Admirały bez Wieśka [notka z folderu]

 

 Powyższy materiał pochodzi z folderu reklamowego I Ogólnopolskiego Festiwalu Awangardy Beatowej - Kalisz 1969.

 We wspomnianym folderze można wyczytać:

Admirały bez Wieśka

Duszniki Zdrój - Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej

Skład: Krystyna Ziemianin - śpiew; Zbigniew Strzygocki - śpiew; Tadeusz Szymański - gitara; Zbigniew Chewallereau - gitara basowa; Ryszard Marszałek - perkusja, lider

  Admirały powstali w październiku 1968 r. Pierwszy sukces to zwycięstwo na przeglądzie z okazji "Dni Kłodzka". Dwie nagrody za utwory własne przyznano zespołowi w grudniu ub.r. na 11 Giełdzie Piosenki Młodzieżowej w Kudowie. Prezentując utwory awangardowe na motywach bluesowych grupa zdobywa nagrodę publiczności na IX Giełdzie. Mimo dość słabego sprzętu grupa odnosi kolejne sukcesy i nie przeszkadza im to w stałym rozwoju.
  "... Admirałom złote sznury i guziki, opadające na ramiona włosy oraz inne szokujące akcesoria nie przeszkodziły w niebanalnym interpretowaniu utworów." w początkach swojej działalności Admirały grali raczej pop music i sweet. Od maja 1969 r. uprawiają nowe formy muzyczne, nowatorskie w treści, aczkolwiek stosunkowo mocno oparte na kanwie bluesa, co zresztą przynosi im stałe uznanie u słuchaczy.
 
  Jedyną dodatkową informacją o grupie jest jej udział w I OFAB w Kaliszu, choć bez sukcesu...

Lock-Up [notka z folderu]

 

 

  Powyższy materiał pochodzi z folderu reklamowego I Ogólnopolskiego Festiwalu Awangardy Beatowej - Kalisz 1969.

  We wspomnianej notce w folderze można wyczytać:


Lock-Up

 Tczew

  Skład: Jacek Kliński - perkusja, śpiew, leader; Edward Nehring - gitara; Sławomir Sendecki - gitara basowa

  Grupa Lock-Up powstała w maju 1968 r., a działa pod patronatem Zarządu Powiatowego ZMS w Tczewie. Występowała m.in. w Berlinie w znanym klubie "Treptow", Łodzi, Grudziądzu itd. We wrześniu br. na przeglądzie w Tczewie za konsekwentne wypełnianie zamierzeń repertuarowych otrzymała nagrodę red. nacz. miesięcznika "JAZZ".
  Repertuar grupy Lock-Up opiera się na utworach własnych, które są dziełem spółki autorsko-kompozytorskiej: Jacek Kliński - Edward Nehring. Ponadto zespół aranżuje i wykonuje utwory czołowych awangardowych grup zachodnich: Jimi Hendrix Experience, Cream, i wykonuje ją z własnymi tekstami. Dużą swobodę muzyczną uzyskują członkowie grupy poprzez improwizowanie wokół poszczególnych akordów. Wykorzystanie elementów wizualnych w produkcjach grupy Lock-Up polega przede wszystkim na grze świateł i projekcjach filmowych. W planach na najbliższy okres Lock-Up pragnie uruchomić "małą wytwórnię filmową", której filmy zgodne będą w treści z utworami wykonywanymi przez grupę.

Każda dodatkowa informacja  o zespole mile widziana!

Grupa Hej! [notka z folderu]

 

  Powyższy materiał pochodzi z folderu reklamowego I Ogólnopolskiego Festiwalu Awangardy Beatowej - Kalisz 1969.

  W w/w folderze można wyczytać:

Grupa Hej!

Oleśnica - Dom Kultury Oleśnickich Zakładów Obuwia

  Skład: Krzysztof Orłowski - organy; Zdzisław Janiak - gitara; Bogdan Kośmider - gitara basowa; Jerzy Skorupski - perkusja; Barbara Krzyworzeka - śpiew; Sylwester Rybicki - śpiew

  Zespół młodzieżowy Grupa Hej! powstał we wrześniu 1968 r. Już w październiku wziął udział w V Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenkarzy i Zespołów Amatorskich w Jeleniej Górze, gdzie otrzymał wyróżnienie. Ówczesny skład, to skład typowy dla zespołów big-beatowych: trzy gitary, perkusja i wokalista. Po trzech miesiącach zespół uległ reorganizacji. Od grudnia 1968 r. grupa przeszła pod opiekę Rady Zakładowej OZO w Oleśnicy. Zespół zanotował pewne sukcesy w II Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym - solistka zespołu została dopuszczona do półfinału tej imprezy. Następnie Grupa Hej! występowała kilkakrotnie na Giełdzie Piosenki Młodzieżowej w Kudowie Zdroju i dwukrotnie zdobyła główną nagrodę.
  Po okresie początkowym, który charakteryzował się tradycyjnym podejściem do wykonywanych produkcji nastąpił okres prób i poszukiwań własnych koncepcji i stylu. Wiązało się to oczywiście z przeprowadzoną w zespole reorganizacją. Obecnie grupa orientuje się na najnowsze kierunki awangardowe w muzyce młodzieżowej.

Halniaki [notka z folderu]

 

  Powyższy materiał pochodzi z folderu reklamowego I Ogólnopolskiego Festiwalu Awangardy Beatowej - Kalisz 1969. Z treści materiału wynika, że zespół istniał od 1965 r. Znowu z wywiadu z Panem Piotrem Nowakiem można było usłyszeć, że grupa istniała od 1962 lub 1963 r.

  Z konkretów w w/w folderze można wyczytać:

Halniaki
Gorlice - Dom Kultury "Górnika"
  Skład grupy: Jerzy Sobczak - gitara, śpiew; Michał Zych - gitara, śpiew; Aleksander Jabcoń - gitara basowa; Andrzej Gajewski - organy, Florian Gradalski - perkusja.

  Zespół wokalno-instrumentalny Halniaki powstał w lipcu 1965 r. Po kilku miesiącach pracy grupa występuje na terenie sąsiednich powiatów. W marcu 1966 r. bierze udział w ćwierćfinałach Muzyki Nastolatków w Rzeszowie wraz z zespołem Blackout na imprezie transmitowanej przez Polskie Radio. Czerwiec 1966 r. to "Gitariada Podkarpacia" w Krośnie, zespół zdobywa na niej I miejsce. Podobnym sukcesem zakończył się udział grupy w Jesiennym Festiwalu Muzyki Gitarowej w Tarnowie. W styczniu 1967 r. Klub ZMS "Uśmiech" zaprasza Halniaki na występy do klubu. W Turnieju "O Srebrną Gitarę" w 1966 r. zespół zdobywa II lokatę za grup Blackout. Rok 1968, w którym zespół przeszedł pod spółdzielczość pracy, przynosi kolejne sukcesy, na wojewódzkim festiwalu zespołów spółdzielczych zajmuje I miejsce.
  W I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu, zespół Halniaki zaproponuje publiczności program, w którym przedstawi formę powiązania muzyki młodych z humorem. Będzie to wprowadzenie oprócz grupy wokalno -instrumentalnej teatru lalek.

Natomiast na stronie
http://www.mbpgorlice.info/new/art,1273,zywa-historia-gorlic-wywiad-z-panem-piotrem-nowakiem
z wypowiedzi Pana P. Nowaka możemy się dowiedzieć, że:

  Zespół Halniaki istniał przy gorlickim Domu Kultury od czasu jego powstania (rok 1955 lub 1956). Bigbitowa mutacja tej formacji powstała w Gorlicach w 1962 lub 1963 r., a pierwszy skład grupy tworzyli: Piotr Nowak, Michał Zych,  Zbigniew Gaber, Józef Nowakowski i wokaliści: Adam Trojanowicz i Zygmunt Ekiert. Grupa grała muzykę bigbitową, modne w tym czasie przeróbki tematów ludowych, - jak określił P. Nowak - folk beat. Po wygraniu jednego z przeglądów w Rzeszowie, P. Nowak opuścił Halniaki i dołączył do grupy Blackout (połowa 1966 r.).

Waganci (łódzcy) [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Waganci powstał w Łodzi w 1968 r. W skład grupy wchodzili: Piotr Banasiak - gitara, śpiew; Mirosław Banasiak - gitara; Jerzy Banasiak - gitara basowa; Marek Wacławek - gitara i Roman Kaźmierski - perkusja. Ostatni dwaj muzycy dołączyli nieco później do formacji. Zespół ćwiczył w klubie "Pingwin", mieszczącym się przy ul. ks. Brzózki przy zakładach remontowo-montażowych.
  Młodzi muzycy zafascynowani Trubadurami nadali zespołowi nazwę Waganci, która oznaczała także wędrownych śpiewających poetów. Grupa występowała w Łodzi i innych miastach, m.in. w Zgierzu. Po wycofaniu się zakładu patronackiego, muzycy kupili nowy sprzęt u inż. Gralińskiego. Zabrakło pieniędzy na nową perkusję i z grania zrezygnował R. Kaźmierski. Nowy perkusista, na którego mówiono Kowal, "uderzał tak mocno, aż pękały naciągi."
  Formacja zakończyła działalność w 1970 r., po rezygnacji z grania P. Banasiaka. P. Banasiak i M. Banasiak potem śpiewali na festiwalu w Kołobrzegu. R. Kaźmierski grał potem w grupie Odłam.

 Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

  Materiał został napisany przez autora książki na podstawie wspomnień Pana Romana Kaźmierskiego, który przez pewien czas grał w zespole. Rok założenia i rok rozwiązania grupy - podany na początku biogramu formacji w w/w źródle.
  Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Zjadacze Chleba [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Zjadacze Chleba działał w Łodzi w latach 60-tych. Grupa działała przy Pałacu Młodzieży im. Juliana Tuwima w Łodzi. Formację tworzyli: Włodzimierz Morawski - gitara, śpiew, kierownik muzyczny; Marek Targowski - gitara basowa; Zdzisław Bartczak - organy; Sławomir Kalinowski - gitara; Bogdan Gorzowski - perkusja; Urszula Morawska - śpiew i Janusz Mierzejewski - śpiew.
  Repertuar zespołu składał się z ówczesnych przebojów światowych z polskimi tekstami pisanymi przez rodzeństwo Morawskich oraz własne kompozycje członków grupy, głównie lidera formacji. W. Morawski i Z. Bartczak grali na skrzypcach. Zespół przygotował utwór autorstwa W. Morawskiego na dwoje skrzypiec, gitarę, gitarę basową i perkusję, za wykonanie którego na jednym z przeglądów Zjadacze Chleba otrzymali specjalną nagrodę.
  Grupa miała próby najczęściej dwa razy w tygodniu, w soboty i niedziele od rana, a występowała w tygodniu wieczorami.

 Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

  Materiał został napisany przez autora książki na podstawie wspomnień Pana Marka Targowskiego, który grał w zespole w latach 1967-1969. Na początku biogramu w książce, autor pisze: Rok założenia: nieznany i Rok rozwiązania: nieznany.
  Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Gaz 66 [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Gaz 66 został utworzony w sierpniu 1966 r. przy Kopalni Gazu w Szczutkowie przez Zygmunta Sabala, byłego perkusistę i wokalistę lubaczowskiej Luny. W skład zespołu weszli: Z. Sabal - perkusja, śpiew; Henryk Szałański - gitara; Michał Hypiak - saksofon; Stanisław Sopel - organy, akordeon. W późniejszym okresie z formacją współpracowali: drugi saksofonista Tadeusz Pałczak i wokalistka (imię nieznane) Wójciak.
  Zespół stał się wizytówką nie tylko szczutowskiej kopalni, ale całego Przedsiębiorstwa Kopalnictwa Gazu Ziemnego z siedzibą w Sanoku. Zakład patronacki zakupił grupie sprzęt i przydzielił jej świetlicę na codzienne próby, które kolidowały z innymi zajęciami służbowymi i przez dwa lata członkowie formacji byli muzykami zawodowymi. W zamian za opiekę zespół obsługiwał  imprezy firmowe nie tylko w rejonie Lubaczowa, ale rónież w centrali w Sanoku, np. Spartakiada Zakładowa, wycieczki zakładowe, imprezy dla współpracujących przedsiębiorstw. Grupa występowała także na innych oficjalnych imprezach w powiecie lubaczowskim, a także na komercyjnych imprezach.
  Różnorodność odbiorców powodowała, że w repertuarze zespołu dominowały wprawdzie aktualne przeboje polskiej muzyki młodzieżowej, ale pokaźną część stanowiły piosenki dla starszej i bardziej konserwatywnej publiczności.
  Na przełomie lat 1968/1969 zmieniło się kierownictwo Przedsiębiorstwa, co wiązało się ze zmianą podejścia do bigbitu i zespołu Gaz 66. Muzycy próbowali grać amatorsko, ale wkrótce grupa została rozwiązana, a muzycy znaleźli się w miejscowych formacjach tanecznych.

  Źródło:
 "Kresowy rock and roll - Big beat, czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" - autor: Marian Górecki (Lubaczów, 2016 r.)

Dwa Plus Dwa [szkic biogramu]

  Zespół wokalno-instrumentalny Dwa Plus Dwa powstał w końcu 1968 r. w Oleszycach z inicjatywy Jana Lechowicza i Ryszarda Rewersa. Pierwszy skład grupy tworzyli: J. Lechowicz - gitara; R. Rewers - gitara, Ryszard Trubacz - gitara basowa i Jan Bauer - perkusja. Nazwa formacji powstała od imion członków zespołu; dwóch Janów oraz dwóch Ryszardów.
  Ze zdobywającym lokalną popularność grupą kontakt nawiązał Marian Koba, opiekun oleszyckiego zespołu wokalnego Margerytki.Przez pewien czas formacja funkcjonowała jako Dwa Plus Dwa i Margerytki. Wkrótce Dwa Plus Dwa znowu grało pod swoim szyldem, choć współpraca z Margerytkami trwała jeszcze kilka lat. Do zespołu dołączyła wokalistka, Krystyna Smagalska. Opiekun formacji, PGR Oleszyce, zakupił nowy sprzęt, którym opiekował się jako technik Krzysztof Strycharz. Regularne próby odbywały się 2-3 razy w tygodniu w świetlicy PGR, do tego dochodziły koncerty i dancingi, dając 5-6 dni grania w tygodniu. Repertuar grupy obejmował głównie znane polskie przeboje, a także piosenki ludowe opracowane na bigbitowo.
  W 1970 r. M. Koba został dyrektorem Powiatowego Domu Kultury w Lubaczowie, a menedżerem zespołu Wojciech Okrojek, dzięki czemu grupa częściej występowała w Lubaczowie, rywalizując z miejscowymi Gałganami. W tym samym roku formacja wzięła udział w Festiwalu Rolniczych Związków Zawodowych w Rzeszowie.
  W 1971 r. grupa zdobyła I nagrodę na Festiwalu Piosenki Roztocze w kategorii zespołów instrumentalnych. K. Smagalska zajęła III miejsce w kategorii wokalistek. W tym samym roku, wspólnie z Margerytkami, formacja otrzymała wyróżnienie na Międzywojewódzkim Przeglądzie Amatorskich Młodzieżowych Zespołów Wokalno-Muzycznych w Sanoku.
  W 1972 r. zespół, ponownie z Margerytkami, wystąpił na Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Młodzieżowej "W rytmie ludowym"  - Miechów-Ojców '72. Na tej imprezie chorego J. Bauera zastąpił na perkusji Janusz Dyś.W tym samym roku zespół wystąpił na Festiwalu Rolniczych Związków Zawodowych w Przemyślu. K. Smagalska zajęła II miejsce w eliminacjach XI Konkursu Piosenkarzy Amatorów Wykonawców Piosenki Radzieckiej i wzięła udział w finale wojewódzkim.
  W latach 1971-1972 Dwa Plus Dwa wspólnie z Margerytkami miało własny program artystyczny "Z piosenką na ty", prezentowany na licznych estradach Polski południowo-wschodniej.
  W 1973 r. grupa wzięła udział w Międzywojewódzkim Przeglądzie Amatorskich Młodzieżowych Zespołów Wokalno-Muzycznych w Sanoku. W roku następnym formacja uczestniczyła w Konkursie 30 piosenek na XXX-lecie Łańcut '74.
  Na przełomie lat 1973/1974 zespól ograniczył swój udział w festiwalach i koncertach, częściej występując na dancingach i imprezach rozrywkowych. W tym czasie karierę muzyczną zawiesił kierownik organizacyjny grupy Jan Lechowicz. Zastąpił go w 1974 r. Jerzy Urgalski, a potem Stanisław Dutkiewicz. Z formacji odeszli także R. Rewers i J. Bauer, którego na perkusji zastąpił jesienią 1974 r. Andrzej Jagodziński, a potem Krystyna Rogalska.
  W 1975 r. K. Smagalska zwyciężyła w eliminacjach środowiskowych i powiatowych XIV Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki Radzieckiej. W finale Wojewódzkim Konkursu Piosenki Radzieckiej wokalistka zajęła VI miejsce (na 80 wykonawców). K. Smagalska występowała jako solistka, a akompaniował jej M. Koba.
  W 1976 r. zespół opuściła K. Smagalska. W tym czasie działalność grupy ograniczała się do obsługi dansingów w restauracji "Zdrojowa' w Horyńcu - Zdroju. W 1977 r. formacja zakończyła działalność.

  Źródło:
 "Kresowy rock and roll - Big beat, czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" - autor: Marian Górecki (Lubaczów, 2016 r.)

Kaskady [wzmianka]

   Zespół wokalno -instrumentalny Kaskady powstał w Łodzi w 1965 r. z inicjatywy Mieczysława Wojtasa. Pierwszy skład zespołu tworzyli: M. Wojtas - gitara, kierownik muzyczny, Włodzimierz Rogalski - gitara basowa, (imię nieznane) Lewiński - perkusja. Formacja wykonywała głównie muzykę bigbitową, utwory grup zagranicznych (np. The Rolling Stones), a także próbowali tworzyć własne piosenki.
  Drugi skład Kaskad był inny. Zespół tworzyli: M. Wojtas - gitara; Stanisław Walasiak - gitara; Kazimierz Pawlak - gitara basowa; Zdzisław Napadłek - perkusja, akordeon. W grupie najczęściej zmieniali się perkusiści. Po Z. Napadłku na perkusji grali jeszcze: Stanisław Rydzaj; Czesław Król i Ludwik Bocheński. Brak informacji uniemożliwia wymienienie wszystkich imion i nazwisk muzyków Kaskad.
  W repertuarze grupa miała wiele swoich piosenek: "Może później tak będzie";, "Gdy gwiazdy bledną", "Gdzie iść", "Pechowy dzień", "Występ w miasteczku", "sama miła o tym wiesz", "Powiedz, czy nie dostrzegasz mnie", "Spójrz na dzisiejszy dzień" , "Kłopoty z gościem", "Jak długo można czekać", ""Kiedy ją spotkałem", "Bazary", ""Czas", "Na basenie", "Powiedz", ""wszystko przemija", "Podobają mi się oczy twoje". Autorami muzyki do tych utworów byli: K. Pawlak, M. Wojtas. S. Walasiak. Słoaw napisał K. Pawlak.
  Formacja przestała istnieć w 1971 r.

  Źródła:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)