycznie zbliżyła się do Anglików, a W. Bernolak zaczyna grać na organach. W grudniu 1965 r. Polanie występują na warszawskiej "Gitariadzie", a w styczniu 1966 r. w Filharmonii Narodowej. W maju tego roku zespół wyjeżdża na trasę koncertową po RFN i Skandynawii, która trwa do stycznia 1967 r. Po dokonaniu nagrań radiowych grupa koncertuje w kraju i ZSRR. Jesienią 1967 r. Polanie zarejestrowali materiał na debiutancki album i "czwórkę" dla Polskich Nagrań. W listopadzie 1967 r. formacja ponownie wyjechała na serię koncertów do ZSRR, gdzie występowała w składance estradowej z Daną Lerską, Reginą Pisarek i Wojciechem Gąssowskim. Po powrocie z tego tournee w marcu 1968 r. zespół rozpadł się. W. Bernolak nie wraca już do składu grupy po reaktywacji dokonanej przez W. Wandera i A. Nebeskiego.
Muzyk wraz z bratem Zbigniewem wyjeżdza na siedem miesięcy do Holandii. Po powrocie do kraju przez dwa miesiące gra w zespole Marynarki Wojennej w Gdyni. Przez krótki czas pełni funkcję kierownika muzycznego Studia Rytm w Polskim Radiu, zastępując Piotra Figla. W sierpniu 1969 r. zostaje gitarzystą grupy Quroum, by w następnym miesiącu wraz z zespołem Władysława Jagiełły, w którym grali m. in. byli muzycy Polan: Z. Bernolak i P. Puławski, wyjechać w trasę koncertową do Szwecji. Grupa rozpada się po czterech miesiącach, a W. Bernolak znajduje zatrudnienie w zespole Leszka Dudziaka (brata wokalistki jazzowej - Urszuli). W 1974 r. występuje w polsko-szwedzkiej formacji The Lolas. W latach 1974-2003 muzyk odbywa występy na statkach pasażerskich (m. in. "Royal Viking Sea", "Black Prince", "Vistafjord", "Sagafjord", "Europa"). W. Bernolak w 1979 r. został nauczycielem muzyki, a w 2003 r. zostaje profesjonalnym stroicielem fortepianów i pracuje w sklepie muzycznym w Malmoe.
W Polsce muzyk pojawia się w 1996 r. w czasie pierwszej próby wznowienia działalności grupy Polanie w 1996 r., a także w koncertach formacji w 2009 r. Od 2004 r. występuje w składzie Czerwono-Czarnych, podczas występów w Szczecinie. Od tego czasu artysta aktywnie uczestniczy w koncertach grupy (ostatni odbył się 5 lipca 2014 r. w Bielsku-Białej).
W. Bernolak jest autorem książki "Bernolak Boogie" wydanej Przez GKW (Gdański Kantor Wydawniczy) - Gdańsk 2009 r.
Źródła:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
"Bernolak Boogie" - autor Wiesław Bernolak (wyd. GKW, Gdańsk 2009)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wies%C5%82aw_Bernolak
http://web.archive.org/web/20130114064901/http://www.pfm.waw.pl/html/wrzesien.html
https://www.facebook.com/mark.katowice
http://jazzforum.com.pl/main/artykul/wiesaw-bernolak-bernolak-boogie
1. Na tylnej okładce książki "Bernolak Boogie" jest napisane "W roku 2005 odznaczony przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wyróżnieniem "Gloria Artis" za całokształt pracy twórczej i artystycznej."
Informacja ta nie ma potwierdzenia ani w biogramie artysty w Wikipedii http://pl.wikipedia.org/wiki/Wies%C5%82aw_Bernolak), ani wśród odznaczonych
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Odznaczeni_Medalem_Zas%C5%82u%C5%BCony_Kulturze_Gloria_Artis). Jeśli jest potwierdzenie tego faktu w innym żródle, proszę
napisać do mnie.
2. Dużo informacji zamieszczonych w tej notce zaczerpnąłem z książki "Bernolak Boogie". Polecam przeczytanie tego dzieła. Mnie szczególnie poruszył opis pobytu zespołu w czasie pobytu w Europie Zachodniej w 1966 r. - spis tygodniowego menu podczas przymusowej bezczynności w Kopenhadze daje wiedzę o "możliwościach finansowych" polskich muzyków. W tym świetle późniejsza emigracja wszystkich Polan nikogo nie powinna dziwić...
3. Uzupełnienie informacji zawartych w biogramie mile widziane!
Leszek Dudziak urodził się na plebani w Czechowicach-Dziedzicach (naonczas Dziedicach), jest perkusistą, od wielu lat mieszka w Szwecji (źródło - rozmaowa z Ulą Dudziak).
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo za powyższe uzupełnienie!
UsuńPozdrawiam serdecznie.
Jednak jest info o przyznaniu nagrody "Gloria Artis".
UsuńPoniżej link:
http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/ministerstwo/odznaczenia/medal-zasluzony-kulturze---gloria-artis.php
str 21