Gałgany & Odnowa [szkic biogramu]

   Zespół wokalno-instrumentalny Gałgany powstał w Lubaczowie pod koniec 1968 r. Formacja została utworzona na bazie grupy Lunatycy, pod patronatem Powiatowego Domu Kultury. Zespół tworzyli byli muzycy Lunatyków: Józef Homik - organy; Janusz Dyś - perkusja; Roman Dobrzański - gitara, śpiew. Menedżerem i konferansjerem grupy został Wojciech Okrojek.
  Wkrótce nastąpiły zmiany w formacji. J. Homik na przełomie lat 1968/1969 wyjechał do Krakowa i po wygraniu Międzynarodowego Konkursu im. Jana Kiepury w Krynicy rozpoczął owocną karierę operową. Jego miejsce zajął instruktor PDK Lubaczów i absolwent szkoły muzycznej w Jarosławiu, Zbigniew Drewniak - organy, kierownik muzyczny. Wkrótce potem z zespołu odszedł perkusista, J. Dyś, który wyjechał do Tarnowa. Do zespołu dołączyli: Stanisław Okrojek - gitara basowa, śpiew i wokalistki: Lucyna Pliś i Maria Konosow. W tym samym czasie do grupy dołączył Stanisław Dutkiewicz - gitara, śpiew, który - wobec braku perkusisty - wkrótce musiał opanować grę na perkusji. Latem 1969 r. do formacji dołączył Lucjan Chłopek - gitara, śpiew. Niedługo potem zespół opuścili: L. Chłopek i M. Konosow, którą na krótko zastąpiła Swietłana Michajlina. Wiosną 1970 r. z grupy odszedł S. Dutkiewicz, którego na perkusji zastąpił Jerzy Czekalski. Zespół zmienił wtedy nazwę na bardziej poważną - tj. Odnowa.
  Kolejne zmiany w składzie dotyczyły perkusistów. J. Czekalskiego po kilku miesiącach zastąpił Andrzej Jagodziński, a jego w 1972 r. zmienił powracający do grupy S. Dutkiewicz. Skład formacji poszerzono o sekcję dętą: Adam Kowal - trąbka i Marek Karkos - trąbka, puzon. Okazjonalnie współpracowała z zespołem Danuta Załuska - śpiew.
  Repertuar grupy od początku obejmował utwory polskich i zachodnich formacji rockowych (m.in. The Animals, The Beatles, The Shadows, The Rolling Stones, Bob Dylan, Niebiesko-Czarni, Blackout, ABC, Heliosi), utwory odziedziczone po Lunatykach, modne wtedy przeróbki melodii ludowych oraz własne kompozycje, głównie R. Dobrzańskiego do słów W. Okrojka. Rozszerzenie składu o sekcję dętą pozwoliło na wprowadzenie do repertuaru bardziej rozbudowanych aranżacji i modnych wówczas elementów soulowych i jazz-rockowych. Sygnałem i wizytówką zespołu był przebój The Animals - "House of The Rising Sun", grany na początku każdego koncertu.
  Grupa szybko stała się wizytówką miasta i powiatu. Formacja zapewniała oprawę muzyczną ważniejszych uroczystości  i akademii organizowanych przez władze miasta i powiatu. Miała także cykliczną audycję w lubaczowskim radiowęźle, uczestniczyła także w przeglądach zespołów młodzieżowych.
  Od 1970 r., gdy kierownikiem PDK został Marian Koba, kierownik muzyczny oleszyckich Margerytek, nastąpiła ścisła współpraca z tą grupą. Obie formacje prezentowały m. in. wspólny program estradowy "Wiosna majem wróci". Popularny by ł również samodzielny program estradowy Odnowy pt. "Stare i nowe piosenki" z lat 1972-1973. znaczną popularnością cieszyły się własne kompozycje zespołu: "Nerwa (Oddam ci wszystko)"; "Gaśnie lato"; "Miłość nigdy się nie złamie"; "Burza"; "Doliny". Koncerty grupy prowadził W. Okrojek, wspierany czasami przez Ziemowita Rokosza. Na koncertach formacja wprowadzała modne efekty wizualne.
  13 lipca 1969 r. Gałgany zarejestrowały dla Radia Rzeszów sesję nagraniową w sali widowiskowej PDK Lubaczów, która odbyła się na żywo, bez udziału publiczności. Nagranie to nadano 16 lipca jako "Spotkanie z lubaczowskim zespołem Gałgany".
  We wrześniu 1969 r. grupa wzięła udział w Polsko-Ukraińskim Spotkaniu w Monasterzu. W paździeniku 1969 r. formacja zdobyła II miejsce w Minifestiwalu Piosenki "Roztocze '69", a wokalistka L. Pliś otrzymała nagrodę indywidualną.
  W 1970 r., wspólnie z Margerytkami, zespół wziął udział reprezentacji powiatu na Wojewódzkim Przeglądzie dorobku Kulturalnego Powiatów - Rzeszów 1970 r. W następnym roku grupa wzięła udział w przeglądzie zespołów młodzieżowych w Zwierzyńcu. W marcu 1971 r. formacja wystąpiła na V Przemyskiej Giełdzie Piosenki. W czerwcu tego roku zespól wziął udział w III Przeglądzie Amatorskich Zespołów Instrumentalno-Wokalnych i Solistów w Przemyślu.
  W 1972 r. grupa zakwalifikowała się na Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, ale występ nie doszedł do skutku. Formacja zakończyła działalność w 1973 r.


NAGRANIA RADIOWE:
13 lipca 1969 r.:
Jak dobrze żonom (mel. lud.); Zapomnę wszystko [Zostań dziś ze mną]; Mój płacz ukoi wiatr (z rep. Ali Eksztajn); Miłość nigdy nie złamie się; Wspomnisz tamte dni [Gdzie odnaleźć ciebie mam]; Spokojnie śpij (z rep. Blackout); Gaśnie lato


  Źródło:
 "Kresowy rock and roll - Big beat, czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" - autor: Marian Górecki (Lubaczów, 2016 r.)

Ponuraki [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Ponuraki powstał w 1966 r. w Łodzi. Grupę tworzyli: Stanisław Piech - gitara basowa; Jerzy Szlązak - gitara, organy,śpiew, Ryszard Parzoch - gitara, Wojciech Braksator - perkusja. Formacja działała przy Zakładach Przemysłu Wełnianego im. Gwardii Ludowej "Polmerino". W tym samym czasie w przyzakładowym klubie, którego kierowniczką była Zofia Bąbol, istniała grupa wokalna Prząśniczki, któremu Ponuraki często akompaniowały.
  Ponuraki wraz z innymi zespołami zakładów "Polmerino" byli na tanecznym i wokalnym obozie w Pobierowie. Podczas tego pobytu nie tylko ćwiczyli, ale także dali koncert w pobierowskiej muszli koncertowej.
  W repertuarze zespołu przeważały piosenki Czerwonych Gitar i utwory instrumentalne The Shadows. W. Braksatora na perkusji zmienił Sławomir Walczak, który dzięki trenowaniu łyżwiarstwa wyjechał później na rewię Holiday on Ice.
  Formacja istniała do 1970 r.

  Źródła:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

Demony (warszawskie) [wzmianka]

   Zespół instrumentalny Demony powstał w Warszawie w 1963 r. Grupę założyli: Ireneusz Nawara - gitara; Mieczysław Nawara - gitara i Maciej Sowiński - gitara basowa, który także dbał o prawidłowe działanie sprzętu nagłośnieniowego. Skład formacji uzupełnił Krzysztof Stachurski - perkusja, który z braćmi Nawarami trenował gimnastykę sportową.
  Repertuar  zespołu składał się głównie z utworów legendarnych The Shadows, popularnych wtedy The Ventures oraz nielicznych własnych kompozycji, jak: "Kalahari" czy "Wiosenny spacer". Dostęp do płyt zachodnich wykonawców był wówczas bardzo trudny, dlatego wiele nagrań muzycy opracowywali po jednorazowym wysłuchaniu ich na antenie Radia Luxembourg. Interpretacje Demonów odbiegały często od oryginałów, co nadawało im unikatowy charakter.
  Zespół występował na licznych imprezach, jak: zabawy szkolne, studniówki, a także w studenckim klubie "Relax"przy warszawskim AWF-ie. Pod koniec lat 60-tych aktywność Demonów znacznie zmalała i grupa zakończyła swoją działalność.
  Po pewnym czasie trzech członków zespołu reaktywowało formację w powiększonym, o sekcję dętą i wokalistki, składzie pod nazwą Preludium. Grupa funkcjonowała pod patronatem Miejskich Zakładów Komunikacyjnych przy ul. Chełmskiej w Warszawie, które użyczały jej także sprzętu oraz miejsca na próby. Zespół zarejestrował kilka nagrań dla Polskiego Radia, które zaginęły w archiwach. Po kilku latach aktywności Preludium zakończyło działalność w 1975 r.

  Demony nie miały szans na utrwalenie swoich muzycznych dokonań w profesjonalnym studiu nagrań, ale pozostało po nich 18 nagrań zarejestrowanych na magnetofonie reporterskim przez ciocię braci Nawarów, która latem 1965 r. przyjechała z Ameryki odwiedzić swoją rodzinę w Polsce. W 2021 r. wszystkie ocalałe 18 nagrań zespołu pochodzących z cudem ocalałej, półamatorskiej taśmy, zostaną wydane na płycie CD przez Kameleon Records.

Demony (warszawskie)
od lewej: Ireneusz Nawara, Krzysztof Stachurski, Maciej Sowiński, Mieczysław Nawara

 

 Źródło:
Materiał nadesłany przez Pana Pawła Nawarę (Kameleon Records) (tekst i zdjęcie)

Kationy [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Kationy powstał w Lubaczowie w 1964 r. z inicjatywy Romana Dobrzańskiego. Pierwszy skład grupy tworzyli: R. Dobrzański - gitara, śpiew; Józef Dobrowolski - gitara; Andrzej Wlezień - gitara basowa; Zbigniew Butyński - fortepian; Władysław Jarczyk - perkusja. Muzycy formacji byli uczniami miejscowego Liceum Ogólnokształcącego, a opiekunem zespołu  i pomysłodawcą nazwy grupy był nauczyciel fizyki w tej szkole, Karol Kunze, który także troszczył się o sprzęt.
  Jesienią 1964 r. zespołem zainteresował się Wojciech Okrojek i zaproponował muzykom przejście pod patronat Powiatowego Domu Kultury, gdzie zapewniono formacji lepszy sprzęt. Opiekunem muzycznym zespołu został nauczyciel szkoły muzycznej z Jarosławia, a jednocześnie instruktor w PDK w Lubaczowie, Andrzej Superson. W tym czasie do grupy dołączyła wokalistka Wiesława Białek, a A. Wlezienia na gitarze basowej  zastąpił Jerzy Urgalski.
  Zespół stał się szybko znany w Lubaczowie, zwłaszcza gdy do grupy dołączyła wokalistka Zofia Pliś i okazjonalnie śpiewająca z formacją Barbara Garbala. Na początku 1965 r. Kationy przeszły pod patronat Zakładów Roszarniczych, a następnie po reorganizacji składu kontynuowali muzyczną działalność w gruntownie przebudowanych Lunatykach.


  Źródło:
 "Kresowy rock and roll - Big beat, czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" - autor: Marian Górecki (Lubaczów, 2016 r.)

Lunatycy [szkic biogramu]

   Zespół wokalno-instrumentalny Lunatycy powstał w Lubaczowie pod koniec 1963 r. Twórcą grupy działającej przy lubaczowskich Zakładach Roszarniczych był Wojciech Okrojek, który do współpracy zaprosił muzyków nie tylko z Lubaczowa. Pierwszy skład formacji tworzyli: Henryk Głowa - saksofon tenorowy; Franciszek Pelc - fortepian, organy; Zbigniew Dziundzio - gitara; Marta Rusin - śpiew; Janusz Dyś - perkusja; Leszek Zawisza - gitara basowa. Z zespołem okazjonalnie śpiewały Maria Grądzka i Irena Dubiel, a przez pewien czas współpracował drugi gitarzysta, Maciej Dietl. Grupa przyjęła nazwę Lunatycy, jako konkurencja powstałej wcześniej Luny, po której przejęła funkcję reprezentacyjnego zespołu Zakładów Roszarniczych, a jednocześnie reprezentacyjnej formacji miejskiej. Muzycy występowali w czerwono-czarnych ubraniach sfinansowanych przez zakład patronacki.
  Repertuar grupy opierał się w dużej mierze na piosenkach Czerwono-Czarnych oraz aktualnych przebojach światowych.
  Muzycy Lunatyków grę w zespole łączyli z komercyjną pracą w innych miastach. Brak czasu oraz nieporozumienia na tle osobistym doprowadziły do prawie zupełnej zmiany składu 1965 r.
  Nowy skład grupy tworzyli: Józef Homik - organy, śpiew, kierownik muzyczny; J. Dyś - perkusja; Jerzy Urgalski (eks Kationy) - gitara basowa; Józef Dobrowolski (eks Kationy) - gitara; Roman Dobrzański (eks Kationy) - gitara, śpiew; Zofia Pliś - śpiew i Barbara Solga - śpiew.
  W latach 1965-1967 Lunatycy byli (obok Dziewiątki) muzyczną wizytówką Lubaczowa. Rozpoczęli tradycję grania tzw. "fajfów" dla młodzieży oraz zapewniali oprawę muzyczną imprez okolicznościowych. Koncerty prowadzili jako konferansjerzy W. Okrojek i Ziemowit Rokosz.
  Repertuar Lunatyków w tym czasie zawierał polskie wersje przebojów The Beatles, The Rolling Stones, The Animals i innych popularnych wtedy wykonawców zagranicznych z polskimi tekstami Józefa Dobrowolskiego i Jerzego Urgalskiego. Ponadto grupa wykonywała piosenki polskich wykonawców: Czerwonych Gitar, Niebiesko-Czarnych. Sporą część repertuaru stanowiły własne kompozycje J. Homika i R. Dobrzańskiego do tekstów W. Okrojka i J. Dobrowolskiego. Najbardziej znane to: "Gdy kończy się noc", "Oddam ci wszystko", "Kończy się lato" i "Patrycja".
  Grupa grała nie tylko w Lubaczowie, ale także koncertowała w Jarosławie, Przemyślu czy Nowej Hucie. W maju 1965 r. formacja zdobyła I miejsce w Przeglądzie Amatorskich Zespołów Muzycznych  "O Laur Dwudziestolecia" w Tarnobrzegu.  Zespół brał udział w Festiwalu Muzycznym w Rzeszowie, po którym zaproszono grupę na sesję nagraniową w Radiu Rzeszów. Ta zrealizowana w 1966 r. sesja nagraniowa z kompozycjami J. Homika nie zachowała się.
  W październiku 1966 r. formacja wzięła udział w Przeglądzie Piosenki i Muzyki w Jeleniej Górze, gdzie J. Homik i Z. Pliś zdobyli indywidualnie tzw. kategorie estradowe, umożliwiające starania o status muzyka zawodowego.
  Ze względu na obowiązki szkolne i niechęć kierownictwa miejscowego LO do muzyki bigbitowej występy w zespole zawiesili J. Dobrowolski i J. Urgalski, a zaangażowany w działalność muzyczną R. Dobrzański musiał powtarzać klasę maturalną. Natomiast do szkół poza Lubaczowem wyjechały wokalistki grupy. Na przełomie lat 1968/1969 formacja przeszła pod opiekę PDK i Wydziału Kultury PRN i jednocześnie zmieniła nazwę na Gałgany.
  Z. Pliś i B. Solga nie kontynuowały działalności estradowej. J. Dobrowolski w czasach studenckich krótko występował przemyskim zespole Gady, a potem zajął się malarstwem. J. Urgalski w okresie studiów występował w formacjach przemyskich i rzeszowskich, a po powrocie do Lubaczowa występował w zespole Dwa Plus Dwa. J. Homik po krótkim epizodzie w grupie Gałgany i po wygraniu Międzynarodowego Konkursu im. Jana Kiepury w Krynicy rozpoczął karierę operową, najpierw w Operze Śląskiej, a następnie na scenach operowych całego świata.

  Źródło:
 "Kresowy rock and roll - Big beat, czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" - autor: Marian Górecki (Lubaczów, 2016 r.)

Luna (lubaczowska) [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Luna powstał pod koniec 1962 r. w Lubaczowie. Pierwszy skład grupy tworzyli: Bronisław Atalski - akordeon, fortepian, kierownik muzyczny; Barbara Argasińska - śpiew; Leszek Zawisza - gitara; Zygmunt Sabal - perkusja; Stanisław Dutkiewicz - gitara, śpiew; Wiesław Sołga - kontrabas, którego wkrótce zastąpił Zenon Has. Okazjonalnie z formacją występowali; konferansjer, kontrabasista i wokalista Wojciech Miśków oraz wokalistka Włoda Kiszniewska. Zespół występujący pod patronatem Zakładów Roszarniczych w Lubaczowie powstał z inicjatywy Wojciecha Okrojka, który został kierownikiem organizacyjnym grupy. Nazwa formacji pochodzi od nazwy wzmacniaczy "Luna", o imponującej wtedy mocy 17 wat. Zespół był także nazywany "Niebiesko-Czarnymi" od koloru strojów sfinansowanych przez Zakłady Roszarnicze. Repertuar Luny obejmował głównie aktualne przeboje wykonawców zachodnich.
  Po kilku miesiącach grupa została wyposażona w nowoczesny sprzęt. Wkrótce potem formacja zwyciężyła w zorganizowanym przez kierownictwo restauracji "Lubiana" konkursie na zespół dansingowy. Oprócz gry w "Lubianej" grupa musiała obsługiwać imprezy okolicznościowe w Roszarni i w mieście. Często współpracowała wówczas z chórkiem wywodzącym się z założonej W LO harcerskiej Dziewiątki. Były to: Jagoda Niemiec, Maria Gembarowska, Barbara Solga i Maria Hamułka, śpiewające pod czujnym okiem swojej nauczycielki, Danuty Hamułki. Wtedy S. Dudkiewicz rozpoczął regularną współpracę z Dziewiątką jako gitarzysta.
  Pod koniec 1963 r. działalność Luny coraz częściej zaczęła się ograniczać do gry na dansingach, a w sezonie letnim na zabawach na Wzgórzu Zamkowym, co przynosiło spore dochody, dzielone przez W. Okrojka w sposób promujący także pozamuzyczną działalność muzyków: Z. Has, Z. Sabal, S. Dudkiewicz i W. Okrojek grali w drużynach piłkarskich, a B. Argasińska zaangażowała się w działalność teatru amatorskiego.
  Rolę oficjalnego zespołu Zakładów Roszarniczych przejęli konkurencyjni Lunatycy, następna grupa zorganizowana przez W. Okrojka, w której równolegle do gry w Lunie występował L. Zawisza.
  Po roku takiej działalności, wskutek zbiegu wielu okoliczności Luna została rozwiązana. B. Atalski wyjechał do Tomaszowa Lubelskiego, gdzie objął kierownictwo miejscowego PDK. Z Lubaczowa wyjechał także Z. Has, a Z. Sabal został powołany do wojska.
 

  Źródło:
 "Kresowy rock and roll - Big beat, czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" - autor: Marian Górecki (Lubaczów, 2016 r.)
  

Następni [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Następni powstał w 1967 r. we Włocławku. Grupę tworzyli: Zbigniew Krygier - gitara, śpiew; Marian Nowak - gitara basowa, śpiew; Tadeusz Ziółkowski - organy, fortepian; Ryszard Rycicki - perkusja. Formacja działała przy Studium Nauczycielskim we Włocławku. Zespół występował w sali "Kujawiak" oraz innych klubach Włocławka i okolicznych miast. Repertuar grupy składał się z kompozycji własnych Z. Krygiera oraz utworów zagranicznych z polskimi tekstami Z. Krygiera, a także aktualnych wtedy przebojów. W 1968 r. muzycy formacji wystąpili w debiutanckim filmie krótkometrażowym Marka Piwowskiego - "16 mieć lat". Muzycy często bywali w warszawskiej "Stodole", gdzie poznawali najnowsze trendy muzyczne. Zespół zakończył działalność w 1970 r.
  Grupa wznowiła działalność w 2005 r., gdy po serii prób, 20 listopada wystąpiła na zorganizowanym przez władze Włocławka benefisie zespołu. Następny występ nie doszedł do skutku ze względu na chorobę jednego z muzyków. Przygotowane wtedy przez Z. Krygiera piosenki znalazły się na okolicznościowej płycie CD pt. "Sentymentalna podróż - Włocławek 1967-2005". Z. Krygier napisał wtedy piosenkę "Przeżyć wszystko jeszcze raz", która opowiada o historii zespołu.

Następni
od lewej: Z. Krygier, R. Rycicki, M. Nowak, T. Ziółkowski

 Źródło:
  informacje od Pana Zbigniewa Krygiera, przesłane do Pana Aleksandra Nowaka
  zdjęcie zespołu nadesłał Pana Piotr Krygier, syn Pana Zbigniewa
    Bardzo dziękuję wszystkim Panom za umożliwienie napisania biogramu zespołu Następni

  Pan Piotr Krygier prowadzi swój kanał na youtube.com, na którym umieścił także piosenki swego taty, Pana Zbigniewa Krygiera, wśród których znajdują się także utwory wykonywane przez grupę Następni:   https://www.youtube.com/channel/UCRChmms0h6wS0lVv_5tJEJQ
  Piosenka "Przeżyć wszystko jeszcze raz" znajduje się pod adresem:   
  https://www.youtube.com/watch?v=sJ2Ga1uldak

Promienie [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Promienie powstał w 1969 r. w Łodzi. Pierwszy skład grupy tworzyli: Zbigniew Rządziński - perkusja; Zbigniew Kuzaj - gitara; Marek Dudziński - gitara; Piotr Janicki - gitara basowa. Z formacją występowała wokalistka Grażyna Żyżniewska. Zespół występował w Młodzieżowym Domu Kultury, korzystając ze sprzętu  i sali do prób. Grupa wykonywała w większości ówczesne przeboje, ale w repertuarze miała też swoje utwory, autorstwa Z. Kuzaja i M. Dudzińskiego.
  Promienie dwukrotnie uczestniczyły w obozach muzycznych w Lubiatowie. Wzmianka o zespole pojawiła się w harcerskim tygodniku "Na Przełaj". W artykule grupę przedstawiono jako zdolnych muzyków działających przy Łódzkiej Komendzie Chorągwi Związku Harcerstwa Polskiego. Napisano tam także, że formacja ma w repertuarze trzydzieści utworów znanych kompozytorów, ale nie tworzy własnych piosenek. Dodano tam także, że Promienie wystąpiły m. in. w Łódzkim Harcerskim Mikrofonie dla Wszystkich.
  Z grupą występował także piętnastoletni perkusista, Sławomir Fajkowski, który potem grał m. in. w radiowej orkiestrze Henryka Debicha.
  Zespół zakończył działalność wiosną 1970 r.

  Przed utworzeniem zespołu Promienni, Z. Rządziński, uczeń Zasadniczej Szkoły Łączności, grał w w innej formacji. Instruktorem muzyki i opiekunem szkolnego zespołu, a jednocześnie aktywnym jego muzykiem był Jerzy Rybiński. Skład grupy tworzyli: J. Rybiński - kontrabas; Stefan Walaszczyk - gitara; instrumenty klawiszowe; Wiesław Kurzawiński - instrumenty klawiszowe; Z. Rządziński - perkusja. Formacja najczęściej występowała w klubie "Telex", przy ul. Tuwima w Łodzi. Była także częstym gościem w konkursach piosenki organizowanych w Domu Kultury przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi. Z. Rządziński dwukrotnie brał udział w tych konkursach i za każdym razem wygrywał (**). Śpiewał tam "Annę" grupy Blackout i "Goniąc kormorany" Piotra Szczepanika.

  P. Janicki po rozpadzie Promieni utworzył wraz z Bogumiłem Pilcem tercet, który nie miał nazwy, a przedstawiany był jako trio bluesowe, bądź jako trio Piotra Janickiego. Grupę tworzyli: P. Janicki - gitara basowa; B. Pilc - gitara i Tomasz Sikorski - perkusja. Okazjonalnie na perkusji grywali Tadeusz Urbański i Sławomir Fajkowski. Gościnnie występowali z formacją: skrzypek Piotr Bartczak (z grupy A Propos) oraz gitarzysta jazzowy Wacław Rezler. Zespół grał rocka i bluesa, mając salę do prób najpierw łódzkim MDK, a potem w salce na zapleczu kina "Popularne", dzięki życzliwości Wacława Rezlera, który czasami występował z formacją. Zespół grał w domach studenckich, klubach i innych miejscach. Grupa działała od 1970 r. do kwietnia 1972 r., kiedy P. Janickiego powołano do wojska. Tam również muzyk grał w orkiestrze wojskowej, a nawet założył zespół muzyczny. Po wyjściu z armii zrezygnował z kariery muzycznej.


 Źródła:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)
   Komentarze Pana Piotra Janickiego zawarte pod biogramem zespołu

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

   
  (*) W dacie powstania zespołu jest niekonsekwencja. W tekście biogramu autor podaje datę powstania formacji na 1968 r. Natomiast na wstępie, gdzie podaje ramy czasowe istnienia grupy, zapisany jest rok założenia : 1969. Po wyjaśnieniu Pana Piotra Janickiego zawartego w poniższym komentarzu, uściśliłem datę powstania formacji na 1969 r.
  (**) Tekst biogramu powstał na podstawie wspomnień Pana Zbigniewa Rządzińskiego. Trudno teraz zweryfikować niektóre zamieszczone w książce fakty. Ale ciekawszą dla mnie sprawą jest istnienie dwóch składów Promieni, w których obu był jedynie Pan Z. Rządziński. Czy istniały one obok siebie, choćby przez pewien czas; czy jeden po drugim - nie jest to w źródle podane.
  Na szczęście komentarz Pana Piotra Janickiego wyjaśnił tą wątpliwość - opisany skład zespołu z klubu "Telex" miał inna nazwę i nie miał nic wspólnego z działalnością Promieni (oprócz oczywiście osoby Pana Zbigniewa Rządzińskiego).

Biogram poprawiony w dniu 15.05.2022 r. o godz. 10:16
Biogram uzupełniony w dniu 21.05.2022 r. o godz. 23:52