niedziela, 22 lutego 2015

Bogusław Kot Mazurkiewicz

  Bogusław Kot Mazurkiewicz (wł. Bogusław Mazurkiewicz) - pianista, trębacz, wokalista.
  Uczył sie gry na trąbce w Średniej Szkole Muzycznej u prof. Lutaka. We wrześniu 1964 r. znalazł się w składzie krakowskiego jazzowego septetu Playing Family. Zespół tworzyli: Andrzej Czernicki - perkusja; Tadeusz Oferta - banjo; Jan Poprawa - kontrabas; Wojciech Salomon - pianino; Andrzej Czechowski - puzon; B. Mazurkiewicz - trabka; Janusz Nowotarski - klarnet, lider. Grupa zadebiutowała na Krakowskich Zaduszkach Jazzowych. W 1967 r. formacja zdobyła pierwsze miejsce na festiwalu "Jazz nad Odrą" w kategorii jazz tradycyjny.
  W 1968 r. znalazł się w utworzonym przez Michaja Burano zespole Burano And Leske Rom, gdzie grał na trąbce. Grupa nagrała kilka piosenek dla radia (m. in. Moje sny; Nie chcę tego powiedzieć; Całe niebo w ogniu; Come una fiata [Jesteś biała jak zjawa]), by zakończyć działalność jeszcze w tym samym roku.
  Na początku 1969 r. założył w Ostrowcu Świętokrzyskim zespół Kolorowe Koty. Grupę tworzyli: B. Kot Mazurkiewicz - organy; Jerzy Klusek - saksofon; Mieczysław Wieczorek - trąbka; Tadeusz Gołasa - - gitara;  Zbigniew Mazurkiewicz - perkusja i Adam Lichota - gitara, którego wkrótce zmienił Maciej Sudwoj.Kolorowe Koty uczestniczyły w II Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym w Chorzowie oraz "Muzykobraniu" w Kielcach. Wkrótce, wskutek nieporozumień, odchodzi z formacji.
  W październiku 1969 r. artysta
znalazł się w składzie zespołu Wiślanie 69, gdzie grał na trąbce i organach. Grupa w tym czasie wylansowała przeboje - śpiewane przez Elżbietę Żakowicz - "Chcę wierzyć twoim słowom"; i "Czy nawet kilku dni nie chcesz podarować mi?". Z zespołem B. Kot Mazurkiewicz uczestniczył w nagrywaniu płyty długogrającej i "czwórki", koncertował w kraju i za granicą. Z grupy odszedł w połowie 1971 r. po koncertach w Holandii.
  Wkrótce utworzył grupę Koło Napędowe, która istniała krótko.
  Muzyk został w tym czasie instruktorem muzycznym przy Zakładowym Domu Kultury Huty im. Nowotki w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie opiekował się muzykującą młodzieżą.
  Na początku 1975 r. zakłada nową formację Kafar. Zespół tworzyli: B. Kot Mazurkiewicz - instrumenty klawiszowe, trąbka, śpiew; Maciej Sudwoj - gitara; Tadeusz Gołasa - gitara; Mieczysław Wieczorek - trąbka; Waldemar Klimkowski - puzon; Jerzy Klusek - saksofon i Jacek Świątek - perkusja. Grupa nagrała cztery piosenki dla rogłośni Polskiego Radia w Kielcach ("Śnij spokojnie"; "Wejdź do mnie przyjacielu"; "Spójrz w niebo" i "Katuj mnie"). Na koncercie "Debiuty" XIII Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki Opole '75 formacja wykonała piosenkę "Ucałuj mnie". We wrześniu 1975 r. B. Kot Mazurkiewicz otrzymał wyróżnienie na III Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym w katowickim Spodku. Po roku działalności lider rozwiązał zespół.
  Po rozpadzie grupy B. Kot Mazurkiewicz wyjechał na trwający rok kontrakt zagraniczny, gdzie kupił organy Hammonda. Po powrocie do kraju zorganizował trio, w którym grali także J. Klusek - saksofon i J. Świątek - perkusja. Plany dalszej działalności przerwała śmierć muzyka.
  Bogusław Kot Mazurkiewicz zmarł 29 kwietnia 1978 r.

Bogusław Kot Mazurkiewicz
Bogusław Kot Mazurkiewicz (z prawej) i Jacek Świątek

Źródła:
  "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995) ;
  "Leksykon Muzyczny Kielecczyzny" - autor: Paweł Solarz (wyd. ColorPress, Kielce - 2010);
  http://www.ryszardy.pl/play.html
  http://pl.wikipedia.org/wiki/Playing_Family
  http://www.ostrowiecnr1.pl/zdjecie/Boguslaw-Kot-Mazurkiewicz/
  Pan Jacek Świątek (tekst i zdjęcia)

niedziela, 15 lutego 2015

René Glaneau

  René Glaneau (wł. Roman Środa) - wokalista, tłumacz, autor tekstów, kompozytor. Urodził się 10 czerwca 1928 r. w Hornaing we Francji. Przyjechał do Polski w 1947 r., a we wrześniu następnego roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Karpaczu, gdzie uczęszczał do czerwca 1951 r. W tym okresie występował w amatorskich zespołach muzycznych, grając na pianinie. Na tym instrumencie grał także w miejscowych lokalach, gdzie notuje swoje pierwsze próby wokalne. Po skończeniu szkoły średniej studiował 3 lata (w tym 2 zaocznie) na Wydziale Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów pracował w Polskim Radio jako spiker.
  Na estradzie zadebiutował - jako wykonawca piosenek śpiewanych po francusku - w lutym 1954 r. z Zespołem Jazzowym Zygmunta Karasińskiego „Melodia i Rytm”. Piosenkarz na potrzeby działalności estradowej przyjął pseudonim artystyczny René Glaneau, który został utworzony od nazwiska matki - Granowska. Z Zespołem Z. Karasińskiego występował na koncertach w całej Polsce do października 1955 r., a 9 września 1954 r. wystąpił we Wrocławiu z Orkiestrą Taneczną Jerzego Haralda.
  W lutym 1956 r. wokalista rozpoczął współpracę z Państwowym Zespołem Muzycznym „Błękitny Jazz” pod dyrekcją Ryszarda Damrosza. Z grupą koncertował w kraju oraz w ZSSR (Moskwa, Leningrad, Odessa, Lwów), gdzie oprócz występów na żywo zespół zanotował występy w telewizji. Z orkiestrą wokalista występował do końca sierpnia 1956 r., a plonem współpracy w latach 1955-1956 jest pięć płyt (Muza, Veriton, Pronit).
  Od września 1956 r. R. Glaneau śpiewa z Zespołem Jazzowym Zygmunta Wicharego. Formacja koncertowała w wielu miastach w Polsce, jak też zagranicą: na Węgrzech, w Czechosłowacji, ZSRR, NRD i Rumunii. Efektem współpracy z zespołem Z. Wicharego są tylko trzy płyty wydane przez rumuński Elektrecord i jedna radzieckiej Miełodii, natomiast w Polsce w latach 1956-1960 artysta doczekał się wydania siedemnastu płyt z Zespołem Tanecznym Wiesława Machana i Orkiestrą R. Damrosza.
  W czerwcu 1960 r. R. Glaneau rozpoczął współpracę z Zespołem Estradowym Jana Walaska, z którym koncertował przez kolejny rok w Polsce, na Węgrzech i w NRD.
  W latach 1961-1962 wokalista niezwiązany z żadnym zespołem mało koncertował. W tym czasie pracuje nad dykcją i zaczyna także śpiewać w języku polskim.
  W 1963 r. artysta wyjeżdża z Allans Quartet do Czechosłowacji, gdzie daje kameralne występy z w nocnym lokalu w Hotelu "International" w Brnie. Tam został zauważony przez pracowanika firmy fonograficznej Supraphon, która zaproponowała wokaliście kontrakt. Przy nagrywaniu płyt i koncertach artyście towarzyszyły zespoły: Karel Duba Big Beat Band, Miroslav Kefurt and his Combo, Karel Vlach Orchestra, Sláva Kunst Orchestra, Tanečni Orchestr Čs. Rozhlasu Řidi Josef Vobruba. W sumie Supraphon wydał dwanaście płyt piosenkarza. Artysta nie zapomniał o polskich melomanach i nagrywał kolejne płyty dla Muzy i Pronitu, gdzie artyście akompaniują: Zespół Tadeusza Suchockiego, Orkiestra R. Damrosza i Zespół Instrumentalny Krzysztofa Sadowskiego.
  Od 1966 r. wokalista występuje głównie na polskiej estradzie, koncertując m. in. z Zespołem Gitar Hawajskich Jana Ławrusiewicza. W  1966 r. R. Glaneau nagrywa dwie "czwórki" z towarzyszeniem zespołu Chochoły (Pronit N-0421 i PN Muza N-0433), natomiast w marcu następnego roku kolejną "czwórkę", w której wokaliście akompaniuje zespół Tarpany (Pronit N-0492). W lipcu 1967 r. R. Glaneau koncertuje z Zespołem Henryka Kuczyńskiego w czeskiej Pradze w Ośrodku Kultury Polskiej. W 1968 r. artysta nagrywa "czwórkę" (PN Muza N-0522), gdzie akompaniuje mu zespół pod jego dyrekcją. W 1969 r. występuje z Zespołem Józefa Mazurkiewicza w Finlandii (hotel "Karelia" w Savonlinna).
  W okresie poźniejszym wokalista występuje z recitalami z własnym akompaniamentem.
  R. Glaneau kilka razy wziął udział w programach telewizyjnych: w 1960 r. - „Muzyka łatwa i przyjemna” – reż. Janusz Rzeszewski; w 1961 r. - program TV w reż. J. Rzeszewskiego; w 1962 r. - „Jazz i Piosenka” – reż. Jerzy Gruza; w 1968 r. - „Rewia polskich nagrań” – reż. Janusz Rzeszewski. Karierze R. Glaneau poświęcony jest program telewizyjny z cyklu "Gwiazdy tamtych lat: (reż. Janusz Horodniczy i Krzysztof Wojciechowski, 1996 r.).
  Artysta brał udział w kilku audycjach radiowych, m.in.: "Nowości płytowe Supraphonu"; "Melodie przy piwie" i René Glaneau o sobie (maj 1994 r.)
  René Glaneau zmarł 12 kwietnia 1997 r. w Warszawie.

Rene' Glaneau
Fot. Henryk Bietkowski

Rene' Glaneau i Elisabeth Charles z  Orkiestrą Zygmunta Karasińskiego
Fot. z archiwum synów  Rene' Glaneau

Rene' Glaneau i PZM Błękitny Jazz Ryszarda Damrosza
Fot. z archiwum synów  Rene' Glaneau
Rene' Glaneau (z prawej) i Zygmunt Wichary
Fot. z archiwum synów  Rene' Glaneau
Rene' Glaneau, Jan Walasek i Carmen Moreno (1960-1961)
Fot. z archiwum synów  Rene' Glaneau
Plakat zapowiadający występy Orkiestry Z. Karasińskiego z solistami
Ciekawostka: muzyk występuje tu jako wokalista Rene' Glaneau i instrumentalista Roman Środa
Skan z archiwum synów  Rene' Glaneau




NAGRANIA PŁYTOWE:

SP78 2641 Muza (1955)
Madeleine / Pszczółka i motylek
 wyk. R. Glaneau i Orkiestra Taneczna p/d Ryszarda Damrosza

LP10 L0034 PN Muza (1955)
[IRENA MALKIEWICZ (str. A) i RENE GLANEAU (str. B)] PIOSENKI PARYŻA
Moulin Rouge / Martwe liście / Madeleine / Pszczółka i motylek
 wyk. R. Glaneau i Orkiestra Taneczna p/d Ryszarda Damrosza

SP78 2888 Muza (1956)
[CARMEN MORENO (str. A) i RENE GLANEAU (str. B)]
La petite Marie
  Skład: R. Glaneau i POT "Błękitny Jazz" P/d Ryszarda Damrosza

SP78 2889 Muza (1956)
[RENE GLANEAU (str. A) i ADA BIELL (str. B)]
Mambo Italiano
  Skład: R. Glaneau i POT "Błękitny Jazz" P/d Ryszarda Damrosza

SP78 2890 Muza (1956)
[CARMEN MORENO (str. A) i RENE GLANEAU (str. B)]
Istambuł
  Skład: R. Glaneau i POT "Błękitny Jazz" P/d Ryszarda Damrosza

SP78 2980 Muza (1956)
[RENE GLANEAU (str. A) i ORKIESTRA TANECZNA WALDEMARA KAZANECKIEGO (str. B)]
Pod mostami Paryża
  Skład: R. Glaneau i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

SP78 3248 Muza (1956)
Car je t'aime / Ou es-tu mon amour
  Skład: R. Glaneau i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

SP78 3255 Muza (1956)
[RENE GLANEAU (str. A) i ORKIESTRA SALONOWA STANISŁAWA ŁÓDZKIEGO (str. B)]
C’est magnifique
  Skład: R. Glaneau i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

SP78 3255 Muza (1956)
C’est magnifique /  Sous les ponts de Paris
  Skład: R. Glaneau i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

EP N0003 Muza (1957)
PIOSENKI PARYŻA
Ou es-tu mon amour / Car j t'aime / Sous les ponts de Paris / C’est magnifique
  Skład: R. Glaneau i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

EP V224 Veriton
Moulin Rouge / Martwe liście / Car j t'aime / C’est magnifique
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Smyczkowa Ryszarda Damrosza (1, 2) oraz Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

EP N0101 Muza (1958)
PRZEBOJE ŚWIATA
Bambino / Luna Rosa / Mandolino / Avril au Portugal
  Skład: R. Glaneau i Zespół Taneczny Wiesława Machana

LP10 L0319 Muza (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] WSPOMNIENIA Z PARYŻA
La chanson d'Orfée / La mer / Petit fleur / Tout l'amour
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Ryszarda Damrosza

EP N 0221 Muza (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PIOSENKI PARYŻA
Moulin Rouge / Avril au Portugal
  Skład: Rene Glaneau i Orkiestra Smyczkowa Ryszarda Damrosza (1) oraz Zespół Taneczny Wiesława Machana

LP10 L 0224 Pronit (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] ZAPRASZAMY DO TAŃCA
Mambo Italiano
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i PZM "Błękitny Jazz" p/d Ryszarda Damrosza

LP10 L 0320 Muza
[RÓŻNI WYKONAWCY] ZŁOTA SERIA PRZEBOJÓW 1
Moulin Rouge
  Skład: Rene Glaneau i Orkiestra Smyczkowa Ryszarda Damrosza

LP10 L 0322 Muza (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PIOSENKI O DZIEWCZĘTACH
Madeleine
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Smyczkowa Ryszarda Damrosza

LP10 L 0324 Muza
[RÓŻNI WYKONAWCY] ZŁOTA SERIA PRZEBOJÓW 4
Bambino
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Taneczny Wiesława Machana

LP10 L 0333 Muza (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] ARIVEDERCI ITALIA
Bambino / Mandolino
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Taneczny Wiesława Machana

LP10 L 0335 Muza (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] RYTMY SŁONECZNEGO POŁUDNIA 2
Petite fleur
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Ryszarda Damrosza

LP10 L 0342 Pronit (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] POD NIEBEM PARYŻA
La mer
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Ryszarda Damrosza

LP10 L 0358 Muza (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] L'HISTORIE D'UN AMOUR
L'historie d'un amour / Le jour ou la pluie viendra / Les deux guitaires / Amor, amor..
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Ryszarda Damrosza

SP SP73 Muza (1963)
Petit Gonzales / Non je ne regrette rien
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Ryszarda Damrosza

SP SP75 Pronit (1963)
Catherine / Le twist de Schubert
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Tadeusza Suchockiego

LP XL0175 Pronit (1963)
[RÓŻNI WYKONAWCY] Z MELODIĄ I PIOSENKĄ DOOKOŁA ŚWIATA (3)
Catherine
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Tadeusza Suchockiego

LP XL0195 Pronit (1964)
[RÓŻNI WYKONAWCY] Z MELODIĄ I PIOSENKĄ DOOKOŁA ŚWIATA (4)
Le twist de Schubert
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Tadeusza Suchockiego

LP XL0202 Pronit (1965)
[RÓŻNI WYKONAWCY] Z MELODIĄ I PIOSENKĄ DOOKOŁA ŚWIATA (6)
Petit Gonzales
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Orkiestra Ryszarda Damrosza

SP SP125 Muza (1965)
Krystynka / Niebieskie włosy
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Instrumentalny Krzysztofa Sadowskiego

EP N0421 Pronit (1966)
Skandal w rodzinie / Powiedz mi... / Schody do nieba / Bo jeśli tak
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i zespół Chochoły

EP N0433 Muza (1966)
Nie wrócimy na Capri / Gdybym wtedy odwagę miał / Merci chérie / Nie zapominaj mnie
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i zespół Chochoły

EP N0492 Pronit (1967)
Mały człowiek / Mój Paryż / Bo odkąd swą dziewczynę mam / Wracaj, ja czekam cię
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i zespół Tarpany

EP N0522 Muza (1968)
Ostatni walc / Miasteczko dawnych dni / Cieniu mój / Dom, w którym nikt nie mieszka
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Zespół Instrumentalny p/d Rene Glaneau


SP F-9 31514 Supraphon [CSRS]
[RÓŻNI WYKONAWCY]
Malý Gonzales
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Sláva Kunst se swym orchestrem

SP SUN 43116 Supraphon [CSRS] (1963)
Speedy Gonzales / Bella, bella, bella Bambina
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Sláva Kunst Orchestra

SP SUK 33527 Supraphon [CSRS] (1963)
TWIST. BOSSA NOVA
Eso beso / Desafinado
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Miroslav Kefurt and his Combo

EP SUK 33527 Supraphon [CSRS] (1963)
Le petit Gozales / Bella, balla, bella Bambina / Eso beso / Desafinado
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Sláva Kunst and his dance Orchestra (1,2) oraz  Miroslav Kefurt and his Combo (3, 4)

SP SUK 33544 Supraphon [CSRS] (1964)
BIG BEAT PARTY
J’irai twister le blues / Dis lui
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Lubomir Pánek Singere & Swingers (1) oraz Karel Duba Big Beat Band (2)

EP SUK 33548 Supraphon [CSRS] (1964)
RENE' GLANEAU - KAREL DUBA
Marche tout droit / J’entends siffler le train
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Lubomir Pánek Singere & Swingers (1) oraz Karel Duba Big Beat Band (2)

SP SUK 43148 Supraphon [CSRS] (1965)
Le banc de Pierre / Le  Marchand de Sable
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Karel Vlach Orchestra (1) oraz Sláva Kunst  Orchestra (2)

SP SUK 43149 Supraphon [CSRS] (1965)
Ne delaisse pas / Boing – boing
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Karel Duba and his Combo

EP F-9 50348 Supraphon [CSRS] (1965)
Ne delaisse pas / Boing – boing / Le banc de Pierre / Le Marchand de Sable
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Karel Duba se Skupinou (1, 2) oraz Karel Vlach Orchestra (3) i Sláva Kunst Orchestra (4)

SP SUN 43165 Supraphon [CSRS] (1965)
Jolie miss Molly / Si j’avais le courage
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Karel Duba and his Combo

SP F-10 52485 Supraphon [CSRS] (1965)
Si tu croix / Je joue du violon
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Tanečnii Orchestr Čs. Rozhlasu Řidi J. Vobruba

EP SUK 33636 Supraphon [CSRS] (1966)
Si j’avais le courage / Jolie miss Molly / Si tu croix / Je joue du violon
  Skład: Rene Glaneau (śpiew) i Karel Vach Orchestra (1); Karel Duba and his Combo (2) oraz Josef Vobruba Orchestra


SP78 EDA 2784 Electrecord [RUMUNIA]
[RÓŻNI WYKONAWCY]
Buona Sera Signorina
  skład: R. Glaneau (śpiew) i Orkiestra Zygmunta Wicharego

SP78 EDA 22808 Electrecord [RUMUNIA] (1958)
[RÓŻNI WYKONAWCY]
Mais Que'Est Ce Que C'Est
  skład: R. Glaneau (śpiew) i Orkiestra Zygmunta Wicharego

LP EDE 041 Electrecord [RUMUNIA] (1961)
[RÓŻNI WYKONAWCY] MELODII DIN TOATA LUMEA
Mais Que'Est Ce Que C'Est / Buona sera Signorina
  skład: R. Glaneau (śpiew) i Orkiestra Zygmunta Wicharego

LP GOST 5289-56 D-7574 Miełodia [ZSRR] (1961)
[RÓŻNI WYKONAWCY] WOKRUG SWIETA (9 SERIA)
Morie (Morze)
  skład: R. Glaneau (śpiew) i Orkiestra Zygmunta Wicharego

LP BR 50146 Bruno Acropole Production [USA] (1960)
[RÓŻNI WYKONAWCY] AN EVENING IN PARIS
C'est magnifique / Madeleine / Ou es-tu mon amour / Moulin Rouge / Car je t'aime /  L'abeille le papillom / Sous les ponts de Paris
  Skład: Rene Glaneau i Orkiestra Smyczkowa Ryszarda Damrosza (2,4,6) oraz Zespół Taneczny Wiesława Machana (1,3,5,7)


CD TRCD 1029 Teddy Records (2011)
PIERWSZE NAGRANIA RENE' GLANEAU
L'histoire D'un Amour / Sous Les Ponts De Paris / La Chanson D'orfee / L'abeille Et Papillon / Luna Rossa / Tout L'amour / Moulin Rouge / C'est Magnifique / Les Feuilles Mortes / Car Je T'aime / La Mer / Mandolino / Petite Fleur / Avril Au Portugal / Les Deux Guitares / Madelaine / Bambino / Le Jour On La Pluie Viendra / Mambo Italiano / Ou Es Tu Mon Amour / La Petite Marie


NAGRANIA RADIOWE:

1965:
Niebieskie włosy; Si j'avais ose'en ce temps (Gdybym wtedy odwagę miał);

1966:
Bois si tu veux; Bo jeśli tak, to już; Il pleurait ; Je ferais pour toi; Jeszcze poczekajmy (1964); Mais depuis qu'jai...ma petite amie  (Bo odkąd swą dziewczynę mam); Nie wrócimy na Capri (Capri c'est fini); Schody do nieba; Skandal w rodzinie; Souvenir; Tramwaj nr 24 (Quelle etait belle)

Lata 60-te:
Cieniu mój (1967); Dom, w którym nikt nie mieszka (1968); Krystynka (Kristinka) (1964); Kuglarze (Les saltimbanques) (1964); Le let kiss; Les deux guitaire (1962); Madeleine; Miasteczko dawnych dni (1967); Mon amour, ecri moi (1964), (1969); The Last Waltz (1968); A' Paris (1956)


Źródła:
  Kalendarium i spisy płyt z archiwum synów Rene' Glaneau
  http://www.bibliotekapiosenki.pl/Glaneau_Rene
  http://pl.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_Glaneau
  http://www.kppg.waw.pl/person.php?art=2777&ruch=200
  http://www.discogs.com/Various-%D0%92%D0%BE%D0%BA%D1%80%D1%83%D0%B3-%D0%A1%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%B0-9-%D0%A1%D0%B5%D1%80%D0%B8%D1%8F/master/351289
  Wszystkie zdjęcia zamieszczone w tym biogramie pochodzą z archiwum synów Rene' Glaneau

niedziela, 8 lutego 2015

Zbigniew Kurtycz

  Zbigniew Kurtycz – wokalista, gitarzysta, kompozytor. Urodził się 16 maja 1919 r. we Lwowie. Jego ojciec, Zbigniew Kurtycz, oprócz pracy na kolei, grał na gitarze w prowadzonej przez siebie orkiestrze mandolinistów Hejnał. Z. Kurtycz w dzieciństwie nauczył się gry na skrzypcach, fortepianie i gitarze. Przed wybuchem wojny był piłkarzem Pogoni Lwów. Śpiewał także w studenckim zespole Wesoła Banda.
  Po wybuchu wojny Z. Kurtycz związał się z zespołem Tea Jazz Feliksa "Ref Rena" Konarskiego. Grając i śpiewając w tej orkiestrze artysta koncertował w wielu miastach Związku Radzieckiego. W 1943 r. wokalista znalazł się w Zespole Adi Rosnera, którego wielu członków, w tym Z. Kurtycz, znalazło sie potem w Człówkach Rewiowych II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych. Artyści przeszli cały szlak bojowy armii Władysława Andersa - od Iranu przez Palestynę, Egipt, Włochy do Anglii. Po zakończeniu wojny Z. Kurtycz znalazł się w Palestynie, gdzie śpiewał i grał na gitarze w Tel Awiwe w lokalach "Panorama"  i "Noga".
  W 1946 r. wrócił do Polski, gdzie grał w orkiestrze jazzowej Zbigniewa Wróbla. Po pewnym czasie artysta rozpoczął współpracę z warszawskim zespołem Tysiąc Taktów Muzyki Jazzowej Zygmunta Karasińskiego. Z. Kurtycz śpiewał w tym czasie nie tylko po polsku, ale także po angielsku, rosyjsku i hebrajsku.
 W latach pięćdziesiątych Z. Kurtycz współpracował z orkiestrami radiowymi, m. in. Stefana Rachonia, Edwarda Czernego, Waldemara Kazaneckiego. Artysta śpiewał standardy jazzowe z orkiestrami: Kazimierza Turewicza, Zygmunta Wicharego, Andrzeja Kurylewicza, Jerzego Matuszkiewicza, Ryszarda Damrosza.  W 1954 r. powstał najsłynniejszy przebój Z. Kurtycza - "Cicha woda" (muz. Adi Rosner i Z. Kurtycz; słowa: Ludwik Jerzy Kern).
  W 1957 r. wydawnictwo "Znak" wydało zeszyt nutowy "3 x Rock and Roll", gdzie znalazły się utwory: "Raz, dwa i..."; "Pomyłka" i "W Arizonie". Dwie pierwsze piosenki nie zrobiły furory, a trzecia w wykonaniu Z. Kurtycza, to pierwszy, a na pewno jeden z pierwszych, polski  utwór rockandrollowy. Artysta nagrał tą piosenkę dla radia z orkiestrą Kazimierza Turewicza, a wersję płytową z orkiestrą W. Kazaneckiego (tu nosi tytuł "Arizona").
  Po śmierci śpiewającego pianisty Juliana Sztatlera prowadził w Warszawie kawiarnię artystyczną Pod Gwiazdami. Występował w stołecznym kabarecie Nietoperz. W 1965 r. wokalista wystąpił na III KFPP w Opolu, gdzie wykonał "Piosenkę z przedmieścia". W tym samym roku artysta poślubił Barbarę Dunin, z którą wkrótce rozpoczął występy w duecie, który wylansował m. in. piosenki: "Bardzo proszę, nie odmawiaj" i "Żeby ludzie się kochali". Współpracował z Polskim Radiem i Telewizją, koncertował w kraju i za granicą (m.in. w NRD, ZSRR, Czechosłowacji, Austrii, USA i Kanadzie).
  W 1979 r. artysta wystąpił w koncercie "Przeboje 35-lecia" na XVII KFPP w Opolu wykonując "Cichą wodę". Ten sam utwór wykonał w duecie z Maciejem Maleńczukiem podczas festiwalu opolskiego w 2005 r.
  Z. Kurtycz jest bohaterem filmu dokumentalnego "Zbigniew Kurtycz" z serii "Gwiazdy tamtych lat" (reż. Janusz Horodniczy i Krzysztof Wojciechowski, 1994) oraz hasła w telewizyjnym Leksykonie Polskiej Muzyki Rozrywkowej odc. 49 (reż. R. Wolański).
  Zbigniew Kurtycz zmarł 30 stycznia 2015 r. w Warszawie. Pochowany został 5 lutego 2015 r. na Cmentarzu Powązkowskim.

Zbigniew Kurtycz
Foto: Rafał Mielnik / Agencja Gazeta


NAGRANIA PŁYTOWE ANALOGOWE:

EP N-0110 Pronit
Uśpiona fontanna / Kocham śpiew, kocham śmiech // Piosenka Stacha Matysiaka / Węgierska kapela
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Taneczny Wiesława Machana

PD R 0945 Tonpress
Cicha woda

SP78 2370 Muza
Cicha woda / Gdy się kogoś ma
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Kazimierza Turewicza

SP78 2371 Muza
Andriusza / Mała piosenka
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Kazimierza Turewicza

SP78 2428 Muza
Piosenka z dziwnym refrenem / Tak czy nie
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Kazimierza Turewicza

SP78 2796 Muza
Jadę do ciebie tramwajem / Gitarowo
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Wiktora Kolankowskiego

SP78 3221 Muza
Arizona / Księżyc ponad wodą
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

SP78 3328 Muza
Piosenka Stacha Matysiaka / Węgierska kapela
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana


SP78 3317 Pronit
Już taki jestem zimny drań / Umówiłem się z nią na dziewiataą
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Kazimierza Turewicza

LP XL 0208 Muza (1964)
[RÓŻNI WYKONAWCY] WARSZAWA DA SIĘ LUBIĆ
Piosenka Stacha Matysiaka
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Wiesława Machana

LP XL 0671 Muza (1970)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PIOSENKI LAT 50-TYCH vol. 1
Cicha woda
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Kazimierza Turewicza

LP XL 0680 Pronit (1970)
[RÓŻNI WYKONAWCY] PIOSENKI LAT 50-TYCH vol. 2
Gdy się kogos ma
  Skład: Z. Kurtycz i Kwintet Taneczny Kazimierza Turewicza

LP10 L 0005 Muza (1954)
Tak czy nie / Mała piosenka / Za dzień już nie spotkamy się / Gdy się kogoś ma
  Skład: Z. Kurtycz i Kwintet Taneczny Kazimierza Turewicza

LP10 L 0117 Muza (1956)
[RÓŻNI WYKONAWCY] MOZAIKA TANECZNA NR. 2
Pędzi wiatr / Niewypowiedziane słowa / Bocian to mądry ptak /
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

LP10 L 0118 Muza (1956)
[RÓŻNI WYKONAWCY] MOZAIKA TANECZNA NR. 1
Światło księżyca / Gazowe latarnie / Szczęśliwy los
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

LP10 L 0201 Muza (Lento)
Dzień jak co dzień
  Skład: Z. Kurtycz i POT Błękitny Jazz Ryszarda Damrosza

LP10 L 0247 Muza
Już taki jestem zimny drań / Całuję twoją dłoń madame / Umówiłem się z nią na dziewiątą / Zakochany złodziej
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Kazimierza Turewicza

LP10 L 0323 Pronit
[RÓŻNI WYKONAWCY] ZŁOTA SERIA PRZEBOJÓW NR. 3
Całuję twoją dłoń madame

EP V 106 Veriton
[RÓŻNI WYKONAWCY] PIOSENKI SENTYMENTALNE
Nikt o tym nie wie oprócz nas / Musisz
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Jerzego Hermana

EP V 248 Veriton
Umówiłem się z nią na dziewiątą / Zakochany złodziej
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Kazimierza Turewicza

SP SP23 Muza
Już taki jestem zimny drań
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Kazimierza Turewicza

SP SP24 Muza
Już taki jestem zimny drań
  Skład: Z. Kurtycz i Sekcja Rytmicna p/d Kazimierza Turewicza

SP SP491 Pronit
Cicha woda
  Skład: Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Kazimierza Turewicza

SP78 2429 Muza
Za dzień już nie spotkamy się
  Skład: Z. Kurtycz i Kwintet Taneczny Kazimierza Turewicza

SP78 3050 Muza
Pędziwiatr
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

SP78 3110 Muza
Światło księżyca
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

SP78 3111 Muza
WALDEMAR KAZANECKI
Gazowe latarnie
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

SP78 3244 Muza
Zobaczyłem oczy
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

SP78 3253 Muza
Zielone kepi
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

SP78 3109 Polskie Nagrania
Szczęśliwy los
  Skład: Z. Kurtycz i Orkiestra Taneczna p/d Waldemara Kazaneckiego

LP SX 1231 Pronit (1975)
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ] ŻEBY LUDZIE SIĘ KOCHALI
Żeby ludzie się kochali / Jest mi potrzebna twoja miłość / Złote lata / Daleko gdzieś pojechałbym / Gdzie odeszła dziś twoja miłość / Dwoje takich jak my // Wiązanka: Za daleko; Cicha woda; Wołam cię; Jadę do ciebie tramwajem / Barwny duet / Słodkie tango dla ciebie / Kto się na to nabrać da / Zakochani bo młodzi
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz oraz Zespół Instrumentalny p/d Adama Skorupki (1-4, 7-8); Zespół Instrumentalny p/d Jacka Szczygła (5-6, 9-11)

LP SX 1591 Pronit (1978)
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ] RECEPTA NA ŻYCIE
Nasza miłość nie jest snem / Kiedy spóźniasz się z miłością / Jedyne słowo - amore / Ostatni papieros / Jedyne wyjście / Recepta na życie / Dla takich jak ty / Nim zamknę drzwi / Spóźniony uśmiech / Wciąż czeka ciebie / Wracam wciąż do ciebie, w świetle białych nocy / Bądź ze mną do jutra
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz oraz Alibabki i Orkiestra p/d Adama Skorupki

EP N 0491 Pronit
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ]
Bardzo proszę, nie odmawiaj / Konflikt / Pomarzyć to dobra rzecz / To nasza miłość
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny p/d Krzysztofa Sadowskiego

EP N 0669 Pronit (1971)
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ]
Kto się na to nabrać da / Krakowianka jedna / Czarodziejska studnia / Mister Warszawy
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz oraz Orkiestra Taneczna PR p/d Edwarda Czernego (1,2,4) i Zespół Instrumentalny Bogusława Klimczuka (3)

SP S 617 Muza
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ]
Słodkie tango dla ciebie / Kto się na to nabrać da
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny p/d Jacka Szczygła

PD R0410-II KAW (1975)
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ]
Słodkie tango dla ciebie / Daleko gdzieś pojechałbym

PD R0437-II Tonpress (1976)
[BARBARA DUNIN I ZBIGNIEW KURTYCZ]
Złote lata / Żeby ludzie się kochali

LP XL0426 Muza (1967)
[RÓZNI WYKONAWCY] MORZE, NASZE MORZE
Hej chłopcy
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz i Zespół Instrumentalny Jana Tomaszewskiego

LP SX 1374 Muza
[RÓZNI WYKONAWCY] TYLKO WE DWOJE
Kto się na to nabrać da
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz oraz Orkiestra Taneczna PR p/d Edwarda Czernego


LP SX 1945 Pronit (1983)
[RÓZNI WYKONAWCY] TYCH LAT NIE ODDA NIKT - KAZIMIERZ WINKLER I JEGO PIOSENKI
Bardzo proszę, nie odmawiaj
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz

EP N 0533 Pronit
[RÓZNI WYKONAWCY]
Nie spotkamy się już tak młodzi
  Skład: B. Dunin i Z. Kurtycz


Źródła:

 Dariusz Michalski - "Piosenka przypomni ci..." Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej - Lata 1945-1958 (wyd. Iskry - Warszawa 2010)
 Ryszard Wolański - "Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej" (wyd. Agencja Artystyczna MTJ - Warszawa 2003)
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Kurtycz
 http://www.polskienagrania.com.pl/oferta/piosenki_i_piosenkarze/zbigniew_kurtycz._cicha_woda/
 http://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1115913
 http://www.kppg.waw.pl/person.php?art=1789&ruch=200
 http://www.kppg.waw.pl/person.php?art=2336&ruch=200
 http://wiadomosci.onet.pl/kraj/zmarl-zbigniew-kurtycz/dj34q (zdjęcie)


PS.

1. Data śmierći Z. Kurtycza podana w wikipedii jest w dwóch dniach. W tekście jest dzień 30 stycznia, natomiast w ramce po prawej stronie jest data 31 stycznia 2015 r. Informacje o śmierci artysty w mediach elektronicznych pojawiły się ok godz 13:00 31 stycznia.
2. W tekście książki Pana D. Michalskiego są przytoczone wspomnienia Artysty, gdzie pisze, że współpracował z "Teatrem Satyryków" już od 1952 r., najpierw w Warszawie, potem Katowicach (choć wtedy nazywały się inaczej) i Krakowie. Niestety, nie ma źródeł, które by mogły to potwierdzić, a autor książki pozostawia tą kwestię niewyjaśnioną..

niedziela, 1 lutego 2015

Zygmunt Wichary (szkic biogramu)

  Zygmunt Wichary - pianista, lider orkiestr i zespołów muzycznych, dyrygent, kompozytor, aranżer. Urodził się 3 września 1928 r. w Hajdukach Wielkich (obecnie Chorzów Batory, dzielnica Chorzowa). Pochodził z muzykującej rodziny - ojciec artysty, Ryszard Wichary, kierował górniczą orkiestrą dętą.
  Z. Wichary rozpoczął muzyczną karierę w latach 1947–1954, grając w różnych amatorskich zespołach. W 1954 r. utworzył Zespół Jazzowy Zygmunta Wicharego, który grał w stylu dixieland (część muzyków brała udział w pierwszych krakowskich Zaduszkach Jazzowych, gdzie w tym stylu zagrali legendarni Melomani). Członkami tego pierwszego zespołu byli: Norbert Jarczok – klarnet, saksofon; Rudolf Malcherowicz – trąbka; Michał Niemira – perkusja; Franciszek Okoń – gitara, kontrabas; Roman Tesarczyk – puzon; Zygmunt Wichary – fortepian, lider. Zespół zadebiutował w marcu 1955 r. przed publicznością Domu Kultury "Metalowiec" w Sosnowcu. Po kilku koncertach na lokalnym, śląskim rynku, zespół podpisał umowę z agencją koncertową Artos, podejmując współpracę przy organizacji tras koncertowych w całej Polsce. Śpiewającymi solistami zostali wkrótce Carmen Moreno i Janusz Gniatkowski.
  W połowie lat 50-tych na scenie królował jazz, nic dziwnego, że Z. Wichary własny program zatytułował „Jazz gra”, a wśród jego wykonawców byli m.in. Zbigniew Kurtycz (zastąpił na ten okres Janusza Gniatkowskiego) i – prowadzący konferansjerkę – Leszek Szymocha.
 W styczniu 1956 r. w Zespole Jazzowym Z. Wicharego znalazła się wokalistka Elisabeth Charles i gitarzysta Bronisław Gęsikowski. W tym samym roku formacja brała udział w Turnieju Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, gdzie wystąpiła w składzie: Zygmunt Wichary – fortepian, lider; Bronisław Gęsikowski – gitara, kontrabas; Norbert Jarczok – klarnet, saksofon tenorowy; Konrad Jargoń – puzon; Rudolf Malcherowicz – trąbka; Michał Niemira – perkusja; Franciszek Okoń – gitara, kontrabas; Elisabeth Charles – śpiew. W sierpniu 1956 r. zespół wystąpił w I Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Sopocie, gdzie występ orkiestry został zarejestrowany i wydany na 10-calowym longplayu (L 0081). W tym samym roku orkiestra Wicharego brała też udział w koncertach amerykańskich muzyków z zespołu Everyman Opera Company, którzy w ramach swojego światowego tournée z operą Gershwina "Porgy and Bess". Przed końcem roku zespół Wicharego wyjechał na Węgry. W Budapeszcie dali 35 koncertów. W pażdzierniku 1956 r. współpracę z zespołem Z. Wicharego rozpoczął Rene' Glaneau.
  W maju i czerwcu 1957 r. w Filharmonii Śląskiej zarejestrowano pierwsze studyjne nagrania Elizabeth Charles i Zespołu Dixielandowego Zygmunta Wicharego, które zostały wydane przez Polskie Nagrania na dwóch "czwórkach": N 0033 i N 0038. Zespół odbył kolejną trasę koncertową, tym razem po ZSRR. W tym czasie z Wicharym zaczęli grać: trębacz Piotr Kott, puzonista Tadeusz Franke i saksofonista tenorowy Jan Walasek. Następną zmianą było zastąpienie Michała Niemiry przez nowego perkusistę - Władysława Jagiełłę.
  W 1958 r. Zespół uczestniczył w I Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Budapeszcie, gdzie zdobył I nagrodę po koncercie na Népstadionie dla 60 tys. widzów. Po tym sukcesie nagrali płytę "Tancdalok" dla węgierskiej wytwórni płytowej Qualiton i pojechali na kolejne trasy po NRD, Czechosłowacji, Rumunii i Węgrzech. Pod koniec roku zespół Wicharego grał w Katowicach na swoim tysięcznym koncercie. Przez rok, na przełomie 1959/1960 w orkiestrze Wicharego grali też muzycy z zespołu Modern Dixielanders. Byli to: grający na klarnecie Włodzimierz Kruszyński, basista Zdzisław Orłowski i - jako saksofonista - Zbigniew Namysłowski, który już w 1960 r. zakłada własny zespół (razem z nim grali tam właśnie byli Dixielandowcy: Kruszyński i Orłowski oraz inni muzycy Wicharego: trębacz P. Kott i perkusista W. Jagiełło).
  W 1960 r. nastąpiły wielkie zmiany personalne w zespole.  Obok trębacza P. Kotta pojawili się nowi muzycy: Bruno Buczek - puzon; Mirosław Wójcik - klarnet i saksofon tenorowy; Jerzy Kowalski - perkusja i Jerzy Chromik - kontrabas. Obok Elisabeth Charles pojawiła się nowa wokalistka Renata Holm.
  W styczniu tego roku w zespole Wicharego pojawił się wokalista Bogusław Wyrobek, który odszedł z pierwszej polskiej grupy rock and rollowej Rhythm and Blues (po zakazie występów w salach powyżej 400 miejsc, działalność formacji praktycznie zamarła). Podczas koncertów wokalista miał swój własny kącik rock and rollowy. W dniach 11–12 lipca 1960 r. B. Wyrobek i zespół Z. Wicharego nagrał pierwszą w Polsce płytę rock and rollową  - „czwórkę" (N 0140) na której znalazły się: "Diana"; "Jailhouse Rock"; "Love Me" i "Two Hound Dogs". B. Wyrobek współpracował z Z. Wicharym do 1962 r.
  W sierpniu 1960 r. w ciągu dwóch nocy w warszawskiej Filharmonii Zespól Z. Wicharego nagrała materiał na 10-calową płytę długogrającą Polskich Nagrań (L 0318) "Karnawał jazzowy z Wicharym".
  W 1961 r. z zespołem rozpoczyna współpracę wokalistka Katarzyna Bovery. W nowym składzie zespół grał w trasach koncertowych w Polsce programy: „Soliści mają głos”; „Nie tylko w karnawale” (którego premierowe przedstawienie odbyło się w kwietniu 1961 r. w sali Filharmonii Narodowej) oraz „Stare i nowe”. W 1961 Polskie Nagrania wydały następną dużą płytę zespołu Z. Wicharego: "Dixieland, Swing and Rock" (L 0345). Wiosną 1961 r. przez kilka dni orkiestra Z. Wicharego  -bez wokalistów - nagrywała w sali Filharmonii Narodowej cztery utwory, które wydano razem z muzyką zarejestrowaną przez zespół Stanisława „Drążka” Kalwińskiego, grającego swing. Płyta wydana przez Polskie Nagrania Muza miała tytuł "Dixieland and Modern Jazz" (L 0361).
  Po trasie koncertowej po Węgrzech w czerwcu 1961 r. odeszła wokalistka Elisabeth Charles, która zrezygnowała ze śpiewania w Polsce i powróciła do Szkocji.  Jej miejsce zajęły kolejno dwie Angielki: Jeanne Johnstone (odeszła w styczniu 1963 r.) i Dinah Kaye (która przyjechała na festiwal sopocki w 1962 r.) a potem Niemka – Brigitte Petry.
  Od 6 do 8 lipca 1962 r. Z. Wichary ze swoją orkiestrą brał udział w II Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie akompaniując występującym tam artystom (obok Orkiestry Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Adama Wiernika). W 1963 r. Wichary przyjechał do Sopotu z programem „Rytmy z kapelusza”. Razem z liderem-pianistą występowali wtedy: P. Kott – trąbka; Waldemar Hajer – klarnet, saksofon altowy, skrzypce; Stanisław Sikora – puzon; Werner Hadzik – kontrabas; Zbigniew Ryfa – perkusja; Tomasz Dziubiński – gitara. Solistami byli wówczas B. Petry, Wiesława „Sawa” Orlewicz i krewny Michaja Burano, mający dopiero 14 lat – Tari Karwaj. W tym samym roku w zespole grali jeszcze: perkusista Władysław Anders, basista Andrzej Szybowski i gitarzysta Karol Przeliosz. Jako solista zaczął też występować Węgier Tomi (Thomas) Hardy.
  W 1964 r., przed wyjazdem do Finlandii, z zespołu odchodzą P. Kott i W. Hajer, przychodzą Manfred Niezgoda - trąbka i Tadeusz Petrow - klarnet. W lutym 1965 r., kiedy grany był program „Non Stop z Zygmuntem Wicharym”, skład zespołu wyglądał następująco: Ryszard Gromek – perkusja; Janusz Mańkowski – kontrabas; M. Niezgoda – trąbka; Tadeusz Petrow – klarnet, saksofon tenorowy; Stanisław Sikora – puzon; Zygmunt Wichary – fortepian. Wokalistami zespołu byli: Anita Mrajska, Grażyna Czarnecka, Stan Cather, Ryszard Pisarski. We wrześniu 1965 r. w olsztyńskim radiu z A. Mrajską zespół Z. Wicharego magrał m. in. "Alabamę" i "Honeysuckle Rose". W roku następnym śpiewała z nim Elżbieta Żakowicz.
  Zygmunt Wichary zmarł 11 października 1966 r. w Opolu, wskutek pobicia w oficerskim klubie garnizonowym w tym miescie. Nieszczęśliwy upadek oraz ogólny zły stan zdowia spowodowały zgon artysty w wieku 38 lat.
  W ciągu ponad dwunastu lat działalności przez zespół Wicharego przewinęło się wielu instrumentalistów i solistów: trębacze: Piotr Kott i Paweł Manfred Niezgoda; klarneciści: Waldemar Hajer, Włodzimierz Kruszyński, Tadeusz Petrow, Zbigniew Wojciechowski i Mirosław Wójcik; puzoniści: Bruno Buczek, Tadeusz Franke, Konrad Jargoń, Zbigniew Namysłowski, Stanisław Sikora; saksofonista tenorowy: Jan Walasek; gitarzyści: Bronisław Gęsikowski i Karol Przeliosz; kontrabasiści: Edward Chromik, Werner Hadzik, Janusz Kozłowski, Janusz Mańkowski, Zdzisław Orłowski, Andrzej Szybowski; perkusiści: Michał Niemira, Władysław Jagiełło, Jerzy Kowalski, Władysław Anders, Ryszard Gromek, Zbigniew Ryfa; wokalistki: Carmen Moreno, Elizabeth Charles, Katarzyna Bovery, Grażyna Czarnecka, Urszula Dudziak, Rena Holm, Jeanne Johnstone, Dinah Kaye, Anita Mrajska, Wiesława Orlewicz, Brigitte Petry, Elżbieta Żakowicz; wokaliści: Janusz Gniatkowski, Zbigniew Kurtycz, René Glaneau, Bogusław Wyrobek; Tomi Hardy, Tari Karwaj, Stan Cather, Ryszard Pisarski. W latach 1954-1966 zespół Z. Wicharego dał ponad trzy tysiące koncertów!

Zygmunt Wichary przy fortepianie
Zdjęcie - Panorama Północy 5 IV 1959
(skan - z archiwum synów R. Glaneau)

Rene' Glaneau i Zespół Jazzowy Zygmunta Wicharego
(zdjęcie z archiwum synów R. Glaneau)

Zespół Jazzowy Zygmunta Wicharego i Włodzimierz Patuszyński
Zdjęcie - Panorama (śląska)  20 VI 1958
(skan - z archiwum synów R. Glaneau)
Źródła:
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Wichary
 Dariusz Michalski - "Piosenka przypomni ci..." Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej - Lata 1945-1958 (wyd. Iskry - Warszawa 2010)
 Ryszard Wolański - "Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej" (wyd. Agencja Artystyczna MTJ - Warszawa 2003)
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995);
 archiwum synów Rene' Glaneau (zdjecie i skany)