Czubiące Się Koguty [szkic biogramu]

  Zespół wokalno-instrumentalny Czubiące Się Koguty powstał w Warszawie w 1965 r. Grupę tworzyli: Mirosław Jankowski - gitara, śpiew, lider: Jacek Laudański - gitara basowa; Zbigniew Fortuna - gitara i Piotr Turczynowicz - perkusja. Formacja, obok własnych kompozycji, wykonywała utwory zespołów The Animals, The Rolling Stones, The Kinks, The Yardbirds. Zespół miał swoją siedzibę w Domu Kultury na ul. Próchnika na warszawskim Żoliborzu, obok Poganiaczy Kotów.
  Czubiące Się Koguty wzięły udział w warszawskich eliminacjach Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków. Zespół zauważył tam reżyser Jerzy Gruza i zaangażował muzyków do udziału w kręconym wtedy serialu "Wojna domowa". W odcinku "Młode talenty" grupa mignęła na ekranie, a bardziej wyeksponowany jest tylko Z. Fortuna, jako jeden z muzyków zespołu głównego bohatera serialu.
  Formacja grała  na studniówkach i w domach kultury. Po pewnym czasie zespół zmienił siedzibę - na Dom Kultury na Tarchominie, gdzie występował i miał próby. Później grupę uzupełnili Stefan Jagodziński - instrumenty klawiszowe i Marek Plewniak - śpiew. Formacja, z którą zaczął grać nowy perkusista Piotr Janek, wystąpiła w koncercie na Kręgu Tanecznym na Powiślu, gdzie  główną gwiazda była Grupa ABC Andrzeja Nebeskiego z wokalistką Haliną Frąckowiak.
  W 1969 r. zespół zmienił nazwę na LSD, a jego repertuar brzmiał bardziej bluesowo i psychodelicznie. Kres działalności grupy stanowiło odejście lidera do wojska w 1971 r. Nieco wcześniej w tym samym roku, M. Jankowski wspólnie z Z. Laudańskim zagrali jako Collegium Musicum w DK Energetyk na imprezie Wianki nad Wisłą.
  W 1975 r. M. Jankowski grał w grupie Sejf, zorganizowanej wśród pracowników Banku Handlowego i występującej na wewnętrznych imprezach tej instytucji.
  W 2001 r. M. Jankowski tworzy zespół Zgred Blues Band, który wkrótce zmienia nazwę na Comeback. W skład grupy wchodzą: Maria Głuchowska - śpiew, gitara; M. Jankowski - gitara;  Zbigniew Werczyński - instrumenty klawiszowe, Piotr Janek - perkusja, i Jacek Laudański - gitara basowa, którego później zastąpił  Krzysztof Gradowski. Do formacji dołączył także wokalista Krzysztof Chmielecki. Zespół wystąpił dwa razy na "Warsaw Blues Night" (imprezach organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie Bluesowe), także dwa razy w zajeździe "Raj" (na imprezach muzyki country), kilka razy na Polach Mokotowskich na "Dniach Bemowa", w Domu Kultury we Włochach (dzielnicy Warszawy) oraz w Pałacu Kultury na "Dniach kota". Comeback zakończył swoją działalność w 2013 r.

Czubiące Się Koguty

od lewej: J. Laudański, M. Jankowski, P. Turczynowicz, Z. Fortuna

Czubiące Się Koguty

od lewej: Z. Fortuna, S. Jagodziński, J. Laudański, M. Plewniak (z mikrofonem), osoba nieznana, M. Jankowski

Comeback

 od lewej: K. Gradowski, M. Głuchowska, M. Jankowski, Z. Werczyński i P. Janek


  Źródła:
  informacje uzyskane od Pana Mirosława Jankowskiego
  zdjęcia pochodzą z archiwum Pana Mirosława Jankowskiego

Dziękuję Panu Mirosławowi Jankowskiemu i Panu Aleksandrowi Nowakowi za pomoc w utworzeniu tej notki biograficznej.

Demony [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Demony powstał w Szczecinie w 1962 r. Grupę tworzyli: Stanisław Piechaczek - śpiew, gitara, lider; Zbigniew Bogusławski - śpiew, gitara; Maciej Goniszewski - perkusja oraz basista o pseudonimie Wania (nazwisko nieznane). Grupa na początku działalności zafascynowana była angielskimi grupami The Beatles i The Rolling Stones.
  Na pierwszy plan wybijał się wokalista, S. Piechaczek, dysponujący głosem o bardzo dużej skali, który ćwiczył podczas wieloletnich występów w szczecińskim chórze Słowiki, pod dyrekcją Jana Szyrockiego. Uczęszczał także do Podstawowej Szkoły Muzycznej w klasie skrzypiec. Jeszcze przed powstaniem Demonów dał się poznać w Szczecinie, występując publicznie, m.in. kilkakrotnie podczas "Spotkań z Piosenką" na Zamku Książąt Pomorskich, gdzie był nagradzany (m.in. za brawurowe wykonanie włoskiej piosenki "Mamma").
  Od 1964 r. datuje się drugi skład Demonów: S. Piechaczek - śpiew, gitara, lider; Z. Bogusławski - gitara basowa, śpiew; Zdzisław Rosadziński - gitara, śpiew i Bogdan Baran - perkusja. W nowym składzie zespół występuje na licznych przeglądach muzyki big beatowej, gra na szczecińskich studniówkach. Kilka razy występuje na "Spotkaniach z Piosenką".
  Żywot zespołu nie jest długi. Wkrótce drogi muzyków sie rozchodzą.
  S. Piechaczek trafia do nowo powstałych Gryfów, a potem jest jednym z filarów grupy Bez Atu.
  B. Baran także trafił do Gryfów, a następnie grał w rozmaitych zespołach na terenie Polski i RFN.
  Z. Rosadziński grał w wielu szczecińskich formacjach, a potem zajmuje sie działalnością impresaryjną (wspólnie z B. Baranem założyli agencję muzyczną MonArt).
  Z. Bogusławski grał w szczecińskich zespołach, m.in. Pięć Smutnych Spojrzeń, Liberum Veto, Bez Atu. Od lat 80-tych mieszka w Niemczech, gdzie gra w wielu lokalnych grupach.
  Z. Rosadziński i Z. Bogusławski zmarli w 2013 r.


  Źródło:
  "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)

Zjawy [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Zjawy powstał w połowie lat 60-tych.
  Najsłynniejszy skład grupy tworzyli: Barbara Włodarczyk - śpiew; Zbigniew Włodarczyk - gitara - śpiew; Wojciech Duńczyk - gitara; Zbigniew Milarski - gitara basowa, lider i Krzysztof Lipczyński - perkusja.
  Po kilku miesiącach istnienia tego składu, wypełnionego próbami i występami w klubie Dany, grupa zanotowała swój pierwszy sukces. Formacja wygrała w pięknym stylu Szczecińską Wiosnę Orkiestr w 1966 r., zdobywając puchar dla najlepszego zespołu big beatowego, a gitarzysta Z. Włodarczyk otrzymał nagrodę dla najlepszego instrumentalisty.
  Po tym sukcesie grupa wyjechała do Koszalina i wzięła udział w ogólnopolskim konkursie CRZZ. Wkrótce potem ten skład przestaje istnieć.
  Zjawy grają jeszcze przez pewien czas w innych składach, ale już bez sukcesu.


  Źródło:
  "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)

Kolumbowie

  Zespół wokalno-instrumentalny Kolumbowie powstał w Ciechanowie w 1967 r. Tworzyli go koledzy - absolwenci miejscowego Liceum Ogólnokształcącego im. Zygmunta Krasińskiego i ogniska muzycznego. Jego filarem był Wojciech Jabłoński, multiinstrumentalista. W czasie studiów na Politechnice Warszawskiej związał się z jazzową grupą Old Timers, w której grał na klarnecie obok Henryka Majewskiego, Jerzego Kowalskiego czy Wojciecha Kamińskiego. Po powrocie do Ciechanowa koledzy namówili go do kierowania zespołem wokalno-instrumentalnym o nazwie Kolumbowie, który - obok grającego na organach W. Jabłońskiego - tworzyli: Mirosław Puchalski – gitara, Mirosław Kowalski – gitara basowa, Andrzej Kutyłowski – perkusja i Andrzej Radź – śpiew. Kolumbów przyjął pod swój dach Powiatowy Dom Kultury w Ciechanowie. Zespół koncertował często w swym mieście i na północnym Mazowszu, robiąc prawdziwą furorę w epoce bigbitu.
   W 1969 r. Kolumbowie wzięli udział w Młodzieżowym Festiwali Muzycznym. W eliminacjach, które dla województwa warszawskiego odbywały się w Otwocku, zajęli II miejsce, co dało im prawo występu w finale w Rybniku. Znaleźli się w finale obok takich zespołów jak:  Dżamble z Andrzejem Zauchą – z Krakowa, Pięciu z Warszawy, Romuald i Roman z Wrocławia, wrocławski Pakt, Wawele z Krakowa. Kolumbowie, jako zdobywca VI miejsca w finale byli jedyną grupą z prowincji. Szóstka finalistów uczestniczyła w dniach 18 – 20 lipca 1969 r. w koncercie laureatów na stadionie w Chorzowie.
  Zespół wykonywał głównie covery przebojów znanych polskich zespołów: Polan, Breakoutu, także zespołów zagranicznych. Na rybnickim festiwalu zaprezentował m.in. cover przeboju Czesława Niemena pt. „Sukces”; regulamin nie wymagał prezentacji wyłącznie utworów własnych. Tych ostatnich Kolumbowie nie mieli zbyt wiele. To zaledwie kilka tytułów: „W tartaku”, „Kochaj mnie”, „Nie pytaj gitary” i parę innych. Piosenki komponował najczęściej Mirosław Puchalski. W początkowym okresie z zespołem współpracował stołeczny muzyk i kompozytor Jerzy Niedźwiecki. Kolumbowie nie wpisali się też w konkretny muzyczny styl. W. Jabłoński nazywa ich muzykę po prostu muzyką młodzieżową bądź bigbitem.
   Po festiwalu nastąpiły zmiany kadrowe. Na studia poszedł Andrzej Kutyłowski – na perkusji zastąpił go najpierw Zbigniew Kuchalski, a potem Marek Bryll. Mirosław Kowalski zaczął grać na gitarze rytmicznej, na basowej zastąpił go Wojciech Jabłoński, jego zaś na organach – Jan Andrzej Kaluszkiewicz. W tym składzie Kolumbowie występowali do końca istnienia. Okresowo współpracowała z nimi wokalistka Irena Zielińska. Zespół nadal „ogrywał” wszystkie imprezy w Ciechanowie, koncertował też w pobliskich miastach. Uczestniczył w licznych przeglądach i festiwalach, m. in. w 1971 r. w Ogólnopolskim Festiwalu Muzycznym w Częstochowie, organizowanym przez Zarząd Główny ZMS i Politechnikę Częstochowską, kilkakrotnie w festiwalu „Mazurskie Lato” w Piszu, skąd przywiózł główną nagrodę „Srebrny Żagiel Jezior Mazurskich”.
   Zmieniająca się muzyka lat siedemdziesiątych sprawiła, że drogi członków zespołu zaczęły się rozchodzić. W. Jabłoński wrócił na studia na Politechnice Warszawskiej. Po ich ukończeniu rozpoczął pracę jako inżynier-konstruktor w ciechanowskim Zakładzie Narzędzi VIS.  J. A. Kaluszkiewicz podjął studia na Akademii Muzycznej w Warszawie – gdy je ukończył, zajął się bardziej nauczaniem muzyki. W czasach studiów trzej ciechanowscy studenci: W. Jabłoński, J. A. Kaluszkiewicz i A. Kutyłowski, wsparci przez muzyków stołecznych, zorganizowali w stolicy grupę Smog, uznaną za nadzieję polskiego jazzu. Zespół wystąpił w Zaduszkach Jazzowych na II Festiwalu im. Krzysztofa Komedy i… szybko przeminął..
   Kolumbowie zakończyli na dobre działalność w 1972 r. W Polskim Radiu nagrali kilka własnych kompozycji, m.in. „Nie pytaj gitary”, którą śpiewał „gościnnie” Romuald Czystaw. Nigdy natomiast nie nagrali żadnej płyty, więc ich twórczość nie zachowała się.

Kolumbowie

  Na zdjęciu, od lewej: Zbigniew Kuchalski, Mirosław Puchalski, Andrzej Radź, Jan Andrzej Kaluszkiewicz, Wojciech Jabłoński.

Źródła:
„Otwieram dom, królewski dom…” autorka Hanna Morawska-Tybuchowska, wyd. Centrum Kultury i Sztuki w Ciechanowie, Ciechanów 2007 rok
„Zaczęło się w Ciechanowie”, aut. Jan Andrzej Kaluszkiewicz, Ciechanów 2012
„Tygodnik Ciechanowski” nr 39 z 25 września 2018 r., art. „Legenda ciechanowskiego bigbitu. Inżynier Kolumb”, autor Stefan Żagiel.

  Autorem powyższego biogramu jest Pan Stefan Żagiel, dziennikarz, autor m.in. artykułu o Wojciechu Jabłońskim "Legenda ciechanowskiego bigbitu. Inżynier Kolumb". Pan Stefan przysłał także opublikowane powyżej zdjęcie.
Bardzo dziękuję Panie Stefanie!

Bigbit w serii The Best wydawnictwa A.A. MTJ

  Agencja Artystyczna MTJ wydaje serię "The Best", gdzie przedstawia najlepsze utwory poszczególnych wykonawców. Jest wśród nich jest kilka płyt wykonawców związanych z polską muzyką młodzieżową lat 60-tych i 70-tych, m.in Skaldów, Trubadurów, Czerwonych Gitar, Homo Homini, Waweli i Jana Wojdaka, 2 Plus 1.
  Wysłuchałem pierwsze dwie przedstawione niżej płyty i polecam ich zakup, jako, że są one dostępne w sprzedaży. Wersje utworów przedstawione na płytach są wersjami innymi od ogólnie znanych.
  Płyta zespołu Trubadurzy zawiera piosenki nagrane w czerwcu 1994 r., w składzie, gdzie wiodącym wokalistą reaktywowanej grupy został Piotr Kuźniak, gdy Krzysztof Krawczyk nie był zainteresowany powrotem do formacji. Nowy wokalista zaśpiewał je nieco inaczej, co wniosło nowe życie do tych utworów. Warto ich wysłuchać, choć mnie osobiście bardzo nie podoba się początek piosenki "Ej sobótka, sobótka".
  Płyta Skaldów zawiera także nowsze wersje, choć na wkładce nie są podane daty ich nagrania.

A oto wykaz tych płyt CD:

 CD  A.A. MTJ  MTJCD10412  [2006]
TRUBADURZY - THE BEST - CÓŻ WIEMY O MIŁOŚCI

   Lista utworów:
 1. Znamy się tylko z widzenia
 2. Krajobrazy
 3. Kasia
 4. Cóż wiemy o miłości
 5. Ej, sobótka, sobótka
 6. Przyjedź mamo na przysięgę
 7. Byłaś tu
 8. Dziewczyna i pejzaż
 9. Kochana
10. Tajemnica pamiętnika
11. Kim jesteś
12. Nie przynoś mi kwiatów dziewczyno
13. Słoneczniki kwiaty
14. Uśmiechajcie się dziewczęta
15. Będziesz Ty
16. Krajobrazy zimy
17. Po co ja za Tobą biegam
18. Przedwieczorna godzina
   Nagrań dokonano w czerwcu 1994 r. w Studiu Manta.
 Skład: Ryszard Poznakowski - instrumenty klawiszowe, śpiew; Sławomir Kowalewski - gitara basowa, śpiew; Marian Lichtman - perkusja, śpiew; Piotr Kuźniak - gitara, śpiew


 CD  A.A. MTJ  MTJCD10714  [2008]
SKALDOWIE - THE BEST - Z KOPYTA KULIG RWIE

   Lista utworów:
 1. Gonić króliczka
 2. Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał
 3. Zgadzam się na ten świat
 4. Medytacje wiejskiego listonosza
 5. Nie domykajmy drzwi
 6. Z kopyta kulig rwie
 7. Wszystko kwitnie w koło
 8. Nie całuj mnie pierwsza
 9. Dwudzieste szóste marzenie
10. Sto tysięcy złotych
11. Prześliczna wiolonczelistka
12. Wieczór na dworcu w Kansas City
13. Dopóki jesteś
14. Agata-Sałata
15. Wierniejsza od marzenia
16. Zagubieni w ulicach miast
17. Życzenia z całego serca
18. Najkrótsza piosenka
   Skład: Andrzej Zieliński - instrumenty klawiszowe; Jacek Zieliński - śpiew, skrzypce, trąbka, fortepian; Konrad Ratyński - gitara basowa; Jerzy Tarasiński - gitara; Jan Budziaszek - perkusja; Grzegorz Górkiewicz - instrumenty klawiszowe oraz Alibabki (3, 10, 16)


 CD  A.A. MTJ  CD MTJ 10289  [2005]
CZERWONE GITARY - THE BEST - NIE ZADZIERAJ NOSA

   Lista utworów:
 1. Powiedz stary, gdzieś ty był
 2. Takie ładne oczy
 3. Matura
 4. Anna Maria
 5. Nikt na świecie nie wie
 6. Nie zadzieraj nosa
 7. Kwiaty we włosach
 8. Płoną góry, płoną lasy
 9. Tak bardzo się starałem
10. Moda i miłość
11. Biały krzyż
12. Dozwolone do lat 18-tu
13. Bo Ty się boisz myszy
14. Wróćmy na jeziora
15. Przed pierwszym balem
16. Historia jednej znajomości
17. Barwy jesieni
18. Nie licz dni


 CD  A.A. MTJ  CDMTJ10288  [2004]
HOMO HOMINI - THE BEST - TOBIE KAROLINO

   Lista utworów:
 1. Drzewa ruszają w drogę
 2. Tobie Karolino
 3. Za dalą dal
 4. Najlepsze z chwil
 5. Z godziny na godzinę
 6. Pegaz albo muł
 7. W tym domu straszy
 8. Ile mamy czasu
 9. On albo ja
10. Mam skłonności do przesady
11. Tyle czasu przed nami jeszcze
12. W rabarbarowym gaju
13. Za siebie
14. Szkoda każdego dnia
15. Wspomnienia o Adelajdzie
16. Rym do rymu
17. Może w maju, może w grudniu
18. Więcej wciąż przed nami


 CD A.A. MTJ  CDMTJ10276  [2004]
WAWELE & JAN WOJDAK - THE BEST - BIAŁY LATAWIEC

    Lista utworów:
 1. Nie szkoda róż
 2. Miłość jak pochodnia
 3. Biały latawiec
 4. Gdzie siódme niebo
 5. Dom, który czeka
 6. Rower nie pije i nie pali
 7. Rita Bonita
 8. Na krakowską nutę
 9. To twój świat
10. Tańca bóg
11. Dopóki jest nadzieja
12. Bayajabaluna
13. Serca gość
14. Zaczarowany fortepian
15. Serce za serce
16. Coś przejdzie obok nas
17. Zapytaj o mnie
18. Zostań z nami melodio



 CD  A.A. MTJ  CDMTJ10098  [2004]
2 PLUS 1 - THE BEST - MAŁY WIELKI CZŁOWIEK

   Lista utworów:
 1. Requiem dla samej siebie
 2. Super szczur
 3. Gdy grali dla nas Rolling Stones
 4. XXI wiek (dla wszystkich nas)
 5. Nic nie boli
 6. Wielki mały człowiek (Ojciec kraju)
 7. Za mało życia
 8. Ocalę cię
 9. Niech w tobie gra coś pięknie
10. Rock antidotum
11. Oszczędzaj serce
12. Niespokojna kołysanka
13. Ameryka cię zje
14. Przyciąganie ziemskie
15. Londyński pub
16. Orły do boju
17. Trochę nadziei na wygraną



 CD A.A. MTJ  CDMTJ10286  [2005]
ZBYSZEK & DANUSIA HAPPY END - THE BEST - JAK SIĘ MASZ KOCHANIE

   Lista utworów:
 1. Jak się masz, kochanie
 2. A ja tęsknię
 3. Trochę złudzeń (ja cię kocham, a ty śpisz)
 4. Ballada o Marii Magdalenie
 5. Słoneczna California
 6. Nadaj do mnie s.o.s.
 7. Dałabym ci serce
 8. Brzegiem morza
 9. Nie ma jak w Ciechocinku
10. W kolorze blue (wybacz mi)
11. Tak mi dobrze
12. Zza siedmiu gór
13. Teraz w sercu ogień
14. Pocałunki, pieszczoty
15. Tak blisko ciebie mam
16. Dobrze się mam, kochanie


  Z pozostałych płyt tego wydawcy, a dotyczących wykonawców związanych w jakiś sposób z polskim bigbitem, można wymienić:

GAYGA - THE BEST - JA RUCHOMY CEL [CDMTJ10406] (2006)
EDWARD HULEWICZ - THE BEST - ZA ZDROWIE PAŃ [CDMTJ10709] (2008)
LICHT-MAN SILENT PLAYERS - TRACES IN THE SAND [CDMTJ10737] (2008)
NO TO CO - KOLĘDOWE ŚPIEWANKI [CDMTJ10897] (2009)
SŁAWOMIR ŁOSOWSKI I TOMASZ ŁOSOWSKI - NOWE NARODZINY [CDMTJ11331] (2012)
SKALDOWIE - MOJE BETLEJEM [CDMTJ10717] (2008)
SKALDOWIE - THE VERY BEST OF [BURSZTYNOWA KOLEKCJA EMPIK] [CDMTJ11560] (2015)
KARIN STANEK - AUTOSTOPEM Z MALOWAMĄ LALĄ (3CD) [CDMTJ90201] (2011)
WOJCIECH KORDA - MÓJ ŚWIAT NIEBIESKO-CZARNY [CDMTJ11598] (2016)
WAWELE & JAN WOJDAK - TĘCZOWE PIOSENKI [CDMTJ10627] (2006)
WAWELE & JAN WOJDAK - ŻÓŁTE PLAŻE [CDMTJ10454] (2006)
WAWELE & JAN WOJDAK - POD CHOINKĘ [CDMTJ10421] (2006)
WAWELE & JAN WOJDAK - ZOSTAŃ Z NAMI MELODIO (5CD+DVD) [CDMTJ90100] (2007)
WAWELE & JAN WOJDAK - BALLADY Z WALIZKI [CDMTJ10920] (2011)

Dostępność dysków trzeba sprawdzić na stronie wydawcy, sklepach stacjonarnych lub internetowych albo na serwisach aukcyjnych.


Źródło: 
  http://www.mtj.pl/label/mtj/artists/

Hokus [szkic biogramu]

  Zespół wokalno-instrumentalny Hokus powstał we Wrocławiu w 1973 r. Grupę tworzyli: Roman 'Pazur' Wojciechowski - śpiew; Włodzimierz 'Lol' Krakus - gitara basowa; Jerzy Kaczmarek - fortepian; Stanisław Kasprzyk - perkusja i Henryk Szpernol - gitara. W ciągu następnych dwóch lat J. Kaczmarka zastąpił Jacek Berenthal, a S. Kasprzyka - Ireneusz 'Pióro' Nowacki.
Formacja wykonywała blues rocka i występowała pod skrzydłami Agencji Koncertowej Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Menedżerem zespołu był Wojciech Olejnik, a akustykiem Adam Laboga (dzisiaj producent wzmacniaczy lampowych i kabli instrumentalnych).
  W 1975 r. grupa wystąpiła podczas XIII KFPP w Opolu w składzie: Roman Wojciechowski - śpiew: Jacek Gazda - gitara basowa; Henryk Szpernol - gitara, J. Berenthal - instrumenty klawiszowe, śpiew i Benedykt Musioł - perkusja.  W plebiscycie miesięcznika "Non Stop" na najpopularniejszych wykonawców 1975 r. w kategorii "Talent - Nadzieja" - Hokus zajął V miejsce, a basista zespołu, J. Gazda - IV miejsce.
W 1976 r. formacja nawiązała współpracę z Haliną Frąckowiak. Jej efektem były wspólne koncerty po kraju i tournee po Czechosłowacji, udział w koncertach Międzynarodowej Wiosny Estradowej w Poznaniu  oraz występ na XVI KFPP Opole '76, gdzie utwór "Geira" został wyróżniony Nagrodą Rady Miejskiej Federacji ZSMP.. W tym samym roku Hokus towarzyszył H.Frąckowiak w nagraniu singla - "Pieśń Geiry" / "Otwieram list, brązowy wrzesień" (Tonpress S-45). W czasie tej sesji formacja zagrała w składzie: J. Gazda - gitara basowa, J. Berenthal - instrumenty klawiszowe, śpiew (1); H. Szpernol - gitara; B. Musioł - perkusja.
Grupa istniała do 1977 r.

Hokus (Wrocław, 1974)

 Od lewej: S. Kasprzyk; W. Krakus; R. Wojciechowski; J. Kaczmarek i H. Szpernol

\

Hokus (WKPiW, Chorzów 1975)

Od lewej: H. Szpernol, R. Wojciechowski, J. Berenthal, W. Krakus i S. Kasprzyk

  [materiał uzupełniony 7.10 2018 r.]

  Źródła:
"Rock we Wrocławiu 1959-2000" - autor Bogusław Klimsa (wyd. Wydawnictwo c2, 2016 r.)
 https://www.facebook.com/Grupa-Hokus-117207208363619/?__xts__[0] [tekst i zdjęcia]
 http://halinafrackowiak.pl/#lata-70-te  
 http://kppg.waw.pl/  (kppg#:2150  -  Hokus)

Wielkie dzięki dla Pana Aleksandra za informację o stronie grupy Hokus na facebooku.

Informacja o dacie powstania zespołu za książką B. Klimsy. Na facebookowej stronie grupy jest skan strony z czasopisma, gdzie początki grupy są datowane na styczeń 1974 r.
Na stronie zespołu jest inny skan czasopisma z informacją o udziale zespołu w festiwalu opolskim w 1975 r. Przy opisie fotografii grupy nie jest widoczny J. Berenthal i nie jest wymieniony wśród innych muzyków formacji...

Renata Lewandowska (szkic biogramu)

 Renata Lewandowska (ur. 27.12.1947 r. w Świebodzicach) - polska wokalistka, artysta plastyk

Śpiewać zaczęła w 1964 roku - jeszcze jako uczennica Liceum Plastycznego w Częstochowie - wygrywając tam pierwsze lokalne konkursy. Będąc już studentką ASP w Warszawie (1966-1972) na Wydziale Architektury Wnętrz  uczestniczyła w wielu w konkursach i festiwalach piosenkarskich, między innymi na Festiwalu w Zielonej Górze w 1968 roku i na festiwalu studenckim "FAMA 69" w Świnoujściu, gdzie otrzymała nagrodę za "kulturę wykonawczą" prezentowanych przez siebie piosenek.

Związana była z ruchem studenckim skupionym wokół klubów: "Hybrydy" i "Medyk" i działającym tam Studiem Piosenki "Rh-", prowadzonym przez kompozytora Jana Pileckiego. Z jego piosenkami zdobyła jedną z głównych nagród na IX Kiermaszu Piosenki Studenckiej w Warszawie, a w lutym 1970 roku nagrodę za debiut na "Zimowej Giełdzie Piosenki Studenckiej" w Opolu.

Po studenckich sukcesach dołączyła do profesjonalnej grupy "Quorum" prowadzonej przez Juliusza Loranca i z tą formacją w roku 1970 wystąpiła na VIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, z piosenką "Ach co to był za ślub" Józefa Sikorskiego i Wojciecha Młynarskiego. Piosenka zdobyła nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. W 1971 roku z grupą Juliusza Loranca nagrała muzykę do filmów: "Milion za Laurę" (reż. Hieronim Przybył) i "Pięć i pół Bladego Józka (reż. Henryk Kluba).

Po rozwiązaniu "Quorum" Renata Lewandowska zaczęła występować samodzielnie. W 1972 roku na X Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie "Debiutów" zaśpiewała, wyróżniony nagrodą specjalną Przewodniczącego WRN Karola Musioła, utwór Juliusza Loranca i Jonasza Kofty "Olbrzymi Twój Cień".

W latach  1972/74 w wyniku współpracy Renaty Lewandowskiej z kompozytorem Juliuszem Lorancem oraz autorami tekstów Ryszardem Markiem Grońskim i Jonaszem Koftą powstało kilka jej solowych nagrań radiowych takich jak "Magia Szos", "Niestałość" czy "Czas Pożegnań". Współpracująca z Juliuszem Lorancem przy nagrywaniu tych piosenek grupa solistów zawiązała zespół wokalny nazwany Grupą"&" (a na czas festiwalu opolskiego  Grupą"I"), z którym wokalistka wystąpiła na XII KFPP '74 w Opolu z piosenką "Radość o Poranku", wyróżnioną nagrodą Ministra Kultury i Sztuki.

W latach 1975-76 współpracowała z kompozytorem Waldemarem Parzyńskim (NOVI Singers), czego efektem były piosenki nagrane w Polskim Radiu: "Kochaj tę dziewczynę", "Lato tego roku" i "Nawet nie wiemy czy była to miłość" - wszystkie autorstwa Waldemara Parzyńskiego i Ryszarda Marka Grońskiego.

W roku 1975 na XIII KFPP w Opolu wystąpiła z piosenką "Zaczynajcie beze mnie" Juliusza Loranca i Agnieszki Osieckiej, a w roku 1977 na XV KFPP z piosenką "Nie myśl kochanie o tym jak mogło być" Juliusza Loranca i Jonasza Kofty. Na tym samym festiwalu na koncercie "Nastroje" zaśpiewała piosenkę Wojciecha Młynarskiego i Adama Sławińskiego "Po prostu jestem".

W roku 1978 nagrała jedyną płytę - singiel (Tonpress S-212), na której znalazły się kompozycje Jerzego Suchockiego i Ryszarda Marka Grońskiego "Dotykiem chcę dziś poznać wszystko" i "Odkąd Ciebie z głowy mam", z którą to piosenką wystąpiła na Festiwalu "Bratysławska Lira 1978".

Jej działalność piosenkarska obejmowała występy estradowe w kraju i za granicą, nagrania do radia, filmu i widowisk telewizyjnych (między innymi "Listy śpiewające" i "Emancypantki") przygotowanych przez reżyserów: Jerzego Gruzę i Adama Hanuszkiewicza

Swoją działalność piosenkarską zakończyła definitywnie z końcem roku 1980, wyjeżdżając z Polski. Jako artysta plastyk i architekt wnętrz zajmuje się teraz projektowaniem architektonicznym, projektowaniem zieleni, ilustracją...

Renata Lewandowska (fot. Zofia Nasierowska)

Renata Lewandowska (fot. Marek Karewicz)

Renata Lewandowska (fot. Wojciech Suchocki)

Powyższy biogram powstał we współpracy z Panią Renatą Lewandowską. W powyższym biogramie uwzględniłem wszystkie uwagi i sugestie Pani Renaty. 
Wszystkie zdjęcia nadesłał Pan Krystian Zieliński, współpracujący z Panią Renatą i prowadzący kanał wokalistki na YT (https://www.youtube.com/channel/UCnqQ2uzBYz5nIJqKZvyiSCg/).
Bardzo dziękuję Pani Renacie i Panu Krystianowi za współpracę!


Źródła:
  Informacje uzyskane od Pani Renaty Lewandowskiej
  "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995);
  archiwalne numery miesięcznika Non Stop (7/1978; 8/1978);
  http://marcin23-s.blogspot.com/2011/03/renata-lewandowska.html (zdjęcie)
  https://www.youtube.com/watch?v=yVCGP4Xg918
  http://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1136157
  https://pl.wikipedia.org/wiki/Renata_Lewandowska
 Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej - autor: Ryszard Wolański (wyd. A.A. MTJ - Warszawa, 2003 r.) [tom III - Dyskografia - Aneksy]

Poniżej zamieszczam nadesłany przez Pana Krystiana biogram Renaty Lewandowskiej napisany przez zawodowego dziennikarza i bardzo ceniony przez Panią Renatę. 

 Renata Lewandowska – wokalistka, artystka plastyczka.
  W latach sześćdziesiątych studiowała na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie zrobiła dyplom na Wydziale Architektury Wnętrz. Swój talent muzyczny realizowała równocześnie uczestnicząc w ruchu studenckim, skupionym wokół kultowych warszawskich klubów: „Hybrydy” i „Medyk”. Na festiwalu studenckim "FAMA 69" w Świnoujściu  otrzymała nagrodę za "kulturę wykonawczą". Szlify piosenkarskie zdobywała w Studiu Piosenki "Rh-" prowadzonym przez kompozytora Jana Pileckiego, co zaowocowało jedną z głównych nagród na IX Kiermaszu Piosenki Studenckiej w Warszawie, a następnie nagrodą za debiut na "Zimowej Giełdzie Piosenki Studenckiej" w Opolu.
  Opole, za sprawą Festiwalu Polskiej Piosenki, stało się bardzo ważnym punktem w rozwoju kariery tej piosenkarki. Podczas debiutu na tym festiwalu w 1970, jako wokalistka prowadzonego przez Juliusza Loranca zespołu „Quorum”, mogła cieszyć się z przyznanej grupie nagrody za wykonanie piosenki „Ach, co to był za ślub”,  z tekstem Wojciecha Młynarskiego. Dwa lata później, już jako solistka, zdobyła nagrodę w koncercie „Debiutów” za piękne wykonanie piosenki Juliusza Loranca i Jonasza Kofty „Olbrzymi Twój cień”.
  Repertuar Renaty Lewandowskiej oparty był w tym czasie na kompozycjach Juliusza Loranca z tekstami najwybitniejszych twórców polskich piosenek: Wojciecha Młynarskiego, Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty i Ryszarda Marka Grońskiego. Takie piosenki jak: „Radość o poranku”, „Zaczynajcie beze mnie” czy „Nie myśl kochanie o tym, jak mogło być” były najjaśniejszymi  punktami kolejnych Festiwali Opolskich. Wtedy też powstały, zarejestrowane  w studiach Polskiego Radia, nagrania piosenek „Magia szos”,  „Czas pożegnań” i kilku innych. W tych realizacjach Lewandowska zademonstrowała pełnię swego talentu. Jej dźwięczny, świetnie postawiony, mocny głos, poparty lekko drapieżnym sposobem interpretacji umieścił ją w nurcie zbliżonym do muzyki soul, tak odległym od nijakości ówczesnej sztampy. Tę oryginalność potwierdziła Renata Lewandowska nagraniem „Dotykiem chcę dziś poznać wszystko”, wydanym na singlu w 1978 r. przez Tonpress.
  Renata Lewandowska pozostaje w pamięci słuchaczy jako jedna z najbardziej oryginalnych wokalistek dekady lat siedemdziesiątych. Od 1980 roku spełnia się artystycznie i twórczo w dziedzinie sztuk pięknych. Zajmuje się architekturą wnętrz, architekturą zieleni i ilustracją.

   Powyższy tekst biogramu, nadesłany przez Pana Krystiana Zielińskiego, zamieszczony został dn. 7.02.2018 r.









 [Archiwum]

Poniżej jest pierwotny, napisany przeze mnie (zamieszczony 14.12.2014 r.) i przez ponad 3 lata obecny tutaj biogram Pani Renaty. Zostawiam go tutaj, pewnie z sentymentu.


  Renata Lewandowska - wokalistka.
  W trakcie studiów na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie solistka wystąpiła na VIII Kiermaszu Piosenki Studenckiej w stołecznym klubie "Medyk". Wokalistka związała się ze Studiem Piosenki  i zespołem Rh- działającym przy tym klubie.
Na ogólnopolskiej estradzie zaistniała w 1968 r. zdobywając jedno z wyróżnień podczas IV Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Na festiwalu studenckim "FAMA '69" w Świnoujściu otrzymała nagrodę za kulturę wykonawczą prezentowanych przez siebie piosenek.
  W tym roku weszła w skład zorganizowanej przez Juliusza Loranca i Bolesława Krasuckiego grupy Quorum. Z formacją wystąpiła na VIII KFPP w Opolu (1970), gdzie sukces odniosła piosenka "Ach, co to był za ślub!". W tym roku z grupą Quorum wystąpiła w polskim filmie "Milion za Laurę" (reż Hieronim Przybył, prem. 8.06.1971 r.), a także śpiewała w filmie "Pięć i pół Bladego Józka" (reż. Henryk Kluba, film "półkownik"). W lutym 1971 r. wokalistka zdobyła nagrodę za debiut w Zimowej Giełdzie Piosenki Studenckiej w Opolu. Po rozwiązaniu Quorum R. Lewandowska rozpoczęła samodzielną karierę. Podczas koncertu "Debiutów" X KFPP w Opolu (1972) zaśpiewała, wyróżnioną później, piosenkę "Olbrzymi twój cień".
  We wrześniu 1973 r. wokalistka znalazła się, w założonym przez J. Loranca, wokalnym zespole Grupa I. Z formacją wystąpiła w roku następnym na XII KFPP w Opolu, gdzie zaśpiewała, wyróżnioną Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki, piosenkę "Radość o poranku".
  Po rozwiązaniu Grupy I (1976) artystka kontynuowała karierę solową. W Polskim Radiu nagrała piosenkę "Sposób na kobiety". Koncertowała w Polsce i za granicą. Wystąpiła na XV KFPP Opole 1977 wykonując piosenkę "Nie myśl kochanie o tym jak mogło być". Na przełomie maja i czerwca 1978 r. wystąpiła na XIII Festiwalu "Bratysławska Lira" w Czechosłowacji. W tym samym roku R. Lewandowska nagrała swoją pierwszą - i niestety ostatnią - płytę - singla z piosenkami "Dotykiem chcę dziś poznać wszystko" i "Odkąd ciebie z głowy mam" (Tonpress S-212).
  O dalszych losach tej utalentowanej wokalistki dostępne mi źródła milczą.

Renata Lewandowska (fot. Wojciech Suchocki)

Grupa &

Dziś biogram grupy opracowany i nadesłany przez Panią Renatę Lewandowską. Postanowiłem nie ingerować w treść notki biograficznej, aby nie uronić żadnego szczegółu.

Grupa "&" była nietypową formacją. Została powołana w 1973 roku przez kompozytora i aranżera Juliusza Loranca, - w początkowej fazie, niejako założycielskiej, do solowych nagrań Renaty Lewandowskiej, stylowo odbiegających od powszechnie przyjętych wtedy wzorców - potem, zdominował pomysł współpracujących ze sobą grupy wokalistów-solistów.
Lorancowi zależało przede wszystkim na możliwości aranżowania muzycznego dialogu rozbudowanych partii chóralnych z silnym wiodącym głosem solowym. W skład grupy weszli specjalnie dobrani wokaliści, z których każdy perspektywicznie mógł być - wykorzystując indywidualne predyspozycje - takim głosem prowadzącym, ale przede wszystkim byli w stanie stworzyć nowe, oryginalne brzmienie. W skład grupy tak współpracującej oprócz Renaty Lewandowskiej weszli wokaliści: Sławomir Bułaj, Ewa Olszewska i Marlena Wiśniewska.
Pierwsze nagrania partii chóralnych tej grupy pod nazwą "And" odbyły się w Polskim Radio na początku roku 1974. W pierwszym rzędzie nagrany został nagrodzony na festiwalu opolskim '72  utwór Juliusza Loranca i Jonasza Kofty "Olbrzymi Twój Cień" - z solowa partią Renaty Lewandowskiej, a sam chór w tym utworze wspomagany był jeszcze w swej masie przez zespoły Alibabki i Bemibem.
 Swoje unikalne brzmienie chóralne Grupa "&" tak naprawdę w pełni  zaprezentowała w utworach Juliusza Loranca "Magia Szos" i "Niestałość" ze słowami Ryszarda Marka Grońskiego i w "Czasie Pożegnań" słowa Jonasz Kofta - piosenek zaśpiewanych przez Renatę Lewandowską.
W tym samym roku na festiwal opolski Juliusz Loranc przygotował pogodną piosenkę "Radość o poranku"(słowa Jonasz Kofta) , mającą na celu zaprezentować solowe, indywidualne możliwości wszystkich wokalistek. Piosenka miała swój scenariusz - była rozpisana niejako na role - zaczynała naiwna "pensjonarka" (Marlena Wiśniewska) , optymistyczna nadzieja - to głos drugiej wokalistki (Renata Lewandowska), a kończyła dobra wróżka (Ewa Olszewska)....
Na potrzeby festiwalu opolskiego tak współpracująca grupa wokalistów na swoją nazwę przybrała znak graficzny "&", co akurat z przyczyn językowych zostało zamienione na "Grupę I" - i pod tym szyldem piosenka została zaprezentowana na XII KFPP Opole '74. Piosenka zdobyła Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki i została nagrana studyjnie przez Polskie Nagrania, a Grupa "&" została zaproszona na Festiwal w Rostoku '74. "Radość o Poranku" była jedyną piosenką tej grupy, opartą na solowych partiach wokalnych wszystkich wykonawczyń.
Po festiwalu opolskim '74 "Grupa &" wystąpiła jeszcze w kilku programach telewizyjnych w Polsce i za granicą, oraz na Festiwalu w Rostoku '74, gdzie wykonali razem piosenkę "Kropelka Egoizmu" Agnieszki Osieckiej i Juliusza Loranca. Piosenka ta była częścią spektaklu telewizyjnego "Emancypantki" w reżyserii Adama Hanuszkiewicza, do którego grupa nagrała opracowanie muzyczne, a którego premiera odbyła się na początku roku 1975.
Wkrótce potem z grupy odeszła Marlena Wiśniewska, a zastąpiła ją na czas wyjazdu na występy do Bułgarii Aleksandra Herman (była członkini "Quorum"). Po tym wyjeździe Grupa "&" tak współpracująca za sobą, przestała istnieć. Juliusz Loranc nadal współpracował indywidualnie z poszczególnymi wokalistami z tej grupy - Sławomirem Bułajem, Renatą Lewandowską i Ewą Olszewską.

 

Grupa &

od lewej M. Wiśniewska, R. Lewandowska, S. Bułaj i E. Olszewska (fot. W. Suchocki)

Grupa &

od lewej R. Lewandowska, M.Wiśniewska, E. Olszewska i S. Bułaj  (fot. W. Suchocki)

Pragnę bardzo podziękować Pani Renacie za opracowanie powyższego biogramu.
Wielkie dzięki dla Pani Renaty i Pana Krystiana za nadesłanie powyższych zdjęć.
Autorem tych zdjęć jest Pan Wojciech Suchocki.

Tym samym traci swoją ważność poprzedni biogram Grupy I (http://polskibigbitinietylko.blogspot.com/2012/04/grupa-i.html). Pozostanie on do porównania oraz ze względu na zamieszczone komentarze.

Arianie - Na niejednej stacji [Kameleon Records KAMCD 79-80]

Arianie - Na niejednej stacji - Nagrania archiwalne z lat 1971-1983 (2CD) [Kameleon Records KAMCD 79-80]

Nieoceniona firma fonograficzna Kameleon Records wydała bodajże w poprzednim tygodniu dwupłytowy album kieleckiej grupy Arianie. Już sama ilość nagrań zawartych na tych dwóch płytach jest imponująca. A fakt, że - chyba po raz pierwszy w historii - wydano na cyfrowym nośniku przekrojowy materiał zespołu, zadowoli fanów formacji i polskiego bigbitu.
A na stronie wydawcy możemy o albumie przeczytać:

"Na podwójnym wypełnionym po brzegi albumie znalazło się aż 45 utworów z lat 1971-1983 oraz jedno dodatkowe nagranie z 2005 roku. Wszystkie utwory po raz pierwszy na CD. Ponad 155 minut muzyki. Materiał zremasterowany z oryginalnych taśm matek
Zawarte na albumie dokonania muzyczne Arian, w modelowy sposób portretują trendy rozwoju naszej muzyki rockowej w latach 70. i 80. (od ambitnego niekomercyjnego rocka do przebojowych, lekkich nagrań inspirowanych popem i muzyką disco).
Na płycie znajdziemy fantastyczne, surowe 4 czysto rockowe nagrania z 1972 roku (20 minut muzyki), nawiązujące trochę do twórczości Romualda i Romana oraz undergroudu – już sam ten materiał sprawia że krążek powinien znaleźć się w każdej poważnej kolekcji płyt z naszym rodzimym rockiem, ponadto na CD znajdziemy swoistą mieszankę jazzu, psychodelii i poezji śpiewanej (Modlitwa, Złocienie, Zachód jesienny). Środkowy okres działalności zespołu to nagrania nawiązujące do folk rocka spod znaku No To Co, czy Dwa Plus Jeden: Czarownice, Kalina, Łubinowa miłość, Lato już, Gdybym ciebie wtedy nie spotkał na moście. Na przełomie lat 70. i 80. zespół zaczął dryfować w stronę melodyjnego pop-rocka okraszonego ciekawymi brzmieniami analogowych syntezatorów: Świat dla zakochanych, Bądź mi uśmiechem, Postaw na mnie.
Najnowsze nagrania z albumu (urozmaicone fajnymi solówkami gitary i nieszablonowymi partiami instrumentalnymi) w udany sposób nawiązują do stylu Izabeli Trojanowskiej i Budki Suflera: Na niejednej stacji, Nie wiem kiedy wrócę, Czy można tak?, Szklany klos
Dodatek specjalny to współczesna nieco rozbujana wersja utworu Zabita woda, udowadniająca że grupa wciąż potrafi zagrać z prawdziwie rockowym zębem
Dzięki współpracy z zespołem udało się odtworzyć składy oraz daty powstania poszczególnych nagrań.
Dwie płyty uzupełnia 20-stronicowa kolorowa książeczka zawierająca mnóstwo unikatowych fotografii oraz kompetentną notkę o zespole."

Spis utworów:
 1. Zabita woda   (5'33)
 2. Pozapromienne   (5'10)
 3. Kołysanka blues   (3'49)
 4. Pięć pytań   (5'22)
 5. Złocienie   (4'12)
 6. Czarownice   (2'14)
 7. Modlitwa   (3'29)
 8. Kalina   (3'09)
 9. Zachód jesienny   (4'33)
10. Łubinowa miłość   (2'56)
11. Mego życia korale   (2'42)
12. Polowanie na lisa   (3'35)
13. Ile dni już minęło?   (2'47)
14. Profesor Robert   (3'05)
15. Mazowiecka ziemia   (4'17)
16. Gdybym ciebie wtedy nie spotkał na moście   (2'21)
17. Winogronowa noc   (3'28)
18. Całowanie   (3'15)
19. Nasze słodkie sny   (2'38)
20. Szczęśliwe narodziny   (3'35)
21. Miłość puka do okien   (2'49)
22. Czeka inny świat   (2'53)
23. Lato już   (3'18)
24. W tobie szukam miłości   (3'21)
25. Wiosną ze mną bądź   (2'46)
26. Wspomnienie z wyspy   (3'27)
27. Witaj Karolino   (3'06)
28. Świat dla zakochanych   (3'34)
29. Uśmiechnij się jeszcze raz   (2'31)
30. Bądź mi uśmiechem   (4'27)
31. Postaw na mnie   (3'12)
32. Słoneczny rok   (2'58)
33. Bądź wiosenny   (4'19)
34. Nie wiem kiedy wrócę   (2'29)
35. Trudno jest odejść   (4'16)
36. Dni bez dat   (2'59)
37. Czy można tak?   (2'22)
38. Co mi w takim domu?   (3'06)
39. Szklany klosz   (3'00)
40. Ja się nigdy nie nudzę   (3'38)
41. Z życia wzięte   (2'18)
42. Ucieczka przed sobą   (2'26)
43. Na niejednej stacji   (3'00)
44. Dziewczyna pech   (3'32)
45. Słowa nic nie znaczą   (3'22)
46. Zabita woda (wersja 2005)   (4'36)

Źródła: 
  http://www.kameleonrecords.pl/sklep/arianie/dlugo-sie-znamy-kopia/
  http://allegro.pl/arianie-na-niejednej-stacji-1971-1983-2cd-i7388412608.html

Liberum Veto (wzmianka)

  Zespół wokalno-instrumentalny Liberum Veto powstał  w 1968 r. w Szczecinie, na bazie rozwiązanej grupy Pięć Smutnych Spojrzeń. Formację tworzyli: Jerzy Szlędakowski - gitara, śpiew; Zbigniew Ciesielski - gitara; Zbigniew Bogusławski - gitara basowa, śpiew; Jerzy Lipczyński - fortepian, organy i Krzysztof Lipczyński -  perkusja. Na początku zespół wykonywał utwory z repertuaru Pięciu Smutnych Spojrzeń.
  Grupa zadebiutowała podczas "Spotkań z piosenką" w kinie Colosseum. Po pierwszym koncercie formację opuścił Z. Ciesielski. Następnie zespół wziął udział w Szczecińskiej Wiośnie Orkiestr. Występ grupy przeszedł bez echa, co spowodowało rozdźwięki w formacji. Grupa, pomimo występów w studenckim klubie Pinokio, wkrótce przestała istnieć.
  Po rozpadzie zespołu muzycy zasilili inne formacje. K. Lipczyński zasilił Bizony. Jego brat, J. Lipczyński i Z. Bogusławski znaleźli się w grupie Bez Atu. J. Szlędakowski występował m.in. w Stowarsach i Comie-5.


Źródła:
  "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna, Szczecin - 2013 r.)

Uzupełnienie biogramu i fotografie grupy mile widziane!