SBB (Silesian Blues Band)

  Zespół wokalno-instrumentalny Silesian Blues Band powstał w styczniu 1971 r. w Siemianowicach Śląskich. Grupę założył Józef Skrzek (ur. 2.07.1948 r. w Siemianowicach Śląskich-Michałkowicach) - gitara basowa, pianino, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna, śpiew; który współpracował wcześniej m. in. z zespołem Breakout. W składzie formacji obok lidera znaleźli się Apostolis "Lakis" Antymos  (wł. Apostolos Anthimos, ur. 25.09.1954 r. w Siemianowicach Śląskich*) - gitara, instrumenty perkusyjne oraz Jerzy Piotrowski (ur. 9.02.1950 r. w Żywcu*) - perkusja. Intensywne próby, regularne koncerty na Śląsku i pierwsze nagrania radiowe (np. "Popiół") spowodowały, że zespół zaczął być dostrzegany na muzycznej scenie. W końcu 1971 r. cały skład Silesian Blues Band rozpoczął blisko dwuletnią współpracę z Czesławem Niemenem (jako grupa NIEMEN). Koncertowali wówczas wiele w Europie (m.in. podczas festiwalu Rock And Jazz Now w Monachium) i w kraju, zarejestrowali także cztery albumy ["Strange Is This World" (1972); "Niemen vol. 1" (1973); "Niemen vol. 2" (1973); "Ode To Venus" (1973)]. W 1973 r. drogi muzyków rozeszły się, Niemen wkrótce założył Niemen Aerolit.
  Na przełomie 1973/1974 Silesian Blues Band przekształcił się w SBB, a skrót ten już wtedy rozwijano (wedle pomysłu Franciszka Walickiego, ówczesnego opiekuna grupy) jako „Szukaj, Burz i Buduj”. SBB zadebiutowało podczas trasy koncertowej po Polsce, z których najbardziej pamiętny odbył się 4 lutego 1974 r. w Krakowie, a z zespołem występował wtedy grający na skrzypcach Jan Błędowski, Wkrótce grupa rozstała się z J. Błędowskim. W dniach 18-19 kwietnia 1974 r. został zarejestrowany w warszawskiej "Stodole" materiał na pierwszy LP formacji pt. "SBB", który zawiera żywiołową muzykę, wzorującą się na tradycji J. Hendrixa i The Cream, ale także spokojniejsze, wręcz liryczne utwory. Potwierdzeniem klasy zespołu były ówczesne jego koncerty - zarówno w Polsce (np. na XII KFPP w Opolu '74 oraz na Jazz Jamboree '74 i '75 w Warszawie (w 1975 r. wraz z Andrzejem Przybielskim i Helmutem Nadolskim), jak i za granicą (Frankfurt nad Menem - czerwiec 1974 r.). Następne lata przynoszą kolejne koncerty, zarówno w Polsce, jak i w krajach ówczesnego RWPG (grupa pojawia się regularnie w NRD, Czechosłowacji i na Węgrzech). Równocześnie formacja rejestruje kolejne nagrania, w tym mnóstwo nagrań radiowych, dokonywanych najpierw w studiach Programu Trzeciego Polskiego Radia, potem głównie w studiu Polskiego Radia Opole. Z takich nagrań powstaje drugi LP zespołu, „Nowy horyzont” (1975), który jest bardziej stonowany od pierwszego albumu. Kolejne płyty długogrające SBB - „Pamięć” (1976) i „Ze słowem biegnę do ciebie” (1978) to stopniowe odchodzenie od żywiołowego free-rocka na rzecz przemyślanych i rozbudowanych kompozycji, rejestrowanych z użyciem syntezatorów i bogato stosowanej techniki wielośladowej. Zespół współpracuje także z innymi muzykami, m.in. z Tomaszem Stańko, Tomaszem Szukalskim, Haliną Frąckowiak, Janem Błędowskim, Andrzejem Przybielskim.
  W 1977 r. SBB znajduje przedstawiciela na rynek zachodni w postaci firmy Aries z Getyngi. Dzięki temu zespół zaczyna koncertować także w Europie Zachodniej: RFN, Austrii, Francji, Danii, Finlandii. W listopadzie 1977 r. grupa nagrywa w Hannoverze swój pierwszy LP przeznaczony na rynek zachodni: „Follow My Dream”. W roku następnym powstaje płyta „Welcome”, a zespół cały rok spędza w trasach koncertowych (m.in. występ na festiwalu Roskilde w Danii). Równolegle z działalnością na rynku zachodnioeuropejskim, nie słabnie praca w tzw. KDL – także tutaj SBB koncertuje i nagrywa płyty - w Czechosłowacji (płyta "SBB", wydana potem na Zachodzie jako "Slovenian Girl") i NRD (także zatytułowana "SBB", choć zawierająca inny materiał). W 1977 r. w Polsce wydano kasetę "Jerzyk", a w 1978 r. ukazuje się album Haliny Frąckowiak pt. "Geira" nagrany z towarzyszeniem muzyków SBB, zawierający udane piosenki spółki Skrzek - Matej.
  W 1979 r. formacja powiększyła skład o drugiego gitarzystę, którym został Sławomir Piwowar (eks Paradox, Niemen Aerolit). W czteroosobowym składzie zespół odbył trasę po nadmorskich amfiteatrach (m.in. Pop Session w Sopocie) oraz Bytomiu i w Sali Kongresowej w Warszawie (gdzie ilustrowało swój występ awangardowym filmem "Oj, nie mogę się zatrzymać" w reż. Zbigniewa Rybczyńskiego), a w roku następnym m.in. w Czechosłowacji. W 1980 r. SBB nagrało kolejny album "Memento z banalnym tryptykiem" (z udziałem brata lidera, bluesmana Jana Skrzeka - harmonijka ustna), który potwierdził klasę zespołu. Niestety, po koncertach w RFN, w listopadzie 1980 r. J. Skrzek rozwiązał zespół, ze względu na - jak stwierdził - "zmęczenie materiału".
  Nieobecność SBB potrwała ponad 10 lat. W tym czasie J. Skrzek prowadził działalność solową, J. Piotrowski grał m.in. w Kombi, grupach Ireneusza Dudka i Martyny Jakubowicz oraz Dżemie, a A. Antymos w Krzaku i Dżemie oraz z I. Dudkiem i Tomaszem Stańką, by w 1989 r. wyjechać do Grecji.
  Pierwszy koncert po tak długiej przerwie trio dało w lipcu 1991 r,. w Sopocie na koncercie "Trzy Dekady Rocka w Polsce" zorganizowanym przez F. Walickiego. Ten występ nie pociągnął za sobą następnych. Dopiero dwa lata później, zespół zaczął koncertować, gdy zaproponowano udział SBB w koncercie charytatywnym na rzecz dzieci w katowickim Spodku. Do wspólnego grania zaproszono Janusza Hryniewicza - śpiew, gitara akustyczna oraz Andrzeja Ruska - gitara basowa. Na Spodku zespół wystąpił także na benefisie Dżemu, co udokumentował album "Live 1993". Kwintet dał kilka koncertów na przestrzeni dwóch lat (1993-94), by w maju 1994 r. wyjechać na tournee po klubach polonijnych w USA. Wyjazd zakończył się nagraniem kasety „Live In America ’94″, w połowie wypełnionym nagraniami z koncertu w New Jersey, w połowie nagraniami studyjnymi. Amerykańska trasa zakończyła się ponownym rozpadem zespołu oraz pozostaniem J. Piotrowskiego na stałe w USA.
  W 1998 r. SBB powróciło na scenę z perkusistą Mirosławem Muzykantem, który miał już okazję współpracować z Józefem Skrzekiem w jego solowych projektach. To wcielenie formacji pozostawiło po sobie trzy płyty koncertowe, wypełnione nowymi opracowaniami starych utworów i jedną premierową kompozycją („Całkiem spokojne zmęczenie”). M. Muzykant występował z SBB do koncertu w Waltrop w grudniu 1999 r.
  W 2000 r., dzięki pomocy Marka Komara (szefa europejskiego fan-clubu Pata Metheny’ego), do zespołu dołączył Paul Wertico, wcześniej perkusista Pat Metheny Group. P. Wertico zadebiutował w formacji w kwietniu na koncercie w niemieckim Herzogenaurach pod Norymbergą, który został zarejestrowany na płytę live. Właściwą działalność w składzie z P. Wertico otworzyła wiosenna trasa w 2001 r., obejmująca Niemcy, Czechy i Polskę. W trakcie kilkudniowej przerwy w koncertach muzycy zarejestrowali także EP „The Golden Harp”. Jesienią zespół wszedł do studia, by nagrać pierwszą od 1980 r. studyjną płytę. W ten sposób powstał album „Nastroje”. Kolejne dwa lata to regularne, choć niezbyt częste spotkania muzyków, interesujące koncerty i promocja „Nastrojów”, idąca w parze z wydawaniem materiałów archiwalnych (płyty CD z koncertami z Sopotu ’78, Karlstad ’75 i Getyngi ’77 czy DVD z koncertem z Jazz Jamboree ’79).
  Rok 2004 przyniósł trasę koncertową (udokumentowaną płytą „Odlot”), 22-płytowe wydawnictwo „Anthology 1974-2004"″ oraz zapowiedź nowych koncertów i nagrań zespołu. Plany te zespół zrealizował w 2005 r. – grupa nagrała album „New Century”, zagrała szereg koncertów w Polsce i poza jej granicami. Pod koniec roku ukazało się DVD „Live In Theatre 2005"″ oraz 9-płytowy box „Lost Tapes, vol. 1"″ z niepublikowanymi nagraniami studyjnymi i koncertowymi. Część druga, również zawierająca 9 płyt, ukazała się rok później.
  W 2006 r. formacja zagrała m.in. w katowickim Spodku i na warszawskim Torwarze jako gość specjalny Deep Purple (podobnie było w 2010 r.). SBB występował również jako główna gwiazda Baja Prog w Meksyku. Na nowy materiał studyjny przyszło czekać do 2007 r., gdy ukazał się album „The Rock” – pierwszy nagrany w nowym składzie, albowiem Paula Wertico zastąpił Gabor Nemeth, węgierski perkusista znany m.in. z Skorpio i Locomotiv GT. SBB na tym albumie wróciło do rockowych korzeni. Zespół nagrał w tym składzie także DVD „Four Decades” oraz z powodzeniem koncertował w Polsce i poza jej granicami. Na początku 2009 r. ukazał się nowy album grupy, „Iron Curtain”, a jesienią 2010 r. – „Blue Trance”. Niezależnie od nowych działań grupy, za sprawą firmy "e-silesia" ukazały się kompletne rejestracje koncertów grupy z lat 70-tych: m.in. z Neckargemund (1979), Kolonii (1979), Marburga (1980), Opola (1974 i 1976). Jesienią 2011 r. zespół – jako duet Skrzek - Anthimos – przygotował nowy album studyjny, zatytułowany po prostu „SBB”, promowany wiosną roku kolejnego na koncertach w Polsce oraz – w 2013 r. – trasą po Czechach i Słowacji.
  13 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu SBB zagrało, po raz pierwszy od 1994 r., w swoim pierwotnym składzie, gdy za perkusją znowu zasiadł J. Piotrowski. W tym składzie grupa wystąpiła potem m.in. w Toruniu, Bytomiu, Warszawie, czeskiej Pradze.

SBB (1974): Józef Skrzek, Apostolis Antymos, Jerzy Piotrowski

Źródła:
 "Encyklopedia Polskiego Rocka" - autorzy Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński (wyd. In Rock, Poznań 2001)
 http://sbb-band.pl/bio/
 http://pl.wikipedia.org/wiki/SBB
 http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Skrzek
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Apostolis_Anthimos
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Piotrowski
 "Szukaj, burz, buduj" - autor Franciszek Walicki (wyd. T.R.Z. - Wojciech Trzciński, Warszawa 1995)
 http://eerock.narod.ru/SBB/SBB.html  (zdjęcie)
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 informacje zawarte w komentarzu internauty Gad Records (http://gadrecords.pl/)

1. W "Encyklopedii Polskiego Rocka", autorzy piszą:
  "Powstał w 1969 roku w Siemianowicach Śląskich jako Silesian Blues Band, założony przez Józefa Skrzeka (kbds, bg, hca, voc; ur. 2 VII 1948), muzyka greckiego pochodzenia Apostolisa Antymosa (g, perc; ur. 25 IX 1954) i Jerzego Piotrowskiego (dr; ur. 9 II 1950); a w pierwszych próbach brali udział także Janusz Hryniewicz (voc; Wiślanie 69), Jan Błędowski (viol; później Krzak) i Ireneusz Dudek (voc, hca). Początkowo, zgodnie z nazwą wykonywał muzykę o wyraźnym zabarwieniu bluesowym. Dokonał  nagrań radiowych (np. "Popiół"), ale zdobył ledwie lokalną popularność."
  W pozostałych źródłach nie ma potwierdzenia o 1969 r. jako dacie powstania formacji i dlatego przyjąłem 1971 r., a za "Encyklopedią Polskiej Muzyki Rockowej" - styczeń 1971 r.
2. W wikipedii jako miejsce urodzenia A. Antymosa podaje się Siemianowice Śląskie, natomiast na stronie SBB - Katowice. Anonimowy czytelnik potwierdza informację z wikipedii, co zostało tutaj uwzględnione. Także z Jego informacji wpisałem miejsce urodzenia J. Piotrowskiego, albowiem nigdzie indziej nie ma o tym wzmianki.