sobota, 20 października 2012

Czesław Niemen (Czesław Wydrzycki)

  Czesław Niemen (wł. Czesław Juliusz Wydrzycki) - wokalista, instrumentalista, kompozytor, poeta i plastyk. Urodził się 16 lutego 1939 r. w Wasiliszkach Starych, k. Nowogródka (na terenie dzisiejszej Białorusi). Pierwsze doświadczenia wokalne zdobywał śpiewając w miejscowym chórze kościelnym. W 1954 r. rozpoczął naukę w pedagogicznym Liceum Muzycznym w Grodnie w klasie fortepianu.
  Cztery lata później rodzina Wydrzyckich w ramach repatriacji przyjechała do Polski, gdzie Cz. Wydrzycki rozpoczął naukę w średniej szkole muzycznej w Gdańsku w klasie fagotu. Problemy rodzinne sprawiły, że nie ukończył szkoły i zmuszony był podjąć pracę zarobkową. Mimo to nie zerwał kontaktu z muzyką, śpiewając piosenki rosyjskie, orientalne i latynoamerykańskie. Występując w duecie z plastykiem Januszem Krzywickim, dość szybko zadebiutował na estradzie kabaretu "To Tu". Z takim repertuarem przystąpił do eliminacji I Festiwalu Młodych Talentów. Zakwalifikował się tam do finału wykonując popularny utwór "Malaguena". 2 lipca 1962 r. został jednym z 15 laureatów festiwalu.
  Zauważony przez Franciszka Walickiego, który mocno ocenił mocny, wysoki i dobrze ustawiony głos oraz dużą muzykalność i wrażliwość Cz. Wydrzyckiego, wkrótce trafił do kierowanego przez niego zespołu Niebiesko-Czarni . Jego udział w występach grupy ograniczył się początkowo do krótkiej prezentacji piosenek rodem z Ameryki Południowej. Taki repertuar znalazł się na debiutanckim singlu Cz. Wydrzyckiego, nagranym 27 listopada 1962 r. z symbolicznym udziałem grupy.
  Dwa tygodnie wcześniej (10.11.1962) artysta umieścił na "czwórce" Niebiesko-Czarnych własną interpretację piosenki z repertuaru Connie Francis "Teach Me How To Twist [Lekcja twista]". Później aktualne przeboje rynku anglosaskiego miały urozmaicać twistowe przeróbki rodzimego folkloru, śpiewane z Bernardem Dornowskim i Markiem Szczepkowskim. W listopadzie 1962 r. i w marcu 1963 r. grupa zarejestrowała dla Polskich Nagrań sześć piosenek ludowych. Głos Cz. Wydrzyckiego wyróżniał się w nagraniach "Głęboka studzienka" i "Mamo, nasza mamo".
  Pierwszą oryginalną kompozycją artysty był utwór "Wiem, że nie wrócisz". Nie zauważony przez jurorów I KFPP w Opolu, stał się latem 1963 r. wielkim przebojem sopockiego "Non Stopu". Nagrany dla Programu III PR obok kompozycji "Tylko nie mów mi o tym" (z repertuaru Joe Ligginsa) cieszył się wielką popularnością. Radiowy debiut nagraniowy wokalisty miał miejsce we wrześniu 1963 r., kiedy z zespołem Bossa Nova Combo nagrał utwór "Pod papugami".
  Jesienią, tuż przed wyjazdem Niebiesko-Czarnych do Francji, przyjął zaproponowany przez Czesławę Walicką, pseudonim Niemen. W paryskiej "Olimpii", wykonał kompozycję "Wiem, że nie wrócisz". Inny utwór Niemena ("Czy mnie jeszcze pamiętasz") pod tytułem "Mutter, hast Du mir vergeben", nagrała w grudniu 1964 r. Marlena Dietrich. Sam kompozytor zarejestrował tę piosenkę w lutym 1964 r. Obok Niebiesko-Czarnych Cz. Niemenowi towarzyszył zorganizowany przez niego przed wyjazdem do Francji tercet wokalny Błękitne Pończochy.
  W czerwcu muzyk bez powodzenia zaprezentował na II KFPP w Opolu nowe i stare kompozycje: "Czy mnie jeszcze pamiętasz"; "Czas jak rzeka"; "Ach jakie oczy" i "Pamiętam ten dzień". Dwa miesiące później nagrał swoją drugą "czwórkę". Na koncertach piosenkarz wykonywał przeboje zagraniczne: "What'd I Say", "Twist And Shout", "Hippy, Hippy Shake", zaś jesienią pojawiły się w jego repertuarze "A Hard Day'S Night", "Pretty Woman" oraz "Kałakolczik". Premierowe kompozycje Cz. Niemen nagrał dla Polskiego Radia i Polskich Nagrań dopiero na przełomie maja i czerwca 1965 r.
  W listopadzie artysta opuścił grupę Niebiesko-Czarni. Już samodzielnie wystąpił na III Międzynarodowym Festiwalu Variete w Rennes, zdobywając dwie nagrody: Nagrodę Specjalną Jury i "Srebrnego Gronostaja". Przed wyjazdem na konkurs, w październiku 1965 r., Cz. Niemen nagrał z zespołem Młodzieżowego Studia "Rytm" kompozycje "Czy wiesz o tym, że" i "Przyjdź w taką noc". Efektem pobytu za granicą była propozycja nagrania płyty. W marcu 1966 r. artysta zarejestrował dla wytwórni "AZ", z towarzyszeniem orkiestry Michaela Colombiera, cztery kompozycje z francuskimi tekstami Alicji Ursini i Pierre'a Delanoe. Mimo, iż wystąpił później w Paryżu w programach Music-Hall de France (obok The Spencer Davis Group, The Kinks i The Pretty Things) nie zdołał wypromować nagrań z płyty, nie mając wsparcia ze strony wytwórni "AZ".
 Sukces przyniosło mu natomiast wydanie płyty w kraju. Pochodząca z "czwórki" piosenka "Sen o Warszawie" uplasowała sie na 2 miejscu rocznego podsumowania Radiowej Piosenki 1966 r. Ciekawostkę stanowi fakt, że francuski tekst "A Varsovie" powstał pierwotnie do melodii "Chciałbym cofnąć czas".
  Niezrażony niepowodzeniem Cz. Niemen, po powrocie do kraju, nagrał serię melodii rosyjskich ("Nie odchodź"; "Spotkałem dziewczynę"; "Włóczęga"), w których towarzyszył sobie na gitarze klasycznej. Pod koniec lata 1966 r. muzyk sformował zespół Akwarele, złożony w większości z członków warszawskich Chochołów. Grupę tworzyli: Tomasz Jaśkiewicz - gitara; Paweł Brodowski (eks Czterech) - gitara basowa; Marian Zimiński - organy, pianino i Tomasz Butowtt - perkusja. Podczas zgrupowania w Wałbrzychu funkcję gitarzysty basowego pełnił Marek Brodowski. W październiku wokalista odbył, jeszcze z Niebiesko-Czarnymi, tournee po Jugosławii.
  Do oficjalnego debiutu grupy Akwarele doszło w Jeleniej Górze 16 stycznia 1967 r.podczas wspólnego koncertu z Niebiesko-Czarnymi. Na jego repertuar złożyły się następujące utwory: "Przebacz"; "Nigdy się nie dowiesz"; "Domek bez adresu"; "Pamiętam ten dzień"; "Stoję w oknie"; "Ten los, zły los"; "Sen o Warszawie"; "Kansas City"; "The T-Bird" i "What'd I Say". Trzy tygodnie później Niemen i Akwarele dokonali pierwszych nagrań dla Młodzieżowego Studia "Rytm". W marcu zaś zarejestrowano piętnaście kompozycji dla Polskich Nagrań. Ukazały się one na na płycie długogrającej "Dziwny jest ten świat" i EP N-0497. Album zawierał dwanaście piosenek, z których tylko dwie nie były autorstwa Cz. Niemena. Jedna z nich, "Wspomnienie" Marka Sarta do słów Juliana Tuwima, dwa lata wcześniej wykonywana była jeszcze z Niebiesko-Czarnymi w Opolu.
  Przełomowym momentem w karierze Cz. Niemena okazał się występ z Akwarelami na V KFPP w Opolu w czerwcu 1967 r. Za interpretację utworu "Dziwny jest ten świat" artysta zdobył Nagrodę Specjalną Przewodniczącego Komitetu d/s PRiTV. Tytułowa kompozycja płyty długogrającej była odpowiedzią artysty na ordynarne i niewybredne docinki na temat jego niekonwencjonalnego zachowania i ubierania się. LP "Dziwny jest ten świat" został uhonorowany pierwszą w historii polskiej fonografii nagrodą "Złotej Płyty", wręczoną 20 grudnia 1968 r. w Warszawie.
  Latem 1967 r., w trakcie występów w sopockim "Non Stopie", Cz. Niemen powiększył skład swojego zespou o saksofonistę Zbigniewa Sztyuca (eks Szwagry). We wrześniu doszedł trębacz Ryszard Podgórski (eks Flamingo i Big Band Jana Tomaszewskiego). Po koncercie dla WDR w Kolonii, pod koniec października 1967 r. odszedł gitarzysta basowy P. Brodowski. Przez miesiąc basistą zespołu był Janusz Zieliński (eks zesp. Zbigniewa Namysłowskiego), później zaś Tadeusz Gogosz (eks Skaldowie).
  Inspiracją dla wzbogacenia składu zespołu o sekcję dętą było brzmienie wytwórni Stax, tzw. Memphis Sound. Czołowym jej przedstawicielem był Otis Redding, którego wpływy uwidoczniły się na płycie "Sukces". Kolejne etapy nagrywania tytułowego utworu zostały przedstawione w sposób celowo ironiczny w kontrowersyjnym filmie "Sukces" (reż. Marek Piwowski, prem. 1968). Największymi przebojami z nowego albumu były piosenki "Klęcząc przed tobą"; "Allilah" i "Płonąca stodoła". Album nagrodzono "Złotą Płytą", wręczoną 12 listopada 1970 r. w Warszawie.
  W tym okresie Cz. Niemen wystąpił na wszystkich ważniejszych imprezach muzycznych w Polsce począwszy od I "Musicoramy" (1966), poprzez II "Musicoramę" (1967), I Festiwal (Plebiscyt) Zespołów o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata 1968 do VII MFP w Sopocie.
  Kolejną płytę długogrającą muzyk nagrał pod koniec października 1968 r. LP "Czy mnie jeszcze pamiętasz" zgromadziła zaaranżowane na nowo przeboje artysty sprzed 1966 r. Na albumie znalazły sie także propozycje premierowe - przebój K. Sobczyk "Nie wiem czy to warto" i kompozycja realizatora płyty, Wojciecha Piętowskiego, "Obok nas".
  Największym sukcesem Niemena w 1968 r. było zdobycie w styczniu nagrody "MIDEM" w Cannes i statuetki "Billboardu" dla najpopularniejszego piosenkarza polskiego. Efektem pobytu w Cannes było zaproszenie artysty do Czechosłowacji i Włoch. Jescze w tym samym roku, po udziale w festiwale "Złota Róża" w Montreux, Cz. Niemen wystąpił na III Festiwalu "Bratysławska Lira" w Bratysławie. W styczniu 1969 r. Akwarele wyjechały do Włoch. Próby podbicia tego kraju trwały z przerwami prawie półtora roku i zakończyły się niepowodzeniem. Mimo, iż ekspresyjny styl Niemena przypadł do gustu włoskiej młodzieży, karierę artysty zablokowały tamtejsze związki zawodowe, które chroniąc rodzimym wykonawców, nie dopuściły do udziału artysty w festiwalu San Remo w 1970 r.
  Artysta nagrał we Włoszech trzy single, na których repertuar złożyły się kompozycje własne oraz przeboje amerykańskie i włoskie. Jednak pobyt we Włoszech nie był bezowocny. W atmosferze tęsknoty za krajem powstał materiał na czwarty album oparty na poezji Adama Asnyka, Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Tadeusza Kubiaka. Cz. Niemen dopracował też monumentalną kompozycję "Bema pamięci żałobny rapsod" (do tekstu C.K. Norwida), której zarys zaprezentowany został 20 grudnia 1968 r. w Sali "Kongresowej".
  W lipcu 1969 r. w Bolonii nastąpiła zmiana nazwy zespołu na Niemen Enigmatic, która związana była ze zmianami personalnymi, do których doszło już w kraju. Odeszli T. Gogosz i M. Zimiński, wrócił J. Zieliński (eks grupa Piotra Puławskiego), a T. Butowtta zastąpił Czesław Bartkowski (eks Zbigniew Namysłowski Quartet)
  W październiku muzycy nagrali album "Niemen Enigmatic", który, mimo swej awangardowości, 26 czerwca 1971 r. w Opolu otrzymał "Złotą Płytę". Pod koniec lata 1970 r. nowym muzykiem Niemen Eigmatic, został Jacek Mikuła (ur. 23.03.1946 r. w Zabrzu; eks Metrum, Old Timers). Na koncertach grupie towarzyszył zespół wokalny w składzie: Krystyna Prońko (eks Respekt), Elżbieta Linkowska (eks Respekt) i Zofia Borca (eks Respekt). W listopadzie artysta dał w Polsce cykl koncertów "Niemen przedstawia" z gościnnym udziałem Z. Namysłowskiego i Faridy.
  W styczniu 1971 r. Cz. Niemen zakończył nagrywanie podwójnego albumu "[Niemen Enigmatic]", z tak interesującymi kompozycjami jak "Człowiek jam niewdzięczny" i "Italiam, Italiam". Grupa sporo w tym czasie koncertowała. Wystąpiła m. in. na Festiwalu Beatowym w Pradze, Rock Festiwalu w Turku, XI MFP w Sopocie i w NRD. Wiosną nowym perkusistą zespołu został Andrzej Tylec (eks Romuald i Roman). Kształt propozycji muzycznych Cz. Niemena ulegał dalszym zmianom.
  Decydujące znaczenie miało jego spotkanie z członkami Silesian Blues Band. Wkrótce Józef Skrzek (ur. 2.07.1948 r.) - gitara basowa, instrumenty klawiszowe, altówka, harmonijka ustna; Antymos Apostolis (ur. 25.09.1954 r.) - gitara i Jerzy Piotrowski (ur. 9.02.1950 r.) - perkusja, zostali zaangażowani do grupy Niemen, która publicznie zadebiutowała 22 grudnia 1971 r. Najbardziej istotny wpływ na nowatorskie brzmienie grupy miało dojście Helmuta Nadolskiego (ur. w 1942 r.) - gitara basowa i Andrzeja Przybielskiego trąbka, wykonujących awangardową muzykę improwizacyjno-intuicyjną. Skład ten zarejestrował w lipcu 1972 r. dwie wysoko oceniane płyty, zatytułowane "Niemen Vol. 1" i "Niemen Vol. 2".
  Zespół występował często na imprezach w Polsce (X KFPP w Opolu, koncerty w gdańskim klubie "Żak", XV Festiwal "Jazz Jamboree", XII "Musicorama") i za granicą (festiwale jazzowe we Frankfurcie, Bilsen, Helsinkach, Czechosłowacji, Węgrzech, "Rock And Jazz Now" podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium).
  Lata 1972-1973 były kolejną próbą podbicia przez Cz. Niemena rynku zachodniego. Muzyk, związany kontraktem z niemieckim oddziałem CBS, nagrał trzy płyty: "Strange Is This World"; "Ode To Venus" i "Russische Lieder", z bliskimi artyście melodiami rosyjskimi.
  W 1973 r. po letnim tournee po Skandynawii, z zespołem rozstali się J. Skrzek, A. Apostolis i J. Piotrowski, wracając do swej poprzedniej nazwy Silesian Blues Band, lepiej znanej - od lutego 1974 r. - ze skrótu SBB. W tej sytuacji lider zaproponował współpracę Maciejowi Radziejewskiemu - gitara; Jackowi Gaździe - gitara basowa i Janowi Błędowskiemu - skrzypce, muzykom pochodzącym ze śląskiej formacji Krzak, oraz Piotrowi Dziemskiemu - perkusja (związanemu z Filharmonią Białostocką). 3 grudnia 1973 r. Cz.Niemen wyjechał do USA, gdzie na początku 1974 r. nagrał album "Mourner's Rhapsody", z towarzyszeniem znanych muzyków amerykańskich, m. in. Jana Hammera i Ricka Lairda z Mahavishnu Orchestra Johna McLaughlina. W sesjach wziął także udział, rozpoczynający wówczas swój wieloletni pobyt za oceanem, Michał Urbaniak.
  Wiosną 1974 r. Cz. Niemen zorganizował zespół Aerolit. Tworzyli go: Sławomir Piwowar (eks Paradox) - gitara; Andrzej Nowak - instrumenty klawiszowe; J. Gazda - gitara basowa i P. Dziemski - perkusja. W serii kwietniowych recitali brali udział też J. Błędowski - skrzypce i Jan Jarczyk - pianino. Z grupą tą artysta wystąpił w Finlandii podczas "Dni Polskich", a następnie wziął udział w XII KFPP w Opolu i XIV MFP w Sopocie. Po realizacji albumu "Niemen Aerolit" artysta zamierzał nagrywać i występować wyłącznie z P. Dziemskim. Kres tym planom położyła tragiczna śmierć tego muzyka - 28 marca 1975 r.
  W tym okresie Niemen zaczął poświęcać coraz więcej czasu na komponowanie muzyki ilustracyjnej. W tej roli zadebiutował w 1972 r., opracowując ścieżkę dźwiękową do filmu Janusza Kondratiuka "Dziewczyny do wzięcia". W sierpniu 1973 r. napisał kilka utworów do obrazu TV "Sobie król" (reż. Janusz Łęski). W sesjach wziął też udział Jerzy Grunwald. Dwa lata później zilustrował "Mindowe" Juliusza Słowackiego (Gniezno, prem. 04.1975). Na zrealizowanej w maju 1975 r. płycie "Katharsis" znalazły się fragmenty muzyki do tego ostatniego spektaklu oraz "Epitafium", poświęcone zmarłemu P. Dziemskiemu. Cz. Niemen był autorem muzyki i słów, projektu graficznego okładki i jedynym wykonawcą albumu.
  W latach 1975-1977 Cz. Niemen występował z zespołem, który tworzyli w różnych konfiguracjach: M. Radziejewski - gitara; S. Piwowar - gitara; Jerzy Dziemski - gitara basowa, skrzypce; Jarosław Jakimowicz - perkusja, instrumenty perkusyjne i Stanisław Kasprzyk (eks Romuald i Roman) - perkusja. Nagrany w latach 1975-1978 album "N. AE. Idee Fixe", podobnie jak "Katharsis" zawierał częściowo muzykę ilustracyjną.
  Od 1977 r. artysta ograniczył koncerty do minimum, w większym stopniu tworząc muzykę teatralna i filmową. W samym tylko 1977 r. uczestniczył w realizacji spektakli Mały książę"; "Ballada Łomżyńska"; "Hamlet"; "Fedra" i "dziady". W latach 1977-1978 wystąpił zaledwie z kilkoma recitalami. Wraz z zespołem Laboratorium w lutym 1978 r. wziął udział w festiwalu "Jazz Yatra" w Bombaju. 2 sierpnia pojawił się na XI Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Hawanie, gdzie wykonał suitę "Hymn do Matki Ziemi". W 1979 r., zaproszony jako gość i juror XVII KFPP w Opolu, zaprezentował na nowo opracowany "Dziwny jest ten świat". Dwa miesiące później odniósł sukces nagrodzoną Grand Prix kompozycję "Nim przyjdzie wiosna"., która znalazła się na albumie "Postscriptum". Premierowa prezentacja materiału z tej płyty odbyła się 23 stycznia 1980 r. podczas XIV "MIDEM" w Cannes.
  W 1980 r. artysta dokonał z orkiestrą Zbigniewa Górnego radiowych nagrań swych największych przebojów. 11 maja wystąpił w Poznaniu podczas Międzynarodowej Wiosny Estradowej. Pod koniec roku udał się na tournee do ośrodków polonijnych w USA. Później skoncentrował się na pracy we własnym studiu. Komponował muzykę do filmów (m. in. "Rodzina Leśniewskich"; "Kłusownik"; "Kronika Polska") i spektakli teatralnych (m. in. "Zapach ziemi"; "Bracia Karamazow"; "O poprawie Rzeczypospolitej").
  Na krajowe estrady Cz. Niemen powrócił w 1983 r. (m. in. koncert w Olsztynie), a w pamięci fanów zapisał się recital w klubie "Stodoła" (12 grudnia 1985 r.). W 1986 r. wystąpił, obok Małgorzaty Ostrowskiej, Maryli Rodowicz, M. Urbaniaka i Skaldów, w imprezie "Polish Extravaganza" w Studio 54 w Nowym Jorku. Później przypomniał sie podczas imprez: "Old Rock Meeting" (1986) i  "Przeżyjmy to jeszcze raz - 25-lecie Niebiesko-Czarnych" (1987). W styczniu 1986 r. po raz kolejny wybrał sie na koncerty za Atlantyk. Nagrał tam w duecie z M. Urbaniakiem maxi-singiel "Extravaganza" z utworami "Pod papugami" (w wersji funk-jazz-rockowej) i "High Horse". Jesienią tego samego roku pojawił się niespodziewanie - u boku wojciecha Karolaka i M. Urbaniaka - na festiwalu "Jazz Jamboree". Jeszcze większą sensację wzbudził jego występ 7 sierpnia 1987 r. na V Festiwalu Muzyków Rockowych Jarocin '87, gdzie spotkał sie z bardzo ciepłym przyjęciem. Jesienią zagrał kilka koncertów w Danii i Szwecji, by 29 listopada przedstawić swój recital w prestiżowej sali Queen Elizabeth Hall w Londynie. W 1989 r. Cz. Niemen wystąpił na festiwalu opolskim i powrócił na rynek płytą "Terra Deflorata", która została nagrana przez muzyka solo, z użyciem jedynie elektronicznych instrumentów.. W 1992 r. w Teatrze Muzycznym w Gdyni miała miejsce premiera spektaklu "Krzysztof Kolumb" z muzyką artysty.
 Lata 90' przyniosły pewne ożywienie w działalności artysty. Pisał felietony do czasopism, mi in. nowopowstałego Tylko Rocka. Występował jako juror na festiwalu opolskim, wziął udział w paru koncertach np. pamięci Ryszarda Riedla w 1995 roku, czy wraz z reaktywowanym Perfectem. W 2001 roku ukazała się jego ostatnia już płyta, na którą fani czekali długie 12 lat.  Album "Spodchmurykapelusza" przyniósł muzykę nie komercyjną,  wyłącznie elektroniczną, z krytycznymi autorski tekstami.
  Nowe milenium artysta spędził na remasteringu swoich starych płyt oraz malarstwie.
  Zmarł 17 stycznia 2004 r. na oddziale intensywnej terapii warszawskiego Instytutu Onkologii, po długiej chorobie nowotworowej. Pogrzeb artysty odbył się 28 stycznia na Powązkach.



Źródła:
Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock’n’roll 1959-1973, autorzy Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła i Wojciech Zając. (wyd. Rock serwis, Kraków 1995);
Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej - autor Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ Warszawa 2003);
Informacje zawarte poniżej w komentarzach internauty Sariusz Markovitz
Musiq.pl;
http://progressive-bolt.pl/component/k2/itemlist/category/69-czes%C5%82aw-niemen.html (zdjęcie)

4 komentarze:

  1. Niemen po stanie wojennym wrócił na krajowe estrady wcześniej niż podano w notce (koncerty w 1983- w Olsztynie, 1984- w Gdańsku i w Szczecinie). Jesienią 1985 zagrał trasę zorganizowaną przez Pomorski Oddział PSJ (m.in. Inowrocław i Toruń). Te wszystkie występy odbyły się przed koncertem w klubie "Stodoła". Czesław zmarł w Warszawie w dniu 17 stycznia 2004r.(a nie 16 stycznia- jak wyżej podano).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo Panu dziękuję za zwrócenie uwagi na nieścisłość w podaniu daty śmierci Artysty.
      Teraz widnieje prawidłowa data.
      Co do występów Cz. Niemena na krajowych estradach przed koncertem w klubie "Stodoła", to proszę o podanie źródła. Będę Panu bardzo wdzięczny.
      Pozdrawiam serdecznie
      Grzegorz

      Usuń
  2. Źródła: Tadeusz Skliński "Dyskografia, fakty, twórczość.Niemen", wydawnictwo Nemunas, 2006, str.390-391 (kalendarium): wrzesień 1984 "koncerty w Gdańsku, Słupsku, Szczecinie i Gorzowie", pod datą 23.11 1984 -"Koncert "Terra deflorata" w Szczecinie (kino "Promień),pod datą 09. 10 1985- "występy w Bydgoszczy, następnie w Inowrocławiu i Toruniu"- na tych dwóch ostatnich byłem(SM). Koncerty były jak najbardziej oficjalne, zapowiadane plakatami PSJ Oddz. Północny, a promowane wywiadami i artykułami w prasie lokalnej: "Dziennik Pojezierza","Gazeta Pomorska","Gazeta Olsztyńska". W prasie olsztyńskiej informowano o koncercie i spektaklu "Bankiet" (1982-83)z udziałem Niemena grającego muzykę do inscenizacji Olsztyńskiej Pantomimy Głuchych (na żywo).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo Panu dziękuję za podanie źródła. Niestety, nie mam tej książki, a jest to - jak widzę - cenne źródło wiedzy o wielkim artyście. Trzeba będzie ją kupić, choć ceny na Allegro są bardzo wysokie...
      Pozdrawiam serdecznie
      Grzegorz

      Usuń