Rockowisko Trójmiasta - Lata 70. [książka]

  Na początku września 2017 r. Wydawnictwo Bernardinum wydało książkę "Rockowisko Trójmiasta - Lata 70.", której autorami są Stanisław Danielewicz i Marcin Jacobson. Stanowi ona uzupełnienie wydanej kilka lat temu pozycji "Motława-Beat. Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych", której autorami są Roman Stinzing i Andrzej Icha.
  Autorzy "Rockowiska Trójmiasta" na stronach tej obszernej monografii, w formie dialogu, przedstawiają dzieje rockowej, choć nie tylko, sceny Wybrzeża. Książka dzieli się na siedem rozdziałów - kolejno: Echa ku pamięci (1967-1969); Disco problem; Non Stop i inne takie miejsca; Muzyka Młodej Generacji; Puzzle; Majonez i inne przystawki; Zespoły duże i małe.
  Każdy fan polskiej muzyki młodzieżowej z lat 60-tych i 70-tych znajdzie dla siebie wiele interesujących informacji. Polecam zakup tego wydawnictwa.
  Ze swej strony postaram się skorzystać z informacji tam zawartych, dla uzupełnienia informacji o zespołach opisanych na tym blogu oraz przedstawienia nowych grup.
  Minusem - jak dla mnie - jest nieporęczny format tej pozycji - 25x34 cm.

 

Ryszardy

  Początki zespołu siegają września 1962 r., gdy grupa uczniów jednej z krakowskich szkół średnich założyła zespół muzyczny. W skład grupy weszli: Jerzy Mondrzyk - trąbka, gitara, pianino; Eugeniusz Grzesiak - perkusja; Ryszard Binias - klawiota, cyja; Ryszard Szczudłowski - gitara. Pierwsze próby zespołu odbywały się w szkole, a pierwsze publiczne występy miały miejsce w sali kinowo-teatralnej nowohuckiego kombinatu. Dużą pomoc w załatwianiu występów dał ówczesny instruktor i menedżer zespołu - Edward Lachowicz, który także grał na skrzypcach.
  W roku następnym formacja nawiązała współpracę z klubem "Violinka" na os.Młodości 1, zyskując salę prób z prawdziwego zdarzenia. W tym klubie, przez prawie cały 1963 r. zespół ćwiczył i grał w składzie: E. Grzesiak, J. Mondrzyk, Jerzy Konieczny, Ryszard Jakubowski, Stefan Rzytki, Eugeniusz Jakubowski, R. Binias, R. Szczudłowski.
  S. Rzytki, E. Jakubowski i R. Jakubowski układali polskie teksty do piosenek Beatlesów, rozpracowywali głosy, pracowali nad aranżacją, uważnie słuchając Radia Luxemburg lub posiadanych pocztówek dźwiękowych. Przez pewien czas grupie towarzyszył artysta plastyk Bogdan Wels, akompaniując na największym instrumencie - kontrabasie. Pełnił on również rolę klubowego instruktora muzycznego.
  Zespół - zafascynowany stylem i muzyką - zmierzał powoli do formacji instrumentalnej - 3 gitary+perkusja - na wzór angielskiej grupy gitarowej The Shadows. Ambicją grających członków zespołu było - grać jak ta grupa. Z kolei dla wokalistów inspracją były piosenki-przeboje różnych wykonawców, w szczególności The Beatles. Wielkim problemem był brak odpowiedniego sprzętu...
  Po niespełnieniu ultimatum kierownictwa klubu "Violinka" (podobno poszło o długie fryzury członków zespołu), grupa straciła miejsce do prób. W drodze powrotnej z ostatniej próby w klubie E Jakubowski zaproponował, aby nadać zespołowi nazwę adekwatną do sytuacji w jakiej znalazła się formacja czyli Bezdomni. Część grupy zdecydowała sie pozostać w "Violince" i także kontynuowała działalność pod nazwą Bezdomni (wywodząc ją... z lektury szkolnej). Ze względu na utarczki z kierownictwem klubu o nazwę, po pewnym czasie zmieniła nazwę na  Wiślanie, wielokrotnie zmieniając w późniejszym czasie skład osobowy.
  Dopiero pod koniec 1964 r. los okazał się łaskwy dla Bezdomnych, którzy odeszli z klubu "Violinka". Grupa w składzie: E. Grzesiak, J. Konieczny, R. Jakubowski, S. Rzytki, E. Jakubowski, R. Binias i R. Szczudłowski znalazła lokum w ZDK Huty im. Lenina i miała możliwość korzystania ze sprzętu, na którym wcześniej grał zespół Czarne Koty. Zaczęły się też publiczne występy - m.in. w hali sportowo-widowiskowej Huty, w Zakopanem, na werandzie schroniska pod Trzema Koronami, w Bukowinie Tatrzańskiej. Formacja grała także na imprezech, rocznicach, wieczorkach tanecznych w sali "Zespołu Pieśni i Tańca", na przemian z grupą Czarne Koty.
  Po pewnym czasie ustalił się kolejny skład zespołu: Ryszard Binias - perkusja; E. Jakubowski- gitar; R. Szczudłowski - gitara; Jerzy Konieczny - gitara basowa i wokaliści: R. Jakubowski i S. Rzytki. Wkrótce do grupy doszedł Marek Jamrozy, były muzyk Czarnych Kotów. Przez kilka miesięcy, od września 1964 r. do końca lutego 1965  r. formacja grała w składzie: M. Jamrozy - gitara; R. Szczudłowski - gitara; J. Konieczny - gitara basowa i R. Binias - perkusja. Ocalało ujęcie  filmowe  z próby zespołu z listopada 1964 r w wymienionym wyżej składzie, odbywające się w sali 28 ZDK. Ujęcie filmowane i wg reżyserii Jerzego Ridana z AKF NOWA HUTA.
  Przełom lat 1964/1965 to praca w ZDK Huty im. Lenina. Okazjonalnie akompaniowano artystom estrady Domu Kultury - m.in. Stanisławowi Florkowi i Czesławowi Popielarczykowi. Było dużo imprez i występów zamawianych przez różne instytucje, a big beat w wykonaniu zespołu dotarł do podziemia kopalni w Wieliczce. W początkowym okresie instruktorem muzycznym był Andrzej Zieliński, zanim odszedł do tworzonych Skaldów. Nieco później odszedł M. Jamrozy - najpierw do Szwagrów, a pożniej do   Skaldów. Po jego odejściu zespół kontynuował pracę w poprzednim składzie.
  Z początkiem 1965 r. do zespołu dołączyła dwójka wokalistów: Joanna Makiej i Czesław Popielarczyk. W poźniejszym czasie grupie na występach i imprezach towarzyszyły siostry: Roma i Jolanta Doniec, wokalistki estrady piosenki ZDK.
  Grupa występowała początkowo jako zespół muzyczny Domu Kultury Huty im. Lenina. W 1965 r. przyjęła nazwę Ryszardy od znaczącej części członków zespołu o tym imieniu czyli od Ryszardów: Biniasa, Jakubowskiego i Szczudłowskiego. Pozostali członkowie tego zespołu to J. Konieczny - gitara basowa i E. Jakubowski -gitara, a  wokalistami byli: R. Jakubowski i S. Rzytki.
  4 kwietnia 1965 r. w hali sportowo-widowiskowej w Nowej Hucie odbył się międzyszkolny konkurs zespołów muzycznych. W tym konkursie Ryszardy zajęły pierwsze miejsce, a drugie miejsce zespół Czarne Diamenty.
  W końcu 1965 r. nastąpiły kolejne zmiany składu. W październiku do wojska odszedł Eugeniusz Jakubowski. W Domu Plastyka na ul. Krowoderskiej w Krakowie odbyła się Giełda Piosenki w której zespół zaprezentował piosenkę "Moja czarownica" wg słów Wiesława Dymnego i muzyki - najprawdopodobniej - Romualda Ortela. Ciekawostką jest fakt, że ten sam utwór, ale do muzyki A.Zielińskiego zaśpiewali Skaldowie zdobywając I miejsce.
  Do Ryszardów doszedł grający wcześniej w Domu Kultury im. Korczaka (Domu Harcerza) Konrad Ratyński, który zastąpił E. Jakubowskiego. Nowym wokalistą formacji został Ryszard Murak (eks Wiślanie). W listopadzie 1965 r. Ryszardy wzięły udział w Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów w Płocku, gdzie zespół otrzymał trzecią nagrodę. Zespoły biorące udział w festiwalu wykonywały też koncerty w terenie - Ryszardom przypadł Sierpc. Duży sukces odnieśli wokaliści: J. Makiej i R. Murak.
  K. Ratyński okazał się bardzo dobrym kompozytorem i autorem tekstów, a jego piosenki włączono do repertuaru zespołu. Grupa Ryszardy grała dla młodzieży na wieczorkach tanecznych - w każdą niedzielę od 16.00 - 19.00 - w Sali Zespołu Pieśni i Tańca ZDK. Wcześniej czyniły to Czarne Koty, a przed nimi Kon-Tiki.
    W popularnej imprezie "Mikrofon dla wszystkich" sukces odniosła wokalistka grupy - J. Makiej wykonując utwór "Woskowa laleczka". Wkrótce nastąpiła kolejna zmiana składu. Do zespołu Szwagry odszedł J. Konieczny, a nowym gitarzystą basowym został Jerzy Szwejkowski (eks Wiślanie). Po krótkim odszedł także wokalista - Stefan Rzytki.
  Letni sezon zaczął się występami nad zalewem w Nowej Hucie. Okazje to Dni Młodości, Dzień Hutnika. Dotychczasowe sukcesy zakwalifikowały zespół do wyjazdu na międzynarodowy obóz młodzieży krajów nadbałtyckich ("Internazionalles Sommer Zelt Lager") w Graal Mueritz koło Rostocku [NRD]. We wrześniu 1966 r. odszedł R. Szczudłowski, a jego miejsce w zespole zajął Marek Pawlak (eks Wiślanie) - gitara. Na jesieni do wojska odszedł R. Binias a jego miejsce na perkusji przejął Zenon Rybarczyk.
  W dniach od 17-19.03.1967 r. odbył się Ogólnopolski Przegląd Zespołów Instrumentalnych, Wokalistów i Piosenkarzy w Tychach i Łaziskach Średnich. Ryszardy zajęły tam III miejsce.  W wymienionym wcześniej składzie zespół pracował do jesieni, zmieniając nazwę na Popioły. Tą nazwę wymyślił K. Ratyński, grając m.in. z Z. Rybarczykiem w D.K.im.Korczaka. Ponieważ z Ryszardów w zespole został tylko Ryszard Murak - K. Ratyński przywrócił ją, zmieniając nazwę Ryszardy na Popioły. Z kolei Z. Rybarczyk - po późniejszym odejściu z zespołu - przeniósł ją na Pięciu znad Wisły. Na jesieni 1967 r. Z. Rybarczyka na perkusji zastąpił Eugeniusz Górski. Również jesienią odszedł K. Ratyński- najpierw do Szwagrów a później do Skaldów; a do zespołu Pięciu znad Wisły odszedł Z. Rybarczyk - przenosząc jednocześnie nazwę Popioły dla tego zespołu.
  Z Ryszardów / Popiołów pozostali: R. Murak i M. Pawlak. W klubie "Violinka" na os. Młodości nastąpiło połączenie grających tam Bezdomnych, a poźniejszych Wiślan z pozostałymi muzykami Popiołów. Odtworzyła się ponownie grupa Ryszardy w składzie: Jerzy Mondrzyk - gitara; Jacek Woś - gitara basowa; Ryszard Murak - gitara; E. Grzesiak -perkusja i M. Pawlak - śpiew. Ten skład osobowy zamknął pod koniec roku historyczną działalność zespołu Ryszardy / Popioły / Bezdomni, po rozwiązaniu go przez J. Mondrzyka.
  J. Mondrzyk odszedł w jesieni do Centralnego Zespołu Wojska Polskiego. Do Telstaru a pożniej Dżambli i Waweli odszedł M. Pawlak. E. Grzesiak poszedł do zespołu Bardowie, a R. Murak utworzył zespół Nikt Nic Nie Wie.

Ryszardy (1965)
Od lewej: Stefan Rzytki, Eugeniusz Jakubowski Eugeniusz, Jerzy Konieczny, Ryszard Binias, Ryszard Szczudłowski

Źródło:
  http://ryszardy.pl/


Polecam wymienioną  jako źródło stronę http://ryszardy.pl/  Napisany wyżej biogram powstał to streszczenie historii grupy Ryszardy napisanej przez twórcę tej strony - Pana Ryszarda Szczudłowskiego. Strona ta zawiera także biogramy wielu innych krakowskich zespołów z lat 60-tych i 70-tych. Naprawdę warto ją odwiedzić!

Casus (wycinki prasowe)

  Poszukując, niestety bezskutecznie, jakichkolwiek informacji o polskim zespole Taxi 3032, natrafiłem w archiwalnym numerze tygodnika Panorama na ten plakat i wywiad z zespołem Casus.

Schemat (poznański)

  Zespół wokalno-instrumentalny Schemat powstał w maju 1973 r. w Poznaniu. Grupę tworzyli: Grzegorz Krawczyński - pianino, śpiew, lider; Maciej Szewczyk - gitara, śpiew; Piotr Kołodziejczyk - gitara basowa i Krzysztof Marciniak - perkusja. Wcześniej muzycy występowali na amatorskich przeglądach muzycznych pod nazwami Progres i Poll-Rock.
  Na początku 1974 r. muzycy rozpoczęli współpracę z Karin Stanek. Z wokalistką formacja nagrała dla Polskiego Radia Poznań cztery utwory: "Uśmiechnij sie"; "Wierny wiatr"; "Milion gwiazd" i "Podmuch wiosny". Z piosenkarką Schemat wystąpił w kwietniu tego roku podczas I Polskich Targach Estradowych POLTEST w Łodzi.
  O późniejszych losach zespołu dostępne mi źródła milczą.

Schemat (1974)

Grzegorz Krawczyński, wokalista, pianista i lider Schematu

 Źródła:
   "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
   "Malowana lala" - aut. Karin Stanek (wyd. Dom Wydawniczy Szczepan Szymański, Warszawa 1993 r.)
   archiwalne numery miesięcznika Non Stop (nr 1/1974 i 5/1974) (tekst i zdjęcia)

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Płyty CD z nagraniami grupy No To Co w ofercie wydawnictwa Kameleon Records

Płyty CD z nagraniami grupy No To Co w ofercie wydawnictwa Kameleon Records

  Całkiem niedawno Kameleon Records wydał pierwszą płytę CD z planowanej sześciopłytowej serii zawierającej – w ogromnej większości – nigdy niepublikowane nagrania (radiowe, telewizyjne, filmowe, zagraniczne, koncertowe, prywatne) grupy No To Co, zrealizowane w latach 1967-1976.

 O pierwszym dysku serii możemy przeczytać na stronie wydawcy m.in:
  "Fantastyczny zbiór w większości nigdy niepublikowanych na CD, radiowych i zagranicznych nagrań zespołu No To Co z lat 1970-1972.
  Prawdziwie progresywno-eksperymentalna uczta muzyczna, wypełniona po brzegi soczystymi brzmieniami organów Hammonda, intrygującymi partiami gitar oraz odlotowymi frazami skrzypiec i saksofonu.
  Płyta zawiera 20 nagrań czyli ponad 77 minut muzyki formacji z okresu kiedy No To Co odeszło od folk-rocka w stronę mocniejszego inspirowanego brzmieniem głównie amerykańskich zespołów rocka i rocka progresywnego. Album pełen jest ostrzejszych dźwięków gitar, partii organów Hammonda oraz rozimprowizowanych fragmentów instrumentalnych. Płyta zawiera rozbudowany utwór "Pilnuj swoich spraw", ponad 9 minutową instrumentalną – "Hana na betonie", czy "A w niedzielę gorzałeczka" w hendrixowskim stylu, które wprawią w zdumienie wszystkich, którzy kojarzą zespół jedynie z lekkim folk-rockiem. Album zawiera także bardziej tradycyjną, typową dla No To Co melodykę z nowszym brzmieniem, którą łączą znakomicie kompozycje: "Widzę cię w zieleni pól", "Czerwona ruta", "Koniec przyjaźni", czy "Jesień bez deszczu". Poza kilkoma wyjątkami (zamieszczonymi na – wydawanych już w erze płyt CD – kompilacjach), materiał ten - w większości dostępny kiedyś na płytach winylowych poza granicami naszego kraju - nigdy nie miał swojej polskiej premiery. Wszystkie utwory zostały zremasterowane z oryginalnych taśm matek.
  Album uzupełnia szesnastostronicowa, kolorowa książeczka, która zawiera m.in. mnóstwo unikatowych zdjęć oraz notkę Jerzego Krzemińskiego.
  Wydawnictwo przygotowane pod patronatem i przy współpracy z byłym leaderem zespołu – Jerzym Krzemińskim."

No To Co - Widzę cię w zieleni pól (Kameleon Records KAMCD 60)

   Spis utworów:
 1. Widze cię w zieleni pól    (2'21)
 2. Pilnuj swoich spraw    (6'24)
 3. Poszedłem górą    (5'02)
 4. A w niedzielę gorzałeczka (wersja radiowa)    (3'41)
 5. Taki czas     (2'30)
 6. Z tamtej strony jezioreczka (wersja czechosłowacka)    (4'12)
 7. Twój dzień    (3'01)
 8. Nie pisałem do ciebie od roku (wersja radiowa)    (2'54)
 9. Hana na betonie    (9'06)
10. Wspaniała noc    (3'10)
11. Jesień bez deszczu    (2'26)
12. Moje wspomnienia    (3'15)
13. Czerwona ruta (wersja radiowa)    (3'02)
14. Zielony mosteczek (wersja czechosłowacka)    (5'19)
15. Koniec przyjaźni    (2'38)
16. Dimi (wersja radiowa)    (2'53)
17. Gdy gaśnie dzień    (4'13)
18. Igraszki księżycowe    (3'23)
19. Wuj Hieronim     (3'25)
20. Nie płacz synku najmilejszy     (3'32)

   Źródło:
 http://www.kameleonrecords.pl/sklep/no-to-co/ostatni-kosmyk-nocy-kopia/
 

Jerzy Malota (szkic biogramu)

 Jerzy Malota - wokalista.
 Urodził się 8 stycznia 1941 r. w Krakowie.
 Piosenkarz na scenie ogólnopolskiej pojawił się na przełomie czerwca i lipca 1962 r. znajdując się w Złotej Dziesiątce wokalistów I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, obok m. in.  Czesława Niemena, Karin Stanek, Heleny Majdaniec. Na Festiwalu wokalista wykonał piosenki: "Wędrowne ptaki" (w rytmie slowrocka), opartą na motywach muzyki do baletu Piotra Czajkowskiego "Jezioro łabędzie" oraz standard jazzowy "Lullaby of Birdland".
 Po tym sukcesie J. Malota, wraz z innymi laureatami festiwalu, odbył dwumiesięczną trasę koncertową z Czerwono-Czarnymi. Już w październiku 1962 r. dołączył do zespołu Luxemburg Combo, gdzie śpiewali także: Anna Cewe, Sława Mikołajczyk, Toni Keczer, Janusz Godlewski i Józef Ledecki. Po rozpadzie zespołu w sierpniu 1963 r., gdy z grupy odszedł Zbigniew Podgajny, J. Malota wraz z T. Keczerem zasilili na krótko szczecińskie Temperamenty.
 Po reaktywacji Luxemburg Combo w końcu 1963 r., J. Malota został jego wokalistą. Występy zespołu ograniczały się praktycznie do Częstochowy, a definitywny koniec grupy nastąpił po kilku miesiącach działalności. Współpraca z zespołem została utrwalona dwoma nagraniami radiowymi: "Poluszko, pole" i "Co mówi wiatr".
  W latach 1964-1968 piosenkarz pracował z zespołami  Tadeusza "Errolla" Kosińskiego (wrocławski pianista jazzowy) i grupą "Czarne Koty" trębacza Piotra Kotta (który później był muzykiem sesyjnym w nagraniach zespołu ABBA). W tym okresie przez pól roku występował z zespołem Mirosława Wójcika (były saksofonista Czerwono-Czarnych), gdzie występowali także:Hanna Rek, Bogusław Wyrobek oraz czeski "Teatr Cieni - Cerne Divadlo ". W tym czasie wystąpił w ok. 20 programach TV i Interwizji.
 W 1968 r. wokalista związał się zespołem Bez Atu, który wtedy akompaniował m.in. Filipinkom. Artyści występowali we wspólnych programach estradowych w kraju i za granicą, współpraca został udokumentowana dwoma piosenkami na wspólnej "czwórce" (N-0573) . Z grupą Bez Atu współpracował, z przerwami, w Polsce i USA do 1981 r. Po zakończeniu współpracy z Filipinkami, Bez Atu przygotowało widowisko muzyczne "Sen o Szpadzie i Chlebie", gdzie partie wokalne, obok J. Maloty, wykonywali Danuta Bogaczyk, Danuta Majewska i Roman Remelski. W spektaklu, bodajże pierwszy raz po wojnie,  wykonywano piosenki AK-owskie.W drugiej części programu dołączali m.in.. Joanna Rawik, Wanda Polańska, Grażyna Brodzińska, Mieczysław Czechowicz, Marek Perepeczko, Ewa Śnieżanka i inni. Widowisko wykonano ponad 800 razy. W 1980 r. przez rok występował z Bez Atu w USA w klubach polonijnych w Chicago i Nowym Jorku, gdzie jako gwiazdy wieczoru występowali Czesław Niemen, Maryla Rodowicz, Krzysztof Krawczyk.
  W latach 1975-76 pracował w Skandynawii z zesp. Leszka Dudziaka (brata Urszuli Dudziak).
  Artysta wziął udział w czterech Krajowych Festiwalach Polskiej Piosenki w Opolu, w tym w pierwszej edycji tej imprezy w 1963 r
 J. Malota jest autorem tekstów wielu piosenek, które napisał pod pseudonimem Marek Kilarski. Dla Filipinek stworzył słowa do piosenek "Nie wierz chłopcom" i "On jest tu", a także do "Pali się, moja panienko" i "To my nieznajomi", które śpiewał z towarzyszeniem Filipinek i Bez Atu.
 J. Malota mieszka obecnie we Wrocławiu.

NAGRANIA PŁYTOWE

EP N-0573 Pronit (1969)
[BEZ ATU] BEZ ATU
Znajoma z kolejki / Pali się, moja panienko

 CD  Instytut Wydawniczy Latarnik (2017)
[FILIPINKI & BEZ ATU] NIE WIERZ CHŁOPCOM
Pali się, moja panienko

NAGRANIA RADIOWE

1962:
Wędrowne ptaki

1963:
Poluszko, pole (z zesp. Luxemburg Combo); Co mówi wiatr (z zesp. Luxemburg Combo)

Nieokreślony rok:
 Tam, gdzie chodzi wicher spać; Daleko stąd; Gdzie szumi wielki las; Pali się, moja panienko; To my nieznajomi; Dokąd mam iść (z ork. Bogusława Klimczuka); Zza siedmiu wspomnień (z ork. Bogusława Klimczuka)


A oto kilka zdjęć z archiwum Pana Jerzego:

Koncert finałowy laureatów akcji "Czerwono-Czarni szukają Młodych Talentów" - Warszawa, 1962 r.

Jerzy Malota, Czerwono-Czarni i Luxemburg Combo (I KFFP Opole 1963)

 

Jerzy Malota i Luxemburg Combo

Jerzy Malota i zespół Tadeusza Kosińskiego

Jerzy Malota i zespół Mirosława Wójcika

Jerzy Malota i Filipinki

Jerzy Malota i Bez Atu (skład z czasu widowiska "Sen o Szpadzie i Chlebie"}

Jerzy Malota na próbie widowiska "Sen o Szpadzie i Chlebie" ( Polska Kronika Filmowa)

Jerzy Malota w klubie Milford Lounge, Chicago, Sylwester 1980/1981

Jerzy Malota i Krzysztof Krawczyk (New Jersey, USA, 1981 r.)

Jerzy Malota i Czesław Niemen

 Źródła:
 Informacje nadesłane drogą mailową przez Pana Jerzego Malotę
 "Filipinki - to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu" - autor Marcin Szczygielski (wyd. IW Latarnik, OW AS, Agora SA; Warszawa, 2013 r.)
 "Wczoraj błyszczały gwiazdy" - autor Janusz Świąder (wyd. Polihymnia; Lublin, 2014 r.)
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 http://kppg.waw.pl/person.php?art=6089&ruch=200
 http://kppg.waw.pl/person.php?art=13603&ruch=200
 https://www.facebook.com/photo.php?fbid=815590558574797&set=picfp.100003715817725.815590541908132&type=3&theater  (zdjęcie)

Pragnę gorąco podziękować Panu Jerzemu Malocie za nadesłane informacje oraz dokonanie korekty informacji, zawartych w wymienionych powyżej źródłach, a także za nadesłane zdjęcia i zgodę na ich zamieszczenie tutaj.
Składam podziękowania dla Pana Andrzeja Łabudzkiego za pomoc w stworzeniu biogramu.

Bigbitowe premiery 2017 roku

Bigbitowe premiery 2017 roku

  W tym miejscu sygnalizuję pojawienie się nowych pozycji płytowych (raczej CD), które zostały zauważone podczas pobytu w sklepie muzycznym albo poszukiwań w sieci. Za pomoc z góry dziękuję!

 CD KAMCD 60 Kameleon Records (2017)
NO TO CO - WIDZĘ CIĘ W ZIELENI PÓL
Widzę cię w zieleni pól / Pilnuj swoich spraw / Poszedłem górą / A w niedzielę gorzałeczka (wersja radiowa) / Taki czas / Z tamtej strony jezioreczka (wersja czechosłowacka) / Twój dzień / Nie pisałem do ciebie od roku (wersja radiowa) / Hana na betonie / Wspaniała noc / Jesień bez deszczu / Moje wspomnienia / Czerwona ruta (wersja radiowa) / Zielony mosteczek (wersja czechosłowacka) / Koniec przyjaźni / Dimi (wersja radiowa) / Gdy gaśnie dzień / Igraszki księżycowe / Wuj Hieronim / Nie płacz synku najmilejszy 
       Premiera: 23.06.2016 r. 
 http://www.kameleonrecords.pl/sklep/no-to-co/ostatni-kosmyk-nocy-kopia/
   [zamieszczono 24.06.2017 r.]     
  

CD GAD Records GAD CD 056 (2017)
STALOWY BAGAŻ - CIEŻKI ROK
Nie idź do opery / Wojna słów / List emigranta / Bądź sobą / Ciężki rok / Jak zacząć / Po co tu przychodzisz / Za cichy świat / Krzywda / Mój powrót // Hamuj, hamuj (radio session) (bonus track) / Baczność, baczność (radio session) / Riki Tiki (radio session) (bonus track) / Pożegnanie pychy (radio session) (bonus track)
     Premiera: 21.04.2017 r.
     Materiał zarejestrowany w grudniu 1981 r. na album formacji.
  http://www.empik.com/ciezki-rok-stalowy-bagaz,p1140600079,muzyka-p
     Dziwne jest to, że dziś, tj. 2.04.2017 r na stronie wydawcy nie ma słowa o premierze tego albumu.
[Edycja 26.04.2017 r.] http://gadrecords.pl/katalog/stalowy-bagaz-ciezki-rok
    [zamieszczono 2.04.2017 r.] 

CD KAMCD 53 Kameleon Records (2017)
NIEBIESKO-CZARNI - OSTATNI KOSMYK NOCY - NAGRANIA ARCHIWALNE Z LAT 1971-1974
Nicolaus  / Cienie na wietrze / Zostań marzeniem / Naga (wersja radiowa)  / O nagiej prawdzie szukaj pieśni (wersja niemiecka)  / Song przeciwieństw (wersja niemiecka) / Tańcz wolna wyspo (wersja niemiecka) / Na pagórkach ciszy (wersja niemiecka) / Naga (wersja niemiecka) / Opowiesz nam mały boy (wersja niemiecka) / Them Changes / Przyjaciół poznaje się w słońcu / Ostatni kosmyk nocy / Tu jest świat / Musisz się zakochać / Komunikat - proszę odprowadzić / Pochwała śpiewania / Gdybyś ty mi kupił
     Premiera: 28.03.2017 r.
  http://www.kameleonrecords.pl/sklep/niebiesko-czarni/na-betonie-kwiaty-nie-rosna-kopia/
  http://allegro.pl/niebiesko-czarni-ostatni-kosmyk-nocy-1971-1974-cd-i6766654504.html#thumb/4
    [zamieszczono 2.04.2017 r.] 

CD  Instytut Wydawniczy Latarnik (2017)
FILIPINKI & BEZ ATU - NIE WIERZ CHŁOPCOM
Cały mój świat / Dam ci wszystko, co zechcesz / Leśne nastroje / Piąta pora roku / On jest tu / Jurek i ja / Pali się, moja panienko  / Nie wierz chłopcom / Nic nie wraca / Jeśli kochasz, nigdy nie mów o tym / Za dużo wrażeń, za mało marzeń / Białe muszelki / Piosenka o północnym wietrze / Jacht kapitana Teligi / Odmienił się wiatr / Własny świat / Nie powtarzaj się / Nie ma go / O dziesiątej  / Dlaczego płaczesz, mały  / Tłok na plaży (live) / Weselmy się (live) / Wiosna majem wróci (live) / Jeśli kochasz, nigdy nie mów o tym (live)  / Ze mną od dziś
     Premiera: 14.02.2017 r.
      Materiał zarejestrowany w 1970 r. na album formacji i dotychczas nie wydany.
  https://www.olesiejuk.pl/product/182653-nie-wierze-chlopcom-digipack#prettyPhoto
  http://allegro.pl/filipinki-bez-atu-nie-wierz-chlopcom-cd-i6718265533.html
     [zamieszczono 2.04.2017 r.] 

Józef Ledecki (próba biogramu)

  Józef Ledecki - wokalista. Urodził się 3 lipca 1933 r. w Stanisławowie (obecnie Iwano-Frankowsk, Ukraina). Po zakończeniu wojny znalazł się na terenie dzisiejszej Polski.
  Rozpoczął studia aktorskie w Gdańsku, których nie ukończył. Zawsze interesował się śpiewem, a warunki wokalne predysponowały go do śpiewu operowego, jednak artysta wolał estradę. W wieku 20 lat trafił do Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca "Śląsk", gdzie został solistą i zaistniał wykonaniami utworów "Starzyk" i "Dziadek". Odszedł z zespołu w 1962 r.
  W listopadzie tego roku został jednym z wokalistów Luxemburg Combo, laureata II miejsca I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie w kategorii zespołów. Efektem współpracy z tą formacją są nagrane na "czwórce" dwa utwory: "Pola zielone" i "Secret Love". W roku następnym przeszedł do Czerwono-Czarnych. Piosenkarz był pierwszym w Polsce wykonawcą piosenki "Pod papugami" (muzyka - Mateusz Święcicki, tekst - Bogusław Choiński, Jan Gałkowski), która jest znana z późniejszego wykonania Czesława Niemena. Z Czerwono-Czarnymi wokalista nagrał EP-kę. Po roku współpracy odchodzi z zespołu. W 1964 r. nagrywa "czwórkę" z Orkiestrą p/d Adama Wiernika.
 Późniejsze losy artysty są owiane tajemnicą. Przez pewien czas śpiewał w modnych restauracjach i uzdrowiskach. Potem wycofał się z estrady, osiadł we Wrocławiu i pracował - jak wspominają koledzy ze "Śląska" - m.in. jako taksówkarz i parkingowy. Artysta rozczarowany zapomnieniem, popadł w uzależnienia, co stało się najprawdopodobniej przyczyną przewczesnej śmierci artysty.
J. Ledecki zmarł 23 marca 1982 r. Pochowany został na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.
  W 2016 r. firma fonograficzna Teddy Records wydała blisko 44-minutowy album z piosenkami Józefa Ledeckiego, który zawiera chyba wszystkie, obecnie dostępne nagrania Artysty.

Józef Ledecki (z okładki albumu wydanego przez Teddy Records)

 NAGRANIA PŁYTOWE:

CD TRCD 1098 Teddy Records (2016)
POD PAPUGAMI
Zielone pola / Złe spotkania / Dwa brzegi / Pod papugami / Pusta uliczka / Miejeden ma kolor morze / Secret Love / Podamy sobe ręce / Wieczorna fajka / Pusta uliczka (inna wersja) / Wszystko dla Ewy / Dziadek / Zalotnice i swat / Starzyk
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Luxemburg Combo (1, 7); Czerwono-Czarni (3, 4, 8, 9, 10); Orkiestra p/d Adama Wiernika (2, 5, 6, 11); PZPiT "Śląsk" (12, 13, 14)

EP N-0287 PN Muza (1963)
JÓZEF LEDECKI I CZERWONO-CZARNI
Pod papugami / Dwa brzegi // Wieczorna fajka / Podamy sobie ręce

EP N-0310 PN Muza (1964)
JÓZEF LEDECKI I ORKIESTRA P/D ADAMA WIERNIKA
Złe spotkania / Pusta uliczka // Wszystko dla Ewy / Niejeden kolor ma morze

EP N-0241 PN Muza (1963)
[LUXEMBURG COMBO]
Zielone pola / Secret Love
 Skład: J. Ledecki (śpiew) i Luxemburg Combo: M. Cichoń - gitara; A. Bylica - gitara hawajska; M. Pudło - kontrabas; Z. Podgajny - pianino; Z. Engel - saksofon tenorowy; Z. Kucharzewski - perkusja

EP N-0064 PN Muza
[RÓZNI WYKONAWCY]
Dziadek
 wyk. Józef Ledecki (śpiew) i PZPiT Śląsk

LP XL 0201 PN Muza (1965)
[RÓŻNI WYKONAWCY] Z MELODIĄ I PIOSENKĄ DOOKOŁA ŚWIATA (5)
Zielone pola
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Luxemburg Combo

LP XL 0244 Pronit (1965)
[RÓŻNI WYKONAWCY] RYTMY MŁODYCH
Pod papugami
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Czerwono-Czarni

LP XL 0380 PN Muza (1967)
[RÓŻNI WYKONAWCY] NIECH ZAWSZE BĘDZIE SŁOŃCE
Dwa brzegi
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Czerwono-Czarni

LP XL 0426 PN Muza (1967)
[RÓŻNI WYKONAWCY] MORZE, NASZE MORZE
Niejeden ma kolor morze
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Orkiestra p/d Adama Wiernika

LP10 L0244 PN Muza
[PZPIT ŚLĄSK - ŚLĄSK]
Starzyk
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i PZPiT Śląsk

LP10 L0245 PN Muza
[PZPIT ŚLĄSK - ŚLĄSK]
Zalotnice i swat
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i PZPiT Śląsk

LP10 L0273 PN Muza
[PZPIT ŚLĄSK - ŚLĄSK]
Dziadek
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i PZPiT Śląsk

PD78 MUZA_2617 PN Muza
[PZPIT ŚLĄSK]
Dziadek
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i PZPiT Śląsk

CD PNCD 329 PN Muza (1996)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PRZEBOJE ŚWIATA
Pola zielone
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Luxemburg Combo

CD PNCD 860 PN Muza (2004)
[CZERWONO-CZARNI - 45 RPM - KOLEKCJA SINGLI I CZWÓREK (1)]
Pod papugami / Dwa brzegi / Wieczorna fajka / Podamy sobie ręce
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Czerwono-Czarni

CD PNCD 1297 PN Muza (2010)
[CZERWONO-CZARNI - 40 PRZEBOJÓW]
Wieczorna fajka / Pod papugami
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Czerwono-Czarni

CD PNCD 1471 PN Muza (2014)
[GWIAZDY POLSKIEGO BIG BEATU - LUXEMBURG COMBO, BIG BEAT SEXTET]
Secret Love / Zielone pola
 Wyk.: Józef Ledecki (śpiew) i Luxemburg Combo

NAGRANIA RADIOWE:

1963:
Zielone pola (z zesp. Luxemburg Combo)

12.1963:
Pod papugami (z zesp. Czerwono-Czarni)

1964:
Złe spotkania (z zesp. Czerwono-Czarni); Pusta uliczka (z zesp. Czerwono-Czarni); Wieczorna fajka (z zesp. Czerwono-Czarni)



 Źródła:
  Okładka płyty CD: Józef Ledecki - Pod papugami (Teddy Records TRCD 1098) (tekst i zdjęcie)
  http://kppg.waw.pl/person.php?art=2576&ruch=200
  "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
  komentarz Pana Andrzeja Skurdo (data śmierci i miejsce pochówku)
  http://www.wroclaw.pl/wyszukiwarka-grobow


 Uzupełnienie powyższego biogramu mile widziane!
 Przy opracowaniu biogramu Józefa Ledeckiego skorzystałem z dostępnej notki o Artyście zawartej na okładce pierwszego albumu Artysty, wydanego w 2016 r. przez firmę Teddy Records. O Artyście pisze także Pan Janusz Świąder w swojej książce "Gwiazdy błyszczały wczoraj" (wyd. Polihymnia, 2014 r.).

Quo Vadis (wzmianka)

  Zespół wokalno-instrumentalny Quo Vadis powstał w Gdańsku w 1969 r., po zakończeniu działalności grupy Kaprowie. Formację tworzyli: Grzegorz Andruszkiewicz (eks Kaprowie) - gitara basowa, śpiew; Grzegorz Nogowski (eks Kaprowie) - gitara i Zbigniew Dzienisiuk - perkusja. Zespół wykonywał przeważnie utwory brytyjskich grup rhythm and bluesowych - m.in.: The Rolling Stones, The Animals, Spencer Davis Group, The Yardbirds, Cream i Jethro Tull. Grupa występowała w trójmiejskich klubach, głównie w Pod Sceną w Operze Leśnej w Sopocie.
  Formacja przestała istnieć wraz z przejściem G. Andruszkiewicza do założonych na początku 1970 r. przez Krzysztofa Klenczona Trzech Koron.

Źródła:
 Dariusz Michalski - Trzysta tysięcy gitar nam gra - Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej - Lata 1958-1973 (wyd. Iskry, Warszawa - 2014)
 Motława-Beat. Trójmieska scena big-beatowa lat 60-tych. Autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha (Wyd. GKW, Gdańsk 2009 r.)

Piotr Puławski nie żyje

   W poniedziałek - 22 maja 2017 r. - zmarł Piotr Puławski, muzyk legendarnych zespołów bigbitowych - Czerwono-Czarni i Polanie. Artysta nie tylko zajmował się muzyką, ale - już po zamieszkaniu w Niemczech - zainteresował się akrobatyką lotniczą i został instruktorem. Pan Piotr od pewnego czasu chorował, o czym można było się przekonać odwiedzając profil Artysty na jednym z tzw. portali społecznościowych. Tam Artysta, 23 kwietnia tego roku  zamieścił anons sprzedaży swojej "ukochanej gitary, Guild Starfire V S/N #41142 z roku 1965 nabytej na tournee w Szwecji w r. 1969.", dodając jakże tragiczne zdanie "Do sprzedania z powodu śmiertelnej choroby."

  Niestety, już po niespełna miesiącu, okazało się, że Pan Piotr nie żyje. Kolejna wielka strata dla miłośników polskiego bigbitu!

Piotr Puławski (1996 r.)

Źródła:
 http://muzyka.interia.pl/wiadomosci/news-piotr-pulawski-nie-zyje-mial-75-lat,nId,2398194
 https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10203643770196417&set=a.1396046382799.2051917.1281394050&type=3&theater  (zdjęcie)