Przemyskie Niedźwiadki [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Przemyskie Niedźwiadki powstał w Przemyślu w 1965 r. Formacja była następcą grupy Miś i działała przy klubie "Niedźwiadek". Pomysłodawcą nazwy zespołu był redaktor Mieczysław Nyczek - kierownik klubu, autor tekstów i konferansjer, za radą którego grupa zmieniła sygnał formacji ze standardu jazzowego "Bye Bye Blues" na utwór "Stary niedźwiedź", znany z wykonania Niebiesko-Czarnych.
 W pierwszym roku działalności zespół tworzyli (*): Helena Horbaczek - śpiew; Tadeusz Dresler - gitara; Ryszard Faryniak - gitara; Marian Marciniszyn - gitara basowa; Henryk Kostera - pianino, gitara; Jan Miszczak - pianino, konferansjer; Zbigniew Krajewski - saksofon tenorowy; Mieczysław Iwaneczko - perkusja, kierownik formacji; Tadeusz Górka - perkusja; Józef Szanter (**).
  W 1965 r. grupa odbyła trasę koncertową po Polsce - odwiedziła m.in. Rzeszów, Katowice, Chorzów, Warszawa, Sanok, Krosno, Solina, Myczkowce, Wysowa, Wisła. W maju 1966 r. Przemyskie Niedźwiadki zdobyły Srebrną Gitarę - ex aequo z zespołem Vipersi - w turnieju o "Złotą Gitarę" rozgrywanym w przemyskim Domu Kultury. Złotej Gitary wtedy nie przyznano.
  Skład formacji podlegał zmianom. W latach 1966-1971 w zespole grali także: Wiesław Fleszar - gitara (zastąpił R. Faryniaka); Bolesław Kędzierski - gitara (zastąpił T. Dreslera); Wojciech Lewandowski - gitara basowa; Andrzej Sas - gitara basowa, śpiew; Edward Kuczera - akordeon, śpiew; Józef Maj - saksofon tenorowy; Adam Sikora - trąbka; Jan Augustyn - organy; Teresa Kuczera - śpiew.
  W 1971 r. odchodzi z grupy jej kierownik, M. Iwaneczko, którego zastępuje Jerzy Rudnicki - perkusja, śpiew. Wkrótce potem formacja zaprzestaje działalności.
  W 1996 r. następuje reaktywacja zespołu, który występuje w składzie: Teresa Kuczera-Król - śpiew; Wiesław Fleszar - gitara, śpiew; Zbigniew Kuczyński - gitara; Edward Kuczera - gitara basowa, śpiew; Franciszek Herman - instrumenty klawiszowe; Zbigniew Skoczylas - saksofon tenorowy; Mieczysław Iwaneczko - perkusja.
  17 października 2007 r. z okazji Dnia Papieskiego na Zamku Kazimierzowskim zespół wystąpił w składzie: Zbigniew Skoczylas, Zbigniew Kuczyński, Andrzej Kuźma, Andrzej Preis, Mieczysław Iwaneczko z synem Dariuszem i wnukiem Krzysztofem oraz wokalistki: Teresa Kuczera-Król i Bożena Bębnowicz.
 30 listopada 2007 r. w restauracji "Wiedeńska" odbyła się zabawa andrzejkowa, podczas której Przemyskie Niedźwiadki wystąpiły po raz ostatni.

(*) składy zespołu wg informacji i autoryzacji Mieczysława Iwaneczko

(**) autor artykułu nie podaje, na jakim instrumencie grał Pan Józef Szanter. Z informacji podanych w artykule o grupie Miś można zaryzykować, że grał na pianinie.

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 9/2019 (wrzesień 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 26 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 18 i 19)

  Z ciekawych informacji podanych w artykule przez Pana Aleksandra Moskalewskiego można przytoczyć:

  "W maju 1966 roku w przemyskim Domu Kultury odbył się turniej o "Złotą Gitarę", gromadząc tłumy miejscowych melomanów. W turnieju uczestniczyło 5 zespołów: "Elektryczni" (Komenda Hufca ZHP), "5 Gwiazd" (MDK), "Przemyskie Niedźwiadki" (Klub "Niedźwiadek" przy MRN), "Zielone Mundury" (Jednostka Wojskowa WOP), "Vipersi" (Średnia Szkoła Muzyczna). Ze względu na błędy organizacyjno-regulaminowe oraz formalno-prawne gitariada zakończyła się skandalem, protestami publiczności i interwencją milicji. Wyniki turnieju jury ogłosiło dopiero po tygodniu. Ostateczny werdykt brzmiał: Dwie równorzędne "Srebrne Gitary" - "Przemyskie Niedźwiadki" i "Vipersi", "Brązowa Gitara" zespół "5 Gwiazd". Późniejsze gitariady przygotowywano już dużo lepiej, dlatego odbywały się sprawnie i w spokojnej atmosferze."

   "W 1971 roku odchodzi dotychczasowy kierownik zespołu M. Iwaneczko. Zastępuje go Jerzy Rudnicki - perkusja, wokal. Do 1996 roku następuje przerwa w występach. Członkowie grupy przechodzą do restauracji "Karpacka", w której od 1985-1987 prowadziłem dyskotekę. Z występów w "Karpackiej" (dawna "Mostowa") pamiętam:  T. Górkę, H. Prochowską - wokalistkę, A. Sasa, B. Kędzierskiego, A. Pelca - organy (nie żyje), W. Prosieckiego - perkusja, K. Domkę - wokal."

 Uzupełnienie biogramu i fotografie zespołu mile widziane!

Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Luna (przemyska) [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Luna powstał w 1962 r. przy klubie "Metalowiec" Zakładów Automatyki Przemysłowej POLNA w Przemyślu. Grupę tworzyli: Jerzy Dyba - gitara; Tadeusz Trzewik - gitara; Wojciech Lewandowski - pianino, gitara basowa, kierownik muzyczny; Władysław Dąbrowski - kontrabas; Tadeusz Wiśniowski - saksofon tenorowy; Tadeusz Prusak - perkusja; Halina Szelążek - śpiew; Małgorzata Żylińska - śpiew; Teresa Wiśniowska - śpiew; Halina Lebieda-Lewandowska - śpiew; Iwona Okorska - śpiew. W formacji występowali także: Józef Chomik - śpiew i Janusz Karp - pianino.
  Oprócz Przemyśla i okolic zespół koncertował także w Rzeszowie, Dębicy, Stalowej Woli, Krasiczynie ("Powitanie Wiosny" w 1963 r.). Grupa istniała do 1964 r.

   Źródła:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 7/2019 (lipiec 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 24 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 17)
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 4/2019 (kwiecień 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 21 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 34)

 Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

SAS & Company [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny SAS & Company powstała w Przemyślu na początku lat 70-tych po rozpadzie grupy Sami Swoi. Formacja działała przy Towarzystwie Muzycznym - klub "Bazar". Zespół w repertuarze miał w większości utwory jazz-rockowe i rhythmandbluesowe. Grupę tworzyli: Andrzej Sas - gitara, śpiew; Janusz Cywicki - gitara basowa; Wojciech Tarczyński - perkusja, śpiew, konga. Okazjonalnie z formacją występował Jan Augustyn - pianino, organy.

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 12/2019 (grudzień 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 29 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 33)

Sami Swoi [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Sami Swoi powstał w 1968 r. w Przemyślu po połączeniu grup Elektryczni i Baronowie. Formacja działała przy Powiatowym Domu Kultury w Przemyślu. W 1968 r. zespół tworzyli: Zbigniew Pachla - gitara; Wacław Pudło - gitara basowa; Wojciech Tarczyński - organy, śpiew; Andrzej Mazur - perkusja; Antoni Guran - puzon; Tadeusz Dobrowolski - trąbka. Drugi skład grupy tworzyli: Andrzej Sas - gitara; Zbigniew Pachla - gitara; Antoni Guran - gitara basowa; Wojciech Tarczyński - śpiew, organy; Antoni Kaszycki - perkusja.
  W 1968 r. formacja zajęła II miejsce w "Gitariadzie Podkarpacia" w Rzeszowie. W tym samym roku zespół wystąpił w kołobrzeskim amfiteatrze w imprezie zorganizowanej przez białostocką "Estradę", w której uczestniczyły najlepsze grupy bigbitowe z Polski.
  Sami Swoi działali do początku lat 70-tych.

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 12/2019 (grudzień 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 29 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 33)

  I jeszcze dwie ciekawostki z tego artykułu:

  "Nazwa zespołu pochodzi od pewnego wydarzenia, do którego doszło podczas jednej z prób, kiedy to kierownictwo PDK uznało obecnych na próbie zwolenników grupy za intruzów, na co jeden z nich zareagował słowami: "Daj pan spokój panie kierowniku przecież tutaj są sami swoi.""

  "(...) podczas "Gitariady Podkarpacia". W trakcie występów W. Tarczyński grał na pożyczonych od menadżera zespołów "ABC" i "Bizony" organach. Warto dodać, że był czołową postacią sceny Przemyśla i wraz z Januszem Cywickim i Antonim Kaszyckim pod koniec 1969 roku utworzyli w Rzeszowie grupę jazz-rockową "Respekt", w której śpiewała Krystyna Prońko, (...)"

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Elektryczni [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Elektryczni działał w Przemyślu w latach sześćdziesiątych. Powstał po rozpadzie jazzowej grupy Kwiatuszek. Formacja miała siedzibę w Domu Harcerza, a kierownikiem zespołu był harcmistrz Jerzy Dziukiewicz z Komendy Hufca ZHP w Przemyślu. Początki działalności grupy były trudne, głównie ze względu na brak instrumentów i odpowiedniego miejsca do ćwiczeń.
  W czasie istnienia formacji grali w niej: Zdzisław Strzępek - klarnet, saksofon; Błażej Rosołowski - pianino; Wacław Książek - saksofon tenorowy; Tadusz Dresler - gitara, śpiew; Antoni Kaszycki - perkusja; Romuald Sabarański - gitara, śpiew; Zbigniew Pachla - gitara, śpiew; Janusz Karp - pianino; Jerzy Rudnicki - gitara, śpiew; Tadeusz Prusak - perkusja; Ryszard Kazienko - perkusja; Kornel Zieliński - śpiew; Antoni Guran - gitara basowa, śpiew. Z Elektrycznymi śpiewał żeński sekstet wokalny uczennic II LO w składzie: Bożena Berbeka, Małgorzata Brożek, Maria Bukało, Małgorzata Dudek, Wanda Majewicz, Barbara Żaczek.
  Repertuar zespołu obejmował aktualne przeboje polskie i zagraniczne oraz piosenki harcerskie.
  W 1964 r. grupę tworzyli: Z. Pachla - gitara, śpiew; R. Sabarański - gitara, śpiew; A. Guran - gitara basowa, śpiew; Z. Strzępek - saksofon; R. Kazienko - perkusja.
  Od końca 1966 r. Elektryczni po zdobyciu I miejsca na lokalnym przeglądzie zostali objęci patronatem Powiatowego Domu Kultury w Przemyślu. W maju 1967 r. skład zespołu tworzyli: A. Guran - gitara basowa, śpiew; Zbigniew Pachla - gitara, śpiew; Tadeusz Dresler - gitara, śpiew; Antoni Kaszycki - perkusja; Władysława Moskwa - śpiew.
  W 1968 r. następca Elektrycznych - grupa Sami Swoi zajęła II miejsce  na Gitariadzie Podkarpacia w Rzeszowie.

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 10/2018 (październik 2018 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 16 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 34)

Amati [szkic biogramu]

   Zespół wokalno-instrumentalny Amati powstał w 1969 r. w Hrubieszowie. Pierwszy skład grupy tworzyli: Zofia Łapka - śpiew; Stanisław Siemiak - gitara, śpiew; kierownik muzyczny; Waldemar Migas - gitara; Adam Zieliński - gitara basowa; Jerzy Smal - perkusja. W 1971 r. formacja zaczęła działać przy Domu Kultury Dzieci i Młodzieży w Hrubieszowie, a jego ówczesny dyrektor, Stanisław Mielniczek, miał duże zasługi w późniejszej karierze i rozwoju Amati.
  W 1972 r. zespół grał w składzie: Z. Łapka - śpiew; S. Siemiak - gitara, śpiew; kierownik muzyczny; Janusz Misiura - gitara, śpiew; W. Migas - gitara; A. Zieliński - gitara basowa; Cezary Chomik - perkusja.
  W 1975 r. Amati tworzyli: Andrzej Szkudziński - gitara, śpiew, kierownik muzyczny; J. Misiura - gitara, śpiew; S. Siemiak - gitara basowa, śpiew; Jerzy Szura - instrumenty klawiszowe; Kazimierz Zakrzewski - perkusja. W latach 1977-1978 zespół występował jako trio: A. Szkudziński - gitara, śpiew, kierownik muzyczny; J. Misiura - gitara basowa, śpiew; K. Zakrzewski - perkusja. W tym okresie z grupą występował Zygmunt Jasiński - instrumenty klawiszowe.  W końcowej fazie istnienia formacji (1979-1980) na perkusji grał Wiesław Turewicz.
  Repertuar zespołu składał się z własnych utworów, gdzie do tekstów J. Misiury muzykę pisał A. Szkudziński, oraz klasycznych wierszy Adama Asnyka, Adama Mickiewicza, Jana Kasprowicza. Grupa nie stroniła od piosenek innych wykonawców, np. piosenka "July Morning" brytyjskiej formacji Uriah Heep z polskim tekstem J. Misiury.
  Amati wystąpił na wielu festiwalach i przeglądach muzycznych, m.in. we Wrocławiu (1972, 1973); w Lublinie (1972, 1973); w Mrągowie (1973); w Kraśniku (1973); w Zamościu (1975, 1976, 1977, 1978); w Radomiu (1976); w Oświęcimiu (1977); w Jeleniej Górze (1977); w Stalowej Woli (1977).
  Grupa zdobyła główną nagrodę - Złotą Nutkę Roztocza na IX Festiwalu Amatorskich Zespołów Muzycznych i Piosenkarzy "Roztocze 77" (7-8.06.1977 r.), a wokalista formacji J. Misiura zajął II miejsce w kategorii solistów. Rok później, w X edycji tej imprezy (21-22.05.1978 r.) grupa otrzymała wyróżnienie. Po kolejnych dwóch latach, w XII Festiwalu Zespołów Wokalno-Instrumentalnych "Roztocze 80" Amati zdobyło Nagrodę Publiczności.
  Zespół zakończył działalność latem 1980 r.

  Źródło:
 komentarze Pana Janusza Misiury pod artykułem "Festiwal Piosenki Roztocze" na blogu "Big beat czyli polski rock w Lubaczowie i okolicach" (https://bigbeatlubaczow.blogspot.com/2015/07/festiwal-piosenki-roztocze.html)

  Zdjęcia zespołu można obejrzeć pod adresem: https://zbioryspoleczne.pl/?filters=%7B%7D&isAdvancedMode=0&page=0&searchInput=Amati

  Na płycie Polskich Nagrań "Laureaci XIII FPR Zielona Góra '77" (Muza SX 1604) (1977) jest zamieszczona piosenka "Mołdawski pastuch" w wykonaniu zespołu Amati. Pan Janusz w swoich komentarzach nie potwierdza informacji o udziale jego zespołu w tej imprezie.
  Myślę, że wyjaśnieniem tej zagadki będzie informacja z Wikipedii (https://pl.wikipedia.org/wiki/XII_Festiwal_Piosenki_Radzieckiej), gdzie utwór "Katuszka ugawaja" wykonuje grupa Amati /Bytów/, czyli - jak można mniemać - była to formacja o tej samej nazwie z Bytowa. Może wiadomo coś o tym drugim zespole?

Centrum [szkic biogramu]

   Zespół wokalno-instrumentalny Centrum zadebiutował we wrześniu 1979 r. w Przemyślu. Grupa, działająca przy Wojewódzkim Domu Kultury w Przemyślu, powstała na bazie wokalnej formacji Ars Nova i instrumentalnego zespołu FG. Grupę Centrum tworzyli (*): Jadwiga Ziętek - śpiew; Elżbieta Domka - śpiew; Maria Haduch - śpiew; Marek Janiszewski - śpiew; Andrzej Kwaśnicki - śpiew, gitara, aranżacje; Marek Rajtmajer - gitara; Marek Skubisz - gitara; Andrzej Preis - gitara basowa; Witold Wolański - fortepian; Wacław Prosiecki - perkusja, kierownik muzyczny.
  27 października 1979 r. Centrum wystąpiło w czasie "Dnia Przemyskiego" na antenie Polskiego Radia Rzeszów.
  W 1980 r. formacja otrzymała doroczną nagrodę prezydenta Przemyśla. W tym samym roku zespół nagrywał utwory dla rozgłośni Polskiego Radia w Rzeszowie, emitowane na antenie ogólnopolskiej.
  W 1981 r. grupa wzięła udział w VI Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki w Toruniu. W 1982 r. koncertował wraz z Dynamic i Ptah Band w sali WDK.
  Repertuar formacji obejmował rock, funky i disco, który z powodzeniem wykonywała na festiwalach muzycznych w Jeleniej Górze, Krakowie i Toruniu.
  Zespół zakończył działalność w 1983 r.

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 9/2018 (wrzesień 2018 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 15 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 30)

(*) - jak pisze autor: "Według relacji elektroakustyka WDK Ireneusza Kolaszki "Centrum" tworzyli: (...)"

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Ars Nova [krótki biogram]

   Zespół wokalny Ars Nova powstał w kwietniu 1970 r. w Przemyślu. Opiekunem grupy był instruktor muzyczny Przemyskiego Domu Kultury Leszek Wojtaszczyk. Na początku istnienia formacji w maju 1970 r. tworzyły ją: Maria Fedczak, Teresa Kulesza, Wilhelmina Lorenz, Ewa Tyczka, Jadwiga Ziętek.
  Ars Nova zadebiutowała w czerwcu 1970 r. na Festiwalu Pieśni Partyzanckich w Krasnobrodzie, gdzie zdobyła I miejsce. W październiku tego roku grupa zajęła I miejsce w kategorii zespołów wokalnych na Mini Festiwalu "Roztocze 70" w Lubaczowie. Później formacja z powodzeniem występowała na kolejnych festiwalach, m. in. w Kielcach (wyróżnienie na Ogólnopolskim Festiwalu Pieśni Patriotycznej), Zielonej Górze (Festiwal Piosenki Radzieckiej w 1973 r.), Kołobrzegu, Inowrocławiu, Jeleniej Górze (nagroda Ministra Kultury i Sztuki na Krajowym Festiwalu Amatorskich Zespołów Artystycznych).
  W 1971 r. Ars Nova wziął udział w Warsztatach Muzycznych 71 na zaproszenie Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Zespół był laureatem wielu przemyskich giełd piosenki. Grupa była zapraszana na nagrania do radiowego Studia Rytm i telewizyjnego Ekranu Młodych. 29 kwietnia 1972 r. formacja wystąpiła w rzeszowskim ośrodku TVP.
  W maju 1974 r. zespół występował w składzie: Maria Fedczak, Jolanta Krajewska, Marzena Osiewicz, Elżbieta Ziętek, Jadwiga Ziętek, Zofia Kulhawiec. W tym roku grupa udała się na trzytygodniowe tournee w RFN na zaproszenie Związku Polaków "Zgoda", w czasie którego wystąpiła w trzynastu koncertach. Do formacji wtedy włączono Zygmunta Szota, wokalistę zespołu Fatum. Fatum w tej trasie  instrumentalnie wspomagał Ars Novę. W trasie tej występowały także cztery pary taneczne rzeszowskiej "Bandoski". Później do formacji dołączyła Maria Inglot.
  W 1979 r. na bazie Ars Novy i grupy FG Wacława Prosieckiego utworzono zespół wokalno-instrumentalny Centrum.
  Po latach - w czerwcu 2014 r. i w styczniu 2015 r. - odbyły się zjazdy okolicznościowe Ars Novy, w których uczestniczyli: Elżbieta Domka-Sekuła, Maria Inglot-Haduch, Teresa Kuczera-Król, Jolanta Krajewska-Kasjan, Wilhelmina Lorenz- Matuszewska, Ewa Tyczka-Krzyżańska oraz zaproszeni: Wojciech Władyczyn, Jan Miszczak, Wacław Prosiecki, Marek Rajtmajer, Andrzej Preis.

    Źródła:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 5/2018 (maj 2018 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 12 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 34)
  https://bigbeatlubaczow.blogspot.com/2015/07/festiwal-piosenki-roztocze.html    (dostęp 25.12.2022 r.)

 Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Pastele [wzmianka]

   Zespół wokalny Pastele powstał 1 września 1967 r. przy Młodzieżowym Domu Kultury w Przemyślu. Grupę tworzyły w większości uczennice I LO im. J. Słowackiego, a opiekunem formacji był instruktor muzyczny MDK Leszek Wojtaszczyk.
  Ostateczny skład zespołu od stycznia 1968 r. tworzyły: Elżbieta Fedyniak, Krystyna Perchalec, Renata Perchalec, Grażyna Szpytko, Maria Trybalska, Alicja Wilk i Anna Kopacz. Pastele współpracowały z formacją 5 Gwiazd Wojciecha Władyczyna. W repertuarze zespołu znajdowały się piosenki bigbitowe i utwory ludowe, w szczególności folklor góralski Podhala, Tatr, Pienin.
  Grupa zanotowała ponad sto występów. Brała udział m. in. w popularnej audycji radiowej "Mikrofon dla wszystkich". Formacja wystąpiła w serii koncertów w rzeszowskim WDK-u oraz w imprezach towarzyszących "Tygodniowi solidarności z walczącym Wietnamem".

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 8/2019 (sierpień 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 25 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 18)

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Ptah [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Ptah powstał w 1970 r. w Przemyślu na bazie grupy Kataklizm. Formacja działała przy klubie "Bazar" (dawne Towarzystwo Muzyczne), a inicjatorem założenia zespołu był wokalista i wirtuoz harmonijki ustnej - Ryszard Gąsior.
  W 1971 r. formacja działała pod szyldem zespołu Kwakier. Po powrocie do swojej nazwy grupa reprezentowała klub osiedlowy Przemyskiej Spółdzielni Mieszkaniowej oraz WSS "Społem" w Przemyślu. Wówczas skład grupy tworzyli: R. Gąsior - śpiew, harmonijka ustna; Marek Zazula - śpiew, kompozytor; Zbigniew Baran - gitara; Antoni Mierzwiński - gitara basowa, flet; Jacek Marcińczak - instrumenty klawiszowe; Wojciech Korbas - perkusja; Marek Kuchciński - konga, flet prosty.
  W 1971 r. opiekunem formacji był przez pół roku dyplomowany instruktor muzyczny Wojciech Tarczyński, związany m. in. z zespołami Respekt i Anawa. Na III Festiwalu Zespołów Artystycznych "Roztocze 71" (Lubaczów - 9-10.10.1971 r.) formacja zajęła II miejsce w kategorii grup instrumentalnych. Dwa lata później Ptah powtórzył to osiągnięcie w jednej z kolejnych edycji tej imprezy - V Festiwalu Amatorskich Zespołów Muzycznych i Piosenkarzy "Roztocze 73" (Lubaczów - 17.06.1973 r.), gdzie zdobył II miejsce w kategorii zespołów wokalno-instrumentalnych.
  Grupa Ptah zdobyła nagrodę na II Ogólnopolskim Przeglądzie Amatorskich Zespołów Artystycznych - Puławy 1974 oraz wyróżnienie za dwa programy "Kręcą się stare tryby" i "Karawana przez XXX-lecie" w opracowaniu Zbigniewa Janusza i Jacka Marcińczaka.
  W 1974 r. formacja występuje w składzie: R. Gąsior - śpiew, harmonijka ustna; Z. Baran - gitara; Andrzej Preiss - gitara basowa; J. Marcińczak - instrumenty klawiszowe, gitara; Wacław Prosiecki - perkusja; M. Kuchciński - konga, flet prosty; Zbigniew Lewicki - flet; Andrzej Dąbrowski - trąbka.
  W 1982 r. zespół kontynuuje działalność jako Ptah Band z repertuarem pop-rockowym.

    Ptah -  w mitologii egipskiej jest to bóg stwórca, stojący na czele Wielkiej Trójki Bogów.  (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ptah)

    Źródła:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 10/2019 (październik 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 27 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 38)
  https://bigbeatlubaczow.blogspot.com/2015/07/festiwal-piosenki-roztocze.html    (dostęp 18.12.2022 r.)

  Uzupełnienie i korekta biogramu mile widziane!

  Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Kwakier [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Kwakier powstał na początku 1971 r. w Przemyślu na bazie grup Kataklizm i Ptah. Pierwszy skład grupy tworzyli: Ryszard Gąsior - śpiew, harmonijka ustna; Marek Zazula - śpiew; Jacek Marcińczak - instrumenty klawiszowe; Zbigniew Baran - gitara; Wojciech Huget - gitara basowa, Wojciech Korbas - perkusja.
  Po odejściu z formacji W. Hugeta na gitarze basowej grał Z. Baran, a na gitarze M. Skubisz. Na flecie i gitarze basowej grał także Antoni Mierzwiński.
  Najlepszy koncert grupy odbył się podczas Przemyskiej Giełdy Piosenki organizowanej z okazji Dni Przemyśla w czerwcu 1971 r. na stadionie Polonii. Formacja wystąpiła wtedy w składzie: M. Zazula - śpiew; J. Marcińczak - instrumenty klawiszowe; M. Skubisz - gitara; A. Mierzwiński - gitara basowa, flet; W. Korbas - perkusja.
  Wokalista zespołu M. Zazula był także kompozytorem repertuaru grupy. Za najlepszą z jego kompozycji uznawany jest utwór "Wszechświat". Inną jego kompozycją jest piosenka "Wspomnienie" (słowa: Zbigniew Janusz), która była popularna na lokalnych listach przebojów.
  Jeszcze w tym samym roku muzycy zakończyli działalność pod szyldem Kwakier i reaktywowali zespół Ptah.

    Źródło:
  miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 3/2019 (marzec 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 20 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 36)

  Uzupełnienie i korekta biogramu mile widziane!

  Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

74 Grupa Biednych - W trąby dąć (płyta CD)

   Na stronie Kameleon Records pojawił się "nowy" album legendarnej 74 Grupy Biednych i jej kolejnych wcieleń: Sygnały 74 i Grupa 74. Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika polskiej muzyki sprzed pół wieku.

CD KAMCD 112 Kameleon Records (2022)
74 GRUPA BIEDNYCH, SYGNAŁY 74, GRUPA 74 - W TRĄBY DĄĆ (NAGRANIA ARCHIWALNE Z LAT 1970-1973)

 

  Spis utworów:
 1. W trąby dąć   (4'36)
 2. Mam jedno słońce   (2'56)
 3. Kto wie, co przyniesie nam lato (wersja 1)   (3'39)
 4. Sunny   (2'54)
 5. Uzupełnienia   (5'23)
 6. Każda rzecz   (3'34)
 7. Kto wie, co przyniesie nam lato (wersja 2)   (5'39)
 8. Temat opracowany jazzowo #1   (6'33)
 9. Temat opracowany jazzowo #2   (10'21)
10. Temat opracowany jazzowo na motywach wschodnich   (11'08)

  Na stronie producenta możemy przeczytać:

74 Grupa Biednych - W trąby dąć

Po raz pierwszy w historii !!!
CD zbierający KOMPLET nagrań undergroundowej legendy z wybrzeża – 74 Grupy Biednych.
Elegancka edycja w rozkładanym, laminowanym card sleevie ze specjalną kopertą na płytę oraz insertem z bardzo wnikliwie opracowaną historią zespołu.
Pozycja więcej niż obowiązkowa dla wszystkich fanów polskiego rocka.
10 nagrań, ponad 57 minut muzyki !
Twórczość tego bardzo mało znanego i zapomnianego zespołu jawi się jako zjawisko absolutnie wyjątkowe na naszym rynku muzycznym.
Grupa Biednych (działająca pod różnymi szyldami m.in. – Sygnały 74 i Grupa 74) z dużą swobodą sięgała do psychodelii, muzyki eksperymentalnej, jazzu, czy orientu. A wszystko to łączyli z dobrze przyswajalną melodyką i solidnym, klarownym brzmieniem. Bez wątpienia, gdyby takie utwory rejestrował ktoś z naszych ówczesnych rockowych tuzów dziś miałyby one opinię legendarnych, kultowych i przełomowych.
Ogromna szkoda, że oryginalne zapisy trzech kompozycji zrealizowanych w 1972 roku zaginęły i musimy zaprezentować je w nieco gorszych, za to jedynych zachowanych kopiach.
Natomiast – na szczęście – lwia część materiału pochodzi z taśm matek brzmi wybornie.
Fanów nieco mocniejszego, psychodelizującego big beatu (w stylu Romualda & Romana) zainteresują z pewnością utwory zarejestrowane pod szyldem – Sygnały 74.
Natomiast wielbicieli dłuższych (ponad 10-minutowych) progresywnych, zakręconych kompozycji (bardzo zbliżonych klimatem do najlepszych, jazz-rockowych dokonań Franka Zappy, czy Milesa Davisa) zachwycą trzy nagrania, zarejestrowane jako – Grupa 74. Zaręczamy że Inicjały – Grupy Niemen, nie mają podejścia do tych nagrań.

  Tutaj można obejrzeć krótki filmik prezentujący wydawnictwo:
https://www.youtube.com/watch?v=_4i0zD8UNFo

  Źródło:
https://www.kameleonrecords.pl/sklep/74-grupa-biednych/w-traby-dac/

[Różni wykonawcy] Kolorowe lato (płyta CD)

 CD PNCD 1221 Polskie Nagrania Muza (2008)
[RÓŻNI WYKONAWCY] KOLOROWE LATO

Spis utworów:
 1. Bemibem - Podaruj mi trochę słońca   (4'19)
 2. Czerwone Gitary - Nad morzem   (2'31)
 3. Alibabki - Słońce w chmurach łazi   (2'55)
 4. Wojciech Młynarski - Po prostu wyjedź w Bieszczady   (2'52)
 5. 2 Plus 1 - Hej dogonię lato   (3'18)
 6. Duet Egzotyczny - W małej hacjendzie   (2'15)
 7. Happy End - Lato, ty i ja   (3'18)
 8. Amazonki - Miłość latoś obrodziła   (3'03)
 9. Tadeusz Ross i Partita - Słońce w kapeluszu   (2'38)
10. Pięć Linii - Na dzikiej plaży   (3'38)
11. Roman Gerczak - Zabrałaś mi lato   (3'01)
12. Andrzej i Eliza - Czas relaksu   (3'27)
13. Czerwone Gitary - Historia jednej znajomości   (3'00)
14. Wojciech Gąssowski i Tajfuny - Zielone wzgórza nad Soliną   (3'18)
15. Maria Koterbska - Augustowskie noce   (3'14)
16. Sława Przybylska - Miłość w Portofino   (2'35)
17. Maciej Kossowski i Alibabki - Wakacje z blondynką   (2'11)
18. Siostry Panas i Tajfuny - Wakacyjna piosenka   (2'29)
19. Eleni - Po słonecznej stronie życia   (3'08)
20. Bemibem - Kolorowe lato   (3'48)

5 Gwiazd [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny 5 Gwiazd powstał w Przemyślu w połowie lat 60-tych z inicjatywy Wojciecha Władyczyna. Grupa działała pod opieką MDK w Przemyślu. Najbardziej znane są dwa składy formacji.
  Od 18 czerwca 1967 r. zespół 5 Gwiazd tworzyli: Antoni Hotłoś - gitara, śpiew; Witold Szczepanik - gitara, śpiew; Edward Kuczera - gitara basowa, śpiew; Andrzej Szczepanik - perkusja; W. Władyczyn - organy monofoniczne Sonatina, pianino, śpiew; Aleksandra Pasternak - śpiew; Teresa Kuczera - śpiew; Marta Guzek - śpiew. Wcześniej na gitarze basowej grał Janusz Cywicki, a na perkusji Antoni Kaszycki.
  Od 20 października 1968 r. grupa działała w składzie: A. Hotłoś - gitara, skrzypce, śpiew; Tadeusz Czyżowski - gitara, śpiew; Henryk Worobiec - gitara basowa, śpiew; W. Władyczyn - organy, pianino, śpiew; A. Szczepanik - perkusja; Stanisław Trzęsowski - saksofon tenorowy.
  5 Gwiazd brało udział wielokrotnie w przeglądach zespołów muzycznych, zdobywając trzykrotnie I miejsce. 12 lutego 1968 r. formacja nagrała swój koncert dla Radia Rzeszów.
  Po odejściu W. Władyczyna zespół stracił na znaczeniu na przemyskiej scenie muzycznej.

    Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 8/2019 (sierpień 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 25 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 19)

  O wokalistkach zespołu Pan Aleksander napisał:
  "Aleksandra Pasternak, późniejsza "Sandra" śpiewała także w zespole "Przemyskich Niedźwiadków", a później została solistką rzeszowskiej "Estrady". Teresa Kuczera zanim została podporą kapeli "Fidelis", występowała również w "Przemyskich Niedźwiadkach". Marta Guzek po przemyskim epizodzie wyjechała z rodzicami do Krakowa, gdzie uzyskała na Uniwersytecie Jagiellońskim tytuł profesora zwyczajnego i wykładała tam prawo karne."

  Uzupełnienie i korekta biogramu mile widziane!

  Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Fatum [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Fatum powstał w październiku 1969 r. w Przemyślu. Założycielem grupy był Wojciech Władyczyn (eks 5 Gwiazd), a członkowie formacji wywodzili się z zespołów: 5 Gwiazd, Sami Swoi, Rybałci. Formacja działał pod skrzydłami Młodzieżowego Domu Kultury w Przemyślu.
  Fatum tworzyli: Jan Augustyn - organy; Zbigniew Pachla - gitara, śpiew; Tadeusz Czyżowski - gitara; Roman Drzymała - gitara basowa; Antoni Kaszycki - perkusja; Leszek Fac - saksofon tenorowy; Wiesław Fac - saksofon altowy; Zenon Kulik - flet, organy. Okazjonalnie z grupą grał Stanisław Trzęsowski - saksofon tenorowy. Później z formacją grał Wojciech Tarczyński - perkusja, śpiew.
  14 lutego 1970 r. grupa zajęła I miejsce na III Przeglądzie Amatorskich Zespołów Wokalnych i Solistów. We wrześniu 1970 r. Fatum wraz z grupą taneczną POP-Ballet wystąpił na IV Ogólnopolskim Zlocie Placówek Pozaszkolnych w Pieczarkach koło Giżycka.  Formacja wystąpiła tam bez J. Augustyna i Z. Kulika, którzy opuścili zespół, a grupę wspomogli gitarzyści Ad Libitum - bracia Marek i Tomasz Ostrowscy. Na imprezie tej muzycy przedstawili spektakl oparty na efektach iluminofonicznych autorstwa Zygmunta Wirtha, elektroakustyka z PDK oraz choreografii kierownika POP-Balletu, Mieczysława Telesza. Był to program preferujący grę świateł i inne efekty widowiskowe.
  Od 30 września 1970 r. z formacją rozpoczyna współpracę Zygmunt Szot - organy, śpiew. Fatum zaczyna owocną współpracę z Leszkiem Wojtaszczykiem i prowadzonym przez niego żeńskim zespołem wokalnym Ars Nova.
  Na początku października  Fatum zwyciężyło na II Mini Festiwalu "Roztocze 70" (Lubaczów - 3-4.10.1970 r.), wyprzedzając ubiegłorocznego triumfatora - renomowany zespół Bardowie z Zamościa.
  Ciekawostką jest fakt, że za namową Aleksandra Moskalewskiego sygnałem grupy była kompozycja "Green Onions" amerykańskiej formacji Booker T. & the M.G.'s z 1962 r.

    Źródła:
  miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 12/2018 (grudzień 2018 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 16 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 37)
   https://bigbeatlubaczow.blogspot.com/2015/07/festiwal-piosenki-roztocze.html (dostęp 8.12.2022 r.)

  Uzupełnienie i korekta biogramu mile widziane!

  Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Ad Libitum [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Ad Libitum powstał w Przemyślu, prawdopodobnie w 1967 r. Grupa działała pod patronatem Międzyspółdzielnianego Ośrodka Kulturalno-Oświatowego (MOKO).
  W końcowym okresie działalności formację tworzyli: Marek Ostrowski - gitara; Tomasz Ostrowski - gitara basowa; Krzysztof Cieśliński - organy; Andrzej Grzegorzak - perkusja; Leszek Fac - saksofon tenorowy oraz okazjonalnie Jan Delekta - saksofon altowy.
  W 1969 r. na gitariadzie w PDK zespół zdobył II miejsce. Ad Libitum zamierzali wzmocnić muzycy grupy Fatum: Jan Augustyn - organy oraz Zenon Kulik - flet. W 1970 r. z kolei dwaj muzycy Ad Libitum: M. Ostrowski i T. Ostrowski wystąpili w składzie Fatum na IV Międzynarodowym Zlocie Placówek Pozaszkolnych w Pieczarkach koło Giżycka. Po nieudanym próbach połączenia obu zespołów, Ad Libitum kończy działalność w 1970 r.

Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 7/2018 (lipiec 2018 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 13 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 20)

  Uzupełnienie i korekta biogramu mile widziane!

  Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Oratorium FG, FG [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Oratorium FG powstał w Przemyślu w latach 70-tych. Grupa w późniejszym okresie używała nazwy FG. Założycielami formacji byli uczniowie Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Przemyślu. Zespół tworzyli: Andrzej Kwaśnicki - gitara, śpiew; Marek Ratmajer - gitara; Andrzej Preis - gitara basowa; Wacław Prosiecki - perkusja, lider; Waldemar Główczyk - konga; Zbigniew Lewicki - flet.
  Reprezentując województwo rzeszowskie, Oratorium FG wystąpiło wraz z żeńską grupą wokalną Ad Rem podczas Harcerskiego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej w Kielcach w 1974 r. Występ spotkał się z sympatią jurorów, szczególnie Krzysztofa Sadowskiego, któremu spodobały się utwory formacji - kompozycje A. Kwaśnickiego z tekstami W. Prosieckiego. Zespół nagrał kilka piosenek dla kieleckiej rozgłośni Polskiego Radia.
  W repertuarze grupy przeważały głównie własne kompozycje. Okazjonalnie formację wspomagał instruktor i pianista Wojciech Lewandowski (eks Kolory).
  W latach siedemdziesiątych zespół koncertował w kilku miejscowościach wczasowych, brał udział w imprezach i przeglądach muzycznych.

Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 2/2019 (luty 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 19 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 30) (na podstawie wspomnień Pana Wacława Prosieckiego)

  Uzupełnienie i korekta biogramu mile widziane!

Kormorany, BB (Bracia Bartki) [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Kormorany powstał w Kielcach w 1965 r. Patronem grupy był PKS Kielce. W skład formacji wchodzili: Ryszard Apanasewicz - gitara; Wiktor Krzysztofik - gitara; Krzysztof Latosiński - gitara basowa; Andrzej Bonar - pianino; Andrzej Trzeciakiewicz - perkusja; Liliana Para - śpiew i Leszek Piłacik - śpiew. Konferansjerem zespołu był Marek Kuligowski.
  Grupa koncertowała w Kielcach i okolicy, brała udział w przeglądach muzycznych (np. Ogólnopolskie Eliminacje Zespołów PKS - Chorzów 1966). Później nastąpiła zmiana nazwy formacji na BB (Bracia Bartki), która pochodziła od nazwy serwisu Dębu Bartek (rosnącego w Zagnańsku koło Kielc), realizowanego przez członków zespołu. Grupa wkrótce potem kończy działalność, a część jej muzyków zasiliła tworzący się w czerwcu 1966 r. zespół Ludwiki.

Kormorany (1966)

  Źródła:
 informacje od Pana Krzysztofa Latosińskiego
 https://www.facebook.com/photo/?fbid=3062914297068677&set=gm.2417997425082107   (zdjęcie)

Ludwiki [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Ludwiki powstał w 1966 r. w Kielcach pod patronatem PSS "Społem" Kielce. Grupę wtedy tworzyli: Waldemar Wiech - gitara, śpiew; Wiktor Krzysztofik - gitara akustyczna, śpiew; Krzysztof Latosiński - gitara basowa, śpiew; Andrzej Bonar - pianino, organy, śpiew; Janusz Konstanciak - perkusja, śpiew; Ryszard Toruń - śpiew. Konferansjerem zespołu i autorem tekstów był Wojciech Stokowski. Pierwszy publiczny występ formacji odbył się 2 lipca 1966 r. w muszli koncertowej kieleckiego Parku Miejskiego. W tym samym roku zespół wystąpił w TVP w programie "Pięć po szóstej" realizowanym w kieleckim Klubie MPiK (dziś Empik).
  Zespół występował w kieleckich klubach, na imprezach plenerowych i imprezach charytatywnych. W tym samym roku grupa uczestniczyła w zgrupowaniu muzycznym w Karpaczu.
  W formacji następowały zmiany personalne. W 1968 r. zespół tworzyli: W. Wiech - gitara, śpiew; W. Krzysztofik - gitara, śpiew; K. Latosiński - gitara basowa, śpiew; A. Bonar - organy, pianino, śpiew; Andrzej Muszyński - perkusja, śpiew; Małgorzata Biesaga - śpiew. Pod koniec tego roku grupa zakończyła działalność.

Ludwiki (1966)

Ludwiki (1968)

   Źródło:
https://www.facebook.com/profile/100000458851631/search/?q=Ludwiki   (tekst i zdjęcia - Pan Krzysztof  Latosiński)

Im Per Factum 73 [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Im Per Factum 73 powstał we wrześniu 1973 r. w Przemyślu. Grupę tworzyli: Tadeusz Typrowicz - organy; Czesław Daczkowski - gitara; Andrzej Daczkowski - gitara basowa; Zbigniew Wzorek - perkusja; Alicja Biały - śpiew; Elżbieta Niemiec - śpiew.
  Formacja od swego początku od 1975 r. działała pod patronatem Domu Kultury Związku Zawodowego "Kolejarz", następnie od 1975 do 1977 r. zespół grał w zakładowym klubie przy Zakładach płyt Pilśniowych w Przemyślu, a w latach 1978-1981 w Gminnym Ośrodku Kultury w Babicach koło Przemyśla. W tym okresie grupa występowała w składzie: Ryszard Jurkiewicz - organy; Andrzej Paczkowski - gitara; Ryszard Hlades - gitara basowa; Józef Kostecki - gitara; Z. Wzorek - perkusja.
  Zespół brał udział udział w koncertach, konkursach i przeglądach muzycznych, dwukrotnie zostając laureatem festiwalu "Roztocze" w Lubaczowie, zajmując tam II i III miejsce.

Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 2/2019 (luty 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 19 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 30)

  W tym krótkim tekście nie brak jest wątpliwości, choćby co do nazwisk muzyków. Perkusista raz przedstawiony jest jako Wzorak, a drugi raz jako Wzorek. Zastanawia też kwestia, czy Andrzej Daczkowski i Andrzej Paczkowski to ta sama osoba?

Kolory [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Kolorowi powstał w 1967 r. w Przemyślu. Grupę tworzyli: Czesław Sawicki - gitara, śpiew; Wojciech Duchowicz - gitara, śpiew; Maciej Macieboch - gitara basowa; Wacław Prosiecki - perkusja, śpiew.
  Jeszcze w tym samym roku formacja zmieniła nazwę na Kolory. Przez kilka miesięcy w grupie grał Wojciech Rybienik - gitara. Do grupy dołączył także Jacek Szczypiel - skrzypce. Instruktorem muzycznym zespołu został Wojciech Lewandowski, a po nim grupę prowadził Zbigniew Ochenduszko, grając sporadycznie na saksofonie tenorowym. Profesjonalną opiekunką grupy była Wiktoria Macieboch.
  Repertuar Kolorów to utwory Czerwonych Gitar, No To Co, Trubadurów, The Beatles, The Shadows oraz kompozycje W. Lewandowskiego. Piosenka "Nędza" w wykonaniu W. Duchowicza zdobyła laur na jednym z przeglądów.
  W składzie formacji nastąpiły kolejne zmiany. W. Prosieckiego zastapił na perkusji Andrzej Mazur. W zespole prawdopodobnie występowali także: Leszek Fac - saksofon; Wiesław Fac - saksofon; Zbigniew Lewicki - flet.
  W lutym 1970 r. Kolory zdobyły brązowy puchar na dorocznym II Przeglądzie Dorobku Artystycznego Amatorskich Zespołów Instrumentalno-Wokalnych w PDK Przemyśl (złoty puchar zdobyła grupa Fatum, a srebrny Mokowiane). 

Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 2/2019 (luty 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 19 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 31)

Skarabeusze [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Skarabeusze powstał w Opolu w sierpniu 1967 r. Na przełomie 1968/1969 grupę tworzyli: Marek Kalisz - gitara, śpiew; Dariusz Błocki - gitara, śpiew; Wiesław Zięba - gitara basowa, śpiew; D. Wójcik - perkusja; Adam Odra-Michna - śpiew. Formacja dysponowała sekcją smyczkowo-detą (skrzypce, altówka, trąbka, flet).
  Zespół wykonywał wyłącznie własne kompozycje, m. in. "Millenium"; "Wyznanie"; "Chatka"; "Dlaczego przychodzisz w deszcz". Wykonywaną przez grupę muzykę można określić jako mieszankę bigbitu, folka i popu. Formacja otrzymała szereg wyróżnień na festiwalach i przeglądach w Jeleniej Górze, Grudziądzu, Częstochowie.
  Według informacji podanej przy prezentacji utworu zespołu na portalu YouTube zespół istniał do 1972 r.

 Źródła:
  miesięcznik Jazz nr 1/1969 (s. 9), dodatek Rytm i Piosenka.
  https://www.facebook.com/KrapkowiceHistoria/photos/a.171018249763524/464917677040245/
  https://www.youtube.com/watch?v=cBBL9T2kBk0

 Powyższy adres na YouTube to prezentacja utworu zespołu (niestety, nie podano tytułu)

Uzupełnienie informacji o zespole mile widziane! (imiona artystów, pierwszy skład, data zakończenia działalności, nagrody w różnego rodzaju konkursach muzycznych itp.)

Miś [wzmianka - cytat]

 Na temat zespołu Miś pisze Pan Aleksander Moskalewski:

  "Zespół "Miś" - wg relacji Mieczysława Iwaneczki powstał w latach 1959/1960. Był kontynuatorem formacji jazzowych: "Modern Jazz" - 1956/1957 oraz "Frank and Boys" i początkowo występował pod nazwą "Miś I" w składzie: Józef Czajkowski - fortepian, Marian Małachowski - trąbka, skrzypce, Marian Bury - saksofon tenorowy, akordeon; Mieczysław Iwaneczko - perkusja. W latach 1960/1964 grupę "Miś II" tworzyli: Józef Szanter - fortepian, Franciszek Herman - akordeon, Marian Małachowski - trąbka, skrzypce (od 1963 nie żyje, utonął w Sanie), Zbigniew Skoczylas - saksofon tenorowy, klarnet, Zbigniew Kuczyński - gitara, Mieczysław Iwaneczko - perkusja, Aleksandra Pasternak - śpiew. W 1962 roku w tym składzie zespół gra w kasynie oficerskim przy ul. Grodzkiej, natomiast w klubie "Niedźwiadek" występuje nadal pod nazwą "Miś" z udziałem Wilhelma Nazara. Oprócz niego w grupie dorywczo grali: Zdzisław Strzępek - saksofon tenorowy, Waldemar Szulz - trąbka; Janusz Mielnik - kontrabas, Zbigniew Krajewski - saksofon, Wacław Książek - saksofon tenorowy; Józef Maj - saksofon tenorowy, Wojciech Lewandowski - gitara basowa, Błażej Rosołowski - fortepian. Wokalistkami były: Krystyna Stypułkowska-Steblińska oraz Helena Horbaczek (od 1965 roku w "Przemyskich Niedźwiadkach"). Od 1963 roku zespół występuje pod nazwą "Miś III" w składzie (patrz - zdjęcie górne): H. Horbaczek - wokal, M. Iwaneczko - perkusja, H. Kostera - pianino, Tadeusz Górka - wokal (nie żyje), siedzą najniżej od lewej: Tadeusz Dresler - gitara solowa, Ryszard Faryniak - gitara rytmiczna, Marian Marciniszyn - gitara basowa.
  W 1961 roku z zespołu odchodzą: I. Szanter, Fr. Herman, Zb. Kuczyński, a grupa w 1962 r. chwilowo zmienia nazwę na "Roxana", po czym wraca do starej. Od 1964 roku datuje się przyjaźń "Misia" z renomowanym zespołem "Niebiesko-Czarni", a jego lider, wirtuoz perkusji, przemyślanin Andrzej Nebeski składa przemyskiej grupie gratulacje i życzenia dalszych sukcesów. W kolejnych latach kilkakrotnie dochodzi do spotkań, a ostatnie odbyło się w sierpniu 2009 roku, podczas gościnnego koncertu A. Nebeskiego na Zamku."

   Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" nr 5/2019 (maj 2019 r.) - seria "Moje muzyczne fascynacje część 22 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 40)

Niestety, zdjęcia nie publikuję.

Feniks [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Feniks w 1962 r. w Przemyślu z inicjatywy Wojciecha Władyczyna. Grupa działała przy Młodzieżowym Domu Kultury. Pierwszy skład formacji tworzyli: W. Władyczyn - gitara basowa, instrumenty klawiszowe, śpiew; Ryszard Kazienko - kontrabas; Antoni Polański - perkusja; Leszek Gergowicz - saksofon tenorowy; Zbigniew Pichur - saksofon altowy.
  W. Władyczyna na gitarze basowej zastępował Janusz Cywicki. Przez pewien czas perkusistą zespołu był Antoni Kaszycki, po którym pałeczki przejął Andrzej Szczepanik. W grupie Feniks śpiewały wokalistki: najpierw Władysława Moskwa, a potem Halina Pytlak i Teresa Wojnarowicz.
  W połowie lat 60-tych W. Władyczyn, A. Szczepanik, J. Cywicki i A. Kaszycki znaleźli się w zespole 5 Gwiazd.

   Źródło:
 miesięcznik "Nasz Przemyśl" - seria "Moje muzyczne fascynacje - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor Aleksander Moskalewski (s. 19)

  Biogram powstał dzięki uprzejmości Pana Zdzisława.

Frank and Boys [wzmianka - cytat]

   "Frank and Boys" - zespół utworzony w lecie 1958 roku w klubie "MOKO" przy ul. Konarskiego 9, obok Przemyskiego Domu Kultury. Jego opiekunem i kierownikiem była Stanisława Końska. Według informacji uzyskanych od Mieczysława Iwaneczki jesienią grupa zmieniła siedzibę na klub "Niedźwiadek" i była zespołem muzyczno-estradowym grającym w stylu dixieland i swing. Tworzyli ją młodzi i bardzo zdolni muzycy z I LO im. J. Słowackiego w Przemyślu. Ich liderem był Franciszek Nosek - saksofon tenorowy i instrumenty klawiszowe.
  W skład "Frank and Boys" wchodzili: Marian Małachowski - trąbka, skrzypce; Józef Czajkowski - fortepian,  Zbigniew Skoczylas - saksofon altowy, tenorowy i klarnet, Adam Poznański - puzon, akordeon, Janusz Mielnik - kontrabas, Mieczysław Iwaneczko - perkusja, Zbigniew Ochocki - gitara, śpiew, Adam Moczulski - śpiew, Joanna Walasek - śpiew, Krystyna Ferfecka - śpiew, a także M. Podbrożna i Adam Bechawski - taniec. Konferansjerem zespołu był Bogusław Pruchnik. W jazzowo-popowym repertuarze znalazły się popularne szlagiery światowe np "Come prima" - Marino Mariniego, "Kriminal tango" - Freda Buscaglione, "When the saints go marching in" Louisa Armstronga oraz utwory z repertuaru Zygmunta Wicharego, Janusza Gniatkowskiego czy Mieczysława Fogga.
  Zespół występował w Rzeszowie i Stalowej Woli, a kiedy na studia medyczne wyjeżdża lider Franciszek Nosek przeobraża się w grupę "Miś".

  Powyższy tekst napisał Pan Aleksander Moskalewski, a został opublikowany w miesięczniki Nasz Przemyśl - nr 1/2019 (styczeń 2019 r.). Nie ingerowałem w tekst, poprawiłem tylko tytuły utworów i dane niektórych wykonawców.

  Szkoda, że zespół nie grał utworów rockandrollowych, zdobywających popularność na świecie. Niestety, w Polsce ówcześni decydenci, od władz krajowych poprzez tzw. czynniki partyjne do dyrektorów szkół i nauczycieli,  nie tylko nie rozpowszechniali tej muzyki, ale jej wręcz zabraniali utożsamiając ją m. in. z chuligaństwem. Dopiero w latach 60-tych bardzo pomału się to zmieni.

 

Bardowie (przemyscy) [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Bardowie został utworzony w połowie lat 60-tych przez uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Przemyślu.
  W 1968 r. grupa wzięła udział w V Ogólnopolskim Przeglądzie - Festiwalu Piosenki i Muzyki dla Amatorów w Jeleniej Górze, gdzie wystąpili w składzie: trzy gitary, skrzypce, wiolonczela i perkusja.
  W 1970 r. formacja zajęła trzecie miejsce w turnieju zespołów big-beatowych w Przemyślu, za zespołami 5 Gwiazd i Elektryczni.Wystąpiła tam w składzie: Krzysztof Dziadosz - gitara; Maciej Kostrzewski - gitara basowa; Stanisław Węgrzyn - organy; Henryk Taborowski - perkusja.
  W tym samym roku Bardowie na przeglądzie Amatorskich Zespołów Instrumentalno-Wokalnych w Przemyskim Domu Kultury, w kategorii zespołów rockowych zajęli drugie miejsce, zdobywając srebrny puchar.
  Następnie występowali jako kwartet Mokowianie, a w repertuarze mieli popularne wtedy przeboje (m. in. "Anna Maria" i "Biały krzyż" Czerwonych Gitar oraz "To Ziemia" Stana Borysa.

    Źródło:
 artykuł "Moje muzyczne fascynacje Część 14 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor: Aleksander Moskalewski (Nasz Przemyśl nr 8/2018 - sierpień 2018 r.)

  W w/w artykule autor pisze:
  "W 1968 roku na V Ogólnopolskim Przeglądzie i Festiwalu Piosenki dla Amatorów w Jeleniej Górze wywalczyli tytuł Amatorskiego Zespołu Muzycznego Polski. Wystąpili w składzie: trzy gitary, skrzypce, wiolonczela i perkusja."

 
  Natomiast w miesięczniku Jazz nr 1/1969 s. - dodatku Rytm i Piosenka (57) autor (s) pisze:
  "Aż 3 380 zgłoszeń wpłynęło na V Ogólnopolski Przegląd - Festiwal Piosenki i Muzyki dla Amatorów w Jeleniej Górze (13-27.X.68), do występów dopuszczono "tylko" 1 210 uczestników. Dzięki umiejętnie dokonanym podziałom grup - udało się wybrać zwycięzców Festiwalu: I nagroda wśród wokalistów - Halina Kapruziak z Łodzi i Teresz Zawalik z Jeleniej Góry, Zespół wokalny Pałacu Młodzieży w Szczecinie, kwartet wokalny Jędrusie z Kielc i 3 zespoły muzyczne: Transportowiec z Koszalina, Tramp z Szamotuł i Diamenty z Białegostoku. (...)"

 Może jest jakieś potwierdzenie, że zespół Bardowie otrzymał nagrodę na tym festiwalu?

Baronowie [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Baronowie działał w latach 1965-1967 w Przemyślu. W skład grupy wchodzili: Andrzej Sas - gitara; Edward Żwan - gitara basowa; Antoni Kaszycki - perkusja; Tadeusz Czyżowski - gitara, śpiew. Formacja działał przy Zakładach Mera-Polna z siedzibą w klubie "Metalowiec"
  Po zmianach personalnych w 1967 r. nowymi członkami zostali: Janusz Cywicki - gitara basowa; Wojciech Tarczyński - perkusja - obaj występujący wcześniej w zespole 5 Gwiazd.
  Po konflikcie z kierownictwem klubu "Metalowiec" i dyrekcją przedsiębiorstwa Mera-Polna Baronowie zakończyli działalność w 1967 r.
  E. Żwan zakończył przygodę z muzyką. Reszta muzyków nadal grała.
  A. Sas występował potem m. in. w grupach Sami Swoi i SAS & Company.
  T. Czyżowski występował potem w zespole 5 Gwiazd. Zginął tragicznie 11 września 1984 r.
  W Tarczyński występował potem m. in. w zespole Respekt, a potem w zespole WIEM Marka Grechuty.
  A. Kaszycki w 1967 r. przeszedł do formacji Elektryczni, a potem grał m. in. w zespole Sami Swoi.
  J. Cywicki występował potem m. in. w zespołach Respekt i SAS & Company.

    Źródło:
 artykuł "Moje muzyczne fascynacje Część 14 - Przemyskie zespoły młodzieżowe" - autor: Aleksander Moskalewski (Nasz Przemyśl nr 8/2018 - sierpień 2018 r., s.20)

Kawalerowie - Palcie tylko sporty (CD)

 Kawalerowie - Palcie tylko sporty (Nagrania archiwalne z lat 1965-1966) [Kameleon Records KAMCD 102] (CD)

   W tym tygodniu nieocenione wydawnictwo fonograficzne Kameleon Records wydało płytę CD zespołu Kawalerowie z kompletem nagrań formacji zarejestrowanych przed ponad półwieczem. Na stronie wydawcy możemy przeczytać:

"Kolejny CD w big beatowej serii Kameleona.
Tym razem przypominamy KOMPLET nagrań warszawskiej formacji Kawalerowie.
Elegancka edycja w rozkładanym, laminowanym card sleeve ze specjalną kopertą na płytę oraz insertem ze zdjęciami lejbli i okładek płyt.
Pozycja więcej niż obowiązkowa dla wszystkich fanów polskiego big beatu i tropicieli początków naszego rodzimego rocka.
24 nagrania, ponad 63 minuty muzyki !!!
Pierwszą, zasadniczą część płyty stanowi 16 utworów nagranych przez grupę na kilku, radiowych sesjach nagraniowych.
12 z tych utworów ukazało się w epoce na trzech czwórkach, zaś 3 wydano dopiero po latach. Jedno nagranie – Beczka ma swoją premierę dopiero teraz.
W tych kompozycjach zespół wyraźnie skłania się ku rhythm and bluesowym dokonaniom: The Kinks, The Animals, czy The Yardbirds. Ostrzejszy, garażowy styl grupy podkreśla też jej zdecydowanie gitarowe, surowe brzmienie, ubarwiane gdzieniegdzie partiami instrumentów klawiszowych. W repertuarze formacji obok udanych kompozycji własnych, ważne miejsce stanowią także polskojęzyczne i naprawdę bardzo udane covery nagrań, wymienionych wcześniej zespołów zachodnich – śpiewane młodzieńczo i na luzie przez Jerzego Szczęśniaka i Michała Zarzyckiego.
Pozostała część płyty to utwory, w których muzycy Kawalerów towarzyszyli innym wykonawcom.
Szczególnie interesująco wypada pięć nagrań dokonanych z Michalem Hochmanem ze słynnym Konikiem na biegunach w roli głównej.
Całość ubarwia świetna okładka oraz zaprezentowanie (chyba) wszystkich zachowanych zdjęć zespołu.
Wszystkie utwory pochodzą z oryginalnych, radiowych taśm matek i zostały na nowo zremasterowane."

  Spis utworów:
 1. Palcie tylko 'Sporty' (3'03)
 2. Jeszcze nie wiem nic o tobie (2'24)
 3. Od dzisiaj znów zacznijmy marzyć (2'02)
 4. Dwudziesty pierwszy raz (2'38)
 5. Małgorzato, jeśli chcesz (2'21)
 6. Piosenka o dziewczynach (2'44)
 7. Gwiazdy (2'39)
 8. Słońce w dłoni (2'35)
 9. Nigdy już nie wołaj mnie (2'12)
10. Nie wiem gdzie cię szukać (2'46)
11. Ej, stary (1'48)
12. Czemu chodzisz z głową w niebie (2'25)
13. Ja wiem co to znaczy (3'30)
14. Czy ktoś z was mieszkał w beczce? (2'35)
15. Kochaj mnie (3'16)
16. To ty w moim mieście (3'14)
17. Uderzaj w mig (2'07)
18. Kiedy dziewczyna mówi nie (2'01)
19. Nie mam nikogo (3'15)
20. Konik na biegunach (2'56)
21. Duży kwiat, mały świat (2'42)
22. Trzydziestego drugiego grudnia (2'09)
23. Melonik twist (2'55)
24. Szary miś (2'23)

Nagrania: 1-16 - Kawalerowie
Nagrania 17-19 - Kawalerowie i Wiesław Czerwiński, Sława Czerkan, Dana Lerska
Nagrania 20-24 - Kawalerowie i Michał Hochman

Cieszy fakt, że niestrudzony Pan Paweł Nawara wyszukuje w radiowych, i nie tylko, archiwach nagrania polskich wykonawców z lat 60-tych i 70-tych. W tym tygodniu kierowany przez Niego Kameleon Records wydał album grupy Kawalerowie z nagraniami z lat 1965-1966. Płyta CD zawiera 24 utwory nagrane przez tą formację. 16 utworów nagranych solowo przez zespół, a w pozostałych 8 piosenkach grupa towarzyszy innym wykonawcom. Jak pisze wydawca, jest to komplet zarejestrowanych nagrań formacji. Rzeczywiście, płyta zawiera 9 piosenek więcej niż wydany kilka lat temu przez Polskie Nagrania album zespołu w serii Gwiazdy polskiego big beatu. Jak widać, ta pozycja pozwala poznać twórczość grupy wiele lepiej niż dysk wydany w 2014 r.  Tym bardziej, że wcześniejsza płyta jest niedostępna nawet na portalach aukcyjnych.  Album obowiązkowy dla miłośników polskiego bigbitu!

Renata Lewandowska - Dotyk (album na płycie CD)

   Dzisiaj na stronie Polskiego Radia pojawiła się informacja o reedycji LP "Dotyk" na winylu w kolorze turkusowym oraz wydaniu tego materiału na płycie CD w formie digipacku.

CD PRCD 2254 Polskie Radio (2022)
LP AR012CD Astigmatic Records (2022)
LP TVPCRE001 The Very Polish Cut-Outs (2022)
DOTYK
Magia szos / Kochaj tę dziewczynę / Lato tego roku / Dotykiem chcę dziś poznać wszystko / Czas pożegnań / Nawet nie wiemy czy była to miłość / Okno / Kropelka egoizmu / Olbrzymi twój cień

 

 

 

 

To bardzo radosna wiadomość dla wielbicieli talentu wokalnego Pani Renaty Lewandowskiej. Wreszcie, po ponad dwóch latach, doczekaliśmy się wydania albumu "Dotyk" na płycie kompaktowej. Dobrze, że obecni włodarze Polskiego Radia poszli po rozum do głowy i zgodzili się na wydanie albumu Pani Renaty Lewandowskiej na CD. Cieszy, że sporo większa grupa melomanów będzie mogła nabyć ten album do swojej fonoteki. I to do wyboru w dwóch wersjach: winylowej lub kompaktowej. Zwolennicy tradycyjnej płyty analogowej mogą kupić reedycję albumu na winylu w kolorze turkusowym. Pozostali melomani powinni nabyć album na krążku CD w cenie prawie czterokrotnie niższej.

Co dziwne, na płycie widnieje numer katalogowy PRCD 2254, a na stronie internetowej - PRCD 2398 ... 

Szkoda, że w wersji kompaktowej nie zamieszczono piosenki "Odkąd ciebie z głowy mam".

 Źródło:

https://sklep.polskieradio.pl/pl/p/Renata-Lewandowska-Dotyk-CD/1341

 

Test - Przygoda bez miłości (CD)

CD  KAMCD 101  Kameleon Records (2022)
TEST - PRZYGODA BEZ MIŁOŚCI (HARD ROCK RADIO RECORDINGS 1971-1975)

      Na stronie wydawcy można przeczytać:
  Od dawna wyczekiwany CD legendy polskiego Heavy Rocka.
  Wszystkich, którzy nie znają dobrze muzyki Testu informujemy, że kojarzona głównie z hard rockiem grupa, prezentowała naprawdę szerokie, prawdziwie progresywne spektrum muzyczne. Poza konkretnym gitarowym, mocnym, riffującym graniem, na płycie znajdziemy ostre przesterowane, brzmienia Hammondów; latynoskie-santanowskie klimaty; psychodeliczne impresje; zmodyfikowane brzmienia saksofonu w stylu Van Der Graaf Generator; partie fletu w stylu Jethro Tull; brzmienia nawiązujące do Mahavishnu Orchestra; oraz dwa naprawdę wyborne covery: Smoke On The Water – Deep Purple oraz Living In Sin – Skin Alley (mogący spokojnie konkurować z oryginałem).
  CD zbiera najlepsze i najbardziej rockowe radiowe nagrania zespołu z lat 1971-1975 – znacznie lepsze niż te znane z jedynego, katalogowego albumu grupy.
  Materiał został zremasterowany wprost z taśm matek.
  CD wydany w rozkładanym, błyszczącym, laminowanym, card sleevie, ze specjalną kopertą na płytę i książeczką wypełnioną zdjęciami z wszystkich okresów działalności zespołu
  Płyta przygotowana w ścisłej współpracy z wokalistą Testu – Wojciechem Gąssowskim.
  Dodatkowo dwa nowsze nagrania udostępnione przez zespół specjalnie do tego wydawnictwa.
  Płyta CD zawiera 16 nagrań, ponad 63 minuty muzyki!

     Spis utworów:
 1. Przygoda bez miłości (wersja radiowa)   (2'32)
 2. Sam sobie żeglarzem   (3'35)
 3. Na twojej dłoni   (5'16)
 4. Żółw na Galapagos   (3'30)
 5. Świat jaki jest   (4'16)
 6. Wybij sobie z głowy   (3'51)
 7. Po horyzontu kres   (5'33)
 8. Living In Sin   (4'39)
 9. Smoke On The Water   (5'40)
10. Śnij o mnie (wersja radiowa)   (4'46)
11. Gdy gaśnie w nas płomień (wersja radiowa)   (2'22)
12. Inna jest noc (wersja radiowa)   (3'53)
13. Zagubieni w ciemności   (3'09)
14. Nie bądź taka pewna siebie   (3'10)
15. Testament (live 1991)   (4'31)
16. Przygoda bez miłości (wersja 2015)   (2'38)

Conglomerat Deero [artykuł prasowy]

 Conglomerat Deero

  Reprezentują różne kierunki począwszy od rocka, poprzez dixieland, kończąc na modern jazzie. Jest to prawdziwy konglomerat zainteresowań i umiejętności. Większość członków C.D. wywodzi się z zespołu Bardowie, który kilka lat temu stanowił muzyczną awangardę Śląska. Pozostali członkowie grupy grali w zespołach stricto jazzowych. Co grają obecnie? Określając jak najbardziej ogólnie, jest to muzyka zawierająca elementy bluesa i różnych stylów jazzowych w powiązaniu z czystym beatem. Zespół lubuje się w różnorodnej rytmice (rytmy afrykańskie i południowoamerykańskie). Ciekawe efekty osiągają przez wprowadzenie sekcji skrzypiec. Swój repertuar opierają na własnych kompozycjach, tworzą też muzykę do baletu. Improwizacje instrumentalistów i wokalistów oraz rozbudowane aranżacje świadczą o bliskim związku zespołu z jazzem. Jaki jest skład grupy? Sekcja rytmiczna: Wł. Wilczak, student V r. PWSM w Katowicach, kier. muz. zespołu - pianino, organy, skrzypce; B. Wrabec, nauczyciel muzyki - gitara basowa, skrzypce, śpiew; K. Machej, PŚSM - gitara solowa; L. Kupiec, PŚSM - perkusja. Sekcja dęta: R. Kozieł, student II r. PWSM - trąbka; A. Smolucha, nauczyciel muzyki - saksofon altowy, saksofon sopranowy, saksofon tenorowy, flet, skrzypce; M. Stec, nauczyciel muzyki - tuba. Wokalistami sa M. Paszcza i M. Rak, a kierownictwo artystyczne sprawuje M. Wiernik. Zespołem opiekuje się Rada Zakładowa PKS w Cieszynie. Najwyżej cenią zespół Blood, Sweat and Tears, a Polsce Dżambli.
  Czy są popularni? Poza mieszkańcami Śląska mało kto słyszał o C.D. Nie wszyscy też wiedzą, że francuskie czasopismo muzyczne "Jeunes Varietes - Show Magazine" (nr 266-267/3 z br.), omawiając przebieg festiwalu "Rytmy Katowic 70", w którym wzięło udział 80 zespołów, przedstawia też sylwetkę C.D. - wyróżniając perkusistę grupy oraz kompozytora i aranżera, Wł. Wilczaka. Francuscy dziennikarze, Bernard Deharbre i Jean Desaulex bawiąc w Polsce zjawili się w Cieszynie, gdzie wzięli udział w sesji jazzowej. C.D. gościł też przedstawicieli redakcji młodzieżowej z Radio Praga, którzy nagrali koncert zespołu i przeprowadzili wywiady z jego członkami. Obecnie radio czechosłowackie regularnie przedstawia cieszyńską grupę, która w CSRS jest bardzo popularna. Były też sukcesy w kraju: pierwsze miejsce na "Rytmach Katowic 70", na Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów ZZTD w Kudowie Zdroju, na Festiwalu Zespołów Polski Południowej w Rybniku i wyróżnienie III Ogólnopolskim Festiwalu Pieśni Zaangażowanej.

  Źródło:
 artykuł w miesięczniku Jazz nr 11/1970 (listopad 1970 r.) - autor M. W. (Marek Wiernik)

  Może ktoś wie, co znaczy nazwa zespołu? Translator przetłumaczył nazwę na Konglomerat Jeleń (choć trafniejsza byłaby - moim zdaniem - Zlepek Jeleń). Czyżby psychodelia w czystej postaci?

Zen [artykuł prasowy]

   Zespół wokalno-instrumentalny Zen powstał przy warszawskim Klubie Medyków w maju 1970 r., w składzie: Tomasz Grądzki - gitara basowa; Maciej Tomaszczuk - perkusja; Wojciech Waglewski - gitara i Jerzy Wawrzyniak - śpiew. Warto zaznaczyć, że podczas weryfikacji zespołów studenckich muzycy wyróżnieni zostali jako instrumentaliści, brali udział w wielu sesjach - zarówno jazzowych, jak i beatowych. Techniczne umiejętności członków Zenu potwierdziły się podczas nagrań (m.in. muzyki filmowej). W kilka tygodni po powstaniu grupy, dokooptowano do niej Remigiusza Filipowicza - saksofon tenorowy - byłego leadera big-bandu "Stodoła".
  W sierpniu ub. r. (1970) Zen występował wspólnie z zespołem Klan w ramach "Interclub - Medyk 70". Wtedy to, początkowo na zasadzie session-mana, a później na stałe, związał się z grupą organista Michał Grzelak (z grupy Marianny Wróblewskiej). Zen miał już wówczas skrystalizowany program: chodziło o granie muzyki, w której zaznaczyłyby się wyraźnie wpływy jazzu. W umiejętnym łączeniu charakterystycznej dla bluesa harmonii i frazowania z wpływami Milesa Davisa i Franka Zappy, których ostatnie propozycje wywarły na muzykach zespołu największe wrażenie. Jesienią ub. r. (1970) grupa rozpoczęła pracę nad programem złożonym z własnych kompozycji. W międzyczasie - w styczniu - miłym zaskoczeniem było zaproszenie jej na przegląd zespołów jazzowych, zorganizowany w pałacyku Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego przez redakcję "Jazzu" dla przedstawicieli wytwórni płyt C.B.S.
  1 lutego br. (1971) po wielu trudach, dzięki ofiarności Witolda Palacza, elektroakustyka Zenu, odbyła się premiera programu zatytułowanego "Ucieczka", w którym wzięli także udział Natasza Czarmińska - śpiew oraz Michał Urbaniak - saksofon sopranowy. O programie jego twórcy mówią: "... Staraliśmy się wyrazić towarzyszącą każdemu człowiekowi podświadomą chęć wyrwania się z codzienności w nierealny świat wyobrażeń.  Wykorzystaliśmy w programie wiele elementów współczesnej muzyki: hard-rock, free, blues, a także wspaniałe dzieło Krzysztofa Komedy: kołysankę z filmu "Rosemary's Baby". Twórcą programu jest Michał Grzelak. A co mówią słuchacze po występie zespołu? Czesław "Mały" Bartkowski: "bardzo dobra grupa", Zbigniew Seifert: "ciekawe, podoba mi się", słuchacz w czerwonych skarpetkach: "zagrajcie coś Cepelinów...", Janusz Stefański: "bardzo fajne", pan z wąsami - "panowie, grajcie na pół głośnika..."
  Zen otrzymał zaproszenie na występy w klubach Danii, NRF i Szwecji. Po nagraniu "Ucieczki" muzycy rozpoczynają przygotowywanie nowego programu. Obecny skład grupy: Tomasz Grądzki - gitara basowa, instrumenty perkusyjne; Michał Grzelak - organy, pianino, flet; Marek Kucharski - saksofon tenorowy, saksofon barytonowy; Andrzej Kutołowski - perkusja; Wojciech Waglewski - gitara, instrumenty perkusyjne i Jerzy Wawrzyniak - śpiew.

 

ZEN (fot. Jacek Żmichowski)

 

ZEN (plakat)

 Powyższy plakat to pewne uzupełnienie powyższej notki prasowej. W tym składzie zespołu perkusistą był Wojciech Kowalewski. Kierownikiem zespołu był Jacek Żmichowski, a elektroakustykiem - Witold Palacz.

  Źródła:
  Miesięcznik Jazz nr 6/1971 (czerwiec 1971 r.) - str. 17  (tekst (kursywą) i zdjęcie) [ autor podpisał się: (z) ]
 Zdjęcie zespołu i plakat nadesłał nieoceniony Pan Aleksander Nowak.

Najpiękniejsze ballady lat 60. (płyta CD)

CD PNCD 438 Polskie Nagrania Muza (2000)
[RÓŻNI WYKONAWCY] NAJPIĘKNIEJSZE BALLADY LAT 60. (SERIA Z DINOZAUREM SZÓSTKA)

  Spis utworów:
 1. Czesław Niemen i Akwarele - Wspomnienie  (1967)   (3'52)
 2. Piotr Szczepanik i Zespół Studia Rytm - Kochać  (1966)   (3'43)
 3. Tadeusz Woźniak i Warszawskie Smyczki - Hej Hanno  (1968)   (3'01)
 4. Katarzyna Sobczyk, Henryk Fabian i Czerwono-Czarni - Zakochani są sami na świecie  (1967)   (2'30)
 5. Wojciech Gąssowski i Tajfuny - Zielone wzgórza nad Soliną  (1967)   (3'19)
 6. Katarzyna Sobczyk i Czerwono-Czarni - Mały książę  (1965)   (3'49)
 7. Wojciech Korda i Niebiesko-Czarni - Adagio Cantabile  (1967)   (2'56)
 8. Piotr Janczerski i Niebiesko-Czarni - Ballada ratuszowego zegara  (1967)   (2'38)
 9. Siostry Panas i Tajfuny - Jest jak jest  (1966)   (2'58)
10. Mira Kubasińska i Blackout - Wyspa  (1967)   (4'07)
11. Czerwone Gitary - Anna Maria  (1968)   (3'49)
12. Breakout - Za siódmą górą  (1969)   (2'59)
13. Polanie - Nieprawda nie wierzę  (1967)   (4'11)
14. Toni Keczer i Czerwono-Czarni - Masz takie same oczy jak ona  (1966)   (3'00)
15. Skaldowie - Cała jesteś w skowronkach  (1969)   (4'44)
16. Jacek Lech i Czerwono-Czarni - Do widzenia mamo  (1969)   (2'50)
17. Stanisław Guzek i Blackout - Odejść stąd  (1967)   (3'48)
18. Ada Rusowicz i Niebiesko-Czarni - Mogło być inaczej  (1969)  (3'54)
19. Czesław Niemen i Niebiesko-Czarni - Wiem, że nie wrócisz  (1964)   (3'03)
20. Maciej Kossowski i jego Zespół Instrumentalny - Nie mówię żegnaj  (1969)   (3'07)
21. Grażyna Litwin i Wiślanie 69 - Kiedyś przecież spotkamy się znów  (1969)   (3'39)

[Różni wykonawcy] 70. w skali Beauforta (3 płyty CD)

 

 [Różni wykonawcy] 70. w skali Beauforta - volume 1 - 10 w skali Beauforta (PN Muza PNCD 378) (1997) [CD]

  1. Trzy Korony - 10 w skali Beauforta (1971)   (2'55)
 2. Halina Frąckowiak i ABC - Ktoś (1970)   (3'07)
 3. Halina Frąckowiak i ABC - Za mną nie oglądaj się (1970)   (2'55)
 4. Czerwone Gitary - Płoną góry, płoną lasy (1971)    (4'04)
 5. Czerwone Gitary - Uczę się żyć (1971)   (5'15)
 6. Czerwone Gitary - Jesień idzie przez park (1970)   (3'10)
 7. Jacek Lech i Czerwono-Czarni - Bądź dziewczyną moich marzeń (1970)   (2'29)
 8. Jacek Lech i Czerwono-Czarni - Nie mówię żegnaj (1970)   (3'02)
 9. Trubadurzy - Kochana (1970)   (2'53)
10. Trubadurzy - Cóż wiemy o miłości (1970)   (3'10)
11. Waganci - Co ja w Tobie widziałam (1971)   (3'02)
12. Wiatraki - Polskie wiatraki (1970)   (3'02)
13. Quorum - Ach, co to był za ślub (1970)   (3'57)
14. 2 Plus 1 - Nie zmogła go kula (1971)   (2'01)
15. Wiślanie 69 - Kiedyś przecież spotkamy się znów... (1970)   (3'31)


[Różni wykonawcy] 70. w skali Beauforta - volume 2 - Jadą wozy kolorowe (PN Muza PNCD 379) (1997) [CD]

 1. Maryla Rodowicz - Dzięcioł i dziewczyna (1970)   (2'18)
 2. Maryla Rodowicz - Chcę mieć syna (1970)   (2'33)
 3. Maryla Rodowicz - Jadą wozy kolorowe (1970)   (4'08)
 4. Urszula Sipińska i Piotr Figiel - Jaka jesteś Mario (1972)   (3'43)
 5. Urszula Sipińska - To był świat w zupełnie starym stylu (1972)   (2'41)
 6. Stan Borys - Mój przyjaciel deszcz (1970)   (3'06)
 7. Stan Borys - Listów pożółkła biel (1970)   (3'28)
 8. Magda Umer - Koncert jesienny (1972)   (3'38)
 9. Magda Umer - Już szumią kasztany (1972)   (2'30)
10. Magda Umer - Jeszcze piękniej (1972)   (2'25)
11. Andrzej Dąbrowski - Do zakochania jeden krok (1972)   (4'02)
12. Andrzej Dąbrowski - Zielono mi (1970)   (3'36)
13. Marek Grechuta - Korowód (1971)   (10'00)
14. Bogusław Mec - Jej portret (1972)   (3'50)
15. Tadeusz Woźniak - Zegarmistrz światła (1972)   (5'22)


[Różni wykonawcy] 70. w skali Beauforta - volume 3 - Nie przejdziemy do historii (PN Muza PNCD 380) (1997) [CD]

 1. Breakout - Kiedy byłem małym chłopcem (1971)   (3'12)
 2. Breakout - Oni zaraz przyjdą tu (1971)   (3'05)
 3. Breakout - Pomaluj moje sny (1971)   (2'46)
 4. Breakout - Co stało się kwiatom (1971)   (6'21)
 5. Breakout - Nocą puka ktoś (1972)   (4'32)
 6. Breakout - Rzeka dzieciństwa (1972)   (5'17)
 7. Klan - Gdzie jest człowiek (1970)   (2'38)
 8. Klan - Z brzytwą na poziomki (1970)   (2'47)
 9. Klan - Nie sadźcie rajskich jabłoni (1970)   (2'32)
10. Klan - Automaty (1970)   (3'19)
11. Klan - Epidemia Euforii (1971)   (3'53)
12. Skaldowie - Od wschodu do zachodu słońca (1970)   (5'55)
13. Skaldowie - Mateusz IV (1970)   (5'24)
14. Skaldowie - Gdzie mam ciebie szukać (1972)   (5'21)
15. Skaldowie i Łucja Prus - W żółtych płomieniach liści (1972)   (5'36)
16. Trzy Korony - Raz na tysiąc nocy (1971)   (2'28)
17. Trzy Korony - Port (1971)   (3'41)
18. Trzy Korony - Nie przejdziemy do historii (1971)   (5'19)

  Podane daty nagrania utworów  pochodzą z okładek poszczególnych płyt.
  A zawsze mi się wydawało, że "Jesień idzie przez park" i "W żółtych płomieniach liści" zostały nagrane wcześniej...

Sezam [notka z folderu]

 W folderze reklamowym Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej - Kalisz  6-9.01.1972. znajduje się bardzo krótka notka o zespole, którą prezentuję poniżej:

Króciutka notka powstała z powyższego tekstu wygląda tak:

  Zespół Sezam istniał na początku lat 70-tych w Bogatyni. Grupa zajęła I miejsce na Festiwalu Wielkich Budów Socjalizmu w Płocku oraz dwukrotnie zdobyła I miejsce na Festiwalu Piosenkarzy i Zespołów Amatorskich w Jeleniej Górze. Formacja wzięła udział w Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu (8.01.1972 r.).
  Zespół ma na swym koncie występy telewizyjne i nagrania.

Wspomniane powyżej nagrania to pewnie rejestracje radiowe, ale nie jest to sprecyzowane w powyższej notce....
Dziwi także fakt dwukrotnego zdobycia I miejsca na Festiwalu w Jeleniej Górze.

Na stronie Katalog Polskich Płyt Gramofonowych (kppg.waw.pl) można przeczytać, że grupa Sezam nagrała dwie piosenki na dwóch składankowych pocztówkach dźwiękowych: "Po co są te słowa" (KAW R0328-II) (1975) i "Patrz ile gwiazd" (Tonpress R0530-II) (1977). Trudno w tej chwili orzec, czy wykonawcą tych piosenek jest formacja z Bogatyni.

Jest w sieci prywatny film https://www.youtube.com/watch?v=uvXZPc6yUaA , który autor zatytułował: Spontaniczne odwiedziny po latach, przyjaciół z zespołu Sezam-65 Reni Kamińskiej i Henia i Joli Dąbrowskich w Bogatyni pod koniec lat 80-tych.  Co znaczy liczba 65 przy nazwie Sezam? Wymienione są tam trzy osoby ze składu grupy: Renia (Irena?, Renata?) Kamińska, Jolanta Dąbrowska i Henryk Dąbrowski.

Uzupełnienie biogramu i zdjęcie zespołu mile widziane!

Grupa 99 [wzmianka]

   Grupa 99 istniała we Wrocławiu na początku lat 70-tych. Powstała z połączenia zespołów Fantomy i Adept.
 Laureaci "Wrocławskiego Maja"oraz VIII Festiwalu Piosenkarzy i Zespołów Amatorskich w Jeleniej Górze. W listopadzie 1971 r. zespół dokonał nagrań dla Oddziału PRiTV we Wrocławiu. W styczniu 1972 r. Grupa 99 wzięła udział w II Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu.
  Aranżacje utworów formacji były oparte o elementy rhythm and bluesa i modern jazzu. W składzie zespołu była sekcja dęta: dwie trąbki, tuba i saksofon tenorowy.

Powyższa wzmianka powstała na podstawie krótkiej notki zamieszczonej w folderze Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej - Kalisz  6-9.01.1972., którą zamieszczam poniżej:

 

 

Uzupełnienie biogramu i zdjęcie zespołu mile widziane!

Niestety, w książce "Rock we Wrocławiu 1959-2000" (autor: Bogusław Klimsa) nie ma informacji o Grupie 99 oraz zespołach Adept i Fantomy.

Dżamble - W noc i w dzień (Kameleon Records KAMLP 33) [LP]

 
DŻAMBLE - W NOC I W DZIEŃ (Radio & TV Sessions 1969-1972) (Kameleon Records KAMLP 33) [LP]

Firma fonograficzna Kameleon Records zaanonsowała w tym tygodniu wydanie w formie winylowej płyty długogrającej zestawu szesnastu nagrań zespołu Dżamble zarejestrowanych w radiu i telewizji, zatytułowanego "W noc i w dzień".
Na stronie producenta możemy przeczytać:

Po raz pierwszy w historii zestaw 16 radiowych i telewizyjnych nagrań legendarnej grupy Dżamble. Muzyka Dżambli to wyjątkowe połączenie przepełnionych poezją klimatów krakowskich z rockiem, jazzem i muzyką klasyczną.
Dżamble znane dzisiaj głównie dzięki swojemu jedynemu longplayowi – "Wołanie o słońce nad światem", pozostawiły po sobie także sporo nagrań radiowych, telewizyjnych i koncertowych. Po kilkuletnich poszukiwaniach i przygotowaniach wreszcie udostępniamy słuchaczom ten wyjątkowy (w znakomitej większości) niepublikowany zestaw nagrań, kultowej krakowskiej formacji. Co ciekawe wszystkie te rejestracje prezentują o wiele wyższy poziom artystyczno-realizacyjny, co potwierdzają sami członkowie zespołu. Spośród tego bogatego zbioru wybraliśmy najciekawsze naszym zdaniem utwory (wybór konsultowany był z członkami zespołu), które stworzyły de facto drugi longplay formacji.
Na płycie znajdziemy m.in.:
 - wczesne (znane ze składanek CD) piosenki zespołu – "W noc i w dzień", "Chciałbyś się zabawić", "Opuść moje sny"
 - nieco dojrzalsze – "Zakochani staruszkowie", "Nekrologi", "Sami", "Drogi nie odnajdę"
 - wyborne i nigdy niepublikowane, bardziej rozbudowane – "Słońce nad My-Lai", "Pieśń dokerów w Luandzie", "Pozwól mi"
 - instrumentalne – "Mercy Mercy Mercy", "Za parę dźwięków"
 - bardziej okolicznościowe (urzekające melodyką, aranżacjami i dobrymi tekstami) miniatury – "Kopernik w Krakowie", "Jakim sposobem sprawa taka", "Zabiegał pod Przemyśl Szwedowi"
Materiał został zremasterowany wprost z taśm matek i brzmi wybornie.
Wydawnictwu towarzyszy piękna szata graficzna  oraz dodatki zawarte w wersji super deluxe.

  Spis utworów:
 1. W noc i w dzień   (2'39)
 2. Chciałbyś się zabawić   (2'26)
 3. Wpatrzeni w siebie   (2'57)
 4. Sami   (2'50)
 5. Słońce nad My-Lai   (3'37)
 6. Mercy, Mercy, Mercy   (4'21)
 7. Kopernik w Krakowie   (2'35)
 8. Drogi nie odnajdę   (5'17)
 9. Opuść moje sny   (2'59)
10. Nekrologi   (2'59)
11. Zakochani staruszkowie   (3'23)
12. Pieśń dokerów w Luandzie   (5'21)
13. Za parę dźwięków   (4'08)
14. Jakim sposobem sprawa taka   (1'19)
15. Zabiegał pod Przemyśl Szwedowi   (1'35)
16. Pozwól mi   (6'01)

  Jest to już drugi album Dżambli wydany przez Kameleon Records, obok wydanego w 2018 r. LP "Święto strachów". Faktycznie jest to czwarta płyta zespołu:
LP - Wołanie o słońce nad światem
CD - Każdy marzy każdy śni (GAD Records GAD CD 063) (2017)
LP - Święto strachów (Kameleon Records KAMLP 21) (2018)
LP - W noc i w dzień (Kameleon Records KAMLP 33) (2021)
  A jeszcze Polskie Radio przygotowało niespodziankę dla fanów formacji, choć w dość nietypowej formie.
  Niestety, obie płyty wydane przez Kameleon Records są tylko w formie płyt winylowych, które są drogie, nieporęczne i łatwo ulegają uszkodzeniom...
  Jeśli komuś wady winyli nie przeszkadzają, to dostępna jest wersja standard w śladowym nakładzie 150 szt.
  Dostępność płyt trzeba sprawdzić na stronie wydawcy.

  Każdemu zdarzają się literówki. Sam na tym blogu mam ich sporo. Tak zresztą jest na wielu portalach, gdzie nie ma osobnej korekty...
  Ale czasem wychodzi dość... dwuznacznie.