niedziela, 27 lipca 2014

Włodzimierz Wander (szkic biogramu)

  Włodzimierz Wander - saksofonista tenorowy, klarnecista, wokalista, kompozytor. Urodził się 19 kwietnia 1939 r. w Łodzi. W dzieciństwie uczył się gry na skrzypcach i fortepianie. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Łodzi w klasie klarnetu. Na tym instrumencie grał w dixielandowym zespole Tiger Rag, z którym wystąpił w 1959 r. na Juwenaliach w Krakowie. Następnie występował w łódzkiej formacji Modern Jazz Swing, gdzie grali także Andrzej Nebeski i Stanisław Krawczyk.
  W lipcu 1962 r. został saksofonistą Niebiesko-Czarnych, świeżo po triumfie grupy na I Festiwalu Młodych Talentów. Po odejściu Jerzego Kosseli z zespołu (powołanie do wojska) jesienią 1962 r. został liderem grupy i pełnił tą funkcję do czerwca 1964 r. Z formacją trzykrotnie wystąpił na KFPP w Opolu (1963-1965), grał w trakcie letnich "Non Stopów", nagrał 9 "czwórek", 7 singli i kilkadziesiąt utworów dla radia. W grudniu 1963 r. wystąpił z Niebiesko-Czarnymi w paryskiej "Olimpii" w programie "Idole młodzieży" obok Stevie Wondera, Dionne Warwick, Franka Alamo i The Shirelles, a w styczniu 1964 r. zagrał w pierwszej części koncertów Marleny Dietrich w Sali "Kongresowej" w Warszawie. We wrześniu i październiku 1964 r. z formacją koncertował w Szwecji.
  W lipcu 1965 r. odchodzi z Niebiesko-Czarnych i wspólnie z muzykami tego zespołu: A. Nebeskim - perkusja i Zbigniewem Bernolakiem - gitara basowa oraz Czerwono-Czarnych: Wiesławem Bernolakiem - gitara i Piotrem Puławskim - gitara, śpiew, tworzą pierwszą polską "supergrupę" Polanie. Po wspólnej trasie koncertowej z brytyjskim zespołem The Animals w listopadzie 1965 r. krystalizuje się rhythm'n'bluesowe brzmienie Polan. W następnym miesiącu grupa występuje na warszawskiej Gitariadzie. Z zespołem nagrywa 1 LP, 3 "czwórki" i 2 "pocztówki dźwiękowe" oraz kilkadziesiąt utworów dla Polskiego Radia. Z formacją występuje na koncertach w RFN, Skandynawii, ZSRR. Po powrocie z drugiej trasy koncertowej po Związku Radzieckim w marcu 1968 r. grupa zawiesza działalność. We wrześniu tego roku W. Wander razem z A. Nebeskim reaktywują zespół pod nazwą Nowi Polanie, w skład której wchodzą także: Dana Lerska - śpiew; Wojciech Skowroński (eks Hubertusy) - śpiew, pianino; Hubert Szymczyński (eks Drumlersi) - gitara basowa, śpiew; Andrzej Mikołajczak (eks Drumlersi) - organy i Zbigniew Karwacki (eks Januszki) - saksofon altowy, flet. Formacja nie sprostała oczekiwaniom liderów i z końcem roku zakończyła działalność.
  W. Wander wspólnie z D. Lerską tworzy nowy zespół pod nazwą Wanderpol. Grupa debiutuje w lipcu 1969 r. na  III FPŻ w Kołobrzegu, gdzie za piosenkę "We wrzosach" otrzymuje 'Złoty Pierścień". Formacja koncertuje w kraju i ZSRR, stając się grupą akompaniującą solistce grupy (D. Lerskiej) - używa także nazwy Zespół instrumentalny W. Wandera. Wanderpol zarejestrował kilka nagrań radiowych w latach 1969-1971. Lider w 1971 r. rozwiązuje formację, by we wrześniu 1972 r. z nowymi muzykami ją reaktywować na występy w kraju i ZSRR. W sierpniu 1974 r. Wanderpol wystąpił w Sopocie. Następnie grupa wyjechała do Chicago, gdzie występowała w polonijnym klubie "Cafe Polonaise".
  W. Wander w czerwcu 1975 r. powrócił do kraju, by ostatecznie wyjechać do USA w styczniu 1977 r. Wraz ze swoją grupą Wanderpol (lub wymiennie Wanderband) występował w klubie "Cardinal", który w latach 80-tych stał się własnością muzyka. W klubie występowało wielu polskich wykonawców: Stan Borys, Ryszard Sygitowicz, Karin Stanek, Katarzyna Sobczyk, Wojciech Korda. W lutym 1981 r. W. Wander ze swoim zespołem wystąpił w koncercie charytatywnym w klubie "Milford", obok Krzysztofa Klenczona (ostatni koncert przed wypadkiem) i Krystof Bandu Krzysztofa Krawczyka.    W. Wander przyjechał do Polski w 1991 r. na imprezę "To tylko rock and roll - Trzy dekady rocka", a rok później pojawił się podczas "Koncertu dla Ady". Brał udział w koncertach Polan w 1996 r. i 2009 r.
  W. Wander jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odc. 187 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).
  Dyskografię muzyka uzupełniają płyty nagrane z zespołami Niebiesko-Czarni, Polanie i Wanderpol.

NAGRANIA PŁYTOWE:

WŁODEK WANDER _ KOLĘDY INSTRUMENTALNIE  (CD)
Wśród nocnej ciszy / Gdy się Chrystus rodzi / Lulajże Jezuniu / Dzisiaj w Betlejem / Jezus malusieńki / Przybieżeli do Betlejem / Gdy śliczna Panna... / Pójdźmy wszyscy do stajenki / Cicha noc / Bóg się rodzi / Oj, maluśki, maluśki / White Christmas
  Skład: Włodzimierz Wander - saksofon sopranowy; Wojciech Kozłowski - instrumenty klawiszowe, aranżacja; Michał Kienko - organy Hammonda; Tomasz Ciastko - gitara

WŁODEK WANDER _ ZŁOTE PRZEBOJE INSTRUMENTALNIE
CD Wander Records WR 002
Nie wiem czy to warto / Wiązanka z repertuaru P. Szczepanika (Nigdy więcej / Kochać / Goniąc kormorany / Puste kopert / Żółte kalendarze) / Dziwny jest ten świat / Pod papugami / Mały książę / Wakacje z blondynką / Kasztany // Wiązanka z repertuaru "Czerwone Gitary" (Kwiaty we włosach / Anna Maria / Dozwolone do lat 18-tu) / Wiem, że nie wrócisz / Czekam na miłość / Sen o Warszawie / Nieprawda, nie wierzę / Wierniejsza od marzenia / Ciebie wybrałem / Dzień wspomnienie lata

50 GOLDEN ANNIVERSARY AMTA (AMERICAN TRAVEL ABROAD) 1946-1996 (CD)
Song about AMTA (wyk. Waldemar Kocoń) / Przed nami świat (wyk. Zbigniew Rogowski) / Bedę czekał(wyk. Zbigniew Rogowski) / Last Vacation (instr.) / Milwaukee Blues - Orange Vibes (wyk. Jacek Adamski); Wesele na dwa domy (wyk. Elżbieta Jadczak) / Ciebie wybrałem (wyk. Wanderband) / Falling Too Deep - Orange Vibes (wyk. Bill Rozman); Side by Side - Orange Vibes (wyk. Jacek Adamski) / Przemijanie (instr.) / Na dobre i złe (wyk. Bożena Hutnicka) / Do raju zabierz mnie (wyk. Grażyna Orędowicz) / Nie wypowiem tych słów (wyk. Waldemar Kocoń) / Song about AMTA (instr. mix)
  Skład: (utwór nr 7) Włodzimierz Wander - śpiew, saksofon; Ryszard Sygitowicz - gitara, instrumenty klawiszowe

GRAŻYNA ORĘDOWICZ _ DZIEŃ JAK CO DZIEŃ (THE DAY LIKE EVERY DAY) (CD)
Dzień jak co dzień / Coś o kimś / Kasztany / The River Arkansas / Jesteś cieniem mym / Touch My Mind / Nim zamknę drzwi / Billy / Jeszcze nie odchodź / Zabierz mnie do raju
  Skład: Grażyna Orędowicz - śpiew; Leszek Mierzejewski - instrumenty klawiszowe (1-10); Włodzimierz Wander - saksofon; Mieczysław Wolny - flet; Andrzej Dylewski - perkusja, instrumenty klawiszowe (11); Maciej Barabasz - gitara (1); Wojciech Chołdaś - gitara (2, 9); Tom Logan - gitara (5, 7); Tomasz Ciastko - gitara (11)

ELŻBIETA JADCZAK _ LATO MOTYLA (CD)
Ta chwila / Człowiek porzuca sady bielone / Zielony flirt / Barowa ćma / Wesele na dwa domy / Jak w grze / Kołysanka dla kochanka / Nic takiego nic wielkiego / Tancerze / Ostatnie świerszcze - piosenka dziewczynki z zapałkami
  Skład: Elżbieta Jadczak - śpiew; Tom Cake Ciastko - gitara (1, 4, 5, 7, 8); Maciej Pańczyk - gitara (2, 6, 9); Andrzej Dylewski - perkusja (4); Andrzej Gozdek - gitara basowa (4), narracja (3); Michał Kienko - puzon (4); Włodzimierz Wander - saksofon sopranowy (3), saksofon tenorowy (4, 6); Włodzimierz Zuterek - instrumenty klawiszowe (1, 4, 6, 9), solo na trąbce (4, 10), sequencer; Krzysztof Śniadowski - solo na instrumentach klawiszowych (2, 9)

PIOSENKI ANASTAZJI P. - OCZY STEFANA.
CD CD 0004 Ryszard Music (1993)
Oczy Stefana / Jestem niewinna / Nocny zmazio / Akademia posła Jurka / Bon ton / Jajo Boby / Wodzuś / Marsz oszołomów


Źródła:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 "Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej" - autor:  Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ - Warszawa 2003)
 "Mocne uderzenie - Niebiesko-Czarni" - autor Marek Gaszyński (wyd. Prószyński i S-ka);
 http://tomaszdziubinski.pl/index.php/fotokalendarium/2000-2009
 Zdjęcia przysłane przez Pana Erwina - do wykonania spisu płyt Pana Wandera


1. Pan Wander w czasie pobytu w USA wydał kilka płyt. Wdzięczny byłbym za pomoc w zrobieniu zestawienia tych albumów.
2. Nie zamieszczam zdjęcia, bo "skończył mi się transfer" w sieci T-Mobile, a kolejne doładowania słono kosztują. Bardzo słono.
Ciekawe, czy tak samo jest u operatorów z Francji i Cypru...

niedziela, 20 lipca 2014

Piotr Puławski (szkic biogramu)

  Piotr Puławski (wł. Peter Steiman) - gitarzysta, wokalista, kompozytor. Urodził się 22 czerwca 1941 r. Pierwsze doświadczenia muzyczne datują się na 1956 r., kiedy zaczął grać na banjo w dixielandowym zespole Vistula Stompers. W latach 1958-1960 nieregularnie występował  jako gitarzysta w swingtecie Janusza Zabieglińskiego.
  Na ogólnopolskiej scenie muzycznej zaistniał w styczniu 1960 r., gdy na I Ogólnopolskim Konkursie Wokalistów Jazzowych w Warszawie zajął 3 miejsce. W roku następnym, podczas występów Czerwono-Czarnych w Warszawie (m. in. na tzw. "fajfach" w restauracji "Kongresowa" oraz na porankach w kinach "Palladium i "Skarpa"), P. Puławski został drugim gitarzystą zespołu. Z grupą występował w letnich "Non Stopach" i obu edycjach autorskiej  akcji zespołu "Czerwono-Czarni szukają nowych talentów" zakończonych Festiwalami Młodych Talentów w latach 1962-1963. Z formacją wystąpił także w trzech pierwszych edycjach KFPP w Opolu (1963-1965) oraz na koncertach w Czechosłowacji i NRD (1964).
  Latem 1965 r. odchodzi z Czerwono-Czarnych i z kolegą z zespołu - gitarzystą Wiesławem Bernolakiem oraz trzema muzykami Niebiesko-Czarnych: basistą Zbigniewem Bernolakiem, saksofonistą Włodzimierzem Wanderem i perkusistą Andrzejem Nebeskim tworzy nowy zespół Polanie. Po okresie prób, jesienią 1965 r., grupa dokonuje nagrań płytowych i radiowych. W listopadzie 1965 r. nowa formacja odbywa wspólną dwutygodniową trasę koncertową z angielskim zespołem The Animals. Dla Polan i P. Puławskiego to moment przełomowy. Grupa  muzycznie zbliżyła się do Anglików, a zafascynowany E. Burdonem P. Puławski przejął wiele z jego stylu stając się największą indywidualnością formacji. W grudniu 1965 r. Polanie występują na warszawskiej "Gitariadzie", a w styczniu 1966 r. w Filharmonii Narodowej. W maju tego roku zespół wyjeżdża na trasę koncertową po RFN i Skandynawii, która trwa do stycznia 1967 r. Po dokonaniu nagrań radiowych grupa koncertuje w kraju i ZSRR. Jesienią 1967 r. Polanie zarejestrowali materiał na debiutancki album i "czwórkę" dla Polskich Nagrań. W listopadzie 1967 r. formacja ponownie wyjechała na serię koncertów do ZSRR, gdzie występowała w składance estradowej z Daną Lerską, Reginą Pisarek i Wojciechem Gąssowskim. Po powrocie z tego tournee w marcu 1968 r. zespół rozpadł się.
  P. Puławski nie wszedł w skład reaktywowanych Polan, ale utworzył własny zespół. Grupę Piotra Puławskiego tworzyli: Mirosław Męczyński (eks Burano And Leske Rom) - gitara; Janusz Zieliński (eks Burano And Leske Rom) - gitara basowa; Andrzej Ibek (eks Drumlersi) - organy i Aleksander Bem (eks Pięciu) - perkusja. W styczniu 1969 r. formacja wystąpiła na IV "Musicoramie", a w maju podczas Telewizyjnej Giełdy Piosenki wykonała utwór "Tu gdzie jesteś ty".
  Po rozwiązaniu grupy lider pojawił się w zespole Władysława Jagiełły. Obok P. Puławskiego grali tam: Z. Bernolak - gitara basowa; Zbigniew Namysłowski - saksofon altowy; Piotr Kott - trąbka i Stanisław Cieslak - puzon.
  Podczas jednego z wyjazdów do Skandynawii zdecydował sie na pozostanie za granicą. Ze Szwecji wyjechał do stolicy Danii - Kopenhagi, gdzie mieszkała jego matka. Stamtąd pod koniec 1970 r. wyjechał do RFN, gdzie zajął się pracą w branży komputerowej. P. Puławski jest do dzisiaj właścicielem firmy Informacji Technologicznej.
W Niemczech mógł oddać się swojej drugiej pasji - lataniu, które wcześniej uprawiał w kraju. Odnowił licencję lotniczą,  którą nabył wcześniej w Polsce. Z powodzeniem zajął się akrobacjami powietrznymi. W tym bardzo niebezpiecznym sporcie osiągnął wiele: został instruktorem latania akrobatycznego i kilka razy był członkiem niebieckiej kadry narodowej, biorąc udział w mistrzostwach świata.
  P. Puławski uczestniczył w próbach reaktywacji Polan w 1996 r. i 2009 r.. Brał udział w kilku koncertach, które w nowym tysiącleciu dali Czerwono-Czarni. Na jednym z nich, który odbył się w warszawskiej Sali Kongresowej 30 listopada 2007 r., potwierdził swoją muzyczną formę doskonale wykonując dwa utwory: "The House of the Rising Sun" i "Unchain My Heart".
  Dyskografię Piotra Puławskiego tworzą płyty nagrane z zespołami Czerwono-Czarni i Polanie.

Piotr Puławski (Polanie)
Po lewej Andrzej Nebeski.


Źródła:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 "Mocne uderzenie - Czerwono-Czarni" - autor Marek Gaszyński (wyd. Prószyński i S-ka);
 "Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej" - autor:  Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ - Warszawa 2003)
 http://tomaszdziubinski.pl/index.php/fotokalendarium/2000-2009
  kontakt z Panem Piotrem na Facebook'u
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=4094137913401&set=a.4094135233334.2148192.1281394050&type=3&theater  (zdjęcie)

1. Wielkie dzięki dla Pana Piotra za uzupełnienie informacji i korektę nieścisłości.

niedziela, 13 lipca 2014

Andrzej Nebeski

  Andrzej Nebeski - perkusista, pianista. Urodził się 27 marca 1939 r. w Przemyślu. Debiutował w szkolnych zespołach muzycznych. Gry na perkusji uczył się w Średniej Szkole Muzycznej w Łodzi oraz w szkole wojskowej, gdzie grał w Reprezentacyjnej Orkiestrze Wojska Polskiego. Z jazzowymi zespołami Włodzimierza Gulgowskiego i Zbigniewa Bizonia występowal w klubie studenckim "Pod Siódemkami" w Łodzi.
   Latem 1963 r. zostaje perkusistą grupy Niebiesko-Czarni, która przeszła w tym czasie gruntowną zmianę składu. Oprócz A. Nebeskiego formację wówczas tworzyli: Janusz Popławski - gitara; Krzysztof Klenczon - gitara; Zbigniew Podgajny (eks Luxemburg Combo) - organy, pianino, harmonijka ustna; Zbigniew Bernolak (eks Karmazyn) - gitara basowa; Włodzimierz Wander - saksofon tenorowy; Czesław Niemen - śpiew; Bernard Dornowski - śpiew; Marek Szczepkowski - śpiew. W grudniu tego roku w składzie poszerzonym o dwoje byłych wokalistów Czerwono-Czarnych: Helenę Majdaniec i Michaja Burano Niebiesko-Czarni wystąpili w paryskiej "Olimpii" w programie "Idole młodzieży" (12-25.12.1963), gdzie wystąpili także: 13-letni wówczas Steve Wonder oraz Dionne Warwick, Frank Alamo i The Sherelles. Po powrocie do Polski grupa zagrała w pierwszej części koncertów Marleny Dietrich w Sali "Kongresowej" (18-20.01.1964 r.). Zespół wziął udział w II KFPP w Opolu, gdzie otrzymał wyróżnienie. Z początkiem września Niebiesko-Czarni wyjechali na dwumiesięczną trasę koncertową w Szwecji. Po powrocie  grupa koncertowała w kraju i nagrała dla Polskiego Radia ponad 30 utworów, z których większość nie ukazała się na płytach. W czerwcu następnego roku formacja wystąpiła na III KFPP w Opolu, gdzie wyróżniono  Wojciecha Kordę i Piotra Janczerskiego.
   W lipcu 1965 r. A. Nebeski wraz z W. Wanderem i Z. Bernolakiem odchodzą z Niebiesko-Czarnych. Z dwoma byłymi gitarzystami Czerwono-Czarnych: Piotrem Puławskim i  Wiesławem Bernolakiem tworzą zespół Polanie. Formacja w założeniach miała obywać się bez solisty, jedynie okazjonalnie występował z grupą Wojciech Gąssowski. Po okresie prób i trasie koncertowej po kraju, na przełomie października i listopada zespół zrealizował swoje pierwsze nagrania radiowe i płytowe. W listopadzie 1965 r. formacja występuje wraz z The Animals na jej koncertach w Polsce. Zaowocowało to zmianą brzmienia grupy na ostrzejsze. W. Bernolak zaczyna grać na organach, a zafascynowany E. Burdonem P. Puławski wyrasta na "frontmana" zespołu. W grudniu Polanie "Can-canem" Offenbacha otworzyli w Warszawie "Gitariadę". W styczniu 1966 r. grupa wystąpiła w Filharmonii Narodowej,  następnie odbyła serię koncertów w kraju i nagrała kolejne utwory dla Programu III Polskiego Radia. W maju Polanie, jako drugi polski zespół beatowy, koncertowali w krajach Europy Zachodniej. Trasa grupy obejmowała kluby młodzieżowe Skandynawii i RFN. W styczniu 1967 r., po powrocie do Polski, formacja nagrała dla Programu III PR i Młodzieżowego Studia "Rytm" kolejne utwory. Później grupa koncertowała w kraju i ZSRR. Jesienią 1967 r. Polanie zarejestrowali materiał na debiutancki album i "czwórkę" dla Polskich Nagrań. W listopadzie tego roku formacja wyjechała znowu do ZSRR, gdzie występowała w składance estradowej z innymi polskimi wykonawcami. W marcu 1968 r. zespół się rozpadł.
  We wrześniu 1968 r. A. Nebeski wraz z W. Wanderem reaktywowali Polan, angażując młodych poznańskich muzyków. Grupę tworzyli: Dana Lerska - śpiew; Wojciech Skowroński (eks Hubertusy) śpiew, pianino; Hubert Szymczyński (eks Hubertusy) - gitara basowa, śpiew; Andrzej Mikołajczak (eks Drumlersi) - organy; Zbigniew Karwacki (eks Januszki) - saksofon altowy, flet. Z końcem września grupa dokonała nagrań dla Programu III PR i Młodzieżowego Studia "Rytm". Oficjalny debiut zespołu miał miejsce w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki (3.10.1968). Żywot nowej formacji był krótki - grupa rozpadła się z końcem roku.
  Niezrażony tym faktem A. Nebeski w styczniu 1969 r. zakłada nowy zespół, który debiutuje pod nazwą Grupa O! (w domyśle: O! To grają właśnie oni!). Z Polan, oprócz grającego na perkusji lidera, pozostali: W. Skowroński - śpiew, pianino; H. Szymczyński - gitara basowa, puzon, śpiew; A. Mikołajczak - organy i Z. Karwacki - saksofon. W lutym grupa dokonała pierwszych nagrań radiowych, a po debiucie w Telewizyjnym Ekranie Młodych 11 lutego 1969 r. formacja, kierując się decyzją telewidzów, zmienia nazwę na Grupa ABC Andrzeja Nebeskiego. Po nawiązaniu współpracy z Haliną Frąckowiak, kariera formacji nabrała rozpędu, o czym świadczą kolejne przeboje: "Napisz proszę:; "Gdzie jest wczorajszy dzień"; "Czekam tu"; "Ze mną bądź". Grupa wzięła udział w w VII KFPP w Opolu, wykonując nagrodzoną piosenkę "Czekam tu", a podczas II FPŻ w Kołobrzegu wyróżniono utwór "Już lat 25". Grupa w ciągu pierwszego roku przeszła głębokie zmiany personalne. Odeszli W. Skowroński i H. Szymczyński, na krótko współpracę podjęli Z. Bernolak - gitara basowa i Tadeusz Gogosz - gitara basowa. W drugiej połowie 1969 r. wykrystalizował się skład zespołu, który występował przez półtora roku: H. Frąckowiak - śpiew; Jerzy Kozłowski - śpiew; W. Gąssowski - śpiew; Marek Mataczyński - gitara basowa; Z. Karwacki - saksofon; Aleksander Michalski - saksofon; A. Mikołajczak - organy i A. Nebeski - perkusja. Formacja nagrywała kolejne przeboje: "Za mną nie oglądaj się"; "Prezent od wiosny"; "Nie tą drogą"; "Moja mała sprawa". Aranżacje, eksponujące brzmienie saksofonów i organów, tworzyły charakterystyczny styl grupy, obywającej się, jako jedna z nielicznych w Polsce bez gitary solowej. ABC wykonywało muzykę z pogranicza rhythm and bluesa, soulu i popu. Nie stroniło od tzw. piosenek zaangażowanych i żołnierskich, co świetnie pasowało do ówczesnej rzeczywistości. W 1970 r. oprócz wyróżnienia za "Barwy ziemi" na VIII KFPP w Opolu grupa zdobyła II nagrodę podczas IV FPŻ w Kołobrzegu. Wojaże zagraniczne ograniczały się do koncertów w Rumunii i Bułgarii (1970) oraz NRD i Jugosławii (1971).
  Wiosną 1971 r. nastąpiła gruntowna zmiana składu ABC. Z zespołu odeszli: W. Gąssowski, A. Michalski, A. Mikołajczak,  J. Kozłowski i Z. Karwacki. Nowym organistą grupy został Marian Zimiński (eks Hard Road), a gitarzystą najpierw Tomasz Myśków (eks zesp. Maryli Rodowicz), a potem Mirosław Męczyński (eks Bizony). Rezygnacja z sekcji instrumentów dętych spowodowała całkowitą zmianę brzmienia zespołu i wyraźny kryzys popularności. Rok zakończył się właściwie tylko jednym przebojem - "Idę dalej".
  Po odejściu H. Frąckowiak, w lutym 1972 r. nowym wokalistą grupy został Grzegorz Szczepaniak. Z nim ABC dokonało nagrań radiowych. W marcu A. Nebeski rozwiązał grupę, aby wrócić do Niebiesko-Czarnych, z którymi zarejestrował album "Naga". Miesiąc później na listy przebojów weszła piosenka "Asfaltowe łąki" w wykonaniu nie istniejącego już zespołu.
  Jesienią tego samego roku ABC zostało reaktywowane z wokalistką Marią Głuchowską (eks Trzy Korony). Grupę tworzyli wówczas: M. Zimiński - organy; Winicjusz Chróst (eks System) - gitara; Andrzej Pawlik (eks Niebiesko-Czarni) - gitara basowa i A. Nebeski - perkusja. Po miesiącu z grupy odszedł W. Chróst, później w ABC grali jeszcze: M. Męczyński (eks zesp. Haliny Frąckowiak) - gitara; Stefan Sendecki - pianino i Jarosław Śmietana (eks Hall). Zespół istniał jeszcze rok, wylansowując jeszcze utwór "Ogrody słońca". Był to jednak tylko łabędzi śpiew formacji, która zakończyła działalność niemal niezauważenie z końcem 1973 r.
   A. Nebeski w 1974 r. wyjechał do Szwecji, gdzie przez pewien czas występował z M. Zimińskin i M. Męczyńskim, węgierską Panonią, a później szwedzką orkiestrą Lobos. Od jesieni 1980 r. muzyk grał w orkiestrze Rune Linderstrama. W 1986 r. A. Nebeski wystąpił na "Old Rock Meeting" w Sopocie, a rok później w koncercie "Przeżyjmy to jeszcze raz - 25 lat Niebiesko-Czarnych". W 1992 r. wziął udział w koncercie pamięci Ady Rusowicz - "Niebiesko-Czarni Adzie". Od wiosny 2009 r. Andrzej Nebeski gra i występuje z zespołem "Korda-Nebeski Band" w skład którego wchodzą ponadto: Wojciech Korda, Andrzej Mikołajczak, Tomasz Dziubiński i Leszek Muth. W 2010 r. odchodzi z grupy, która jesienią tego roku zmienia nazwę na Korda Band.(*)

Dyskografię Artysty tworzą albumy, EP-ki i single nagrane z zespołami Niebiesko-Czarni, Polanie i Grupa ABC Andrzeja Nebeskiego.

Andrzej Nebeski i ABC
Od lewej: Marian Zimiński, Andrzej Nebeski, Mirosław Męczyński, Grzegorz Szczepaniak, Marek Mataczyński

Źródła:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995);
Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej autor - Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ Warszawa, 2003);
wikipedia
http://4.bp.blogspot.com/-8l9Tnoooiew/UpZcqJyfH1I/AAAAAAAAAx8/XK7m4C5okZE/s1600/1424496_10200865774076295_748542565_n.jpg  (zdjęcie)
(*) http://tomaszdziubinski.pl/index.php/fotokalendarium/2010-2019

Strona Artysty: http://nebeski.se/ jest "w budowie" (This webpage is under construction, please contact us for more information.), choć datowany jest: Posted on Feb. 15th, 2010 by Nebeski  Nie znam się na programowaniu, ale myślę, że nie tylko ja pomogę w jej stworzeniu. 
Nie mogę wejść na stronę:  http://wojtekkorda.pl/  aby tam spróbować zweryfikować informacje ze strony Pana Tomasza Dziubińskiego.

niedziela, 6 lipca 2014

Studio muzyki i mody - Muzyka i sport (NO TO CO kontra SKALDOWIE) (PL 1968) [dokument filmowy]

Studio muzyki i mody - Muzyka i sport (No To Co kontra Skaldowie) (PL 1968) [dokument filmowy]

  Film przedstawia zapis widowiska zrealizowanego w Łódzkiej Hali Sportowej, w którym swoją muzykę prezentują zespoły No To Co i Skaldowie, a uczestniczą także Alibabki i Maryla Rodowicz.
  Widowisko to ma formę rewii na lodzie, gdzie odbywa się mecz hokejowy ŁKS Łódź - Cracovia Kraków, pokazy mody i występy naszych wspaniałych wykonawców bigbitowych. I to dla Nich warto ten program obejrzeć!
  Program został wyemitowany przez TVP Kultura 15 maja 2009 r.



Dane techniczne:

Czas trwania: 50:46 min
Rozmiar pliku: 510 MB
Format pliku: .mpg
Rozmiar video:  352x288 (4:3), 25fps
Rozmiar audio:  stereo 224kbps
Żródło: TVP Kultura