Szafiry [wzmianka]

 
  Zespół wokalno-instrumentalny Szafiry powstał w Warszawie, a jego początki sięgają 1962 r. Grupa działała przy Warszawskiej Fabryce Mebli zwanej także "Siarczanką", w której produkowano m.in. drewniane obudowy do telewizorów. A jeden z polskich odbiorników nazywał się "Szafir".
  Na początku w skład formacji weszli: Andrzej Mrozowski - gitara, saksofon, trąbka, kierownik muzyczny; Marian Mrozowski - gitara ; Janusz Głuszkiewicz - gitara basowa, śpiew, kierownik zespołu; Marek Dobrowolski - pianino, akordeon; Zdzisław Marzewski - saksofon, gitara basowa;  Zbigniew Mrozowski - perkusja. Z zespołem współpracował Marian Sala - perkusja, akordeon, który także pełnił rolę skarbnika. Wkrótce do grupy dołączyła Ewa Mika - śpiew, która wykonywała m.in. utwory: "O mnie się nie martw", "Sailor", "And I Love Her". Z formacją związani byli także: Andrzej Fidos - konferansjer; Mirosław Brożek - menedżer; Krzysztof Gancarz - organizator i konferansjer oraz Waldemar Grygiencze - tłumacz tekstów dla zespołu.
  W 1965 r. do Szafirów dołączyła Barbara Siuchta (eks Tukany) - śpiew, która do swojego repertuaru włączyła piosenki Ady Rusowicz: "Za daleko mieszkasz miły", "Nie pukaj do moich drzwi". W tym samym roku z zespołu odchodzi Marek Dobrowolski, a obowiązki organisty przejmuje Marian Mrozowski.
  Przez pewien czas z grupą współpracuje Wojciech Mścichowski - pianino, akordeon, który był także odpowiedzialny za sprawy kulturalne w WFM. Formacja bierze udział w przeglądach muzycznych, m.in. w zorganizowanym w warszawskiej kawiarni "Uśmiech", gdzie wystąpili także Plastusie, Chochoły i Dzikusy. Zespół w okresie wakacyjnym występuje w ośrodku WFM w Zgonie położonym nad Jeziorem Mokrym na zachodnim skraju Puszczy Piskiej.
  W 1966 r. Szafiry zaczęły występy w klubie ZWUT (Zakłady Wytwórcze Urządzeń Telefonicznych im. Komuny Paryskiej).
  W końcu lat sześćdziesiątych zespół opuszcza Janusz Głuszkiewicz powołany do wojska. Do grupy dołączają: Andrzej Kowalewski - gitara i Bogdan Kowalewski - gitara basowa. Formacja dołącza do repertuaru utwory amerykańskiej grupy Chicago, m.in. "Introduction" i "Question 67 & 68" oraz inne piosenki w modnym w tym czasie stylu jazz-rock. Zespół przenosi się na stałe do Domu Kultury na Zaciszu przy ulicy Blokowej w Warszawie. Grupa kończy działalność na początku lat siedemdziesiątych.

  Barbara Erie (Siuchta) występowała w Grupie Bluesowej Stodoła oraz w zespołach Ireny Jarockiej, Anny Jantar i Maryli Rodowicz.
  Bogdan Kowalewski występował potem z Tadeuszem Nalepą, a w latach osiemdziesiątych był muzykiem legendarnego Maanamu.
  Zbigniew Mrozowski grał potem m.in. w zespołach: Grupa Bluesowa Stodoła, Grupa Fair i Krzysztof Krawczyk, Ada i Korda, Bractwo Kurkowe 1791.
  Andrzej Mrozowski pracował jako basista i saksofonista na kontraktach zagranicznych.
  Wojciech Mścichowski współpracował potem z grupą Co Wy Na To.

  Źródło:
"Jak to z Szafirami bywało", autor Zbigniew Mrozowski (wyd. Rada Osiedla Targówek Fabryczny, 2009 r.)

Biogram zamieszczony dzięki uprzejmości Pana Aleksandra Nowaka.