Cykady [szkic biogramu]

  Zespół wokalno-instrumentalny Cykady powstał na początku 1963 r. w Łodzi. Grupa powstała w XXXI LO im. Ludwika Zamenhoffa, a założycielem był młody nauczyciel śpiewu i muzyki, Bernard Szołtysik, który grał także na pianinie..
  W pierwszym składzie formacji śpiewały: Urszula Gęsicka, Grażyna Owczarek, Elżbieta Domańska, Helena Nowicka, Jadwiga Chyżyńska, Ewa Walewska, Jadwiga Czesna, Barbara Olejniczak, Grażyna Gutarkiewicz, Jadwiga Milczarek, Zofia Zajdel i Bogusława Cywińska. Grupie wokalnej towarzyszył zespół instrumentalny, w skład którego m.in. wchodzili: Jan Strzykowski - saksofon; Jan Kaczmarek; Sławomir Dąbrowski - akordeon, perkusja; Jerzy Zalewski - kontrabas i Zdzisław Misztal.
  W połowie roku zespół przeszedł pod opiekę Komendy Chorągwi Łódzkiej Związku Harcerstwa Polskiego. Próby odbywały się w siedzibie Komendy w Łodzi przy ul. Gdańskiej. Grupa przyjęła nazwę Cykady.
  W grupie instrumentalnej towarzyszącej wokalistkom, która wykrystalizowała się po przejściu pod skrzydła ZHP, grali: B. Szołtysik - pianino; J. Strzykowski - saksofon; Jerzy Rochala - gitara; Janusz Płyta - gitara basowa; Zbigniew Pintera - gitara; Karol Izdebski - perkusja i Tomasz Król - instrumenty klawiszowe. Przez rok z zespołem współpracował Antoni Baraniak - saksofon, klarnet.
  Śpiewających dziewcząt w grupie początkowo było dwanaście, potem liczba się zmieniała, a w końcu zostało sześć. Trzon formacji tworzyły: G. Owczarek, J. Czesna, Z. Zajdel, Grażyna Maszkowska i Małgorzata Maliszewska. W zespole śpiewały także: B. Cywińska; Krystyna Kulpińska, Teresa Morawska i krótko Teresa Sobczyk.
  Repertuar dla zespołu komponowali B. Szołtysik i Czesław Majewski, a teksty pisał Cezary Juszyński, czyli Jan Gwóźdź. Z grupą współpracowali także inż. Jan Rzepecki i Jerzy Woźniak, operator i reżyser filmowy.
  W czerwcu 1964 r. Cykady wzięły udział w II Krajowym Festiwalu Polskie Piosenki w Opolu. Potem jeszcze trzykrotnie wystąpiły na tej imprezie.
  Od 1964 r. zespół uczestniczył w Harcerskich Lipcach Muzycznych, najpierw w Przasnyszu, potem Ciechanowie, a następnie Olsztynie. Na imprezach tych brały udział także inne grupy, m.in. Alibaki, Skaldowie i Nastolatki. Wokalistkami opiekowała się znakomita piosenkarka Wanda Warska, a muzykami - kompozytor i multiinstrumentalista, Andrzej Kurylewicz. Innymi wykładowcami byli m.in. Zbigniew Namysłowski i Janusz Popławski. Podczas Harcerskiego Lipca Muzycznego 1966 formacja wystąpiła w koncercie finałowym poza konkursem. Zespół grał także na obozach harcerskich w Lubiatowie nad morzem, a muzycy byli tam instruktorami dla młodszych kolegów. Po dwóch latach od powstania formacja przeniosła się do Hufca Łódź-Górna przy ul. Sienkiewicza.
  Cykady wystąpiły w programie telewizyjnym "Po szóstej".
  W kwietniu 1967 r. zespół zwyciężył na łódzkim Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Rytmicznej, a decyzją jury najlepszymi instrumentalistami imprezy zostali muzycy Cykad: J. Rochala (gitara), J. Płyta (gitara basowa) i K. Izdebski (perkusja). Podczas koncertu finałowego grupa wykonała następujące utwory: "Prząśniczka", "Fuga C-mol" - Bacha, "A nam gitara opowiada", "Zielony płomień" i "Gdzie szukać mam".
  W historii zespołu w składzie zmieniało się wielu muzyków. W 1966 r. grającego na instrumentach klawiszowych T. Króla zastąpił Krzysztof Sowiński (eks Czarodzieje). Na scenie zaczęli pojawiać się, obok dziewcząt, także wokaliści: Waldemar Adriańczyk i Zbigniew Gajewski. Ten ostatni, po odejściu do wojska K. Izdebskiego, zaczął grać na perkusji. W 1968 r. J. Rochala odszedł z grupy, a nowym gitarzystą zespołu został Michał Potępa (eks Kanon Rytm). Wraz z odejściem w 1969 r. J. Płyty (do zespołu Maryli Rodowicz(*)) i Z. Pintery (do grupy Anny German(*)), Cykady zakończyły działalność.

Cykady (przed siedzibą Komendy Chorągwi Łódzkiej ZHP)
w środku - wokalistki, od lewej: G. Owczarek, B. Cywińska, M. Maliszewska, G. Myszkowska, J. Czesna, Z. Zajdel
oraz instrumentaliści: u góry od lewej: J. Płyta, J. Rochala; u dołu od lewej: K. Izdebski, K. Sowiński, (brak na zdjęciu Z. Pintery)

(*) informacja wymaga potwierdzenia

  Źródła:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)
Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock'n'Roll 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (Wyd. Rock-Serwis, Kraków - 1995 r.)
wycinek z tygodnika "Na przełaj" (zdjęcie i tekst o  zwycięstwie formacji na Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Rytmicznej w Łodzi), wycinek bez daty, data imprezy za EPMR

Wycinek (foto) z archiwalnego numeru tygodnika harcerskiego "Na przełaj" nadesłał nieoceniony Pan Aleksander Nowak. Wielkie dzięki Panie Aleksandrze!
Opis osób znajdujących się na fotografii - wg opisu bardzo podobnej fotografii w książce Pana Dariusza Postolskiego (tam jest więcej osób na zdjęciu)

[biogram uzupełniony 16.06.2020 r.]


      Uwagi:
 1. Uzupełnienie informacji o zespole, wykaz nagrań radiowych i zdjęcia formacji - mile widziane!
 2. Na stronie kppg.waw.pl nie ma żadnej informacji o nagraniach płytowych grupy.
 3. W książce Pana Postolskiego jest wiele fotografii formacji. Zachęcam do zajrzenia do tej publikacji.
 4. W książce D. Postolskiego mamy taki fragment:
  "W 1965 roku na festiwalu w Opole Cykady zdobyły nagrodę za piosenkę "My jesteśmy tralala" Czesława Majewskiego i Cezarego Juszyńskiego. Nagrodę ufundował właśnie Jan Gwóźdź (Juszyński). Piosenka była pastiszem na popularny zespół Filipinki."
 W wikipedii, na stronie o KFPP Opole 1965, nie ma informacji o takiej nagrodzie.
 Inna rzecz, to nagroda, którą sobie ktoś sam zafundował...

Tetrachordy [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Tetrachordy działał w Szczecinie w latach 60-tych. Grupę tworzyli m.in: Piotr Marszałek - gitara, pianino, cytra; Bogdan Kryś - śpiew, gitara, gitara basowa; Waldemar Dziedzic - perkusja. Repertuar formacji składał się przeważnie z własnych utworów.
  Zespół występował z powodzeniem na szczecińskiej Wiośnie Orkiestr i na różnych lokalnych przeglądach. Regularnie grywał na modnych "fajfach" w kawiarni budowlanych Klubowa. Grupa dokonała nagrań swoich utworów dla Polskiego Radia Szczecin, a jej piosenka, kompozycja i tekst B. Krysia, "Szczecin moje miasto" była bardzo często emitowana przez szczecińskie radio. Ponadto Tetrachordy z wokalistą Leszkiem Hoffmanem wystąpili w 1969 r. w programie lokalnej telewizji "Album z piosenkami" z utworem "Tak, jak dziś kocham ciebie".
  Po rozwiązaniu Tetrachordów P. Marszałek grał w różnych formacjach muzycznych, m.in. Polonez, Lekka Kawaleria Jana Waraczewskiego, a także przez wiele lat występował za granicą. B. Kryś wraz z Krzysztofem Oreckim - perkusistą zespołu Posągi - przez wiele lat występował na terenie Niemiec.

    Źródło:
 "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Bigbitowy Dzień Dziecka z Muchami, Anią Rusowicz, Anią Brachaczek i Lesławem

  Bigbitowy Dzień Dziecka to pomysł połączenia pokoleń współczesnych dziadków, rodziców i dzieci w muzycznym święcie. Zarejestrowany w ubiegłym roku koncert odbył się w ramach 22. Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu. Jego ideą było zachęcenie do międzypokoleniowej zabawy oraz pokazanie wnuczkom muzyki ich dziadków, czyli kultowych piosenek spod znaku polskiego bigbitu lat 60., 70. i tradycji amerykańskiego rock&rolla.  

  Zespół powołali na tę okazję Michał Wiraszko i Szymon Waliszewski (połowa zespołu Muchy), Ania Brachaczek (BiFF, SIQ), Tomek Grdeń oraz Michał Kmieciak. Na deskach roztańczonej i wypełnionej po brzegi Sali Wielkiej poznańskiego Zamku gościnnie wystąpili również: Ania Rusowicz, Lesław (Komety, Partia) oraz dziewczęcy zespół wokalny Sylwiany & Company. Pierwszym zaprezentowanym singlem jest piosenka ,,Baw się w ciuciubabkę”:

https://bit.ly/2XQPDSX

  Wydawnictwo ukazało się 1 czerwca w serwisach z muzyką cyfrową pod nazwą ,,Bigbitowy Dzień Dziecka - Koncert”, w późniejszym czasie planowana jest także edycja winylowa i kompaktowa. 11-tu koncertowym nagraniom towarzyszą 2 bonusowe utwory w wersjach studyjnych. Na albumie usłyszymy elektryzujące wykonania przebojów Breakoutu, Czerwonych Gitar, Karin Stanek, Czesława Niemena, Niebiesko-Czarnych czy Johnny’ego Casha. Całości dostępna jest pod poniższym linkiem:
https://ffm.to/BigbitowyDzienDzieckaKoncert

  Wydawcą jest Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, a dystrybutorem cyfrowym Agora.

Press photo: https://www.dropbox.com/s/b4loulhbus4fy8p/Bigbitowy%20Dzie%C5%84%20Dziecka%20-%20Photo.zip?dl=0

  Spis utworów:

1. Wprowadzenie
2. Kiedy byłem małym chłopcem
3. Malowana lala
4. Jedziemy autostopem
5. Tylko wróć
6. Runaway
7. Siedemnaście milionów
8. Anna Maria
9. Ring of Fire
10. Poszłabym za tobą
11. Baw się w ciuciubabkę
12. Trzynastego – Niedziela będzie dla nas
13. Baw się w ciuciubabkę (wersja studyjna)
14. Trzynastego – Niedziela będzie dla nas (wersja studyjna)

  Informację o tej cennej inicjatywie nadesłał Pan Mariusz.

  Wielkie dzięki!

My (szczecińscy)

  Zespół wokalno-instrumentalny My powstał w Szczecinie we wrześniu 1965 r. z połączenia grup Topazy i Unikaty. Pierwszy skład formacji tworzyli: Andrzej Szpak - śpiew, skrzypce, harmonijka ustna; Antoni Kujawa - śpiew, gitara; Janusz Łępa - śpiew, gitara; Jerzy Ziębiński - gitara basowa i Ryszard Raś - perkusja. Zespół działał przy Gminnej Spółdzielni Świerczewo - Gumieńce, a instytucja ta zapewniła salę do prób, zakupiła instrumenty muzyczne oraz jednolite, jasne garnitury na publiczne występy. Bardzo życzliwie do działalności grupy odnosił się prezes firmy - pan Mytnik.
  Muzycy kompletowali repertuar, składający się z utworów The Rolling Stones, a także Czesława Niemena, Czerwonych Gitar i Niebiesko-Czarnych oraz własnych piosenek, które przeważnie pisał wokalista, A. Szpak. Pierwszy występ odbył się w świetlicy Gminnej Spółdzielni podczas balu sylwestrowego.
  Pierwszym poważnym publicznym występem zespołu był udział w Szczecińskiej Wiośnie Orkiestr '66. 1 września 1966 r. My wzięli udział w "Wiecu Przyjaźni" na terenie NRD. Potem jeszcze kilkakrotnie reprezentowali województwo szczecińskie na tej imprezie. Pod koniec roku grupa na krótko zawiesiła działalność po kradzieży wszystkich instrumentów.
  W 1967 r. grupa My podczas trzech sesji nagraniowych rejestruje ponad dwadzieścia piosenek, z których do dzisiaj zachowała się jedna: "Stoisz i czekasz". A było wśród nich wiele udanych utworów, by wspomnieć: "Zamaluj to na czarno" (dochodzi do drugiego miejsca na liście Radiowego Studia Północ); "Mój psiak" (przez dwa tygodnie jest na pierwszym miejscu listy Nowości Muzyki Młodzieżowej). Te i inne piosenki grupy są prezentowane w audycji "Grająca szafa" szczecińskiej rozgłośni PR.
  Formacja bierze udział w imprezie "Rytmiczne popołudnia" organizowanej przez Radiowe Studio Piosenki. Zajmuje drugie miejsce w "Gitariadzie 67" zorganizowanej przez Dom Kultury Kolejarza oraz otrzymuje wyróżnienie podczas "Szczecińskiej Wiosny Orkiestr '67". Z końcem kwietnia następuje zmiana gitarzysty basowego - J. Ziębińskiego, powołanego do wojska, zastępuje Bogdan Kardasz.
  Niewątpliwą nobilitacją zespołu jest artykuł w miesięczniku "Jazz", w dodatku "Rytm i Piosenka". Grupa My uczestniczy w cyklicznej imprezie "Spotkanie z Piosenką", która odbywa sie w kinie Colosseum. Występują na 110, 115 i 121 Spotkaniu z Piosenką dochodząc do finału imprezy, który odbywa się 29 maja 1967 r. na kortach tenisowych. Formacja zajęła tam drugie miejsce (ex aequo z Pięć Smutnych Spojrzeń, a pierwsze miejsce przypadło Następcom Tronów).
  W czerwcu zespół otrzymuje od opiekującej się nim Gminnej Spółdzielni nowy sprzęt muzyczny, co znakomicie podnosi jakość koncertów grupy. 14 października 1967 r. następuje otwarcie Klubu Sympatyków Zespołu My - NOTOS, którego honorowym przewodniczącym został red. Leon Jarzębowski (PR Szczecin), a honorowymi członkami: Czesław Cupak (przewodniczący Związku Muzyków w Szczecinie) i Zygmunt Rychter (Państwowy Teatr Muzyczny w Szczecinie). Klub zrzeszał ok. 200 członków, sympatyków zespołu My ze Szczecina i sąsiednich województw. Organizowano spotkania z członkami grupy, zapraszano na koncerty formacji, a raz w miesiącu red. Ryszard Łukuć redagował i wysyłał zainteresowanym gazetkę pod nazwą "Euterpe".
  W listopadzie i grudniu zespół występuje na imprezie "Popołudnie Nastolatków", odbywającej się w restauracji Klubowa na ul. Bohaterów Warszawy.
  Na początku 1968 r. grupa występuje na imprezach studniówkowych. Wtedy, na krótko, do formacji dołączyła wokalistka, Barbara Włodarczyk oraz basista, Ryszard Kostański. W marcu 1968 r. My występują na wznowionych 127 "Spotkaniach z Piosenką". Zespół zajmuje drugie miejsce podczas kolejnej "Szczecińskiej Wiosny Orkiestr '68. 1 maja grupa występuje na stadionie w Policach, a kilka dni później zajmuje drugie miejsce na "Gitariadzie '68". Formacja występuje także w Zakładzie Poprawczym w Krzekowie. W tym roku następują kolejne zmiany w składzie. Powołanego do wojska perkusistę R. Rasia zastępuje na krótko Jacek Mirski, a jego z kolei Waldemar Dziedzic. Na gitarze basowej B. Kardasza zmienia Jan Brzoza. '
  W 1969 r. zespół wiele występuje w kraju i za granicą. Grupa otrzymuje wyróżnienie na III Festiwalu Zespołów Muzycznych - Tarnów 1969, bierze udział w III Dekadzie Kultury Czechosłowackiej oraz kolejny raz występuje podczas "Wiecu Przyjaźni" w NRD. Formacja zwycięża podczas Szczecińskiej Wiosny Orkiestr '69 oraz daje koncert dla Telewizji Polskiej.
  Grupa My zostaje gospodarzem cyklu imprez "Jacy jesteśmy, jakimi chcemy być", zorganizowanych przez kuratorium i ZHP, gdzie młodzież prezentowała swoje artystyczne osiągnięcia. W tym samym roku formację zasila wokalista i gitarzysta, Wojciech Charzyński.
  W 1970 r. zespół zajmuje pierwsze miejsce na "Gitariadzie" w Koszalinie, rozpoczyna współpracę ze Szczecińskim Przedsiębiorstwem Imprez Artystycznych. Jako laureat "Spotkań z Piosenką" daje cykl koncertów na terenie województwa szczecińskiego. W tym roku grupę opuszcza W. Charzyński, którego zmienia wokalistka Ewa Szklarz (później Wołoszyn), współpracująca z formacją w okresie wrzesień 1970 r. - luty 1971 r.
  Po odejściu A. Kujawy do pracy w Telewizji Szczecin i wyjazdach za granicę innych członków zespołu, w czerwcu 1970 r. grupa zawiesza działalność, co skutkuje rozwiązaniem formacji.
  Z byłych członków grupy My, do dzisiaj czynnie muzyką zajmują się wokaliści: A. Szpak i E. Wołoszyn, występujący ze swoimi formacjami w kraju i za granicą. 
 
 
    Źródło:
 "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)

Nieznani

  Zespół wokalno-instrumentalny Nieznani powstał w Szczecinie latem 1964 r. Założycielem grupy był Henryk Fabian (wł. Henryk Sawicki) - gitara, śpiew. Skład formacji uzupełniali: Zbigniew Włodarczyk - gitara; Andrzej Nartowicz - gitara basowa, śpiew i Zbigniew Kowalski - perkusja. Od strony organizacyjnej zespołem opiekuje się Waldemar Chlebionek, a elektroakustykiem grupy jest Ryszard Kalbarczyk.
  Pierwszy publiczny występ Nieznani dają 8 października 1964 r. podczas cyklicznej imprezy "Spotkania z piosenką" w szczecińskim kinie "Promień". Muzycy zespołu występujący w maskach (nieco podobnych do maski Zorro) zostali gorąco przyjęci przez młodą publiczność. Repertuar grupy składał się z piosenek The Beatles, The Rolling Stones, Elvisa Presleya, Ricky Nelsona, Roya Orbisona oraz Czerwono-Czarnych i Niebiesko-Czarnych.
  Formacja gra dużo koncertów - występuje w szczecińskich domach kultury, na balach, studniówkach. W ramach "Spotkań z piosenką" w towarzystwie zespołów Kon-Tiki, Brodacze i Nowalijki występują na niezwykłym, pływającym koncercie. Na przełomie 1964 i 1965 r. grupa występuje na balu sylwestrowym w Teatrze Lalek "Pleciuga". Formacja ma na swym koncie także koncert w Poznaniu.
  W 1964 r. domowym sposobem w mieszkaniu Z. Włodarczyka zespół Nieznani rejestruje na taśmie magnetofonowej aktualne angielskie  i amerykańskie przeboje z polskimi tekstami H. Fabiana.*
  Na początku wakacji Nieznani występują na "fajfach" w kawiarni ZBN Klubowej przy kinie "Promień". Na tych samych koncertach występują gdańskie Tony. Organista tej grupy, Ryszard Poznakowski, proponuje H. Fabianowi i Z. Włodarczykowi grę w swojej formacji, co spotyka się ze zgodą młodych muzyków. I to jest koniec zespołu Nieznani.
  Ironią losu jest to, że jeszcze tego lata rozpadają się Tony. Po powrocie do Szczecina, H. Fabian i Z. Włodarczyk nie decydują się reaktywować Nieznanych.
  H. Fabian po krótkim epizodzie w Kon-Tiki gra i śpiewa w zespole Czerwono-Czarni. Z. Włodarczyk występuje potem m.in. w Zjawach, Bez Atu, grupie Serpens i do dzisiaj jest czynnym muzykiem. A. Nartowicz i Z. Kowalski po rozpadzie swego zespołu nie kontynuowali muzycznej kariery.
  H. Fabian zmarł 23 sierpnia 1998 r. w Koszalinie. Z. Kowalski zmarł w 2001 r. w Szczecinie. A. Nartowicz zmarł w 2008 r. w Szczecinie.

   Źródła:
 "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)
    https://www.tekstowo.pl/wykonawca,henryk_fabian.html (data pierwszego koncertu)

 * Kiedyś na stronie internetowej były do posłuchania utwory Nieznanych. Przygotowując ten biogram szukałem tej strony, ale z miernym skutkiem. Może ktoś pomoże w znalezieniu tej strony. A jeśli już nie istnieje, to może pomoże w opracowaniu wykazu nagrań.

  7 maja uzupełniłem biogram Henryka Fabiana o informacje zawarte w książkach Pana Wojciecha Rapy. Zapraszam do lektury:
https://polskibigbitinietylko.blogspot.com/2013/07/henryk-fabian-szkic-biogramu.html

Urząd Celny

  Zespół wokalno-instrumentalny Urząd Celny powstał w końcu 1979 r. w Legnicy. W skład grupy wchodzili: Stefan Melcer - gitara, śpiew; Andrzej Melcer - gitara basowa, śpiew; Robert Kwasiński - instrumenty klawiszowe i Waldemar Szelepiński - perkusja.
  Muzycy uprzednio grali przez półtora roku  w zespole Kontrast. Grupa próby odbywała w MDK przy ul. Mickiewicza w Legnicy, a opiekunem formacji był Cezary Rzeszot. Kontrast swój pierwszy koncert dał 1 maja 1978 r., występując w składzie: S. Melcer - gitara, śpiew; A. Melcer - gitara basowa, śpiew; R. Kwasiński - instrumenty klawiszowe i W. Szelepiński - perkusja. Przez pewien czas w zespole występował drugi gitarzysta - Waldemar Kania. Od początku września 1978 r. nowym klawiszowcem formacji został Mirosław Kostyszak, który grał w formacji cały rok. Po wakacjach 1979 r. na jego miejsce do zespołu powrócił R. Kwasiński. Kontrast zakończył działalność po odejściu z MDK-u.
  Nazwę nowego zespołu - Urząd Celny -  zaproponował muzykom ich kolega po fachu - Mariusz Jasiński, wokalista grupy Cirrostratus (później Fakt). Urząd Celny z nowym perkusistą rozpoczął intensywne próby w WDK-u przy ul. Leńskiego (obecnie Nowy Świat), przygotowując nowy repertuar. Grupa występowała na lokalnych imprezach, m.in. Maraton Muzyki Młodzieżowej w Złotoryi. W listopadzie 1980 r. doszło do zmiany perkusisty - W. Szelepińskiego zastąpił Mirosław Wasielewski.
  W 1981 r. zespół zakwalifikował sie do pierwszej edycji przeglądu zespołów młodzieżowych "Muzyczny Start" we Wrocławiu. 6 czerwca - po udanym występie na tej imprezie - grupa dostała wyróżnienie i możliwość dokonania nagrań w studu wrocławskiej rozgłośni Polskiego Radia (do których doszło dopiero w marcu 1983 r.). 11 grudnia 1981 r. formacja wystąpiła na "Spotkaniach Muzycznych nad Zimnicą" w Lubinie, gdzie Urząd Celny został laureatem imprezy (obok zespołu Etna z Jawora). Koncert laureatów dwa dni później uniemożliwiło wprowadzenie stanu wojennego.
  Po trzymiesięcznej przerwie, 13 marca 1982 r., grupa daje dwa koncerty w legnickim kinie "Ognisko", a dochód z imprezy zostaje przeznaczony na wychowanków domu dziecka. 12 czerwca na amatorskim sprzęcie formacja nagrywa cztery utwory: "Przeklęty dom", "Kapela rockowa", "Sumienie" i "Nałóg". Dzień później występuje na drugim "Muzycznym Starcie". 21 lipca zespół zajmuje II miejsce na przeglądzie "Rock na Pojezierzu" w Brodnicy. Miesiąc później grupa występuje na festiwalu "Open Rock" (20-22 sierpnia 1982 r.).
  W marcu 1983 r. formacja dokonała pierwszych nagrań w studiu PR we Wrocławiu - zarejestrowano  dwa utwory: "Szczyty marzeń" i "Śnieżna kula". "Szczyty marzeń" przez dwanaście tygodni gościły na Dolnośląskiej Liście Przebojów PR Wrocław. Zespół wygrał także wiosenny przegląd "Rockolekcje" w Poznaniu, gdzie nagrodą była możliwość dokonania nagrań w poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia.
 Po ponad dwuletniej grze w niezmienionym składzie, z początkiem lata 1983 r. do grupy dołączył drugi gitarzysta, Jacek Talko, przez pewien czas łączący grę w formacji Fakt. W pięcioosobowym składzie zespół wystąpił w lokalnych przeglądach, m.in. "Rock na Grodźcu". 13 sierpnia 1983 r. grupa zagrała na I Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie.
  Jesienią 1983 r. w studiu PR w Poznaniu formacja dokonała nagrania  "W bezpiecznej ciszy". Wkrótce potem nastąpiła zmiana perkusisty - miejsce M. Wasielewskiego zajął Marek Podstawek.
  Latem 1984 r. zespół zwyciężył w konkursie muzycznym zorganizowanym przez "Trybunę Ludu" w Warszawie. Nagrodą w tej imprezie było przejęcie opieki artystycznej nad formacją przez Estradę Stołeczną. Jesienią tego roku grupa dokonała kolejnych trzech nagrań w poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia: "Równy gość", "Jeszcze zdążysz" i "Jak dzieci". Niedługo potem potem w studiu Tonpressu zespół zarejestrował dwa utwory: "Nałóg" i "Ostrogi życia". Piosenki miały wejść na pierwszy singiel formacji, ale wydawnictwo zrezygnowało z wydania płyty, a nagrania skasowano. Tylko drugie nagranie udało się odnaleźć. W końcu listopada następuje kolejna zmiana perkusisty - miejsce M. Podstawka zajmuje Tomasz Ofman (eks Fakt).
  W dniach 22-25 kwietnia 1985 r. w Studiu S-1 Polskiego Radia w Warszawie Urząd Celny rejestruje dwa nagrania: "Wariat" i "Nieśmiały", chętnie prezentowane na antenie Programu II PR. W dniach 6-11 maja w szczecińskiej rozgłośni Polskiego Radia zespół nagrywa cztery utwory: "Biznesmen", "Nocny klub", "Ostrogi życia" i "Naprzód".
  Latem 1985 r. grupa wystąpiła - jako ubiegłoroczny laureat - na kolejnej edycji przeglądu organizowanego przez "Trybunę Ludu" w Warszawie. Po koncercie miała miejsce sesja fotograficzna formacji - jedno ze zdjęć trafiło jako plakat do tygodnika "Zarzewie". W tym czasie Estrada Stołeczna zorganizowała zespołowi sporą trasę po Górnym Śląsku. Jesienią 1985 r. następuje zmiana klawiszowca - R. Kwasińskiego zastąpił Paweł Lenar.
  Niewystarczające na utrzymanie rodzin dochody z muzycznej działalności stały się końcem grupy. W 1986 r. Urząd Celny zawiesił działalność, której już nie wznowił.

Urząd Celny (1983) (zdjęcie z wkładki płyty CD)

 

Urząd Celny (1985) [plakat w tygodniku Zarzewie]
od lewej: S. Melcer, J. Talko (siedzi najniżej), R. Kwasiński, T. Ofman i A. Melcer

NAGRANIA RADIOWE:

03.1983:
Szczyty marzeń; Śnieżna kula

1983:
W bezpiecznej ciszy

1984:
Równy gość; Jeszcze zdążysz; Jak dzieci

04.1985:
Wariat; Nieśmiały

06.1985:
Biznesmen; Nocny klub; Ostrogi życia; Naprzód


NAGRANIA PŁYTOWE:

2CD ATR 005 LEGNICKIE CENTRUM KULTURY / ATRAMENT RECORDS  2019
SZCZYTY MARZEŃ - ARCHIWUM 1981-1985
CD1: Urząd Celny / Przeklęty dom / Kapela rockowa / Sumienie / Nałóg / Szczyty marzeń / Śnieżna kula
CD2: Pokerowa noc / Śnieżna kula / Szczyty marzeń / Równy gość / Krąg miłości / W bezpiecznej ciszy / Równy gość / Jeszcze zdążysz / Jak dzieci / Ostrogi życia / Indory / Wariat / Nieśmiały / Biznesmen / Nocny klub / Ostrogi życia / Naprzód


Źródła:
"Urząd Celny. Miłość do przesterowanej gitary" - autorzy: Mieczysław Pytel, Zbigniew Tymyk, Robert Luchowski, Paweł Jurczyk (wyd. Czerwone Miasto - Legnickie Centrum Kultury, Legnica 2019 r.)
Wkładka do płyty CD Urząd Celny - Szczyty marzeń. Archiwum 1981-1985 (Legnickie Centrum Kultury - Atrament Records ATR 005 (2019)

Powyższe materiały nadesłał Pan Robert Luchowski
Wielkie dzięki Panie Robercie!

  Wymienione powyżej w wykazie źródeł - dwupłytowy album CD i książkę - wysyłkowo można kupić pisząc na adres mailowy: bgk@lck.art.pl, bądź szukać w sklepie Kultowe Nagrania wydawnictwa GAD Records - https://kultowenagrania.pl/  (niebawem będzie drugie wydanie z delikatnymi poprawkami w poligrafii).

 Pan Robert jest m.in. autorem bloga:
http://zmuzycznejszafy.blogspot.com/

Dziwne Rzeczy [szkic biogramu]

  Zespół wokalno-instrumentalny Dziwne Rzeczy powstał w 1967 r. w Łodzi. Grupę tworzyli: Kazimierz Kowalski - organy, śpiew; Donat Maludziński - gitara, śpiew; Jacek Wiśniewski - gitara basowa, śpiew i Andrzej Szewczyk - perkusja.
  Formacja miała próby w klubie "77", a w obsłudze technicznej znaleźli się akustycy: Andrzej Kułakowski i Piotr Walczak.
  Wkrótce w zespole nastąpiła pierwsza zmiana - nowym perkusistą został Krzysztof Dobrowolski. W 1968 r. grupa wygrała Festiwal Kultury Studentów w Krakowie, gdzie zaprezentowała dwie kompozycje: "Liczę uderzenia zegara" i "Chorału Bacha słyszę dźwięki" do tekstu Jana Lechonia. W tym samym roku formacja wygrała podobny konkurs piosenki studenckiej w Łodzi, gdzie wykonała piosenkę "Wiosna".
  Dla zespołu teksty pisali: Jadwiga Wileńska, Zdzisław Jaskuła i Zdzisław Hejduk. Muzycy sięgali także do poezji Jana Lechonia. Formacja wykonywała swoje kompozycje oraz utwory z repertuaru m.in. Bee Gees i Otisa Reddinga.
  Grupa występowała na studniówkach i imprezach organizowanych przez łódzkie młodzieżowe kluby kultury. Muzykom zdarzyło się dwa razy wystąpić z popularnym saksofonistą Włodzimierzem Wanderem.
  Formacja wystartowała w konkursie na piosenkę na Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Zaprezentowała utwór "Jaś Malinowski" napisany przez Cezarego Juszyńskiego, czyli Jana Gwoździa.
  W 1971 r. zespół koncertował w Czechosłowacji. Potem w Opolu grupa nagrała pięć utworów z nowym perkusistą, Zbigniewem Gajewskim, który skomponował jedną z tych piosenek, "Wiem, jesteś ze mną". Wkrótce potem na krótko na perkusji zmienił go Grzegorz Gierłowski.
  Grupa wystąpiła na przeglądzie muzycznym w Gliwicach (obok m.in. Grupy Bluesowej Stodoła i Testu). W wakacje formacja wystąpiła z czeską formacją The Rebels, gdzie na gitarze basowej grał Jiri Korn, znany później piosenkarz.
 Niestety, jeszcze w tym samym, 1971 r., odeszli z grupy D. Maludziński, Z. Gajewski i J. Wiśniewski i był to koniec zespołu w najbardziej znanym składzie.
  K. Kowalski kontynuował działalność pod szyldem Dziwne Rzeczy, a skład formacji uzupełnili: A. Szewczyk - perkusja i Ryszard Mielniczuk - gitara basowa, śpiew. W Łodzi zespół występował w klubie "77" i w klubie Państwowych Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. F. Dzierżyńskiego. Co roku latem muzycy wyjeżdżali na występy do Finlandii. Grupa zakończyła działalność w 1976 r.

   NAGRANIA RADIOWE:
 1967-1970
Bo odeszła; Pozostałaś w mej pamięci; Nie było go na jeziorach; Wiem że przyjdziesz; Słoneczniki; Wiosna; Chorału Bacha słyszę dźwięki; Jesteś daleko ode mnie; Za siódmą górą; Nasze lato; A dzwon na wieży; Zieleń z lasu odleciała; Czarne chmury, czarne
 

  Źródła:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)
 https://www.youtube.com/channel/UCuT7Hw8rHOT_gIvvaVPtZpw/videos

 PS.
 1. Informacje o nagraniach zespołu z kanału Pana Andre Janczaka na portalu Youtube.com - link w wykazie źródeł. Tytuł ostatniego nagrania nadesłał Pan Aleksander Nowak
 2. W książce jest napisane, że piosenka "Jaś Malinowski" wygrała konkurs na piosenkę na Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Konsultowałem tą sprawę z Panem Krzysztofem, najlepszym znawcą kołobrzeskich festiwali i ich historii. Ale Pan Krzysztof nie potwierdził takiego faktu.
 3. W książce nie ma chronologicznej kolejności faktów, za to dużo jest wtrętów w postaci cytatów wypowiedzi muzyków. Co też ma swój urok...
 4. Półtora roku temu próbowałem  skontaktować się na portalu społecznościowym z Panem Kazimierzem Kowalskim z pytaniem o historię grupy Dziwne Rzeczy. Niestety, Pan Kazimierz prośbę zignorował.
Inna rzecz, że tak kończy się większość takich prób...

Meteory (łódzkie) [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Meteory powstał w Łodzi jesienią 1964 r. W składzie grupy znaleźli się: Kazimierz Kowalski - gitara, Jacek Wiśniewski - gitara basowa i Andrzej Szewczyk - perkusja. Młodzi muzycy próby odbywali w domu K. Kowalskiego i Młodzieżowym Domu Kultury. Tam poznali bardziej doświadczonego gitarzystę - Arkadiusza Kuraszewskiego i zaczęli grać w kwartecie.
  Zespół występował na wieczorkach tanecznych i lokalnych przeglądach wykonawców muzyki młodzieżowej. Kolejne miejsce do prób znaleźli w Domu Kultury Kolejarza na Dworcu Fabrycznym, a później przenieśli się do Domu Kultury Zakładów im. Juliana Marchlewskiego.
  W maju 1965 r. Meteory zajęły pierwsze miejsce na Ogólnopolskim Przeglądzie Amatorskich Zespołów Bigbeatowych organizowanym przez Pałac Młodzieży im. Juliana Tuwima, gdzie wykonawcy rywalizowali o Złotą Gitarę.
  W późniejszym czasie do formacji dołączył kolejny gitarzysta - Michał Potępa, który na pewien czas zastąpił K. Kowalskiego.
  Kres działalności zespołu położyło odejście muzyków pierwszego składu. A. Szewczyk musiał wstąpić do wojska, a K. Kowalski i J. Wiśniewski wraz Donatem Maludzińskim założyli nowy zespół - Dziwne Rzeczy.

  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku [dokument książkowy]

Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku, autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy - Łódź, 2019 r.)

 Ze zdziwieniem, ale i radością, dostrzegłem wśród oferty nowych książek wymienioną w tytule. Uradowany tym faktem, wkrótce po otrzymaniu wynagrodzenia zamówiłem tą pozycję, zachęcony opisem wydawcy:

  "Łódź jest wyjątkowym miejscem, w którym tworzyli znakomici muzycy. To tu w latach 60. i 70. powstało wiele kultowych zespołów. Prawie każda z późniejszych gwiazd rozpoczynała karierę w zespołach młodzieżowych. W zespole ABC śpiewał brat Michaja Burano – Kola Roni Kwiek. W 1962 roku w Łodzi wystąpił, pierwszy raz grając na perkusji w zespole z Tomaszowa Mazowieckiego, późniejszy znany piosenkarz Bogusław Mec. To dla niego przepiękną liryczną piosenkę Jej portret skomponował jeden z łódzkich muzyków Marian Siejka. W Łodzi uczyli się i grali: Marek Jackowski (jeden z twórców Maanamu), Zbyszek Frankowski (Rytmy, Śliwki, Vox Gentis, Quorum i The Bootels). Właśnie Frankowski wspólnie z Jackowskim stworzyli genialny duet gitarzystów Vox Gentis, który robił furorę na wielu estradach i zachwycił swoim niezwykłym występem w Piwnicy pod Baranami gwiazdę polskiej sceny Ewę Demarczyk.
  Z Łodzi pochodzą: Alicja Majewska, Andrzej Nebeski, Maciek Czaj, późniejsi świetni aktorzy: Jerzy Braszka i Krzysztof Majchrzak. To w łódzkich zespołach młodzieżowych: Dziwne Rzeczy, Ab Ovo i Grupa „R” szlifowali swój talent znakomici śpiewacy operowi europejskich scen: prof. Włodzimierz Zalewski, Kazimierz Kowalski, Jerzy Wolniak i Janusz Marciniak. To z Łodzi pochodzi saksofonista Kajtek Wojciechowski, który współpracował potem ze słynną ABBĄ. „Łódzkim” muzykiem jest także Peter Bart, czyli Piotr Bartczak, skrzypek nagrywający między innymi z Black Sabbath. W mieście nad Łódką powstały takie znane zespoły, jak: No To Co, Trubadurzy, Cykady, Ad Astra, Dziwne Rzeczy czy Pro Contra.
  Ta niezwykła książka zawiera historie ponad 80 łódzkich zespołów i mnóstwo unikatowych zdjęć pokazujących ciekawe, choć już odległe czasy."

  Mając tą książkę w rękach mogę pokusić się o kilka zdań. Autor, Pan Dariusz Postolski, wykonał wręcz tytaniczną pracę przy swojej książce. Opisał w niej 86 zespołów działających w Łodzi w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Niektóre opisy są kilkustronicowe, a niektóre to tylko zaznaczenie faktu istnienia formacji, bez podania jakichkolwiek konkretów (np. Pięciolinie, Płomienie, Szamani). Szkoda, że w książce opisane są tylko zespoły, a nie ma sylwetek solistów. Może autor pokusi się o takie uzupełnienie? Mnie osobiście brakuje także spisu nagrań radiowych opisywanych wykonawców. Inna rzecz, że trudno od radiowych archiwistów uzyskać taki spis, co sam kiedyś miałem okazję doświadczyć...
  Gorąco polecam zakup tej książki każdemu miłośnikowi polskiego bigbitu!

No To Co - Grająca szafa [Kameleon Records KAM CD 56] (CD)

No To Co - Grająca szafa [Nagrania archiwalne z lat 1967-1968] [Kameleon Records KAM CD 56] (CD)

 Niedawno firma fonograficzna Kameleon Records wydała trzecia płytę CD grupy No To Co. Jest to - katalogowo - pierwsza z planowanych sześciu płyt kompaktowych zespołu. Wielka to gratka dla fanów grupy i miłośników polskiego bigbitu.

Na stronie wydawcy możemy m.in. przeczytać:

  Płyta stanowi pierwszą część z przygotowywanej serii 6 CD, zawierającej – w ogromnej większości – nigdy niewydane nagrania (radiowe, telewizyjne, filmowe, zagraniczne, koncertowe, prywatne) zespołu No To Co, zrealizowane w latach 1967-1976. Przedstawiony CD to zbiór w 95 % nigdy niepublikowanych: radiowych, telewizyjnych i koncertowych nagrań zespołu No To Co z lat 1967-1968. Płyta zawiera 29 nagrań, ponad 79 minut muzyki.
  W zestawie zawarte są:
 - radiowe wersje wielkich hitów zespołu: "Gwiazdka z nieba", "Gdy chciałem być żołnierzem", "Te opolskie dziouchy", "Ptaki pola lasy" i wiele, wiele innych
 - nagrania które nie miały swoich płytowych odpowiedników: "Grająca szafa", "Droga bez celu", "Patrzajta ludziska"…
 - kompletnie nieznane, unikatowe utwory: "Kobieta już nie jest aniołem", "Mój podpis znajdziesz w pamiętniku", "Kogut z kokoszą"
 - koncertowe wersje klasyków: "Po ten kwiat czerwony", "Wiązanka góralska", "Te opolskie dziouchy"…
Wszystkie utwory zostały zremasterowane z oryginalnych taśm matek oraz w przypadku ich zaginięcia, najlepiej zachowanych kopii.
Płytę CD uzupełnia 16-stronicowa, kolorowa książeczka, zawierająca mnóstwo unikatowych, znakomitej jakości zdjęć.
Wydawnictwo przygotowane pod patronatem i przy współpracy z byłym leaderem zespołu – Jerzym Krzemińskim.

    Spis utworów:
 1. Gdy chciałem być żołnierzem (wersja radiowa)   (2'09)
 2. Kocham swoje miasto (wersja radiowa 1)    (2'58)
 3. Grająca szafa   (3'15)
 4. Gwiazdka z nieba (wersja radiowa)   (2'58)
 5. Alleluja (wersja radiowa)   (1'52)
 6. Tańcowała Magdalena (wersja radiowa)   (6'24)
 7. Z tamtej strony lądu (wersja radiowa)   (1'30)
 8. Droga bez celu   (2'36)
 9. Zabawa w naszym mieście (wersja radiowa)   (2'17)
10. Kogut z kokoszą   (1'29)
11. Kocham swoje miasto (wersja radiowa 2)   (2'58)
12. Wiązanka góralska (wersja radiowa)   (3'18)
13. Inne kwiaty (wersja radiowa)   (2'37)
14. Te opolskie dziouchy (wersja radiowa)   (1'52)
15. Krowi dzwonek (wersja radiowa)   (1'54)
16. Franek lodziarz (wersja radiowa)   (2'12)
17. Świeci się Warszawa (wersja radiowa)   (4'11)
18. Ptaki, pola, lasy (wersja radiowa)   (2'15)
19. Motyw instrumentalny z programu "Kobieta już nie jest aniołem" (2'31)
20. Patrzajta ludziska   (2'47)
21. Defilady (wersja radiowa)   (2'35)
22. Z soboty na niedzielę (wersja radiowa)   (3'02)
23. Gdy chciałem być żołnierzem (Opole 1968)   (2'06)
24. Te opolskie dziouchy (Opole 1968)   (1'59)
25. Gwiazdka z nieba (Opole 1968)   (2'41)
26. Po ten kwiat czerwony (Opole 1968)   (3'32)
27. Wiązanka góralska (Sopot 1968)   (3'34)
28. Z tamtej strony lądu (Sopot 1968)   (1'36)
29. Mój podpis znajdziesz w pamiętniku   (3'28)


  Od siebie dodam, ze - choć powoli - Kameleon Records wydaje, w znakomitej większości, niepublikowane wcześniej nagrania zespołu No To Co, zachowane w radiowych, telewizyjnych i prywatnych archiwach. Takie podejście wydawcy cieszy wszystkich fanów zespołu, miłośników bigbitu i polskiej muzyki.
  Mnie osobiście cieszy wydanie tego zestawu na płycie CD, a nie - jak to robi często ten wydawca - na trzeszczącym winylu. A wydawało się, że ten nośnik odszedł do lamusa, gdzie jego miejsce. I żal, że Kameleon Records wydaje wiele tytułów wyłącznie na płycie analogowej, bez ich odpowiedników w wersji cyfrowej.
 Szkoda także, że takiej serii - najprawdopodobniej - nie doczekają się Czerwone Gitary...