Janusz Popławski

  Janusz Popławski (wł. Jan Popławski) - gitarzysta, wokalista,kompozytor, autor podręczników, wydawca. Urodził się 20 października 1938 r. w miejscowości Dolina (ówczesne województwo stanisławowskie, obecnie Ukraina). Po wojnie rodzina przeniosła się do Nowej Soli. W liceum zaczął grać na mandolinie w szkolnej orkiestrze prowadzonej przez Jana Kucharczyka. W orkiestrze tej grał także kolega z klasy - później słynny autor tektów wielu przebojów - Janusz Kondratowicz, z którym także utworzył duet grający na szkolnych potańcówkach. Wtedy nauczył się grać na gitarze. W 1956 r.rozpoczyna współpracę z zespołem estradowym Błękitne Gwiazdy przy Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Lniarskiego w Nowej Soli, gdzie gra na gitarze i śpiewa. W czerwcu 1959 r. rozpoczyna występy w klubie Funduszu Wczasów Pracowniczych w Rewalu wraz z zespołem w składzie: J. Popławski - gitara, śpiew; J. Kondratowicz - klarnet, saksofon; Ryszard Dobrowolski - kontrabas; Leszek Dudziak - perkusja; Mieczysław Muzicki - fortepian. W sierpniu 1958 r. muzyk przenosi się do Szczecina, gdzie gra w restauracji "Bajka" i różnych składach jazzowych. W okresie od 31 grudnia 1961 r. do lata 1962 r. występował  z zespołem Jazz-Combo Jerzego Wilka w składzie : J. Wilk - fortepian; Ryszard Wilk - perkusja; Andrzej Mazurkiewicz - trąbka; Henryk Majda - klarnet; J. Popławski - śpiew, gitara, kontrabas, potem na kontrabasie grał Włodzimierz Kaczkowski. 1 września 1962 r. przenosi się do Gdańska, gdzie rozpoczyna grę w big-bandzie Jana Tomaszewskiego, w Kwintecie Jerzego Sapiewskiego, kabarecie "To tu".

  W grudniu 1962 r. spotyka Franciszka Walickiego, który przekonuje go do przejścia do zespołu Niebiesko-Czarni. 19 stycznia J. Popławski dołącza do formacji, gdzie gra na gitarze.  W ciągu ponad trzynastu lat pobytu w grupie wystąpił w blisko trzech tysięcy występów koncertowych, na trasach krajowych i zagranicznych. W dniach 12-25 grudnia 1963 r.grupa występuje w music-hallu paryskiej "Olimpii" w programie "Les Idoles des Jeunes" (Idole Młodzieży) wraz z takimi wykonawcami jak: Steve Wonder, Dionne Warwick, Les Shirelles, Eagles, Rockeros, Les Surfs. 20 stycznia 1964 r. Niebiesko-Czarni występują na 2 koncertach z Marleną Dietrich w Sali Kongresowej. Grupa rozwiązała po koncercie we Lwowie 30 czerwca 1976 r.
  Po rozwiązaniu Niebiesko-Czarnych  w 1977 r. zostaje instrumentalistą country-rockowego zespołu Bumerang. Grali w nim m.in.: Jan Pluta - perkusja (wkrótce Kombi); Jurek Goleniewski - gitara basowa (eks Breakout); Ryszard Sygitowicz (eks Dzikie Dziecko, potem Perfect) - gitara; Zdzisław Grzesiewicz - pianino, a wiodącym wokalistą był Piotr „Pastor” Buldeski. Bumerang wylansował przeboje: "To nie mnie o to pytaj" i "Aut" ze słowami Jacka Grania oraz utwór instrumentalny "W stylu country".
  Wkrótce dołączył do grupy Flash Band, który oprócz niego tworzyli: Jerzy Goleniewski - gitara basowa; Jarogniew Milewski - instrumenty klawiszowe; Kazimierz Poć - perkusja i Barbara Kowalska - spiew. Z tą formacją występował w USA i wielu krajach Europy Zachodniej do końca lat 80. Barbara Kowalska z piosenką J. Popławskiego "Tu jest świat" zdobyła wyróżnienie na festiwalu w Karlshamn w Szwecji w sierpniu 1978 r. Jesienią tego samego roku do zespołu dołączyła Lidia Stanisławska. Powstał wtedy "pełnospektaklowy program estradowy Lidii Stanisławskiej i Andrzeja Szajewskiego z zespołem muzycznym Flash Band oraz grupą baletową Exodus”, który nosił tytuł "Wszystkiemu winne są blondynki". W 1980 r. nastąpiła reorganizacja grupy - J. Goleniewskiego zastąpił Wiesław Cybulski, a wokalistkami zostały Irena Wierzbicka, która przed laty zaczynała w Niebiesko-Czarnych i Jagoda Szukalska. W takim składzie zespól wyjechał na ponad półroczne występy w klubach polonijnych USA.
  Nastepnie muzyk koncertował na promach i miastach w Finlandii, Szwecji, RFN, NRD, Austrii. W 1986 r. i 1987 r. wystąpił na imprezach Old Rock Meeting i „Przeżyjmy to jeszcze raz - Srebrne Wesele Niebiesko-Czarnych” w Operze Leśnej w Sopocie.
  Pod koniec lat osiemdziesiątych związał się z zespołem Patrol, którego kierownikiem muzycznym był basista Henryk Zomerski. Grupa w 1989 r. otrzymała kontrakt do Jordanii, a z Patrolu utworzono zespół Winners z H. Zomerskim, J. Popławskim i trzema wokalistkami. J. Popławski grał na gitarze, gitarze syntezatorowej, obsługiał sekwencer. H . Zomerski grał na gitarze basowej, flecie, keyboardach i obsługiwał sekwencer. Zdarzało się im występować jako Popławski-Zomerski Duo.
  Ostatnim zespołem, z którym występował, była formacja Rock’n’Rollers. w 1992 r. w skład grupy wchodzili: J. Popławski - gitara; Przemysław Dyakowski - saksofon; Jan Rejnowicz - instrumenty klawiszowe, Andrzej „Hiszpan” Śliwa - perkusja, śpiew; Janusz „Koleżka” Kadyszewski - gitara; Romuald „Mały” Sławiński- śpiew oraz występujące w chórkach i utworach solowych adeptki studium wokalno-aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni „Pszczółki: Mona Liza Wierzbicka i Beata Jankowska. Rock’n’Rollers grał muzykę lat 50. i 60. oraz standardy współczesnego  hythm and bluesa”. Przez kilka lat zespół koncertował w różnych miejscowościach Pomorza, głównie jednak w Trójmieście.
  W 1991 roku założył wydawnictwo Professional Music Press. Wydał wiele podręczników muzycznych do nauki gry na gitarze elektrycznej, klasycznej, basowej i perkusji, także na kasetach audio, wideo oraz płytach CD, w tym własnego autorstwa "Heavy Metal" (1993), "Szkoła na bas" (1994) i inne.  We współpracy z najbardziej znanymi gitarzystami i basistami różnych generacji zaczął wydawać magazyny muzyczne: „Gazeta Muzyczna” (od sierpnia 1992 r.; później jako „Światło + Dźwięk”), „Gitara i Bas” (od września 1992 r., później jako „Gitara i Bas + Bębny”) oraz „Świat Gitary klasycznej i akustycznej” (początkowo jako część „Gitary i Basu”, jako samodzielne pismo od lutego 1997 r.).
  Janusz Popławski zmarł 27 grudnia 2004 r. w swoim domu w Gdyni.



Janusz Popławski (1967 r.)

 

Źródło: Janusz Popławski - Byłem Niebiesko-Czarny czyli pół wieku z gitarą (Wydawnictwo Bernardinum, 2005 r.) (Tekst i zdjęcie)


PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane.
2. Znakomitą sprawą jest taka książka, zawierajaca wspomnienia artysty, opis jego kariery muzycznej oraz kalendarium. Szkoda, że inni nie poszli w slady Pana Janusza.