W 1969 r. Kolumbowie wzięli udział w Młodzieżowym Festiwali Muzycznym. W eliminacjach, które dla województwa warszawskiego odbywały się w Otwocku, zajęli II miejsce, co dało im prawo występu w finale w Rybniku. Znaleźli się w finale obok takich zespołów jak: Dżamble z Andrzejem Zauchą – z Krakowa, Pięciu z Warszawy, Romuald i Roman z Wrocławia, wrocławski Pakt, Wawele z Krakowa. Kolumbowie, jako zdobywca VI miejsca w finale byli jedyną grupą z prowincji. Szóstka finalistów uczestniczyła w dniach 18 – 20 lipca 1969 r. w koncercie laureatów na stadionie w Chorzowie.
Zespół wykonywał głównie covery przebojów znanych polskich zespołów: Polan, Breakoutu, także zespołów zagranicznych. Na rybnickim festiwalu zaprezentował m.in. cover przeboju Czesława Niemena pt. „Sukces”; regulamin nie wymagał prezentacji wyłącznie utworów własnych. Tych ostatnich Kolumbowie nie mieli zbyt wiele. To zaledwie kilka tytułów: „W tartaku”, „Kochaj mnie”, „Nie pytaj gitary” i parę innych. Piosenki komponował najczęściej Mirosław Puchalski. W początkowym okresie z zespołem współpracował stołeczny muzyk i kompozytor Jerzy Niedźwiecki. Kolumbowie nie wpisali się też w konkretny muzyczny styl. W. Jabłoński nazywa ich muzykę po prostu muzyką młodzieżową bądź bigbitem.
Po festiwalu nastąpiły zmiany kadrowe. Na studia poszedł Andrzej Kutyłowski – na perkusji zastąpił go najpierw Zbigniew Kuchalski, a potem Marek Bryll. Mirosław Kowalski zaczął grać na gitarze rytmicznej, na basowej zastąpił go Wojciech Jabłoński, jego zaś na organach – Jan Andrzej Kaluszkiewicz. W tym składzie Kolumbowie występowali do końca istnienia. Okresowo współpracowała z nimi wokalistka Irena Zielińska. Zespół nadal „ogrywał” wszystkie imprezy w Ciechanowie, koncertował też w pobliskich miastach. Uczestniczył w licznych przeglądach i festiwalach, m. in. w 1971 r. w Ogólnopolskim Festiwalu Muzycznym w Częstochowie, organizowanym przez Zarząd Główny ZMS i Politechnikę Częstochowską, kilkakrotnie w festiwalu „Mazurskie Lato” w Piszu, skąd przywiózł główną nagrodę „Srebrny Żagiel Jezior Mazurskich”.
Zmieniająca się muzyka lat siedemdziesiątych sprawiła, że drogi członków zespołu zaczęły się rozchodzić. W. Jabłoński wrócił na studia na Politechnice Warszawskiej. Po ich ukończeniu rozpoczął pracę jako inżynier-konstruktor w ciechanowskim Zakładzie Narzędzi VIS. J. A. Kaluszkiewicz podjął studia na Akademii Muzycznej w Warszawie – gdy je ukończył, zajął się bardziej nauczaniem muzyki. W czasach studiów trzej ciechanowscy studenci: W. Jabłoński, J. A. Kaluszkiewicz i A. Kutyłowski, wsparci przez muzyków stołecznych, zorganizowali w stolicy grupę Smog, uznaną za nadzieję polskiego jazzu. Zespół wystąpił w Zaduszkach Jazzowych na II Festiwalu im. Krzysztofa Komedy i… szybko przeminął..
Kolumbowie zakończyli na dobre działalność w 1972 r. W Polskim Radiu nagrali kilka własnych kompozycji, m.in. „Nie pytaj gitary”, którą śpiewał „gościnnie” Romuald Czystaw. Nigdy natomiast nie nagrali żadnej płyty, więc ich twórczość nie zachowała się.
 | |
| Kolumbowie |
Źródła:
„Otwieram dom, królewski dom…” autorka Hanna Morawska-Tybuchowska, wyd. Centrum Kultury i Sztuki w Ciechanowie, Ciechanów 2007 rok
„Zaczęło się w Ciechanowie”, aut. Jan Andrzej Kaluszkiewicz, Ciechanów 2012
„Tygodnik Ciechanowski” nr 39 z 25 września 2018 r., art. „Legenda ciechanowskiego bigbitu. Inżynier Kolumb”, autor Stefan Żagiel.
Autorem powyższego biogramu jest Pan Stefan Żagiel, dziennikarz, autor m.in. artykułu o Wojciechu Jabłońskim "Legenda ciechanowskiego bigbitu. Inżynier Kolumb". Pan Stefan przysłał także opublikowane powyżej zdjęcie.
Bardzo dziękuję Panie Stefanie!
