poniedziałek, 31 października 2011

Kanon Rytm

  Zespół wokalno-instrumentalny Kanon Rytm powstał w 1965 r. z inicjatywy Janusza Sławińskiego i Marka Jaszczaka, który prowadził chór i orkiestrę Kanon Rytm. Formację tworzyli uczniowie i studenci łódzkich szkół muzycznych: Andrzej Rybiński - gitara; Jerzy Rybiński - gitara basowa; Waldemar Nowak - pianino; Jan Stefanek - saksofon; Jerzy Kiełczewski - trąbka. Bracia Rybińscy i J. Stefanek występowali także w zespole Piotrusie. Grupę współtworzyli: Tomasz Jędrych - gitara; Maciej Janaszkiewicz - organy; Krzysztof Pikała - perkusja. Częstymi występami na imprezach muzycznych Kanon Rytm zdobył sobie lokalną popularność. Formacja akompaniowała m. in. Krzysztofowi Cwynarowi, Jolancie Marciniak i Wiesławie Śnieg, znanej później jako Ewa Śnieżanka.
  W 1967 r. do grupy No To Co odeszli J. Rybiński i J. Stefanek, a A. Rybiński został powołany do wojska. W latach 1968-1970 w grupie Kanon Rytm występowali m. in. Tomasz Dziubiński - gitara; Karol Nicze - instrumenty klawiszowe; Włodzimierz Korcz - instrumenty klawiszowe; Janusz Mariański - kontrabas; Waldemar Wieszczycki - gitara basowa; Michał Potępa - gitara; Jerzy Mogiliński - gitara basowa; Stanisław Góral - saksofon; Edward Miśkiewicz - trąbka; Maciej Czaj - perkusja; Ala Eksztajn (wł. Alicja Eksztajn) - śpiew; Sława Mikołajczyk - śpiew; Edward Hulewicz - śpiew; Janusz Płyta - gitara basowa; Michał Wiński - perkusja; Mariusz Wilmański - saksofon; Henryk Wojciechowski - instrumenty klawiszowe; Krzysztof Majchrzak - organy; Maria Pardoch - śpiew i Grzegorz Gierłowski - perkusja.
  Kanon Rytm odgrywał w środowisku łódzkim podobną rolę jak w Warszawie Studio Rytm. Związany z łódzkim ośrodkiem telewizyjnym, uczestniczył w tak znanych programach jak "Halo tu Łódź", "Proszę dzwonić", "Rendez vous z Kanon Rytmem".
 Grupa nie stworzyła własnego stylu, natomiast cieszyła się uznaniem jako zespół akompaniujący. Ambitniejsze były jej utwory instrumentalne, m. in. opracowania tematów operowych. W 1970 r. Kanon Rytm towarzyszył w Opolu duetowi Framerowie. Odtąd zespół grał utwory z pogranicza beatu i typowej muzyki rozrywkowej, coraz częściej akompaniując wykonawcom "muzyki środka" - Irenie Santor i Halinie Kunickiej.
  Formacja rozpadła się wraz z odejściem J. Sławińskiego do telewizji ("Telewizyjny Ekran Młodych", giełdy piosenki).

NAGRANIA PŁYTOWE

EP N-0595 Muza (04.1970)
Telewizyjna Giełda Piosenki (7)
Zostań sennym marzeniem

LP XL 0633 Muza (1970)
Premiery Opole 1970
Mazurska kraina

NAGRANIA RADIOWE

1969:

Aria Cavaradossiego z III aktu op. "Tosca" (instr.); Pieśń o podrzynaniu gardeł (instr.); Czarne oczka (voc. S. Mikołajczyk); Było blisko (voc. Z. Kamińska); Nie pytaj już (voc. E. Hulewicz)

1970:
Chora mrówka (instr.); W tak wielkim mieszkasz mieście (voc. E. Hulewicz); Zostań sennym marzeniem (voc. E. Hulewicz); Czy masz mi coś do powiedzenia (voc. Z. Z. Framerowie); Mazurska kraina (voc. Z. Z. Framerowie)

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

niedziela, 30 października 2011

Bizony

 Zespół wokalno-instrumentalny Bizony założyli w 1968 r. byli muzycy Tajfunów - Zbigniew Bizoń (ur. 3003.1942 r. w Bielsku-Białej) - saksofon, organy, śpiew i Bohdan Kendelewicz (ur. 30.3.1943 r. w Warszawie) - gitara. Skład formacji uzupełniali: Krzysztof Bańkowski (eks Tajfuny) - gitara basowa; Jerzy Tumidajski (eks Tajfuny) - perkusja; Andrzej Dorawa (eks Akwarele) - puzon; Wiesław Eyssymont (eks Big Band Stodoła") - trąbka i Stan Borys (wł. Stanisław Guzek) (eks Blackout) - śpiew.
  Grupa zadebiutowała 12 marca 1968 r. podczas Telewizyjnej Giełdy Piosenki, gdzie wykonała utwór "Lepiej późno niż wcale", zdobywając w konkursie 1 miejsce. Potem Bizony wystąpiły w telewizyjnym programie "Tele Variete". 24 maja 1968 r. Stan Borys i Bizony wzięli udział w V Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Estradowych w Olsztynie, zdobywając tam trzy nagrody: S. Borysa wyróżniona za interpretację, Z. Bizonia za opracowanie muzyczne, zaś całej grupie przyznano "Srebrnego Kormorana" za program "Intermusica Show".
  W lipcu zespół uczestniczył w programie telewizyjnym poświęconym laureatom festiwalu olsztyńskiego. W sierpniu, towarzysząc Marcie Martelińskiej, grupa  wzięła udział w I Festiwalu Zespołów Młodzieżowych o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata 1968 oraz w VIII MFP w Sopocie. Miesiąc później A. Dorawę zmienił Janusz Mieszek (eks Coma 5).
  Na początku 1969 r. po występach w Warszawie i Gdańsku, Bizony przystąpiły do nagrywania albumu "To ziemia". Na płycie znalazły się wszystkie ówczesne przeboje grupy, z Radiowymi Piosenkami Czerwca i Września ("Spacer dziką plażą", "Na wierchach wieje wiatr"), których kompozytorami byli Z. Kendelewicz i Z. Bizoń. Potem zespół wyjechał na 8-tygodniowe tournee po ZSRR.
 Latem w Bizonach zaszły zmiany personalne. J. Tumidajskiego zastąpił Ryszard Gromek, zaś W. Eyssymonta - trębacz Paweł Manfred Niezgoda. Grupa z powodzeniem wystąpiła z z wokalistką Marianną Wróblewską na VII KFPP w Opolu i XII Festiwalu "Jazz Jamboree". Niestety zespołowi nie udało się wylansować kolejnych przebojów na miarę tych sprzed paru miesięcy. Na II Festiwalu Zespołów Młodzieżowych o Złotą Kotwicę Sopockiego lata 1969 grupa zajęła 7 miejsce. "Bezmiar wód", "Jesteś w moim słońcu", "Nie spada z nieba los" nie cieszyły sie popularnością.
  Zapowiedzią końca grupy stało się odejście Stana Borysa, który z początkiem 1970 r. podjął decyzję o rozpoczęciu kariery solowej. Funkcję wokalistów zespołu, bez większego powodzenia, przejmowali Z. Kendelewicz i Z. Bizoń. W marcu 1970 r. Bizony wzięły udział w "Poznańskich Muzykaliach" obok Maryli Rodowicz, Marka Grechuty i zespołu Tropicale Thaiti Granda Banda. Później formacja po raz drugi wyjechała do ZSRR. Grupę tworzyli wtedy: Z. Bizoń - saksofon, organy, śpiew; Mirosław Męczyński - gitara, śpiew; B. Kendelewicz - gitara basowa; J. Mieszek - puzon; P. M. Niezgoda - trąbka i Krzysztof Lipczyński - perkusja.
  W ostatnim okresie działalności perkusistami Bizonów byli Sergiusz Perkowski i Jerzy Cybula. Na VIII KFPP w Opolu (1970), gdzie grupa akompaniowała Zdzisławie Sośnickiej, wystąpili z Januszem Stefańskim - perkusja. Bizony zakończyły działalność latem 1970 r.
  W listopadzie 1970 r. nowy, studyjny zespół instrumentalny Z. Bizonia dokonał nagrań radiowych (Czarna woda,biały wiatr; Czy twoja). Obu gitarzystów wkrótce można było zobaczyć w grupach Wiatraki i ABC, zaś samego lidera dopiero w lipcu 1986 r. podczas "Old Rock Meeting" w Sopocie, dokąd przybył ze Szwecji.

NAGRANIA PŁYTOWE:

LP XL 0529 Pronit (01.1969)
TO ZIEMIA
To ziemia / Wiatr od Klimczoka / Zostań tam, gdzie ja / Na wierchach wieje wiatr / Nie wiem czy to deszcz czy to płacz / Spacer dziką plażą / Siła kwiatów / Nie pójdę za tobą / Nasze wędrowanie / Żeby uciec trzeba mgły / Kto odpowie mi
 Skład: S. Borys - śpiew; B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara basowa; Z. Bizoń - saksofon; W. Eyssymont - trąbka; J. Mieszek - puzon; J. Tumidajski - perkusja i Alibabki - śpiew (chór)

EP N-0599 Muza (05.1970)
TELEWIZYJNA GIEŁDA PIOSNKI (9)
Patrzą na mnie twoje oczy
Skład: Zdzisława Sośnicka i Bizony

SP SP-290 Muza (09.1969)
Annabella / I Don't Care Who Knows
Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara basowa; R. Gromek - perkusja oraz D. Knight - gitara, śpiew i Henryk Kowalski - skrzypce

PD R-0161 Ruch (1969)
Nie spada z nieba los

LP XL 0624 Muza (1969)
PRZEBOJE NON STOP
Nie spada z nieba los

LP XL 0633 Muza (06.1970)
PREMIERY OPOLE 1970
Czarna woda, biały wiatr

CD ALCD 005 Alcom (1991)
IZONY, TAJFUNY, DŻAMBLE, NURT
Spacer dziką plażą / Na wierchach wieje wiatr / Żeby uciec trzeba mgły / Lepiej późno niż wcale

CD PNCD 723 Muza (2003)
[STAN BORYS] JASKÓŁKA UWIĘZIONA
Spacer dziką plażą / Siła kwiatów / Kto odpowie mi / Na wierchach wieje wiatr / Nasze wędrowanie / Nie pójdę za tobą / To ziemia

CD PNCD 1468 Muza (2013)
BIZONY (seria GWIAZDY POLSKIEGO BIG BEATU)
Lepiej późno niż wcale / To ziemia / Wiatr od Klimczoka / Zostań tam gdzie ja / Na wierchach wieje wiatr / Nie wiem czy to deszcz czy płacz / Spacer dziką plażą / Czarna woda biały wiatr / Nie spada z nieba los / Zobacz, wiosna przyszła już / Siła kwiatów / Nie pójdę za tobą / Nasze wędrowanie / Żeby uciec trzeba mgły / Kto odpowie mi / Niech świeci słońce / Pójdziemy tam, gdzie prawdy ślad / Bądź mi / Patrzą na mnie twoje oczy / Annabella / I Don't Care Who Knows

NAGRANIA RADIOWE:

1968:
Lepiej późno niż wcale (voc. S. Borys); Żeby uciec trzeba mgły (voc. S. Borys); Spacer dziką plażą (voc. S. Borys); Na wierchach wieje wiatr (voc. S. Borys); Siła kwiatów (voc. S. Borys); Zostań tam, gdzie ja (voc. S. Borys)

1969:
Bezmiar wód (voc. S. Borys); Jesteś w moim słońcu (voc. S. Borys); W pejzażu naszej jesieni (voc. S. Borys); Bądź mi (voc. S. Borys); Powiedz mi, czy jesteś (voc. S. Borys); Nie spada z nieba los (voc. S. Borys)

1970:
Pójdziemy tam, gdzie prawdy ślad (voc. Z. Bizoń); Aquarius; Let The Sunshine In (voc. Z. Sośnicka); Czarna woda, biały wiatr (voc. Z. Sośnicka); Czarownica (instr.); Patrzą na mnie twoje oczy (voc. Z. Sośnicka)

Źródło:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

czwartek, 27 października 2011

Ricercar 64

  Zespół instrumentalny Ricercar 64 powstał w Warszawie na początku 1964 r., z inicjatywy kompozytora i pianisty Andrzeja Korzyńskiego, absolwenta stołecznej PWSM. Pierwszy skład zespołu tworzyli: Janusz Sobiesiak - gitara; Andrzej Żandarowski - gitara; Edmund Dorman - kontrabas; Andrzej Korzyński - organy, lider; Piotr Zołocinski - pianino; Adam Chyła - saksofon tenorowy i Tadeusz Fedorowski - perkusja. Później P. Zołocińskiego zastąpił Maciej Śniegocki, natomiast T. Fedorowskiego - muzyk Chochołów Tomasz Butowtt.
  Pierwszych nagrań grupa dokonała w styczniu 1964 r. Zarejestrowano wtedy m. in. Sylwię, opracowanie preludium c-moll J. S. Bacha. Popularność przyniósł zespołowi dopiero akompaniament piosenkarzom, głównie P. Szczepanikowi, z którym formacja nawiązała współpracę w styczniu 1965 r. Zespól wylansował m. in. przeboje: Zabawa podmiejska; Żółte kalendarze; Goniąc kormorany (voc. P. Szczepanik); Lis i winogrona (voc. Urszula Dudziak); Oszukani w miłości (voc. Sława Mikołajczyk) oraz Już raz było tak (voc. Helena Majdaniec).
  Od wiosny 1965 r. pod nazwą Ricercar 64 występował często zespół Tajfuny z A. Korzyńskim, grającym na organach. Formacja ta przybierała wówczas także nazwę Ricercar 64 Tajfuny lub R-64 Tajfuny. Pod kierownictwem A. Korzyńskiego Ricercar 64 działał do jesieni 1965 r., kiedy jego założyciel, szef Młodzieżowego Studia "Rytm" utworzył nowy zespół instrumentalny.
  Zreorganizowany Ricercar pojawił sie ponownie na początku 1967 r., lecz poza nazwą nie miała nic wspólnego z dawnym brzmieniem. Był tylko instrumentalną grupą estradową towarzyszącą kabaretowi "Popierajmy się" (Jacek Fedorowicz, Bogdan Łazuka, Piotr Szczepanik). Zespół tworzyli wtedy: Janusz Sobiesiak - gitara; Tadeusz Wójcik - gitara basowa; Andrzej Nowak - organy, lider; Bogdan Sobiesiak - saksofon tenorowy i Wiktor Perelmuter - perkusja.
  W połowie lat siedemdziesiątych A. Korzyński utworzył z Mateuszem Święcickim dyskotekowy Arp Life. Jest cenionym kompozytorem i twórcą muzyki filmowej.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP V-290 Veriton (05.1964)
Oszukani w miłości / Sylwia (instr.) / Tuzin grubasków / Sposób na kobiety (instr.)
 Skład: S. Mikołajczyk - śpiew (1,3); J. Sobiesiak - gitara; A. Żandarowski - gitara; E. Dorman - gitara basowa; A. Korzyński - organy, P. Zołociński - pianino; A. Chyła - saksofon tenorowy; T. Fedorowski - perkusja

EP V-296 Veriton (01.1965)
Zabawa podmiejska / Dziewczyna, którą kocham (instr.) / Żólte kalendarze / Shakie-shakie (instr.)
 Skład: P. Szczepanik - śpiew (1, 3); J. Sobiesiak - gitara; A. Żandarowski - gitara; E. Dorman - gitara basowa; A. Korzyński - organy, M. Śniegocki - pianino; A. Chyła - saksofon tenorowy; T. Butowtt - perkusja

EP N-0360 Pronit (09.1965)
Portret mistrza (instr.) / Gdy miną złudzenia (instr.) / Polka zamiast kwiatów (instr.) / Spójrz, wstaje dzień (instr.)
 Skład: J. Sobiesiak - gitara; E. Dorman - gitara basowa; A. Korzyński - organy, A. Chyła - saksofon tenorowy; T. Butowtt - perkusja

CD ALCD 002 Alcom (1991)
Ricercar 64 Piotr Szczepanik
Zabawa podmiejska / Zółte kalendarze / Goniąc kormorany / Rozzłoszczone niedźwiadki (instr.) / Niedomówienia / Zatopione słońca (instr.)/ Polka zamiast kwiatów (instr.) / Oszukani w miłości (instr.) / Lis i winogrona / Już raz było tak / Portret mistrza (instr.) / Sylwia (preludium c-moll J. S. Bacha)

NAGRANIA RADIOWE:

01.1964:
Sposób na kobiety (instr.); Sylwia (preludium c-moll J. S. Bacha)

02.1964:
Oszukani w miłości (instr.) / Wstyd mi za ciebie (instr.)

03.1964:
Portret mistrza (preludium c-dur J. S. Bacha)

08.1964:
Polka zamiast kwiatów (instr.); Gdy miną złudzenia (instr.); Zatopione słońca (instr.); Rude ptaki (instr.)

11.1964:
Dziewczyna, którą kocham (instr.); O czym marzą dziewczęta (instr.); Rozzłoszczone niedźwiadki (instr.)

01.1965:
Lis i winogrona (voc. U. Dudziak); Żólte kalendarze (voc.H. Majdaniec); Żólte kalendarze (voc. P. Szczepanik); Zabawa podmiejska (voc. P. Szczepanik)

02.1965:
Spójrz, wstaje dzień (instr.)

03.1965:
Goniąc kormorany (voc. P. Szczepanik); Niedomówienia(voc. P. Szczepanik)

09.1965:
Już raz było tak (voc. H. Majdaniec)

11.1965:
Minęło wczoraj (instr.)

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając


Ricercar (od wł. ricercare = szukać) – forma muzyczna rozwinięta w XVI i XVII wieku, komponowana na instrumenty solowe lub zespoły instrumentów, a we wczesnym okresie także do wykonania wokalnego.
(Ciąg dalszy w Wikipedii)

poniedziałek, 24 października 2011

Rhythm And Blues

 Zespół wokalno-instrumentalny Rhythm And Blues został utworzony formalnie w lutym 1959 r. jako rock and rollowy zespół Gdańskiego Jazz Clubu. Inicjatorem powstania grupy był Franciszek Walicki (ur. 29.07.1921 r.) - dziennikarz, współtwórca międzynarodowych Festiwali Muzyki Jazzowej w Sopocie (1956-1957), założyciel Gdańskiego Jazz Clubu.
  Grupa zadebiutowała 24 marca 1959 r. w klubie "Rudy Kot". Jej pełny skład tworzyli: Bogusław Wyrobek - śpiew; Marek Tarnowski - śpiew; Leszek Bogdanowicz (wł. Bogusław Grzyb 25.02.1934-2.08.1984) (eks Modern Jazz Sekstet) - gitara; Leonard Szymański (eks Modern Jazz Sekstet) - kontrabas; Andrzej Sułocki - pianino; Jan Kirsznik - saksofon tenorowy i Edward Malicki (eks Modern Jazz Sekstet) - perkusja. Później A. Sułockiego zastąpił Zbigniew Garsen (wł. Zbigniew Wilk).
  Podczas tego pierwszego koncertu muzycy wykonali: Rock Everybody (instr.); Rock Around The Clock (voc. B. Wyrobek); Haxa Rock (voc. B. Wyrobek); Night Boogie (instr.); All Of Me (voc. B. Wyrobek); Stormy Weather (voc. B. Wyrobek); Hoola Hoop Boogie (instr.); Love Me (voc. M. Tarnowski); First In Line (voc. B. Wyrobek); Crazy Boogie (instr.); I Don't Care (voc. B. Wyrobek); Diana (voc. B. Wyrobek); Drums Boogie (instr.); Mambo Rock (voc. B. Wyrobek); Elevator Rock (voc. M. Tarnowski); When The Saints Play Rock'n'Roll (voc. M. Tarnowski); Perdido (instr.); Jailhouse Rock (voc. B. Wyrobek) i Rock Everybody (instr.)
  Po imprezie, którą uznano za oficjalna datę narodzin rock and rolla w Polsce, posypały się recenzje zdezorientowanych dziennikarzy. Pisano o niezwykłej potędze brzmienia zespołu i sile hałasu. Sensację budziła zelektryfikowana gitara marki Grazioso L. Bogdanowicza, podłączona do wzmacniacza o mocy 15 watów, wymontowanego z radzieckiego magnetofonu "Dniepr".
  22 maja 1959 r. Rhythm And Blues, uzupełniony nowym wokalistą Andrzejem Jordanem (wł. Andrzej Szmilichowski), wziął udział w zorganizowanym przez redakcję "Sztandaru Młodych" I Ogólnopolskim Konkursie Amatorskich Zespołów Jazzowych i Rozrywkowych w Warszawie. Spośród 27 uczestników grupa okazała się najlepszą w kategorii tanecznej, zdobywając nagrodę ZAIKS - radioodbiornik "Bolero".
  Podczas lipcowych koncertów Rhythm And Blues w Gdańsku, doszło do spotkania muzyków z Wasilem Michajem, 14-letnim interpretatorem piosenek Presleya. Przyjęty do zespołu przyjął pseudonim sceniczny Michaj Burano, stając się drugim po B. Wyrobku gwiazdorem polskiego rock and rolla.
  Nowa muzyka szturmem wdarła się na krajowe estrady. W sierpniu, podczas występów na kortach tenisowych w Sopocie, dwie imprezy z udziałem Rhythm And Bluesa obejrzało łącznie siedem tysięcy widzów. We wrześniu zespół wyruszył na dwutygodniową trasę koncertową, występując w halach i na stadionach 10 miast Polski (m. in. w Toruniu, Bydgoszczy, Lublinie, Katowicach, Poznaniu, Warszawie i Łodzi). Wszelkie rekordy bił B. Wyrobek, bisując na jednym z koncertów standard "All Of Me" aż dziewięć razy. Występy grupy, a właściwie zachowanie się publiczności, zaczęły wkrótce budzić liczne kontrowersje.
  Przyjazd Rhythm And Bluesa do stolicy w dniach 12-14 września 1959 r. poprzedziło oburzenie dziennikarzy. "Sztandar Młodych" zamieszczał apele o zachowanie porządku, które na niewiele się zdały. W efekcie triumfalne koncerty zespołu stały się początkiem jego końca. Pojawiły się artykuły krytykujące już nie tylko publiczność, ale i wykonawców oraz samą muzykę. W końcu Ministerstwo Kultury i Sztuki wydało decyzję zakazującą występów grupy w salach powyżej 400 miejsc. W praktyce oznaczało to zakaz koncertowania.
  Wokaliści zespołu znaleźli później zatrudnienie w zespole Czerwono-Czarni. L. Bogdanowicz stał się cenionym aranżerem, kompozytorem i kierownikiem zesp. Studia M-2. W latach siedemdziesiątych pod pseudonimem Rob Roy był szefem orkiestry studyjnej Polskich Nagrań. Jego przeboje wykonywały m. in. Partita (Kochajcie starszych panów), Maryla Rodowicz (Futbol, futbol, futbol) i Lidia Stanisławska (Dzwon znad doliny).
  Nie istniejący praktycznie od grudnia 1959 r. Rhythm And Blues rozwiązano uchwałą Jazz Clubu 22 czerwca 1960 r. Przez ponad 30 lat jedynymi śladami działalności zespołu były: sesja nagraniowa dokonana prawdopodobnie we wrześniu 1959 r. w Rozgłośni PR w Gdańsku i krótki zapis Polskiej Kroniki Filmowej z maja tego samego roku. Dopiero w 1991 r. w ramach serii "Złote lata polskiego beatu" zaprezentowano publicznie archiwalne nagrania grupy.

NAGRANIA RADIOWE:

1959:
Butterfingers (voc. M. Tarnowski); James Rider (voc. M. Tarnowski); Elevator Rock (voc. M. Tarnowski); Wyjdę w deszcz [Stormy Weather] (voc. B. Wyrobek); Mambo Rock (voc. B. Wyrobek); Rock Everybody [Rock-A-Beatin'Boogie]  (voc. B. Wyrobek); When The Saints Play Rock'n'Roll (voc. M. Tarnowski i B. Wyrobek); Big Boogie Woogie (voc. M. Burano); Malaguena (voc. M. Burano); Blues (voc. M. Burano)

NAGRANIA PŁYTOWE:

LP SX 3003 Muza (1991)
MC CK 1185 Muza (1991)
[RÓŻNI WYKONAWCY] ZŁOTE LATA POLSKIEGO BEATU 1959-1961
Rock-A-Beatin'Boogie / Butterfingers / Mambo-Rock / Big Boogie Woogie / Wyjdę w deszcz / Elevator Rock

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

niedziela, 23 października 2011

Luxemburg Combo

 Zespół wokalno-instrumentalny Luxemburg Combo powstał jesienią 1961 r. w Częstochowie w składzie: Maciej Cichoń - gitara; Marek Pudło - kontrabas; Zbigniew Engel - saksofon tenorowy; Tomasz Smuga - pianino i Zbigniew Kucharzewski - perkusja. Formację, działającą do lata 1962 r. przy Międzyspółdzielnianym Klubie Oświatowym "Emko", początkowo nazywano: zespołem muzycznym Emko, Smuga Band lub Englami (od nazwiska kierownika i saksofonisty zespołu). Grupa wykonywała instrumentalne wersje przebojów lansowanych przez najpopularniejsze wówczas w środowisku młodzieżowym Radio Luksemburg.
 Formacja zadebiutowała wiosną 1962 r. na, zorganizowanym przez "Gazetę Częstochowską" I Wiosennym Przeglądzie Melodii i Piosenki, zdobywając 1 miejsce. W maju 1962 r. zespół dokonał pierwszych nagrań dla Rozgłośni PR w Katowicach, później wyruszył na I Festiwal Młodych Talentów w Szczecinie. Grupa wsparta duetem Witold Kaus i Wiesław Kuźniar oraz solistami Krystyną Kiczyńską i Leszkiem Bajką, otrzymała 2 nagrodę. W jej efekcie pojawiła się propozycja przejścia, lecz bez solistów, pod opiekę Estrady Szczecińskiej.
  We wrześniu 1962 r. nowymi członkami zespołu zostali: Anna Cewe - śpiew; Sława Mikołajczyk - śpiew (występowała tylko miesiąc); Janusz Godlewski - śpiew; Toni Keczer - śpiew; Zbigniew Podgajny - pianino, kier. muzyczny i Adam Bylica grający na gitarze hawajskiej. W październiku do formacji przyszedł Jerzy Malota - śpiew, a w listopadzie Józef Ledecki (eks PZPiT "Śląsk") - śpiew.
  Rozpoczynając objazd po całym kraju, Luxemburg Combo włączyło się do akcji "Szukamy młodych talentów", prowadzonej przez redakcje "Dookoła Świata", "Sztandaru Młodych" oraz Estradę Szczecińską i Czerwono-Czarnych. W styczniu 1963 r. zespół dokonał pierwszych nagrań płytowych, a w kwietniu radiowych. Wiosną, po odejściu M. Pudło, funkcję gitarzysty basowego przejął T. Keczer. Wzmocnione saksofonistą Adamem Ruszałą Luxemburg Combo wystąpiło na I KFPP w Opolu, zdobywając nagrodę zespołową i wyróżnienie dla piosenki "Colt". Później formacja brała udział w "non stopowych" imprezach Wybrzeża.
  Gdy w sierpniu 1963 r. z grupą rozstał się Z. Podgajny, przechodząc do Niebiesko-Czarnych, Luxemburg Combo przestało istnieć. T. Keczer, J. Malota i M. Cichoń zasilili na krótko szczecińskie Temperamenty, pozostali członkowie grupy znaleźli się w bardziej znanych formacjach (Czerwono-Czarni, Tajfuny, Daltoniści).
  Luxemburg Combo reaktywowało się jeszcze w 1963 r. na kilka miesięcy, lecz jego występy ograniczały się już tylko do Częstochowy. W składzie zespołu znajdowali się: J. Malota - śpiew; M. Cichoń - gitara; Henryk Klar - kontrabas; Jan Sołtysik - pianino; Z. Engel - saksofon tenorowy i Z. Kucharzewski - perkusja. Potem doszli jeszcze: Stanisław Potrawka - śpiew; Marek Adamski - gitara i Zbigniew Kensoń - kontrabas.

Luxemburg Combo
(zdjęcie z archiwum Pana Jerzego Maloty)


NAGRANIA PŁYTOWE:

EP N-0239 Muza (01.1963)
RIO BRAVO
My Rifle, My Pony And Me / Colt / Rudy Frank / Blue Moon Of Kentucky
Skład: T. Keczer - śpiew; M. Cichoń - gitara; A. Bylica - gitara hawajska; M. Pudło - kontrabas; Z. Podgajny - pianino; Z. Engel - saksofon tenorowy; Z. Kucharzewski - perkusja

EP N-0240 Muza (01.1963)
Twenty O'Clock Rock [Twenty Flight Rock]  / Such A Night / Forty Days / Good Luck Charm
Skład:  J. Godlewski - voc.; M. Cichoń - gitara; A. Bylica - gitara hawajska; M. Pudło - kontrabas; Z. Podgajny - pianino; Z. Engel - saksofon tenorowy; Z. Kucharzewski - perkusja

EP N-0241 Muza (01.1963)
Zielone pola / Secret Love / Kiss Me Quick / Szedł Atanazy do Anny
Skład: J. Ledecki - voc. (1, 2); J. Godlewski - voc. (3, 4); M. Cichoń - gitara; A. Bylica - gitara hawajska; M. Pudło - kontrabas; Z. Podgajny - pianino; Z. Engel - saksofon tenorowy; Z. Kucharzewski - perkusja

SP SP-101 Muza (01.1963)
My Rifle, My Pony And Me / Blue Moon Of Kentucky

NAGRANIA RADIOWE:

1962:
The Twist (instr.); O sole mio (instr.); Dream Baby (instr.); Blue Moon (instr.); All I Have To Do  Is Dream (instr.); Man Of Mystery (instr.)

1963:
Zielone pola (voc. J. Ledecki); Poluszko, pole (voc. J. Malota); Co mówi wiatr (voc. J. Malota)

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

sobota, 22 października 2011

Big Beat Sextet

  Zespół instrumentalny Big Beat Sextet powstał latem 1962 r. w Warszawie z inicjatywy gitarzystów: Krzysztofa Bańkowskiego i Bohdana Kendelewicza, do których dołączyli: Krzysztof Zagrodzki - gitara basowa; Mariusz Mroczkowski - pianino; Adam Chyła - saksofon oraz Mirosław Bednarski - perkusja. Wkrótce Big Beat Sextet, którego liderem został M. Mroczkowski, zaczął występować na stołecznych wieczorach tanecznych i koncertach. Po jednym z nich grupie zaproponowano występy w klubie "Stodoła".
  Premierowe nagrania płytowe zespołu z grudnia 1962 r. okazały się być opracowanymi pez grupę wersjami zachodnich przebojów instrumentalnych. Wiosną 1963 r. formacja nagrała dla radia utwory wokalno-instrumentalne, a rolę wokalisty pełnił M. Mroczkowski.
  Wkrótce do wojska odszedł lider, a nowym basistą grupy został Zbigniew Antoszewski. W takim składzie kwintet Big Beat Sextet trafił latem do Szczecina, gdzie dał swe ostatnie koncerty, przekształcając się w Tajfuny.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP N-0231 Muza (12.1962)
TAŃCZYMY MADISONA
The Man Of Mystery (instr.) / Lullaby Of The Leaves (instr.) / Molly-O (instr.) / Głos tajemnicy (instr.)
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; K. Zagrodzki - gitara basowa; M. Mroczkowski - pianino; A. Chyła - saksofon; M. Bednarski - perkusja

EP 0232 Pronit (12.1962)
TAŃCZYMY TWISTA
Twist-A-Long (instr.) / The Lose Your Inhibitions Twist [Lose Your Inhibitions] (instr.) / Ginchy (instr.) / Raunchy (instr.)
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; K. Zagrodzki - gitara basowa; M. Mroczkowski - pianino; A. Chyła - saksofon; M. Bednarski - perkusja

PD KP-61 Muza (12.1962)
Twist-A-Long

NAGRANIA RADIOWE:

1963:
Ballada o szczęściu (voc. M. Mroczkowski); Rozmowa cieni (voc. M. Mroczkowski); Kosmos (instr.)

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

Tajfuny

  Zespół wokalno-instrumentalny Tajfuny powstał latem 1963 r. po reorganizacji Big Beat Sextetu. Tworzyli go muzycy tej formacji: Bohdan Kendelewicz - gitara, lider; Krzysztof Bańkowski - gitara; Zbigniew Antoszewski - gitara basowa; Mirosław Bednarski - perkusja, do których jesienią dołączył były wokalista Luxemburg Combo - Janusz Godlewski. Z końcem roku w zespole pojawili się Piotr Miks - śpiew i Wiesław Czerwiński - śpiew, którzy wkrótce przeszli do Chochołów. Inspirację dla Tajfunów stanowiły popularne przeboje gitarowe The Shadows, The Ventures i The Spotnicks. Podobieństwo do The Shadows pogłębiał repertuar, w którym znalazło się sporo polskich wersji piosenek Cliffa Richarda (It'll Be Me; Lucky Lips)
  Wiosną 1964 r. Tajfuny dokonały pierwszych nagrań płytowych oraz radiowych, w czerwcu wystąpiły na II KFPP w Opolu, zaś w lipcu i sierpniu koncertowały w sopockim "Non Stopie". Jesienią 1964 r. doszło do pierwszych zmian w składzie grupy. Do konkurencyjnych Chochołów odszedł J. Godlewski, a M. Bednarskiego zastąpił Jerzy Tumidajski (eks Chłopcy z Opola). W ogłoszonej w marcu 1965 r. ankiecie "Jazzu" na najpopularniejszych wykonawców 1964 r. w kategorii zespołów instrumentalnych pierwsze miejsce zajęły Tajfuny przed Niebiesko-Czarnymi i Ricercar 64.
  Po odejściu J. Godlewskiego Tajfuny stały się na powrót zespołem instrumentalnym, towarzyszącym piosenkarzom-solistom, zarówno podczas festiwali opolskich, jak i w studiach nagraniowych. W latach 1964-1967 z ich akompaniamentu korzystali m. in. Piotr Szczepanik, Alibabki, Siostry Panas, Meteory, Liliana Urbańska, Maria Dąbrowska, Juliusz Wystup, Helena Majdaniec, Krystyna Konarska, Danuta Rinn, Mieczysław Wojnicki, Bogdan Łazuka i Anna German.
  Istotny wpływ miała znajomość z prowadzącym Ricercar 64 i zespół Studia Rytm - Andrzejem Korzyńskim. Skład grup A. Korzyńskiego był płynny, czasami obok grającego na instrumentach klawiszowych lidera tworzyli ją w całości muzycy Tajfunów. W 1966 r. stali się wręcz etatową grupą studyjną kierowaną przez A. Korzyńskiego Młodzieżowego Studia "Rytm". Wiele nagrań radiowych różnych wokalistów publikowano na płytach z wymienieniem Tajfunów jako grupy towarzyszącej. Zdarzało się, że wokaliści dokonywali nagrań do przygotowanych wcześniej podkładów instrumentalnych zespołu.
  W 1966 r. kolejnym wokalistą formacji został Jan Florczyk, z którym grupa na IV KFPP w Opolu wykonała piosenki "Żal" i "Dlaczego niedźwiedź w zimie śpi". Latem współpracę z Tajfunami rozpoczął wokalista Wojciech Gąssowski. Z końcem roku do grupy dołączyli: Zbigniew Bizoń - saksofon tenorowy i Maciej Kossowski - śpiew, trąbka. Ich zainteresowania muzyczne poczęły wkrótce decydować o nowym obliczu muzycznym Tajfunów.
  Z tego okresu pochodziły najpopularniejsze i najwyżej notowane nagrania zespołu: "Żal", "Powiedz jaką chcesz piosenkę", "Zielone wzgórza nad Soliną" -  wszystkie w interpretacji W. Gąssowskiego. Po jego odejściu funkcję wokalisty w zespole przejął M. Kossowski, wspomagany przez grającego także na organach Z. Bizonia oraz perkusistę J. Tumidajskiego. Tajfuny wzięły też udział w filmie fabularnym "Kochajmy syrenki" (reż. Jan Rutkowski, prem. 25.04.1967).
  W kwietniu 1967 r. grupa występowała w nocnym lokalu "Kongresowa" w Warszawie, zaś latem wraz z Czerwono-Czarnymi w "non stopowych" imprezach w Międzyzdrojach i Świnoujściu. Wiosną grupę opuścił basista Z. Antoszewski, który dołączył do zespołu Andrzeja Nowaka, występującego z programem "Popierajmy się".
  Po dokonaniu swych ostatnich nagrań radiowych dla Młodzieżowego Studia "Rytm", we wrześniu 1967 r. Tajfuny wyjechały do Soczi na koncerty "Tygodnia Kultury Polskiej". Funkcję gitarzysty basowego przejął wówczas K. Bańkowski. Potem nastąpiły jeszcze dwie trasy koncertowe z Heleną Majdaniec i Daną Lerską. Z końcem roku grupa rozwiązała się.
  Muzyczne zainteresowania Z. Bizonia i B. Kendelewicza sprawiły, że po krótkiej przerwie zorganizowali nową grupę - Bizony, w której zatrudnienie znaleźli pozostali członkowie rozwiązanego zespołu.
 Tajfuny dokonały sporo nagrań radiowych, ale tylko część z nich ukazała się na płytach. Dopiero wiele lat po rozwiązaniu grupy wydano LP grupy (w serii "Gwiazdy mocnego uderzenia") oraz płyty CD (Polskie Radio w serii "Z archiwum Polskiego Radia vol. 7", a Polskie Nagrania w serii "Gwiazdy polskiego big beatu") . Dyskografię grupy uzupełniają nagrania z grupami Alibabki i Siostry Panas.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP V-288 Veriton (20.04.1964)
Dzień lub dwa / Niespokojna noc (instr.) / Powiem nie / Zwrotnik raka (instr.)
 Skład: J. Godlewski - śpiew (1,3); B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Antoszewski - gitara basowa; M. Bednarski - perkusja

EP N-0367 Muza (10.1965) [Składanka]
Mój ulubiony kwiat / Oreszki w czekoladzie
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja i Dana Lerska - śpiew

EP N-0377 Muza (11.1965)
Przed burzą (instr.) / Sezam otwarty (instr.) / Zachodni wiatr (instr.) / Nie jestem pewien czy mnie kochasz (instr.)
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja

EP N-0396 Muza (03.1966)
MUZYKA JAZZOWA
Na kosmodromie / Przez mrok / Niepotrzebny parasol / Na Ornaku
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja oraz Meteory: Liliana Urbańska - śpiew; Danuta Orlando - śpiew; Krystyna Szymańska - śpiew; Elżbieta Celejewska - śpiew

EP N-0402 Muza (09.1966)
Bambiszek i jego koledzy (instr.) / Kiedy jesteśmy sami (instr.) / Ej, ta droga (instr.) / Nieoczekiwane rozwiązanie (instr.)
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja

EP N-0468 Pronit (1966)
Żal / Bo róża też kolce ma / Spójrz wszystko jest tak samo / Dziś nie mam nic
 Skład: W. Gąssowski - śpiew; B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Bizoń - saksofon tenorowy; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja

EP N-0494 Muza (03.1967)
Zielone wzgórza nad Soliną / Powiedz jaką chcesz piosenkę / Tysiąc szans / Przejdźmy wreszcie na ty
 Skład: W. Gąssowski - śpiew; B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Bizoń - saksofon tenorowy; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja oraz W. Wander śpiew (3); C. Szlązak - pianino (1) i W. Bernolak - śpiew (3)

EP N-0512 Muza (09.1967)
Nie pozwól mi / Mnie się śpieszy / Gdzie odnajdę swoje szczęście / Przecież nie jest źle
 Skład: M. Kossowski - śpiew, trąbka; B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Bizoń - saksofon tenorowy; Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja
Nagrania (3, 4) z marca 1967 r. i (1, 2) z września 1967 r.

LP XL 0417 Pronit (03.1967)
COCTAIL MŁODOŚCI [Składanka]
 Ballada o nocnym ekspresie / Duże drzewa
Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Bizoń - saksofon tenorowy, śpiew (2); Z. Antoszewski - gitara basowa; J. Tumidajski - perkusja i M. Kossowski - śpiew (1)

LP XL 0435 Muza (1967)
Z MŁODOŚCIĄ NA TY  [Składanka]
Barwy uśmiechu / Dlaczego jesteś smutny / Taka mgła / Królewna kruków / Co niesie nam czas / Wiatr od Klimczoka
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara basowa; Z. Bizoń - saksofon tenorowy, organy, pianino; J. Tumidajski - perkusja, śpiew (1) M. Kossowski - śpiew (3,6); M. Dąbrowska - śpiew (5) i J. Wystup - śpiew (2, 4)

LP 33D-22595, 33D-22596 Miełodia (1968)
Kak mnie byt' (voc. H. Konieczna) / Biespokojnoje Sierdce  (voc. H. Konieczna) / Gdie Ja Najdy Swojo Sczast'je (voc. M. Kossowski) / Bałłada O Nocznom Ekspressie (voc. M. Kossowski) / Wieter Iz Klimczoka (voc. M. Kossowski) // Cyganerija (voc. N. Urbano) / Pozowi (voc. N. Urbano)

PD KP-81 Muza (11.1965)
Zachodni wiatr

PD R-0021 Ruch (03.1966)
Na kosmodromie

PD R-0049 Ruch (03.1967)
Zielone wzgórza nad Soliną

LP SX 3061 Muza (1991)
MC CK 1271 Muza (1991)
GWIAZDY MOCNEGO UDERZENIA
Niespokojna noc / Zwrotnik Raka / Białe wzgórza / Czas rozmowy / Przed burzą / Nie jestem pewien czy mnie kochasz / Ej, ta droga / Na Ornaku / Stalowa woda / Sezam otwarty / Zachodni wiatr / Bluzeczka zamszowa / Głos prerii / Nieoczekiwane rozwiązanie / Bambiszek i jego koledzy / Kiedy jesteśmy sami
 Skład: B. Kendelewicz - gitara; K. Bańkowski - gitara; Z. Antoszewski - gitara basowa; M. Bednarski - perkusja (1-4)J. Tumidajski - perkusja (5-16)

NAGRANIA RADIOWE:

1964:
Niespokojna noc (instr.); Zwrotnik Raka (instr); Białe wzgórza (instr.); Czas rozmowy (instr.); Tramwaj 24 (instr.); Tramwaj 24 (voc. J. Godlewski)

1965:
Głos prerii (instr.); Stalowa woda (instr.); Bluzeczka zamszowa (instr.); Rozstanie z morzem [Zachodni wiatr] (instr.); Sezam otwarty (instr.); Nieoczekiwane rozwiązanie(instr. z J. Mazurkiewiczem - klarnet); Dom wschodzącego słońca [The House Of The Rising Sun] (instr.); Taniec z szablami (instr.)

1966:
Dlaczego niedźwiedź w zimie śpi (voc. J. Florczyk); Różowy dzień (voc. J. Florczyk); Pod niebem tak jasnym (voc. J. Florczyk); Zwykły dzień [Yesterday] (voc. J. Florczyk); Jak jest mnie tak jest tobie (voc. Siostry Panas); Żal (voc. W. Gąssowski); Bo róża też kolce ma (voc. W. Gąssowski); Spójrz wszystko jest tak samo (voc. W. Gąssowski); Dziś nie mam nic (voc. W. Gąssowski)

1967:
Mój ulubiony kwiat (voc. D. Lerska); Ballada o nocnym ekspresie (voc. M. Kossowski); Duże drzewa (voc. Z. Bizoń); Nie pozwól mi (voc. M. Kossowski); Mnie się nie śpieszy (voc. M. Kossowski); Gdzie odnajdę swoje szczęście (voc. M. Kossowski); Przecież nie jest źle (voc. M. Kossowski); Barwy uśmiechu (voc. J. Tumidajski); Dlaczego jesteś smutny (voc. J. Wystup); Taka mgła (voc. M. Kossowski); Królewna kruków (voc. J. Wystup); Co niesie nam czas (voc. M. Dąbrowska); Wiatr od Klimczoka (voc. M. Kossowski); Zielone wzgórza nad Soliną (voc. W. Gąssowski); Powiedz jaką chcesz piosenkę (voc. W. Gąssowski); Tysiąc szans (voc. zespół); Przejdźmy wreszcie na ty (voc. W. Gąssowski);


Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

 Natomiast w 2008 r. Polskie Radio wydało płytę CD ze studyjnymi i koncertowymi nagraniami Tajfunów. Oto co  pisze o płycie na swojej stronie Merlin.pl:
  Nagrania Radiowe z lat 1964-1966. W połowie lat sześćdziesiątych był to najpopularniejszy w Polsce zespół instrumentalny, wykonujący gitarowe przeboje z repertuaru The Shadows, The Spotniks i The Ventures oraz własne kompozycje, inspirowane ich muzyką. Był także niezwykle cenionym zespołem studyjnym, akompaniującym podczas nagrań niemal wszystkim piosenkarzom pop z tamtych lat. To wydawnictwo (pierwszy w historii Tajfunów CD) zawiera wszystkie nagrania instrumentalne zrealizowane dla Polskiego Radia w latach 1964-1966 oraz rarytasy w postaci koncertowych wersji utworów, w których usłyszeć można pierwszego stałego wokalistę zespołu, Jana Florczyka.

CD PRCD1080 Polskie Radio  (2008)
Z Archiwum Polskiego Radia vol. 7 - Tajfuny
Białe wzgórza /  Czas rozmowy / Przed burzą / Zwrotnik raka / Bluzeczka zamszowa / Głos prerii / Na Ornaku / Niepotrzebny parasol / Rozstanie z morzem / Seza m otwarty / Stalowa woda / Na kosmodromie / Nieoczekiwane rozwiązanie / Optymistyczna melodia / Przez mrok / Spacer przy księżycu /Tramwaj numer 24 / Białe wzgórza / Droga na księżyc / Powiem nie / Tramwaj numer 24 / Zwrotnik raka / Dom wschodzącego słońca / Taniec z szablami / Sygnał zespołu tajfuny / Ej, ta droga / My i Oni / Bo róża też kolce ma / Dlaczego niedźwiedź w zimie śpi  

środa, 19 października 2011

Passaty

  Zespół wokalno-instrumentalny Passaty powstał jesienią 1964 r. przy Domu Kultury "Górnik" w Tychach z inicjatywy gitarzysty Wojciecha Ginko i perkusisty Grzegorza Ratajskiego. Dołączyli do nich: Stefan Kotapka - śpiew; Jacek Wyrobiec - gitara; Zbigniew Skupnik - gitara basowa oraz od 1968 r. Roman Dubaniowski - pianino. Grupa zadebiutowała 28 lutego 1965 r. w Rybniku na Turnieju Zespołów Polski Południowej. Dwa miesiące później zdobyła jedno z 8 wyróżnień podczas przeglądu "Rytmy Katowic"
   Właściwym początkiem kariery Passatów stał się ich udział w eliminacjach do Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków w 1966 r., w których zwyciężyli w okręgu katowickim.. Najlepszym polskim zespołem okazali się także w maju na II Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach, gdzie S. Kotapka triumfował indywidualnie w kategorii wokalistów. Solistę wyróżniono również w finale Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków. W efekcie zespół zaproszono na sesję nagraniową do Młodzieżowego Studia "Rytm". Część nagrań ukazała się na płytach składankowych.
   W 1967 r. Passaty zajęły 3 miejsce na III Ogólnoposkim przeglądzie Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach. Po przeglądzie, zespół dokonał kilku nagrań dla Programu III PR oraz wystąpił w Telewizyjnym Klubie "Po Szóstej". W repertuarze grupy znajdowały się m. in. ballada z elementami folkloru (Góralka) oraz protest-song (Gdyby tak zmienił się świat).
   Passaty istniały do 1968 r. W listopadzie 1970 r. S. Kotapka, po powrocie z wojska, reaktywował zespół pod nazwą Pasaty (przez jedno "s") przy klubie Gwarek w Gliwicach. Grupę tworzyli: Franciszek Piróg - gitara; Czesław Zieliński - gitara basowa; Zdzisław Żbikowski - organy; Ryszard Bentkowski - perkusja (wszyscy czterej eks- Rytm Redivivus). Ta mniej znana grupa zadebiutowała w styczniu 1971 r. w "Rytmach Katowic". Później dokonała też nagrań radiowych. W 1972 r. F. Piróga i R. Bentkowskiego zastąpili: Rafał Kawalec - gitara i Benedykt Musioł - perkusja. Zespół rozwiązał się w lipcu 1974 r. po koncertach w NRD.

NAGRANIA PŁYTOWE:

SP SP-177 Pronit (1967) [Składanka]
Gdyby tak zmienił się świat

LP XL 0417 Pronit (1967)
COCTAIL MŁODOŚCI [Składanka]
Góralka
Skład: S. Kotapka - śpiew; W. Ginko - gitara; J. Wyrobiec - gitara; Z. Skupnik - gitara basowa; G. Ratajski - perkusja

LP XL 0435 Muza (1967)
Z MŁODOŚCIĄ NA TY  [Składanka]
Kołysanka zza siódmej góry / Gdyby tak zmienił się świat
Skład: S. Kotapka - śpiew; W. Ginko - gitara; J. Wyrobiec - gitara; Z. Skupnik - gitara basowa; G. Ratajski - perkusja

NAGRANIA RADIOWE:

1966:
Góralka; Kołysanka zza siódmej góry; Gdyby tak zmienił się świat; Kłopoty z telefonem; Nowy wstaje dzień

1967:
Blowin'In The Wind; Taki już los mój; Twoje szpileczki; Zbyteczny trud

1971:
Kwiaty jak motyle; Wstaje dzień; Impresje zabrzańskie;  Gasnący blask płomienia

1972:
Białe kruki

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

poniedziałek, 17 października 2011

Dzikusy

  Zespół wokalno-instrumentalny Dzikusy powstał w Warszawie na przełomie 1963 i 1964 r. Zespół tworzyli: Jan Goethel - gitara, lider; Jan Głowacki - gitara; Wiktor Stroiński - gitara basowa; Adam Górka - perkusja.
  Początkowo formacja grała do tańca w klubach młodzieżowych stolicy. Wzorem dla grupy byli The Shadows, z przeboju których (The Savage) zaczerpnięto nazwę zespołu. Dzikusy zabebiutowały wiosną 1964 r. na V "Giełdzie u Ewy", cyklicznej imprezie muzycznej organizowanej w Warszawie. Szerszej publiczności zespół przedstawił się na jednym z koncertów II KFPP w Opolu. Zastąpienie na czas festiwalowego występu J. Goethla i A. Górki muzykami z konkurencyjnych Chochołów spowodowało kryzys, zakończony rozwiązaniem zespołu w sierpniu 1964 r.
  Nie zrażony tym faktem W. Stroiński, tym razem jako gitarzysta i wokalista, jeszcze w 1964 r. zorganizował grupę na nowo. W jej skład wchodzili: W. Stroiński - gitara, śpiew; Zbigniew Jaryczewski - gitara; Robert Świercz - gitara basowa i Zbigniew Bieliński - perkusja.
  W 1965 r. grupa przeszła kolejną reorganizację. Najpierw Z. Jaryczewskiego zastąpił Bogdan Gorbaczyński, zaś w grudniu dołączyli Krzysztof Dłutowski - organy, pianino i Andrzej Kowalski - perkusja. Zespół zainteresował się teraz rhythm and bluesem spod znaku The Rolling Stones, The Animals i The Kinks.
  Najlepszy okres w karierze Dzikusów datował się od chwili przyjścia do grupy Tadeusza Woźniaka, występującego pod pseudonimem Daniel Dan. Już z nim w lutym i czerwcu 1966 r. Dzikusy przeszły pomyślnie eliminacje oraz warszawski półfinał Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków. Grupa dokonała także nagrań dla Programu III PR ("Kiedy mówisz coś"; "Na dobre i złe"; "Stale to samo"; "Piastelsi") i Młodzieżowego Studia "Rytm" (piosenki do wierszy J. Tuwima). Później Dzikusy akomapaniowali m.in. Joannie Rawik oraz wystąpili w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki, prezentując utwór "Magdalena".
  Ówczesny repertuar grupy tworzyły kompozycje W. Stroińskiego do tekstów R. Świercza, Marka Gaszyńskiego i Krzysztofa Dzikowskiego, śpiewane przez T. Woźniaka i W. Stroińskiego. W czasie koncertów dominowały jednak nadal utwory brytyjskich zespołó rockowych i standardy rhythm and bluesowe.
  W 1966 r. Dzikusy otrzymały wyróżnienie w Wiosennym Festiwalu Muzyki Nastolatków. Przez niemal cały okres wakacji 1966 r. formacja występowała w "non stopowych" imprezach na Wybrzeżu, m. in. w Jastarni i Sopocie, gdzie grała do tańca obok Czerwonych Gitar. Wreszcie znalazła się w warszawskiej hali "Gwardii" razem z Niebiesko-Czarnymi i grupą Phantoms.
  Pod koniec wakacji grupa przestała istnieć, na skutek rozbieżności co do repertuaru i stylu zespołu. Pierwszy po lipcowych występach w sopockim "Non Stopie" odszedł, zainteresowany balladą T. Woźniak, a w sierpniu K. Dłutowski. Choć Dzikusy oficjalnie zakończyły działalność, reaktywowały się pod koniec roku na nagranie płyty dla Polskich Nagrań i koncerty.
  W. Stroiński latem 1967 r. występował w zespole R. Poznakowskiego, a w latach 70-tych współtworzył zespół Sezam m. in. z Romanem Pawelcem - gitara basowa i Janem Goethlem - gitara.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP V-286  Veriton (04.1964)
Ye-ye-ye / Świat dla ciebie / Bij komara Big Beat / Błękitne wspomnienie
 Skład: J. Goethel - gitara; J. Głowacki - gitara, śpiew; W. Stroiński - gitara basowa; A. Górka - perkusja

EP V-287 Veriton (04.1964)
Hopa-Hop / Seulement cette nuit / Notre signale / Lidia
Skład: J. Goethel - gitara; J. Głowacki - gitara, śpiew; W. Stroiński - gitara basowa; A. Górka - perkusja i E. Dymitrow - śpiew

EP N-0428 Muza (07.1966)
Balladowe lilie
Skład: W. Stroiński - gitara; R. Świercz - gitara basowa; K. Dłutowski - organy; A. Kowalski - perkusja i Joanna Rawik - śpiew

EP N-0463 Pronit (01.1967)
Kiedy mówisz coś / Niefortunny podrywacz / Letnie wspomnienia / Na dobre i złe
Skład: D. Dan - śpiew; W. Stroiński - gitara; R. Świercz - gitara basowa; K. Dłutowski - organy; A. Kowalski - perkusja

NAGRANIA RADIOWE:

1964:
Nie będę z tobą dłużej; El Paso; Szkodnik; Pratchaniec; Napełnia żagle wiatr; Święci; Ta dziewczyna kogoś przypomina mi

1966:
Piastelsi [Piast Kołodziej] (voc. zespół); Dawno wysłany list (voc. zespół); Stale to samo (voc. W. Stroiński); Magdalena; Letnie wspomnienia (voc. D. Dan); Na dobre i złe (voc. D. Dan)

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCN 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

niedziela, 16 października 2011

Kawalerowie

 Zespół wokalno-instrumentalny Kawalerowie powstał na początku 1964 r. w Warszawie.  Szerszej publiczności pokazali się w czerwcu tego samego roku na wspólnych występach z Pesymistami w klubie UW "Centon". Grupę wtedy tworzyli: Jerzy Szczęśniak (ur. 16.07.1941 r. w Sowierbie, eks Relaks)- gitara, śpiew; Piotr Raczew - gitara; Marek Zarzycki (eks Relaks) - gitara basowa, śpiew i Marek Rosiński - perkusja.
  Szczególnie ważnym dla dalszej działalności zespołu okazał się rok 1965, kiedy to grupa nawiązała współpracę ze znanym w środowisku warszawskim Wiesławem Czerwińskim (ur. 20.01.1935 r. w Warszawie, eks Chochoły). Wówczas Kawalerowie dokonali wielu nagrań radiowych, z których część ukazała się na płytach Polskich Nagrań. Były to głównie kompozycje J. Szczęśniaka do słów M. Zarzyckiego oraz Janusza Kondratowicza.
  Kres działalności zespołu nadszedł wraz z opuszczeniem grupy przez M. Zarzyckiego, który wyjechał do Anglii w końcu 1966 r. Wkrótce odeszli: M. Rosiński i J. Szczęśniak. Nowymi gitarzystami basowymi zespołu byli kolejno: Robert Świercz (eks Dzikusy) i Andrzej Wroński. W nowym składzie zespół jeszcze przez kilka miesięcy kontynuował działalność, rozpadając się ostatecznie w 1967 r.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP N-0426 Pronit (11.1965)
To ty w moim mieście / Ej, stary [i Ain't Got You] / Małgorzato, jeśli chcesz / Nie wiem gdzie cię szukać
 Skład: P. Raczew - gitara; M. Zarzycki - gitara basowa, śpiew (1,4); J. Szczęśniak - gitara, śpiew (2-4); M. Rosiński - perkusja

EP N-0437 Muza (08,1966)
Palcie tylko "Sporty" / Piosenka o dziewczynach / Nigdy już nie wołaj mnie / Kochaj mnie [The Right Time]
 Skład: P. Raczew - gitara; M. Zarzycki - gitara basowa, śpiew (1-3); J. Szczęśniak - gitara, śpiew (2-4); M. Rosiński - perkusja

EP N-0457 Pronit (12.1966)
Jeszcze nie wiem nic o tobie / Ja wiem co to znaczy / Słońce w dłoni / Czemu chodzisz z głową w niebie
 Skład: P. Raczew - gitara; M. Zarzycki - gitara basowa, śpiew (4); J. Szczęśniak - gitara, śpiew (1-4); M. Rosiński - perkusja

LP XL Pronit (11.1965)
[RÓŻNI WYKONAWCY] 1000 TAKTÓW MŁODOŚCI
Kiedy dziewczyna mówi nie / Uderzaj w mig
 Skład: P. Raczew - gitara; M. Zarzycki - gitara basowa, śpiew; J. Szczęśniak - gitara, śpiew; M. Rosiński - perkusja oraz W. Czerwiński - śpiew i Sława Czerkan - śpiew (1)

NAGRANIA RADIOWE:

11.1965:
Gwiazdy (voc. M. Zarzycki); Uderzaj w mig (voc. W. Czerwiński); Kochaj mnie (voc. J. Szczęśniak); Kiedy dziewczyna mówi nie (voc. S. Czerkan i W. Czerwiński); Od dzisiaj zacznijmy marzyć (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Beczka (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Nie ma nikogo (voc. D. Lerska); To ty w moim mieście (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Ej, stary [i Ain't Got You] (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Małgorzato, jeśli chcesz (voc. M. Zarzycki); Nie wiem gdzie cię szukać (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak)

1966:
21-szy raz; Palcie tylko "Sporty" (voc. M. Zarzycki); Piosenka o dziewczynach (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Nigdy już nie wołaj mnie (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Kochaj mnie [The Right Time] (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak); Jeszcze nie wiem nic o tobie (voc. J. Szczęśniak); Ja wiem co to znaczy (voc. J. Szczęśniak); Serce w dłoni (voc. J. Szczęśniak); Czemu chodzisz z głową w niebie (voc. M. Zarzycki i J. Szczęśniak)

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

Pięciu

  Zespół wokalno-instrumentalny Pięciu powstał jesienią 1967 r. Debiutował w składzie Jan Goethel - gitara, lider; Mirosław Męczyński - gitara, śpiew; Tadeusz Trzciński - harmonijka ustna, śpiew; Aleksander Bem - perkusja. Późną jesienią 1967 r. do Pięciu dołączył Robert Świercz - gitara basowa.
  Grupa powstała na bazie popularnej, warszawskiej formacji Leniuchy, założonej w 1965 r. przez J. Goethla i T. Trzcińskiego. Obok nich tworzyli ją: M. Męczyński - gitara i Wiesław Szymański - perkusja, którego wkrótce zastąpił A. Bem. Grupa funkcjonowała do drugiej połowy 1967 r. przy klubie ZMS "Uśmiech", by później - już jako Pięciu - związać się ze Stodołą.
  Uzyskanie 1 kategorii podczas grudniowych weryfikacji studenckich zespołów w 1967 r. spowodowało, że formacja Pięciu zaczęła być popularna. Potwierdzeniem tego był plebiscyt "Jazzu" za 1967 r., gdzie w kategorii "Talent Roku" zajęła 10 miejsce. W efekcie muzykami zaczęły interesować się bardziej renomowane zespoły. Jako pierwsi ze składu odeszli; M. Męczyński, A. Bem oraz R. Świercz. Ich miejsca zajęli Mirosław Lasoń - gitara; Włodzimierz Gromek - perkusja i Bohdan Gorbaczyński - gitara basowa.
  W kwietniu 1968 r. grupa wzięła udział w II "Musicoramie", a w listopadzie wystąpiła w Częstochowie na II Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Młodzieżowej, zdobywając tam 2 miejsce i nagrodę przewodniczącego MRN za piosenkę żołnierską. Nie ten festiwal stał się szczytowym osiągnięciem Pięciu, a zorganizowany w lipcu następnego roku w Rybniku i Chorzowie II Młodzieżowy Festiwal Muzyczny. Podczas festiwalu z zespołem śpiewał laureat 2 nagrody - Waldemar Kocoń. Grupa wywalczyła w doborowej stawce 3 lokatę. Atrakcją dla publiczności były prezentowane widowiska o psychodelicznym charakterze. W składzie zespołu znajdowali się wtedy: Krzysztof Dłutowski - organy; Cezary Szlązak - saksofon; Zygmunt Smogorzewski - saksofon oraz wokalista Daniel Kłosek.
  Potem nastąpiły nagrania radiowe, przygoda z filmem ("Cierpienia młodego Wertera" reż. Tomasz Zygadło) oraz grudniowe występy w "Stodole". Zespół Pięciu uzyskał wówczas status grupy zawodowej. Zespól występował w składzie: T. Trzciński - śpiew, harmonijka ustna; Dariusz Kozakiewicz - gitara; B. Gorbaczyński - gitara basowa; K. Dłutowski - organy i W. Gromek - perkusja. W repertuarze grupy pojawiły się także kompozycje zdolnego gitarzysty D. Kozakiewicza ("Śni mi się sen"; "Kiedy rzeką płynie kra"), który zauważony przez T. Nalepę, w końcu 1970 r. wraz z T. Trzcińskim znalazł się w grupie Breakout. Z. Smogorzewski dołączył do Grupy X.
  Na początku 1971 r. Pięciu wystąpili w imprezie "Beat-Session" w gdańskim klubie "Rudy Kot". W lutym 1971 r. nowym wokalistą zespołu został Piotr Miks. Z nowym gitarzystą Jackiem Zajączkowskim i wokalistą Romualdem Czystawem grupa kontynuowała działalność przez kilka miesięcy. Kiedy jednak wiosną 1971 r. odeszli B. Gorbaczyński (do Testu), K. Dłutowski (do Klanu) i W. Gromek (do zesp. Stana Borysa), zespól uległ rozwiązaniu.
  Kilka miesięcy później K. Dłutowski i R. Czystaw zorganizowali jazz-rockowo-bluesowy System, który współtworzyli: Wojciech Bruślik - gitara basowa; Winicjusz Chróst - gitara; Wojciech Morawski - perkusja i Ryszard Kula - flet, saksofon.

NAGRANIA PŁYTOWE:

LP XL 0624 Muza (1969)
PRZEBOJE NON STOP (składanka)
Topiel
Skład: D. Kłosek - śpiew; M. Lasoń - gitara; B. Gorbaczyński - gitara basowa; K. Dłutowski - organy; A. Bem - perkusja; C. Szlązak - saksofon; Z. Smogorzewski - saksofon

NAGRANIA RADIOWE:

1969:
Nie mamy czasu; Skąd wiesz (voc. D. Kłosek); Topiel (voc. D. Kłosek)

1970:
Sni mi się sen; Kiedy rzeką płynie kra

 

(Edycja 2.05.2021 r.)

W poprzednim miesiącu Pan Tadeusz Paluch przesłał mi kilka zdjęć zrobionych - jak pisze - podczas kręcenia filmu dla Telewizji Polskiej z udziałem zespołu "Pięciu" w starej "Stodole" na ul. Nowowiejskiej w Warszawie. Niestety, Pan Tadeusz nie zna dokładnej daty powstania tych zdjęć, ani tytułu realizowanego wtedy filmu. Polskie strony o filmach - filmpolski.pl i filmweb.pl nie potwierdzają istnienia filmu "Cierpienia młodego Wertera". Jaki był tytuł tego filmu? Nie wiem. Może ktoś z szacownych czytelników pomoże? Kim jest ta piękna pani na zdjęciach z muzykami? Także nie wiem.
Przy rozpoznaniu osób uwidocznionych na zdjęciach bardzo pomógł mi Pan Aleksander Nowak, za co serdecznie dziękuję.
Dziękuję Panu Tadeuszowi Paluchowi za udostępnienie poniższych fotografii.

 

Tadeusz Trzciński
(fot. Tadeusz Paluch)


Bohdan Gorbaczyński
(fot. Tadeusz Paluch)


Bohdan Gorbaczyński i piękna pani
(fot. Tadeusz Paluch)


Mirosław Męczyński i piękna pani
(fot. Tadeusz Paluch)


Mirosław Lasoń i Bohdan Gorbaczyński
(fot. Tadeusz Paluch)


Włodzimierz Gromek
(fot. Tadeusz Paluch)


 

Źródła:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając
Fotografie nadesłane od Pana Tadeusza Palucha - wielkie dzięki!



sobota, 15 października 2011

Szwagry

 Zespół wokalno-instrumentalny Szwagry powstał w 1964 r. w Krakowie w składzie: Marian Koster - śpiew; Marek Jamrozy - gitara; Tadeusz Gogosz - gitara basowa; Wiktor Perelmuter - perkusja; Zygmunt Zieliński - gitara. Latem formacja występowała w krakowskim Barbakanie, gdzie towarzyszyła solistce - Elżbiecie Bańdo. Z końcem roku do Szwagrów dołączyli: Irena Wiśniewska - śpiew; Maciej Głogoczowski - śpiew; Włodzimierz Gurgul - śpiew i Zbigniew Sztyc - saksofon tenorowy.
  Kierownictwo artystyczno-literackie zespołu objął, związany z klubem "Pod Jaszczurami" i "Piwnicą pod Baranami", poeta i prozaik Wiesław Dymny (25.02.1936-12.02.1978), który okazał się znakomitym autorem dowcipnych tekstów do anglosaskich przebojów rockowych. Pod jego kierownictwem Szwagry zdobyły w kwietniu 1965 r. 1 miejsce na I Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach. Latem zespół występował w Barbakanie i zakopiańskim "Non Stopie". We wrześniu nagrał dla warszawskiego radia 10 utworów. 11 października 1965 r. Szwagry wystąpiły w pierwszej części koncertu Cliffa Richarda i The Shadows, a miesiąc później nagrały debiutancką płytę.
  Jesienią 1965 r. odeszli: W. Gurgul oraz powołani do wojska M. Jamrozy i T. Gogosz. Nowym gitarzystą został Marian Plutecki, zastąpiony wkrótce przez Jerzego Tarsińskiego, a gitarę basową przejął najpierw Tadeusz Wójcik, a później Jerzy Konieczny.
  Zespół pomyślnie przeszedł eliminacje do Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków, lecz nie pojechał na wrocławski półfinał. Wiosną 1966 r. formację tworzyli: M. Koster - śpiew; J. Tarsiński - gitara; Jerzy Piwowarski - gitara; Z. Sztyc - saksofon tenorowy; Zdzisław Nazarko - perkusja i ponownie T. Gogosz - gitara basowa. W. Dymny prowadził konferansjerkę, pisał teksty. Wraz z jego odejściem nastąpił powolny zmierzch Szwagrów. Grupa wróciła do studenckich klubów, występując w różnego rodzaju imprezach okolicznościowych. Latem 1966 r. odeszli J. Piwowarski i T. Gogosz. Funkcję gitarzysty basowego przejął Konrad Ratyński, później Z. Nazarkę zastąpił Mieczysław Spyrczyński.
  W 1967 r. Szwagry tworzyli: M. Koster - śpiew; J. Tarsiński - gitara; K. Ratyński - gitara basowa; Andrzej Ibek - pianino; Z. Sztyc - saksofon tenorowy; Jan Kudryk - trąbka i Antoni Czernicki - perkusja. Jesienią 1967 r. zespół praktycznie przestał istnieć. M. Koster i A. Ibek związali się z grupą Dżamble, J. Tarsiński i K. Ratyński przeszli do Skaldów, a Z. Sztyc do Akwarel.
  Prowadzony przez nowych muzyków zespół nie odzyskał wcześniejszej popularności. Przez skład grupy przewinęło się wielu instrumentalistów. Częste zmiany personalne nie pozwalały na wytworzenie jednolitego stylu zespołu. W czerwcu 1969 r. grupę Szwagry tworzyli: Andrzej Jakóbiec - trąbka; Kazimierz Bocheński - śpiew; Jerzy Dura - gitara basowa; Adam Pukalak - perkusja; A. Kadłuczka - gitara; Marek Michalak - puzon.
  Jesienią 1969 r. Szwagry zagrały ostatni koncert.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP N-0370 Muza (11.1965)
Hura huba [Twist And Shout] / Wesele [She's A Woman] / Ulica sztuczna / Dobry rok [You're No Good]
Skład: I. Wiśniewska - śpiew (1,3); M. Koster - śpiew (2,4); J. Tarsiński - gitara; Z. Zieliński - gitara; Z. Sztyc - saksofon tenorowy; T. Wójcik - gitara basowa; W. Perelmuter - perkusja

NAGRANIA RADIOWE:

09.1965:
Wesele [She's A Woman] (voc. M. Koster); Leniwa głowa [Some Kinda Fun] (voc. I. Wiśniewska); Tak długo byłem zakochany [I Could Easily Fall In Love With You] (voc. W. Gurgul); Huk-puk [I'm Crying] (voc. W. Gurgul); Leń; Zrobimy huk [Off The Hook] (voc. W. Gurgul); Dla ciebie [Pretty Woman] (voc. M. Koster); Hura huba [Twist And Shout] (voc. I. Wiśniewska); Przytulić ciebie [You Can't Sit Down] (voc. M. Koster); Dobry rok [You're No Good] (voc. M. Koster)

1966:
Czemu nie wracasz (voc. I. Wiśniewska)

1969:
Cyt,cyt; Bandoska

Źródło: "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCN 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając


Natomiast strona http://www.ryszardy.pl/ podaje taką treść:
Ostatni skład (1980) uformowany został z muzyków mających swoją wcześniejszą działalność w innych, krakowskich zespołach beatowych.
 Grupa w nowym składzie dokonała klika nagrań radiowych oraz wzięła udział w dwóch programach telewizyjnych wraz z grupą 2+1 i KRYWAŃ.
 Ostatni skład zespołu w latach 1980 - 1981  
     Marian Śmiłek - gitara basowa
     Jerzy Dąbrowski - perkusja (ex Niebiesko - Czarni)
     Wiesław Żakowicz - saksofon altowy / tenorowy
     Bogumił Dijuk - śpiew, organy
     Marek Kulisiewicz - śpiew, gitara
     Marek Grausberg - gitara
     Wiesław Karkoszka - piano Fendera

Stona ta zawiera wiele informacji na temat krakowskiej sceny muzycznej w latach 60-tych. Ze względu na bogactwo zdjęć warto zobaczyć tą stronę. Polecam! Zdjęcie pochodzi z tej strony.

niedziela, 9 października 2011

Chochoły

  Zespół wokalno-instrumentalny Chochoły powstał na przełomie lat 1962-1963 z inicjatywy perkusisty Tomasza Butowtta i gitarzysty Jana Goethla przy stołecznym klubie harcerskim "Sezam". Skład grupy uzupełniali: gitarzysta Bogusław Poniatowski, pianista Mieczysław Salecki i gitarzysta o pseudonimie scenicznym "Goofy". Przez krótki okres z Chochołami występował też gitarzysta Michał Morawski. Początkowo formacja wykonywała rock and rollowe standardy oraz utwory z repertuaru The Shadows i The Ventures.
  Pierwszy regularny skład zespołu wykrystalizował się w styczniu 1963 r. Tworzyli go: gitarzysta Andrzej Turski, gitarzysta Jan Goethel, gitarzysta basowy Paweł Brodowski i perkusista Tomasz Butowtt. Menedżerem formacji był Jerzy Rogowski. Przed szerszą publicznością Chochoły wystąpiły podczas II Festiwalu Młodych Talentów w lipcu 1963 r. w Szczecinie. Udział w festiwalu spowodował zaistnienie amatorskich Chochołów na muzycznej mapie Polski. Wkrótce miejsce J. Goethla zajął Tomasz Jaśkiewicz. W styczniu 1963 r. grupa wzięła udział w I Sympozjum Piosenki Harcerskiej w Przemyślu, gdzie wśród instruktorów znaleźli się muzycy Czerwono-Czarnych.
  Wiosną 1964 r. kierownikiem muzycznym zespołu został saksofonista Wiesław Czerwiński. Jego dwie kompozycje (Twist z białą damą, Grażyna) zyskały sporą popularność. W czerwcu Chochoły wzięły udział w II KFPP w Opolu jako reprezentanci wytwórni Veriton. Na estradzie pojawili się soliści: Mila Cylwik, Piotr Miks, Sylwester Masio Kwiek oraz utworzony przez W. Czerwińskiego chórek w składzie: Anna Rusek, Barbara Rusek, Jerzy Cieślański, Bohdan Grzymała-Siedlecki. Sam zespół akompaniował też Krystynie Konarskiej i Randii.
  Jesienią 1964 r. po odejściu solistów i W. Czerwińskiego, wokalistami zespołu zostali: Janusz Godlewski (eks Tajfuny) oraz Wojciech Gąssowski (eks zesp. Mirosława Wójcika). Wówczas w repertuarze Chochołów, związanych teraz z klubem studenckim "Stodoła", znalazły się kolejne przeboje rynku anglosaskiego. Zespół odbył też szereg tras koncertowych po większości miast wojewódzkich w Polsce.
  W kwietniu 1965 r. grupa, już bez J. Godlewskiego, zdobyła 2 miejsce na I Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach. Latem tego samego roku połączyła się z formacją Impulsy, w której grali: wokalista grający też na harmonijce Dariusz Pankowski, gitarzysta Aleksander Wołodarski i grający na organach Marian Zimiński.
  Nowe Chochoły działały teraz pod patronatem ZSP. 2 kwietnia 1966 r. wystąpiły w "Stodole" na koncercie zorganizowanym z okazji otwarcia nowego lokalu klubu przy ul. Wspólnej. Zespół tworzyli: D. Pankowski - śpiew i harmonijka ustna, A. Wołodarski - gitara, T. Jaśkiewicz - gitara, P. Brodowski - gitara basowa, M. Zimiński - organy i T. Butowtt - perkusja. W repertuarze grupy tym razem odnaleźć można było fascynację rhythm and bluesem spod znaku The Rolling Stones i The Artwoods. Powstał szereg własnych kompozycji M. Zimińskiego przypominających brzmienie: The Animals, Bookker T & The MG's, The Kinks.
  Pewną markę Chochoły zyskały jako grupa akompaniująca sporemu gronu piosenkarzy (Krystynki, Filipinki, Rene Glaneau). Zespół wystąpił także w filmach: "Sam pośród miasta" (reż. Halina Bielińska, prem. 25.12.1965) i "Marysia i Napoleon" (reż. Leonard Buczkowski, prem. 7.10.1966) oraz w serialu "Wojna domowa" (reż. Jerzy Gruza, prem. 1965).
  Mimo wspólnej trasy koncertowej z Niebiesko-Czarnymi grupa przepadła w drodze do Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków podczas półfinału w Warszawie. Na osłodę pozostały: 3 miejsce II Ogólnopolskiego Przeglądu Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach (maj 1966 r.) oraz kolejne nagrania płytowe. Chochoły rozpadły się pod koniec lata 1966 r. Muzycy, zwerbowani przez Czesława Niemena, rozpoczęli wkrótce pracę jako Akwarele.

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP V-291 Veriton (06.1964)
Twist z białą damą / Niewinny złodziej / Za Łęczycą / Dwa kieliszki czaru
 Skład: Piotr Miks - voc (2); Bogumił Bereś - voc (3); Mila Cylwik - voc (4); A. Turski - gitara; T. Jaśkiewicz - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; W. Czerwiński - saksofon, voc (1); T. Butowtt - perkusja oraz chórek (voc. 1-4): A. Rusek, B. Rusek, J. Cieślański, B. Grzymała-Siedlecki

EP V-292 Veriton (06.1964)
PIOSENKI CYGAŃSKIE
Za dużo o te dwie / Szarika - Marika / Byle ładny był dzień / Kaj san - gdzie ty
 Skład: M. S. Kwiek; A. Turski - gitara; T. Jaśkiewicz - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; W. Czerwiński - saksofon altowy; T. Butowtt - perkusja

EP V-324 Veriton (11.1965)
Niosę wspomnienie / Tajemnice przyjaciółek / Pożegnanie z misiem / Bo twoje oczy
 Skład: T. Jaśkiewicz - gitara; A. Wołodarski - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; M. Zimiński - organy; T. Butowtt - perkusja oraz Krystynki - śpiew i Warszawskie Smyczki

EP V-325 Veriton (11.1965)
Wiatr aksamitny / Nadeszły wakacje / Księżyc nad Soliną / Dwóch chłopców
 Skład: Juliusz Wystup - śpiew (1,3); T. Jaśkiewicz - gitara; A. Wołodarski - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; M. Zimiński - organy; T. Butowtt - perkusja oraz Krystynki - śpiew i Warszawskie Smyczki

EP N-0410 Pronit (05.1966)
Kocham ją / Zaimki / Nowa gra / Uwierz mi
 Skład: D. Pankowski - śpiew, harmonijka ustna; T. Jaśkiewicz - gitara; A. Wołodarski - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; M. Zimiński - organy; T. Butowtt - perkusja

EP N-0411 Muza (05.1966)
Naście lat / Szpilki / Amor a kysz / Uwierz mi
 Skład: D. Pankowski - śpiew, harmonijka ustna; T. Jaśkiewicz - gitara; A. Wołodarski - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; M. Zimiński - organy; T. Butowtt - perkusja

EP N-0421 Pronit (06.1966)
Skandal w rodzinie / Powiedz mi moja miła / Schody do nieba / Bo jeśli tak
 Skład: T. Jaśkiewicz - gitara; A. Wołodarski - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; M. Zimiński - organy; T.Butowtt - perkusja oraz R. Glaneau - śpiew

EP N-0433 Muza (08.1966)
Nie wrócimy na Capri / Gdybym wtedy odwagę miał / Merci cherie / Nie zapominaj mnie
 Skład: T. Jaśkiewicz - gitara; A. Wołodarski - gitara; P. Brodowski - gitara basowa; M. Zimiński - organy; T.Butowtt - perkusja oraz R. Glaneau - śpiew

PD R-0023 Ruch (05.1966)
Naście lat
Nagranie z EP N-0411

NAGRANIA RADIOWE:

05.1964:
Grażyna (voc. W. Czerwiński); Twist z biała damą (voc. W. Czerwiński); Kaj san (voc. S.M. Kwiek); Byle ładny był dzień (voc. S.M. Kwiek); Za Łęczycą (voc. B. Bereś); Dlaczego Karolina (voc. P. Miks); Niewinny złodziej (voc. P. Miks); Stary park (voc. M. Cylwik); Dwa kieliszki czaru (voc. M. Cylwik); Dzień dobry, to ty (voc. M. Cylwik); Ondraszek (instr.); Na szczytach Mandżurii (instr.); Pocałuj mnie choć jeden raz (voc. M. Cylwik)

03.1965:
Przyjdzie taki świt (voc. W. Gąssowski); Nie będę z tobą dłużej (voc. W. Gąssowski)

1966:
Amor a kysz (voc. D. Pankowski); Naście lat (voc. D. Pankowski); Szpilki (voc. D. Pankowski); Wstaje dzień (voc. D. Pankowski); Pogoń za osłem (instr.); Uwierz mi (voc. D. Pankowski); Nadążyć chcę (voc. Zespół)


Źródło:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając

sobota, 8 października 2011

Pesymiści

  Zespół wokalno-instrumentalny Pesymiści powstał w październiku 1963 r. przy Dzielnicowym Domu Kultury na ul. Łowickiej w Warszawie z inicjatywy Michała Krasickiego (ur. 7.08.1945 r.) i Michała Morawskiego (ur. 16.11.1945 r., eks Chochoły). Pierwszy skład zespołu przedstawiał się następująco: M. Krasicki - pianino, śpiew, M. Morawski - gitara, Lucyna Lewandowska - kontrabas i Wiesław Pałyga - perkusja. W grudniu 1963 r. do zespołu dołączył wokalista Andrzej Miodek, znany później jako Andrzej Niemira. W styczniu 1964 r. L. Lewandowską zastąpił Janusz Bolesławski, grający początkowo na gitarze basowej, a później na gitarze akompaniującej, kiedy do zespołu doszedł gitarzysta basowy Michał  Zawiła.
  W lutym 1964 r. Pesymiści wystąpili na Przeglądzie Zespołów Big Beatowych w Tczewie, zajmując wśród 30 zespołów 2 miejsce. Zespół występował wtedy w składzie: M. Krasicki - pianino, śpiew, A. Miodek - śpiew, M. Morawski - gitara, M. Zawiła - gitara basowa i Leszek Pieniążek - perkusja. Wiosną grupa zmieniła siedzibę, przechodząc do kluba studenckiego "Centon" Uniwersytetu Warszawskiego przy Krakowskim Przedmieściu. W czerwcu z zespołu odeszli A. Miodek i M. Morawski, którego na gitarze zastąpił Janusz Kruk. Z muzyków formacji W. Pałyga został gitarzystą w zespole Medicus, a M. Morawski związał się z grupą Malkontenci.
  Wiosną 1965 r. formacja odbyła tournee po województwie olsztyńskim, a latem występowała w warszawskim "Non Stopie" - "Krąg Taneczny" na Płycie Czerniakowskiej. W sezonie artystycznym 1965-1966 do zespołu dołączyli gitarzyści - Marek Bliziński i Andrzej Turski, odszedł natomiast J. Kruk (tworząc Warszawskie Kuranty). Od września do grudnia 1965 r. formacja występowała w musicalu "Niedopasowani, czyli Wieloryb-Goliath" w Teatrze Ludowym na Pradze. W grudniu 1965 r. zespół zanotował debiut radiowy biorąc udział w Radiowej Giełdzie Piosenki w kawiarni "Nowy Świat".
  W styczniu 1966 r. Pesymiści powrócili do klubu "Centon". Prezentowali tam swoistą mieszankę repertuarową - opracowania utworów The Rolling Stones, The Shadows oraz oryginalne kompozycje M. Krasickiego i M. Blizińskiego.
  18 czerwca 1966 r. z Hubertem Rutkowskim, zastępującym chwilowo L. Pieniążka, zespół dokonał pierwszych nagrań opublikownych na płytach przez Polskie Nagrania. Obok własnych kompozycji zarejestrowano utwory z repertuaru The Zombies i Los Indios Tabajaras.
  Jesienią z grupy odeszli M. Bliziński i A. Turski. Nowym gitarzystą został Marek Ałaszewski, a perkusistą Andrzej Poniatowski. Z zespołem śpiewać zaczął wtedy, rozpoczynający karierę Andrzej Rosiewicz. W nowym składzie Pesymiści odbyli w grudniu 1966 r. tournee po Czechosłowacji, zakończone koncertem w sali praskiej "Lucerny".
  W kwietniu 1967 r. zespół zajął 2 miejsce podczas III Ogólnopolskiego Przeglądu Wokalistów i Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach.
  Przełomowym momentem dla Pesymistów okazał się październik, gdy ich macierzystym klubem stała się "Stodoła" przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie, a do zespołu dołączyli: wokalista Daniel Kłosek i gitarzysta basowy Andrzej Wroński (eks-Kawalerowie). Z grupy odeszli A. Rosiewicz i M. Zawiła, a wokalistą na krótko został Tomasz Andrzejewski. W listopadzie 1967 r. na II Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Młodzieżowej w Częstochowie, Pesymiści zajęli 2 miejsce.
  Na przełomie lat 1967-1968 M. Krasicki zorganizował, utworzony na bazie Pesymistów, studyjny zespół Aryston z którym nagrywali m. in. Karin Stanek, Stefan Zach i Daniel Kłosek.
  W marcu 1968 r. zespół po raz pierwszy wystąpił w TV, biorąc udział w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Wykonywany przez D. Kłoska utwór "Słowa, imiona" M. Krasickiego i Alicji Kozłowskiej zajął 2 miejsce. Wiosną zespół nagrał utwory dla Młodzieżowego Studia "Rytm".
  W maju, po zerwaniu współpracy z Blackoutem, z grupą nagrywał jako solista Stanisław Guzek.
  W sezonie 1968-1969 nastąpiła poważna reorganizacja w składzie Pesymistów. M. Ałaszewski i A. Poniatowski odeszli tworząc Klan. Nowymi członkami formacji zostali: gitarzysta Tomasz Szachowski (eks-Kwadraty), saksofonista tenorowy Jan Wiącek, gitarzysta basowy Wojciech Bruślik i perkusista Andrzej Dec (eks-Warszawskie Kuranty). W lutym 1969 r. grupa ponownie wystąpiła w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki, gdzie wykonała utwór "Dobranoc, dobrze śpij". W maju 1969 r. - już bez T. Szachowskiego - zespół wziął udział w IV Festiwalu Kultury Studenckiej w Krakowie, gdzie zajął 2 miejsce za Dżamblami. W lipcu Pesymiści występowali w sopockim "Non Stopie". Na koncerty te zaangażowano gitarzystę Jerzego Szczęśniaka (eks-Kawalerowie). Z końcem roku z grupa zaczął śpiewać Piotr Miks (eks-Bardowie).
  Jesienią 1970 r. w Pesymistach pojawili się nowi muzycy: gitarzysta Andrzej Glazer i gitarzysta basowy Paweł Brodowski. Wkrótce nowym gitarzystą basowym został Leszek Grzybowski, a wokalistą Marek Cieszewski. W tym czasie zespół stał się formacją soulową, powiększając instrumentarium o sekcję dętą. Grali w niej kolejno - trębacze: Roman Sylwestrzak, Jan Omiotek i Wojciech Kozłowski, puzonista Henryk Cieslak i saksofonista tenorowy Robert Świerszcz.
  W sezonie artystycznym 1970-1971 Pesymiści grali w składzie: M. Krasicki - organy, pianino, śpiew, lider; A. Glazer - gitara; L. Grzybowski - gitara basowa; M. Cieszewski - śpiew; R. Świerszcz - saksofon tenorowy i A. Dec - perkusja, zmieniony później przez Tomasza Pilewskiego.
  Ostatni koncert Pesymistów miał miejsce 31.08.1971 r. w Krynicy Morskiej. Grupę tworzyli wówczas: M. Krasicki - organy, pianino, śpiew, lider; Andrzej Pol-Zdziarski - śpiew; Zbigniew Grzybowski - gitara; L. Grzybowski - gitara basowa; T. Pilewski - perkusja. Z formacją związani byli też: akustyk - Janusz Dobrowolski (1963-1971) i kierownik techniczny Janusz Orłowski (1966-1971).
  Po rozpadzie Pesymistów M. Krasicki współpracował m. in. z Magdą Umer. Piotr Miks związał się z gupą Pięciu, a potem utworzył zespół Dylemat. D. Kłosek i T. Szachowski utworzyli Klub Pickwicka. Daniel Kłosek w latach 70-tych występował jako Daniel. T. Szachowski został redaktorem Polskiego Radia.

NAGRANIA PŁTOWE:

SP SP-132 Pronit (07.1966)
Szklana góra (instr.)/ Maria Helena [Maria Elena] (instr.)

EP N-0429 Muza (07.1966)
Nocny spacer/ Mówiłem jej, że ją kocham [She's Not There]/ Nie powiem ci już nic/ Plotki

PD KP-92 Muza (07.1966)
Mówiłem jej, że ją kocham

EP N-0539 Muza (04.1968)
Wspomnienia Giełd Telewizyjnych
Pesymiści - Słowa, imiona

NAGRANIA RADIOWE:

1966:
Nocny spacer (voc. M. Krasicki i M. Zawiła); Mówiłem jej, że ją kocham [She's Not There] (voc. M. Krasicki i M. Zawiła); Nie powiem ci już nic (voc. M. Krasicki i M. Zawiła); Plotki (voc. M. Krasicki); Szklana góra (instr.); Maria Elena (instr.)

1967:
Jeszcze wczoraj (voc. M. Krasicki); Dogoni nas tylko wiatr (voc. A. Rosiewicz); Akacje [Spacer z psem] (voc. A. Rosiewicz); Ona mi w głowie zawróciła (voc. A. Rosiewicz); Lucerna-66 (instr.); Szósta aleja (instr.); Michałek (instr.); Mocny walczyk (instr.)

1968:
Słowa, imiona (voc. D. Kłosek); Mogliśmy się nie znaleźć (voc. D. Kłosek); Zielony spychacz dwusuwowy (voc. M. Ałaszewski i D. Kłosek);  Upał  (voc. M. Ałaszewski); Pusta sala  (voc. M. Ałaszewski); Uwierz mamo (voc. S. Guzek); Chcę być kochaną (voc. Anna German); A jeżeli mnie pokochasz (voc. Anna German)

1969:
Dobranoc, dobrze śpij (voc. D. Kłosek); Zima leśnika (voc. D. Kłosek); Ranek bez uśmiechu (voc. D. Kłosek); Pożar lasu (voc. D. Kłosek)

1970:
Arka Noego (instr.); Nasz stary dom (voc. D. Kłosek)

1971:
Aleja wzruszeń (voc. D. Kłosek); Trzynaście płatków róży (voc. D. Kłosek); Która to gwiazda (voc. D. Kłosek); Dla ciebie wschodzi słońce (voc. D. Kłosek); Odpowiedz na to pytanie (voc. D. Kłosek); Już wracać czas (voc. M. Cieszewski i D. Kłosek); 

Źródło:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając



Poniżej zamieszczone na stronie Polskiego Radia fragmenty wspomnień  M. Morawskiego:

 Gościem audycji Jerzego Sosonowskiego, Trójkowy Wehikuł Czasu, przybliżającej polską kulturę lat 60. i 70. był Michał Morawski, gitarzysta grupy Pesymiści. Zespół ten w latach 60. wspólnie z Tajfunami, Chochołami, Dzikusami i Kawalerami stanowił o sile warszawskiego rock'n'rolla.
  Jego matecznikiem był legendarny klub "Sezam" znajdujący się na rogu Al. Niepodległości i ul. Jarosława Dąbrowskiego. Klub mieścił się w stanicy harcerskiej, w której spotykali się amatorzy rock'n'rollowego grania.
  - Początki zespołów były takie, że mieliśmy niezłe składy instrumentalne trzy gitary, perkusja, w Pesymistach jeszcze pianino. Natomiast była posucha na wokalistów. Minął jakiś czas zanim się pojawiły pierwsze talenty, które mogły w sposób zawodowy śpiewać - wspominał Morawski.
  Zespoły koncertowały w studenckim klubie "Centon", gdzie od poniedziałku do czwartku odbywały się wieczorki taneczne. - Nikt nie żył z muzyki, nie było z tego pieniędzy, grało się wyłącznie dla przyjemności. Składy dobierało się bardzo często do konkretnego występu - wspominał Morawski. Wyjątkiem od tej reguły był zespół Kawalerowie.
  - Kawalerowie to była grupa trzech przyjaciół: Zarzycki, Szczęśniak, Raczew i oni od początku do końca grali razem. Zawsze im tego zazdrościłem i tej przyjaźni muzycznej i jednolitości stylu - zdradzał były Pesymista.
          Rok zakąski i big beatu
  Młodzi big beatowcy podczas koncertów nie stronili od alkoholu, choć wybór trunków był w owym czasie dość ubogi.
  - Nie istniały narkotyki, piwo nie nadawało się do spożycia, bo dostępny był tylko browar warszawski, który popularnie nazywany był "moczem pawiana". Takoż i wódka z czerwoną kartką i kapslem była niepijalna. Zostawała tylko alpaga – to nie był wtedy napój meneli tylko młodej inteligencji polskiej - wspominał Morawski, który w audycji przypomniał "kluczowy" dla jego pokolenia rok 1965.
  Z jednej strony był to to "rok koszmarny", jak go określił Morawski, gdyż z datą tą wiąże się fakt wprowadzenia przez ustawodawcę obowiązku brania zakąski do zamawianego alkoholu. Z drugiej jednak, rok '65 okazał się przełomowy dla polskiej muzyki młodzieżowej, która w końcu zaczęła być prezentowana na antenie Polskiego Radia.
  - To wtedy zaszedł taki bardzo znaczący fakt, że jeden z big beatowców ożenił się z córką prezesa Radiokomitetu, wszechwładnego pana Sokorskiego. Z niewiadomych przyczyn powstało wkrótce Młodzieżowe "Studio Rytm", w którym można było słuchać big beatowych zespołów - żartował w Trójce Morawski.

Szkoda, że tylko tyle wspomnień Pana Michała można znaleźć na tej stronie...