czwartek, 31 grudnia 2020

Bardowie (łódzcy) [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Bardowie powstał w Łodzi w 1965 r., z przekształcenia grupy Skrzaty działającej przy XXVIII Liceum Ogólnokształcącym. Pierwszy skład formacji tworzyli: Zbigniew Łuczak - śpiew; Ryszard Zagalski - gitara; Zygmunt Wieszczek - gitara; Janusz Cedrowski - gitara basowa i Ryszard Kozłowski - perkusja.
  W pierwszym okresie działalności zespół śpiewał piosenki z tekstami wokalisty, Z. Łuczaka. Jedna z jego piosenek miała tytuł: "Zacznijmy więc wszystko od nowa". Udany występ grupy podczas transmitowanego przez radio koncertu w restauracji "Staromiejska" przyczynił się do zajęcia drugiego miejsca na liście przebojów miejscowej rozgłośni radiowej. Po zdaniu matury z formacji odszedł wokalista, Z. Łuczak.
  Nowym wokalistą zespołu został Jacek Ciszewski, a później R. Kozłowskiego na perkusji zmienił Lucjan Kowalewski. W grupie znalazł się także nowy gitarzysta, Zbigniew Gałązka.
  W 1968 r. podczas Gitariady w Domu Kultury "Energetyk" w zespole występował Zbigniew Frankowski - gitara, spiew. Na tym przeglądzie grupa zajęła drugie miejsce, a Z. Frankowski został uznany najlepszym instrumentalistą i wokalistą imprezy. Jedną z nagród była możliwość dokonania nagrań radiowych. W sesji nagraniowej nie brał już udział R. Zagalski, który trafił na dwa lata do wojska, a zastąpił go Zbigniew Myczko.
  Po Gitariadzie skład zespołu znowu się zmienił. Z. Frankowski odszedł do grupy Śliwki, a Z. Wieszczek zrezygnował z gry po rozpoczęciu studiów. Do grupy doszli perkusista Zbigniew Szczepański i gitarzysta Zbigniew Jugo. Formacja nadal występowała w akademikach oraz w Młodzieżowym Klubie "Karolek", a także wzięła udział w obozie szkoleniowym w Trzebiatowie. Formacja przestała istnieć jeszcze w 1968 r., a część muzyków zasiliło Grupę R.

     Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

  W książce podany jest rok powstania grupy: 1962. Natomiast przy opisie formacji Skrzaty, która przekształciła się w opisanych powyżej Bardów, jest określona data powstania i zakończenia działalności - rok 1965. Wcześniej, przed powstaniem Skrzatów, autor opisuje, że Z. Wieszczek i R. Zagalski śpiewali przebój Czerwonych Gitar "Licz do stu". Z tych faktów wychodzi, że Bardowie mogli powstać najwcześniej w 1965 r.

niedziela, 27 grudnia 2020

Szarpacze [wzmianka]

    Zespół wokalno-instrumentalny Szarpacze powstał w Łodzi w 1964 r. Pierwszy skład tworzyli: Paweł Przyłęcki - śpiew; Ryszard Lenczewski - gitara; Szymon Urbański - gitara; Henryk Derewenda - pianino, skrzypce, harmonijka ustna, śpiew; Wojciech Królak - perkusja. Nazwę formacji wymyślił R. Lenczewski. Wszyscy członkowie zespołu byli uczniami II Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi.
  Po maturze 1965 r.zespół zaprzestał działalności. We wrześniu tego roku muzycy reaktywowali grupę. W składzie formacji znaleźli się wtedy: R. Lenczewski- gitara; H. Derewenda - pianino, skrzypce, harmonijka ustna, śpiew; Piotr Czarnecki - gitara basowa; Grzegorz Borkowski - i W. Królak - perkusja. Muzycy używali także angielskiej nazwy The Choppers, a nawet robili sobie zdjęcia z podpisami w tym języku.  Wkrótce po reaktywacji dokonano zmiany - nowym perkusistą został Zbigniew Szczepański. Grupa zaczęła grać coraz więcej utworów rhythm'n'bluesowych, szczególnie The Animals i The Rolling Stones.
  Zespół wystartował w Festiwalu Muzyki Rytmicznej, gdzie w Młodzieżowym Klubie "Karolek" zaśpiewali utwór The Animals "I'm Crying" po rosyjsku. Na własnej studniówce 1966 r. grupa występowała na przemian ze Śliwkami.
  Formacja zakończyła działalność po maturze 1966 r.
  Karierę muzyczną kontynuowali R. Lenczewski i P. Czarnecki.

     Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

 

piątek, 25 grudnia 2020

Marek Szczepkowski (wzmianka)

  Marek Szczepkowski - wokalista.
  Na scenie muzycznej pojawił się w maju 1961 r. w utworzonym przez Jerzego Kosselę zespole Elektron. Grupę tworzyli: J. Kossela - gitara, lider; Bernard Dornowski – śpiew, M. Szczepkowski – śpiew, Henryk Zomerski – gitara basowa.
  W styczniu 1962 r. M. Szczepkowski znalazł się w utworzonym, z inicjatywy Franciszka Walickiego i J. Kosseli, zespole wokalno-instrumentalnym Niebiesko-Czarni. W skład grupy weszli: J. Kossela - gitara, kierownik muzyczny; Andrzej Jasiński - gitara; Paweł Reson (wł. Juszczenko) - gitara; H. Zomerski - gitara basowa; Daniel Danielowski - pianino; Jerzy Kowalski - perkusja; B. Dornowski - śpiew; M. Szczepkowski - śpiew. Debiutancki koncert zespołu odbył się w klubie "Żak", 24 marca 1962 r. Niebiesko-Czarni zagrali wówczas: "Red River Rock" (instr.); "Sentimental Journey" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); Huckle-Buck Twist" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Kołysanka twistowa" (instr.); "Are You Lonesome Tonight?" (voc. M. Szczepkowski); "Georgia In My Mind" (voc. M. Bobrowski); "I Can't Stop Loving You" (voc. M. Bobrowski); "What'd I Say" (voc. M. Bobrowski); "Apache" (instr.); "Stary niedźwiedź mocno śpi" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Głęboka studzienka" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Kawaliry" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Reson-Boogie" (instr.); "Peppermint Twist" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "The Twist" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Let's Twist Again" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski) i "Red River Rock" (instr.). Podczas tego koncertu ewolucje twistowe prezentowała tancerka Danuta Szade (wł. Danuta Skórzyńska).
  Marek Szczepkowski i Niebiesko-Czarni udanie wystąpili na I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie na przełomie czerwca i lipca 1962 r. Piosenkarz znalazł się w "rozszerzonej" "Złotej Dziesiątce" wokalistów, a grupa wygrała w kategorii zespołów. Z zespołem wokalista zarejestrował kilka piosenek dla radia i Polskich Nagrań, najczęściej w duecie z B. Dornowskim. Z tą grupą jako pierwszy nagrał piosenkę "Puste koperty", znaną bardziej z wykonania Piotra Szczepanika. W grudniu 1963 r. z Niebiesko-Czarnymi wystąpił w paryskiej 'Olimpii"
  Wkrótce znalazł się w składzie zespołu Pięciolinie. W tej formacji wokalista zarejestrował kilka piosenek dla radia, część w duecie z B. Dornowskim.
  Po rozpadzie Pięciolinii, na przełomie lat 1964 i 1965, M. Szczepkowski zniknął z polskiej sceny muzycznej.


Marek Szczepkowski (w zespole Pięciolinie)



NAGRANIA PŁYTOWE:

EP N-0251 Pronit (03.1963)
NIEBIESKO-CZARNI NA SWOJSKĄ NUTĘ (1)
Głęboka studzienka / Kawaliry / Wiem jo wiem / Gdybyś to tak miała
  Skład: B. Dornowski - śpiew; M. Szczepkowski - śpiew; Cz. Niemen - śpiew; K. Klenczon - gitara; J. Popławski - gitara (2-4); J. Kossela - gitara (1); H. Zomerski - gitara basowa; D. Danielowski - pianino; W. Wander - saksofon tenorowy; J. Kowalski - perkusja

SP SP-83 Muza (03.1963)
NIEBIESKO-CZARNI NA SWOJSKĄ NUTĘ (2)
Mamo, nasza mamo / Stary niedźwiedź
  Skład: B. Dornowski - śpiew; M. Szczepkowski - śpiew; Cz. Niemen - śpiew; K. Klenczon - gitara; J. Popławski - gitara; J. Kossela - gitara (2); H. Zomerski - gitara basowa; D. Danielowski - pianino; W. Wander - saksofon tenorowy; J. Kowalski - perkusja

EP 460.811 M DECCA [F] (12.1963)
LES NOIR ET BLUE - LES IDOLES DE POLOGNE
Happy End (live) / Gdy pójdę w drogę (live) / Syg, sygedyr (live) / Wiem, że nie wrócisz (live)
Sklad: H. Majdaniec - śpiew (1); M. Burano - śpiew (2,3); Cz. Niemen - śpiew (4); K. Klenczon - gitara; J. Popławski - gitara; H. Z. Podgajny - pianino; A. Nebeski - perkusja oraz chórek: B. Dornowski - śpiew i M. Szczepkowski - śpiew

 

NAGRANIA RADIOWE:

09.1962 (Niebiesko-Czarni):
Red River Rock; Tramp Twist; Szła dzieweczka do laseczka (instr.); Peppermint Twist; Gdybyś to tak miała...; Głęboka studzienka; Stary niedźwiedź mocno śpi (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); Mamo nasza mamo (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski)

09.1963 (Niebiesko-Czarni):
A jeśli już kogoś pokochasz [Puste koperty / Nobody's Darlin' But Mine] (voc. M. Szczepkowski);

25.03.1964 (Pięciolinie) (nagranie live):
Piosenka nie na temat [Koniec lata] – voc. M.Szczepkowski

05.1964 (Pięciolinie):
Chciałbym być przy tobie - voc. M. Szczepkowski, B. Dornowski (wersja 1);  Koniec lata - voc. M. Szczepkowski;

22-30.11.1964 (Pięciolinie):
Bo to był zły dzień - voc. M.Szczepkowski;


1992 (Pięciolinie):
Chciałbym być przy tobie - voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski (remix J.Kossela) 


Źródła:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając
 https://www.youtube.com/watch?v=BurCJUPJRLA  (zdjęcie)

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

niedziela, 20 grudnia 2020

Ab Ovo (łódzkie) [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Ab Ovo powstał w 1968 r. w Łodzi. Pierwszy skład grupy tworzyli: Jerzy Jefimik (eks Jedynki) - gitara, lider; Jan Jefimik - gitara basowa; Andrzej Olczak - perkusja i Włodzimierz Zalewski - gitara, śpiew. Jan Jefimik zajmował się także stroną techniczną działalności Ab Ovo. Pierwszym miejscem prób formacji była sala w zakładach na rogu ulic Limanowskiego i Klonowej w Łodzi. Tam zagrali swój pierwszy wieczorek taneczny. Wkrótce potem zespół przeniósł się do studenckiego klubu Forum, gdzie odbywały się próby i grupa grała na wieczorkach tanecznych. Do formacji dołączył Marek Kempiński - instrumenty klawiszowe.
  W 1969 r. zespół wziął udział w Festiwalu Muzyki Rytmiczne w Łodzi. Wkrótce potem grupa przeniosła się do studenckiego klubu Energetyk, gdzie oprócz prób, grała wieczorki taneczne w soboty i niedziele. Do formacji dołączyła wokalistka Bożena Drzewiecka.
  Zespół, wraz z Dziwnymi Rzeczami, zagrało w pod "Siódemkami" przy Piotrkowskiej 77 w Łodzi. Potem nastąpiły następne przenosiny - grupa odbywała próby w klubie studenckim "Perełka", gdzie także grała na klubowych imprezach. Do formacji dołączył Jacek Demontowicz - fortepian, saksofon. Wokalistą zespołu został Dariusz Postolski. W 1972 r. do kapeli dołączył Roman Andruszkiewicz - organy, flet. Zespół zaczął grać w Klubie Nauczyciela. Po blisko roku R. Andruszkiewicza zastąpił Jerzy Szlązak - instrumenty klawiszowe, śpiew, a nowym perkusistą został Ryszard Kozłowski (eks Grupa R).
  Następnym miejscem, gdzie grało Ab Ovo był Klub Medyka. J. Szlązaka zastąpił Dariusz Król - instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna; który grał w grupie kilka miesięcy, a później występował w No To Co. D. Postolski występował w formacji do 1981 r., a potem utworzył zespół Life Family. Zastąpił go Wiesław Kruk - śpiew. Do zespołu powrócił klawiszowiec D. Król.
  Z Ab Ovo współpracowali także perkusiści: Jan Gwiździński, Tomasz Kaffanke i Marek Łuczak; gitarzysta Waldemar Paluszkiewicz oraz multiinstrumentalista Marek Santa - gitara, harmonijka ustna, śpiew.
  Zespół grał do 1999 r.

   Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

niedziela, 13 grudnia 2020

Kompaktowe reedycje dwóch albumów Stanisława Wenglorza wydanych w Polsce w latach 80-tych

   Po raz pierwszy na płytach CD ukazały się niedawno reedycje obu płyt długogrających Stanisława Wenglorza, wydanych w Polsce w latach 80-tych. Wydawcą tych płyt jest niemiecka firma Info & Tips Verlag (firma medialna S. Wenglorza), a dystrybutorem jest Kameleon Records, który także pomógł w ich przygotowaniu.
  Oba CD są wydane w laminowanych, rozkładanych "card sleeve'ach" ze specjalnymi kopertami na płyty. Obie płyty dopasowują się edycyjnie do wydanej niedawno kompilacji tego wokalisty "Nie widzę ciebie w swych marzeniach".

Na stronie dystrybutora możemy przeczytać:

Stanisław Wenglorz - Dziś dotarłem do rozstajnych dróg (Info&Tips Verlag I&TVCD 01) [CD]

  Po raz pierwszy na CD debiutancki album Stanisława Wenglorza z 1983 roku uzupełniony o 6 nagrań dodatkowych.
  Płyta portretuje działalność artystyczną Stanisława Wenglorza w okresie kiedy odszedł on od pop-rockowego brzmienia lat 70-tych w stronę intrygującej mieszanki rocka z muzyką charakterystyczną dla pierwszej połowy lat 80-tych. Po zdecydowanie rockowym, otwierającym całość "Dziś dotarłem do rozstajnych dróg", reszta longplaya utrzymana jest w zdecydowanie bardziej balladowym i podniosłym charakterze. Czyli w stylistyce w jakiej Stanisław Wenglorz czuł się zawsze najlepiej.
  Właściwy album uzupełnia sześć nagrań dodatkowych, w tym: trzy lekko nowofalowe utwory zarejestrowane z muzykami grupy ZOO; dwa nagania dokonane z zespołem Flesz; oraz alternatywna wersja jednego utworu z longplaya.
  Płyta zawiera 15 nagrań, czyli ponad 62 minuty muzyki.


 

   Spis utworów:
 1. Dziś dotarłem do rozstajnych dróg  (3'13)
 2. Za jeden błąd  (5'21)
 3. Okno z widokiem na parlament (2'41)
 4. Cokolwiek chcesz (4'33)
 5. Ukryj noc pod płaszczem dnia (4'13)
 6. Emanueli część trzecia i ostatnia (4'11)
 7. Iść va bank (4'16)
 8. Czas już na powrót (3'30)
 9. Samotna noc (5'34)
10. Siłą rzeczy (4'55)
11. Stutonowy walec (4'41)
12. Raz na świetlny rok (3'14)
13. Póki licho śpi (4'31)
14. Za ileś tam lat (wersja 1) (4'41)
15. Okno z widokiem na parlament (wersja akustyczna) (2'43)


Stanisław Wenglorz - Niedokończona rozmowa (Info&Tips Verlag I&TVCD 02) [CD]

  Po raz pierwszy na CD drugi album Stanisława Wenglorza z 1986 roku uzupełniony o 6 nagrań dodatkowych.
  Album to połączenie folku z przebojowym, ambitnym popem. Brzmienie jest nieco oszczędniejsze niż na debiucie. Znakomitą większość partii instrumentalnych wykonał Ryszard Sygitowicz, przeplatając klimaty akustyczne z tymi zaaranżowanymi na większy skład. Niektóre z nagrań, np: kapitalne "Tak spada łza", czy rytmiczny "Badacz bzdur" znamy także w wersjach instrumentalnych z solowych wykonań Ryszarda Sygitowicza. Z kolei utwory takie, jak: "Marzenia suflera", czy "A tu nic" w "normalnych" warunkach rynkowych, bez problemu powinny trafić wówczas na wysokie miejsca list przebojów.
  Właściwy album uzupełnia sześć nagrań dodatkowych, w tym: dwa "odrzuty" z sesji (które z powodów czasowych nie zmieściły się na płytę); A i B strona singla Tonpressu z 1984 roku; jedno nagranie dokonane z zespołem Flesz; oraz zupełnie unikatowy (prawdopodobnie ostatni nagrany przez Stanisława Wenglorza przed jego wyjazdem do Niemiec) utwór, odnaleziony w archiwach telewizyjnych
  Płyta CD zawiera 16 nagrań, czyli ponad 63 minuty muzyki.




   Spis utworów:
 1. Niedokończona rozmowa (2'55)
 2. Podatnik samotnego mężczyzny (3'29)
 3. A może tak odstukać (2'37)
 4. Gdy jesienny spadnie deszcz (4'23)
 5. Tak spada łza (7'02)
 6. Marzenia suflera (3'47)
 7. Badacz bzdur (2'18)
 8. Poratuj mnie (3'43)
 9. Smak melancholii (4'57)
10. A tu nic (4'02)
11. Do złota zło (3'23)
12. Życie jak hazard (3'32)
13. Za ileś tam lat (wersja 2) (4'09)
14. Nie pytajcie mnie o drogę (4'37)
15. Senne wizyty (4'25)
16. Pani O! (3'23)

niedziela, 6 grudnia 2020

Łodzianie 69 [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Łodzianie 69 powstał w Łodzi w 1969 r. Pierwszy skład grupy tworzyli: Andrzej Spałek - gitara basowa, lider; Bogdan Pawłowski - gitara; Adam Szewczyk - organy, Andrzej Milasz - perkusja i Paweł Kucharski - śpiew.
  W trakcie istnienia formacji skład się zmieniał. W pewnym okresie skład zespołu wyglądał następująco: A, Spałek - gitara basowa, lider; B. Pawłowski - gitara; P. Kucharski - śpiew; Adam Śliwiński - organy, kierownik muzyczny; Andrzej Olejniczak - saksofon tenorowy; Stanisław (nazwisko nieznane) - trąbka; Andrzej Cygan - puzon i Stanisław Lewiński - perkusja.
  Grupa występowała często na imprezach organizowanych przez łódzkie zakłady pracy oraz inne organizacje młodzieżowe i społeczne. Łodzianie 69 występowali w popularnym quizie radiowo-telewizyjnym Zgaduj-Zgadula prowadzonego przez duet konferansjerów - Wacława Przybylskiego i Andrzeja Rokitę. W 1970 r. formacja wystąpiła dwukrotnie na IV Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Rytmicznej. W marcu 1971 r. zespół wystąpił na II Festiwalu Kulturalnym Związków Zawodowych już w zmienionym składzie. W maju tego roku grupa wystąpiła w półfinale Festiwalu Muzyki Estradowej oraz w eliminacjach wojewódzkich II Festiwalu Kulturalnego Związków Zawodowych. We wrześniu 1971 r. formacja po raz kolejny zmieniła skład oraz zaczęła występować jako Łodzianie.
  Zespół istniał do 1974 r.

 Źródło: "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".


  Opis zespołu we wspomnianej powyżej książce kończy akapit:
  "Niestety wszyscy członkowie zespołu już nie żyją, dlatego większość informacji o grupie pochodzi od rodziny wokalisty Pawła Kucharskiego. Podstawą były skrupulatnie prowadzone przez niego notatki. Dzięki nim pamięć o muzykach jeszcze nie zginęła."

niedziela, 29 listopada 2020

Apacze Big Beat [wzmianka]

   Zespół instrumentalny Apacze Big Beat powstał w 1963 r. w Łodzi. W skład grupy weszli: Wojciech Frankowski - gitara; Piotr Radomski - gitara; Jacek Kunce - pianino i Roman Gapiński - perkusja. Patronem formacji były Zakłady Przemysłu Bawełnianego w Łodzi.
  Muzycy, zafascynowani zespołem The Shadows, grali utwory instrumentalne swoich idoli i nikt w grupie nie śpiewał. Formacja występowała w zakładach pracy, a także na zabawach. Po roku do zespołu doszedł Jerzy Czapliński - gitara basowa (pierwsza na której grał, była zrobiona ze strun wyciągniętych ze starego fortepianu).
   Przez pięć lat w sezonie grupa występowała w ośrodku wypoczynkowym w Spale. Dwa lata w sezonie letnim formacja występowała w Niechorzu. Poza tym grała w klubach studenckich Łodzi ("Eskulap" i "Futurysta") oraz Wojskowej Akademii Medycznej, a także w Klubie Nauczyciela.
  Z biegiem czasu zespół zaczął włączać do repertuaru piosenki. Pierwszym wokalistą był J. Kunce, który śpiewał m.in. "Koci twist" ("Gdy ci kot przebiegnie drogę") z rep. Fryderyki Elkany i utwory Czesława Niemena. W grupie pojawiły sie wokalistki: Bożena Frankowska i Krystyna Wawrzkiewicz.  
  Z czasem nastąpiły zmiany w składzie formacji. Powołanego do wojska J. Kunce zastąpił Ryszard Bartczak - instrumenty klawiszowe. Na perkusji grali: Maciej Samul, Bogdan Maciejczyk, Tadeusz Kawecki i Wacław Marmucki. W zespole występowali także: Jerzy Wasiński - kontrabas i Włodzimierz Trzaskalski - saksofon. Grupa Apacze Big Beat istniała do 1970 r.

  Źródło: "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".


   I na koniec pewna ciekawostka.
 Autor podaje, że w grupie na saksofonie grał Stanisław Sojka. Mam nadzieję, że występuje tu zbieżność nazwisk ze sławnym wokalistą jazzowym, który w chwili rozwiązania zespołu miał 11 lat... Dla porządku informuję o tym, niejako, w przypisie.

niedziela, 22 listopada 2020

Post Scriptum [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Post Scriptum powstał w Łodzi w listopadzie 1968 r. Grupę tworzyli: Romuald Wesołowski - gitara basowa, śpiew; Krzysztof Matusiak - gitara, flet, harmonijka ustna, śpiew; Wojciech Kalinowski - perkusja i Stefan Walaszczyk - instrumenty klawiszowe, śpiew. Grupa działała przy zakładach Elta, gdzie ćwiczyła repertuar i grała co tydzień w soboty na wieczorkach tanecznych. Opiekunem zespołu był Jerzy Klimczak.
  Na początku 1970 r. grupa wzięła udanie udział w łódzkich eliminacjach do Festiwalu Związku Zawodowego Metalowców. Następnie wygrała finał wojewódzki konkursu, ex aequo z zespołem Fatum z Żychlina. Nagrodą za zwycięstwo był wyjazd wiosną 1970 r. na Ogólnopolski Festiwal Związku Zawodowego Metalowców w Czaplinku. W tej trwającej tydzień imprezie formacja zagrała dwie kompozycje R. Wesołowskiego - "Wiosnę" i "Zakochanych" oraz jedną K. Matusiaka - "Flecistę" do wiersza Juliana Tuwima. Zespół w imprezie ostatecznie zajął czwarte miejsce.
  Grupa dalej tworzył nowy repertuar, a także dołączyła kompozycje Erica Claptona i Deep Purple. Nie było w formacji solisty, a muzycy śpiewali na trzy głosy.
  Jeszcze w 1970 r. R. Wesołowski i K. Matusiak dostali od Macieja Janaszkiewicza i Krzysztofa Pikały propozycję przejścia do zespołu Bumerang, który przechodził zawirowania personalne. Muzycy zgodzili się na tę propozycję, co oznaczało koniec  działalności Post Scriptum.
  Po krótkim graniu w Bumerangu drogi muzyków się rozeszły. R. Wesołowski założył zespół Zodiak, który jako Zodac Band istnieje do dzisiaj i gra w Niemczech. K. Matusiak dostał propozycję od Katarzyny Sobczyk i Henryka Fabiana i grał w zespole Koszalińskiej Agencji Artystycznej. Występował także w zespole Mariana Winklera. K. Matusiak zagrał wraz grupą Cross Band w filmie "Amator" (reż. Krzysztof Kieślowski, prem. 16.11.1979 r.). Formację tworzyli: Bogdan Domagała - piano Fendera; Henryk Bednarski - gitara basowa; Tomasz Kawczyński - saksofon; Grzegorz Borowski - trąbka; Bojan Stefanow- trąbka, puzon; K. Matusiak - gitara i Tadeusz Kaźmierski - perkusja.

Post Scriptum - od lewej: K. Matusiak, W. Kalinowski, R. Wesołowski, S. Walaszczyk

Post Scriptum - od lewej: R. Wesołowski, W. Kalinowski, K. Matusiak, S. Walaszczyk

Post Scriptum - od lewej: S. Walaszczyk, K. Matusiak, R. Wesołowski

Romuald Wesołowski

Krzysztof Matusiak

Stefan Walaszczyk

Wojciech Kalinowski


  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)    
  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

Zdjęcia nadesłał Pan Romuald Wesołowski. Wielkie dzięki Panie Romualdzie!

niedziela, 15 listopada 2020

Tukany (szkic biogramu)

   Zespół wokalno-instrumentalny Tukany powstał w Łodzi w 1966 r. Pierwszy skład grupy tworzyli: Andrzej Janczak - gitara basowa, śpiew; Bolesław Domaradzki - gitara, śpiew; Igor Pogorzelski - gitara, wiolonczela, śpiew i Maciej Busiakiewicz - perkusja. Formacja działała przy Pałacu Młodzieży im. Juliana Tuwima w Łodzi, a jej opiekunem był Leopold Zbierzchowski. Nazwę zespołu wymyślił A. Janczak. Wkrótce po powstaniu do grupy dołączył Witold Piwoński - klawiset. W formacji grał także Henryk Giza - instrumenty klawiszowe.
 Początkowo Tukany wykonywały utwory innych wykonawców, ale wkrótce  muzycy zaczęli tworzyć swoje piosenki. Najpierw B. Domaradzki i I. Pogorzelski tworzyli kompozycje do wierszy Juliana Tuwima. Potem A. Janczak pisał teksty piosenek, do których muzykę tworzyli B. Domaradzki i W. Piwoński. Do najbardziej znanych utworów zespołu należą: "Zielony gość", "Idzie jesień", "Czarne jaskółki", "Dopiero potem", "Obraz w słońcu", "Tak może być", "W blasku świecy", "Słońce w iskrach", "Łódzki dzień", "Szarmancki bosman", "Przypomnienie", "Piąty dzień tygodnia", "Ta sama, choć inna".
  W grupie zaczęły się kolejne zmiany. Na instrumentach klawiszowych zaczął grać Marek Lewandowski, a odchodzącego do wojska M. Busiakiewicza zastąpił Tadeusz Urbański - perkusja, śpiew.
  W 1968 r. do zespołu dołączyła wokalistka Bogumiła Pawłowska (eks Entuzjaści), która zadebiutowała utworami "Hello Boy" grupy The Supremes oraz "Nie żegnaj mnie" z repertuaru Heleny Majdaniec. Po dwóch latach, wraz z M. Lewandowskim, odeszła z zespołu.
  Formacja trzykrotnie uczestniczyła w letnim Ogólnopolskim Zlocie Zespołów Artystycznych w Pieczarkach. Duży wpływ na rozwój zespołu miał udział w Rewii Taneczno-Rozrywkowej organizowanej przez znanego choreografa, Leszka Woszczyńskiego, gdzie oprócz Tukanów występowali śpiewacy operowi, tancerze baletowi i zespół dixielandowy.
  W 1969 r. zespół wygrał III Festiwal Muzyki Rytmicznej organizowany przez Andrzeja Jóźwiaka. Był to trzeci występ na tej cyklicznej imprezie - poprzednio grupa zajęła dziewiąte miejsce (1967) i szóste (1968). W zwycięskiej edycji z zespołem wystąpili: Ryszard Galant - puzon i Zbigniew Baranowski - trąbka. W konkursie grupa zaprezentowała dwa utwory: "Zielony gość" i "W blasku świecy". Nagrodą za zwycięstwo w tym festiwalu by udział w ogólnopolskim przeglądzie w Warszawie i sesja nagraniowa w Radiu Łódź. Tukany zagrały także koncert finałowy w Pałacu Kultury i Nauki, a w Polskim Radiu przy ul. Myśliwieckiej nagrały kilka utworów. Dodatkowo solistka zespołu B. Pawłowska wystąpiła w konkursie wokalistek. Rok później grupa powtórzyła sukces na IV Festiwalu Muzyki Rytmicznej. W finale ogólnopolskim w Chorzowie formacja otrzymała wyróżnienie.
  Tukany mają także na swoim koncie udział w "mszy beatowej" w kościele parafialnym pw. św. Wojciecha na Chojnach w Łodzi.
  W kwietniu 1970 r. zespół uczestniczył w Jarmarku Piosenki w Katowicach oraz w cyklu imprez Parada Gwiazd organizowanym przez Janusza Gusta. W tym samym roku na VIII KFPP w Opolu grupa akompaniowała Pro Contrze, Ali Eksztajn i Framerom. Latem przez dwa i pół miesiąca formacja grała w Giżycku. Do zespołu dołączyli wtedy Jerzy Klepczyński - gitara, Bogdan Trzepałkowski - trąbka i Bronisław Jedliński - saksofon.
  W 1970 formację tworzyli: A. Janczak - gitara basowa, śpiew; B. Domaradzki - gitara, śpiew; I. Pogorzelski - gitara, wiolonczela, śpiew; T. Urbański - perkusja, śpiew; H. Giza - klawiset; Andrzej Zamolski - trąbka; Andrzej Łęgowski - skrzypce ; Włodzimierz Wyczechowski - skrzypce i Ryszard Marchewa - trąbka.
  Ostatni koncert zespól zagrał w maju 1971 r. na VI Łódzkiej Giełdzie Piosenek i Piosenkarzy. W czerwcu tego roku, po powołaniu do wojska B. Domaradzkiego, grupa zakończyła działalność.
  W trakcie istnienia formacji grali w niej także Janusz Kławsuć - flet, instrumenty klawiszowe i Zbigniew Szczepański - perkusja.
  Po rozwiązaniu zespołu muzycy kontynuowali działalność muzyczną. W maju 1972 r. A. Janczak, M. Lewandowski i T. Urbański jako trio The Vox Remedium wyjechali do Finlandii, aby grać w tamtejszych klubach. A. Janczak do dziś mieszka w tym kraju. Po służbie wojskowej B. Domaradzki trafił do chóru Operetki w Łodzi, a w 1978 r. dostał kontrakt do Theater an der Wien w Wiedniu. H. Giza grał w Orkiestrze Toruńskiej.

  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)     

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

niedziela, 8 listopada 2020

Melfiry [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Melfiry powstał w 1965 w Łodzi. Grupę tworzyli: Andrzej Gołąbek - perkusja; Tadeusz Gołąbek - gitara basowa; Zbigniew Dworakowski - gitara; Marek Trzcionek - gitara i Jerzy Walczak - śpiew. Nazwę formacji nadał A. Gołąbek przeglądając encyklopedię. Zespół działał przy Szkole Podstawowej nr 48 w Łodzi, a później reprezentował Hufiec Łódź-Bałuty.  Pierwszy publiczny występ Melfiry dały po trzech miesiącach prób. Wokalista występował w grupie krótko, a formacja stała się zespołem instrumentalnym.
  Repertuar grupy to muzyka gitarowa, głównie utwory The Shadows. Sygnałem, którym zaczynali występ był "Spacer z gwiazdami" Janusza Popławskiego. Formacja występowała na imprezach szkolnych, a także na zabawach w klubach, m. in. w klubie Zakładów Przemysłu Wełnianego w Łodzi.
  W zespole nastąpiły zmiany. Do składu dołączył gitarzysta Zbigniew Jóźwiak zmieniając Z. Dworakowskiego, a A. Gołąbka na perkusji zastąpił Lech Kamiński. W 1967 r. grupa wzięła udział w II Przeglądzie Muzyki Młodzieżowej. W tym samym roku przestała istnieć.
  W późniejszym czasie muzycy założyli zespół Kwanty, który tworzyli: A. Gołąbek - perkusja, T. Gołąbek - gitara basowa; Z. Jóźwiak - gitara i Zbigniew Łuczak - gitara.

  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)     

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

niedziela, 1 listopada 2020

Komety [próba biogramu]

   Zespół wokalno-instrumentalny Komety powstał w 1962 r. w Łodzi. Założycielem grupy był Jerzy Krzemiński - akordeon, gitara. Pozostałymi członkami formacji byli: Janusz Płyta - gitara; Jerzy Rybiński - gitara basowa, śpiew; Henryk Stolarski - perkusja; Krzysztof Krawczyk - śpiew; Marian Lichtman - śpiew i Aleksander Kawecki - śpiew. Konferansjerem  w czasie występów Komet był Andrzej Maciejewski. Grupa odbywała próby w Młodzieżowym Domu Kultury w Łodzi.
  Repertuar Komet składał się z utworów instrumentalnych The Shadows i The Ventures oraz piosenek Billa Haleya, Elvisa Presleya, Paula Anki, Neila Sedaki, Roya Orbisona, Cliffa Richarda, The Platters i The Beatles. Zespół grał w MDK, klubie Hermes oraz w innych łódzkich klubach.
  Grupa zakończyła działalność w 1964 r. J. Krzemiński, M. Lichtman i K. Krawczyk znależli się w składzie powstałego wtedy zespołu Trubadurzy.

  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)     

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków"

   Przed powstaniem Komet istniał zespół bez nazwy stworzony na przełomie 1961/1962 przez Jerzego Krzemińskiego. Jego skład tworzyli: J. Krzemiński - akordeon, śpiew, lider; Henryk Stolarski - perkusja; Janusz Przeździecki - pianino; Stanisław (nazwisko nieznane) - klarnet; Iwan (nazwisko nieznane) - śpiew; Krzysztof Sowiński - saksofon i Aleksander Kawecki - śpiew. Jednak jego żywot nie był długi...

  W książce jest biogram zespołu Teenagers. Powstały na podstawie wspomnień grającego na saksofonie Krzysztofa Sowińskiego powtarza skład Komet wraz z paroma dodatkowymi muzykami (m.in. K. Sowińskim). Nie był to jednak opisany nieco wyżej zespół bez nazwy, bo istniał - jak napisano w źródle - w latach 1963-1964, czyli w czasie istnienia Komet. To nie dodaje temu biogramowi wiarygodności...


 

niedziela, 25 października 2020

Czarodzieje (łódzcy) [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Czarodzieje powstał latem 1964 r. w Łodzi. Pierwszy skład grupy tworzyli: Krzysztof Sowiński (eks Teenagers) - saksofon, lider; Krzysztof Marczak - gitara, gitara basowa, śpiew; Janusz Jedliński - gitara, śpiew; Donat Maludziński - gitara, gitara basowa; Bogdan Maciejczyk - perkusja. Formacja pierwsze próby odbywała w Łódzkim Domu Kultury. W okresie wakacji 1964 r. zespół występował w restauracji "Syrena" w Mikołajkach.
  Po wakacjach nastąpiły pierwsze zmiany w składzie. Z grupy odeszli: K. Marczak i B. Maciejczyk. Nowymi muzykami formacji zostali: Jerzy Czapliński - gitara basowa i Jerzy Braszka - perkusja. Czarodzieje przeszli pod opiekę "Siódemek", czyli klubu studenckiego przy Piotrkowskiej 77. W 1964 r. Czarodzieje wystąpili jednorazowo w "Soczewce" i na obozie studenckim w Siófoku na Węgrzech, gdzie zagrali koncert na Budapesztańskim Uniwersytecie Techniczno-Ekonomicznym.
  Po powrocie zespół występuje w soboty w klubie "Pod Siódemkami", a w niedziele po sąsiedzku, w "Czarnym Koniu". K. Sowiński zaczął w tym okresie grać także na organach.
  Wkrótce zaczęły się kolejne zmiany w składzie. J. Braszkę, który dostał zakaz grania od swojej uczelni - łódzkiej "Filmówki", na perkusji zmienili Henryk Stolarski i - następnie - Tadeusz Kawecki. Do zespołu doszedł gitarzysta Andrzej Kaniecki oraz wrócił K. Marczak, a odszedł D. Maludziński.
  W 1965 r. grupa wystąpiła na Festiwalu Zespołów Studenckich w Gliwicach. Formacja zebrała dobre oceny, a występująca z nią wokalistka otrzymała nagrodę. Po tej imprezie zaczął się schyłek zespołu. Grupa miała coraz więcej kłopotów ze składem. Po wakacjach 1966 r. formacja przestała istnieć. 

  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)


 Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków". Co ciekawe, w książce biogram zespołu wraz ze zdjęciami to siedem stron. Pomijając fotografie - ok. dwie i pół strony, to tyle udało mi się wycisnąć informacji z czterech i pół strony druku... 

W książce nie podano nazwiska laureatki nagrody na gliwickim festiwalu studenckim.

niedziela, 18 października 2020

Brzdęk!, Rodzina Pastora, Jerzy Grunwald & En Face i SBB na pięciu CD z wydawnictwa GAD Records

   Na 23 października 2020 r. wydawnictwo fonograficzne GAD Records zaplanowało premierę pięciu (!) płyt CD zawierających utwory polskie muzyki młodzieżowej lat 60-tych i 70-tych. Na stronie wydawnictwa możemy przeczytać o nich (opis wydawnictwa kursywą):

[Różni wykonawcy] Brzdęk! Instrumentalne przygody bigbitowców (GAD Records GAD CD 139) [CD]

  "W latach 60. muzyków na całym świecie urzekło czyste, śpiewne brzmienie gitary Hanka Marvina, który z The Shadows lansował przebój za przebojem. Triumfy święcili także The Ventures, The Tornadoes, a w Polsce także – znany z kompilacji „Prywatka u Marioli” – The Spotnicks. Nie trzeba było długo czekać, by rodzimi artyści zaczęli próbować swoich sił w świecie instrumentalnego bigbitu.
  Oprócz kilku zespołów, które zaczęły się w takiej stylistyce specjalizować (prym wiodły Tajfuny i Czterech), dla większości wykonawców były to wyprawy okazjonalne. Było ich jednak sporo – śladem Brytyjczyków szli i Czerwono-Czarni, i Niebiesko-Czarni (z Krzysztofem Klenczonem), i warszawskie Chochoły, ale też cała plejada lokalnych zespołów z każdego zakątka Polski: bydgoskie Classicum 69, wrocławskie Fortony czy lubelski Tramp. Niniejsza płyta zaprasza na spacer śladem radośnie brzęczących gitar. Część materiału pochodzi z singli i wydanych w latach 60. ubiegłego stulecia kompilacji, część zaś z archiwów radiowych i prywatnych – wiele z nich swoją premierę miało w ubiegłych latach w radiowej audycji „Ze szpulowca bigbitowca” Michała Owczarka.
  Wszystkie nagrania, jakie trafiły na kompilację „Brzdęk!” zostały zremasterowane z najlepszych dostępnych źródeł. Materiał ukazuje się na płycie CD, wzbogacony o obszerną książeczkę z notkami o każdym zespole i unikatowymi zdjęciami."


   Spis utworów:
 1. Niebiesko-Czarni – Gdy odlatują bociany
 2. Tramp – Zemsta samuraja
 3. Classicum 69 – Kołysanka
 4. Okularnicy – Kanion
 5. Czterech – Śpiew wiosny
 6. Żaki – Shazam
 7. Błękitni – W olszynie
 8. Nastolatki – Pozdrowienia od synka
 9. Pięć smutnych spojrzeń – Improwizacja spokojnego brzmienia
10. Tajfuny – Nie jestem pewien czy mnie kochasz
11. Chochoły – Ondraszek
12. Pesymiści – Szklana góra
13. Zespół Zbigniewa Antoszewskiego – Wiosenny dzień
14. Nimfy – Wrocław – moje miasto
15. Tuzin-tony – Na perskim rynku
16. Czerwono-Czarni – Horyzont
17. Beani – Sawanna nocą
18. Szkwały – Melodia (sygnał zespołu)
19. Golderousi – Surf pod Jeleniem
20. Fortony – Prząśniczka


Rodzina Pastora – Biegnijmy w słońce (GAD Records GAD CD 140) [CD]

  "Subtelne ballady, folkowe przeboje, psychodeliczne odloty, a nawet szalony cover Led Zeppelin. Rodzina Pastora na początku lat 70. była jedyna w swoim rodzaju. Czas, by przypomnieć ten fenomen i razem z Dominikiem Kutą i Piotrem Pastorem Buldeskim pobiec w słońce.
  W czasach, gdy większość szukała inspiracji w soulu, rocku progresywnym czy hard rocku, Rodzina Pastora sięgała do najlepszych folk-rockowych wzorów. Zespół, prowadzony w latach 1971-72 przez utalentowanego multiinstrumentalistę Dominika Kutę i legendę polskiej sceny folkowej, Piotra Pastora Buldeskiego, wędrował tropem m.in. Crosby, Stills, Nash & Young. Czarowali pełnym i szlachetnym brzmieniem dwunastrostrunowych gitar akustycznych oraz ciekawymi harmoniami wokalnymi. Niedługo po rozpadzie zespołu ukazała się jedyna jego czwórka, sygnowana nazwą Grupa Dominika. Niniejszy zbiór przypomina ją w całości, uzupełniając o pozostałe zachowane nagrania – zarówno radiowe sesje z 1972 roku, jak i pierwszą sesję zrealizowaną dla Telewizji Polskiej jesienią 1971 roku, z Marią Figiel w roli wokalistki. Całość uzupełnia jedyne zachowane koncertowe nagranie zespołu.
  „Biegnijmy w słońce” zostało zremasterowane z oryginalnych taśm z archiwum Polskich Nagrań, Polskiego Radia oraz Telewizji Polskiej. Album uzupełnia książeczka ze zdjęciami grupy oraz szkicem na temat działalności Rodziny Pastora."

  Spis utworów:
 1. To tak jak sen
 2. Gdy pełnoletnia będę Tom
 3. Ten kawałek świata
 4. Trochę wiosny, trochę lata
 5. Ucieczka w deszcz
 6. Biegnijmy w słońce
 7. Whole Lotta Love
 8. A gdy leci głaz
 9. Ogon pawia
10. Zawsze humor mam
11. Uśmiech trzeba mieć
12. Musisz w drodze być
13. Płoną ognie w nocy ciemnej
14. Musisz w drodze być (live)
  Skład: Piotr Buldeski – śpiew, gitara basowa; Dominik Kuta – Śpiew, gitara, flet, instrumenty klawiszowe; Marek Migdalski – gitara, śpiew; Maria Figiel – śpiew i Zofia Borca – śpiew.


Jerzy Grunwald & En Face – Sennym świtem (GAD Records GAD CD 141) [CD]

  "Czasami nie potrzeba zbyt wiele. Dobry głos, akustyczna gitara, ciekawa melodia, przemyślana aranżacja. I z tej niewielkiej ilości składników powstaje całość doskonała. Jeden z najważniejszych albumów w historii polskiego folk-rocka po raz pierwszy na płycie CD.
  Jerzy Grunwald – po kilku latach spędzonych z No To Co oraz współpracą z Katarzyną Gaertner przy śpiewogrze „Na szkle malowane” – założył w 1971 roku zespół En Face. Występował z nim do końca 1975 roku, wymieniając kilkakrotnie jego skład. Podczas nagrań albumu „Sennym świtem” obok lidera tworzyli go muzycy katowickiej formacji Apokalipsa: Ireneusz Dudek, Maciej Radziejewski (znany też z zespołów Czesława Niemena) oraz późniejsza sekcja rytmiczna Breakout: Krystian Wilczek i Marek Surzyn. Razem przygotowali doskonały, piosenkowy album wypełniony po brzegi zapadającymi w pamięć utworami. Echa dokonań The Byrds czy Crosby, Stills, Nash & Young splatają się tutaj z śląskim brzmieniem zespołu, tworząc jedną z najciekawszych propozycji jaka pojawiła się na polskiej scenie w latach 70. „Przyjdziesz sennym świtem”, „Człowiek od lat” czy „Dogonić ciszę”, będące wówczas dużymi przebojami, do dzisiaj robią duże wrażenie.
  „Sennym świtem” ukazuje się pierwszy raz na płycie CD, remasterowane z oryginalnych taśm z archiwum Polskich Nagrań. Program oryginalnej płyty winylowej uzupełniają pełne wersje instrumentalnych miniatur „Preludium” i „Memoriał” oraz znany tylko z czwórki utwór „Ten srebrzysty ptak”. W książeczce znalazły się teksty utworów i mało znane zdjęcia artysty."


 

  Spis utworów:
 1. Preludium
 2. Człowiek od lat
 3. Przyszłaś znikąd
 4. Nasz horoskop
 5. Odłóż sprawę
 6. Przyjdziesz sennym świtem
 7. Zamykam oczy, by widzieć cię z bliska
 8. Gałąź wiśni
 9. Nie zaszkodzi trochę snów
10. Jeden znamy świat
11. Sto imion masz
12. Dogonić ciszę
13. Memoriał
14. Ten srebrzysty ptak (bonus track)
15. Preludium (pełna wersja) (bonus track)
16. Memoriał (pełna wersja) (bonus track)
  Skład: Jerzy Grunwald – Śpiew, gitara, gitara akustyczna; Krystian Wilczek – gitara basowa, śpiew; Ireneusz Dudek – harmonijka ustna, conga, śpiew; Maciej Radziejewski – gitara i Marek Surzyn – perkusja.


SBB – Nowy horyzont (GAD Records GAD CD 136) [CD]

  "Pulsująca gitara basowa, rozpędzona perkusja i drapieżna gitara. Syntezatory, szumy, szmery. Jedna z najbardziej progresywnych płyt w historii polskiego rocka – ukochana przez Stevena Wilsona i członków grupy Opeth – powraca w zremasterowanej, definitywnej wersji.
  W 1974 roku rozpoczęło rozmowy z niemieckim oddziałem CBS. Do współpracy nie doszło, ale nagrania przygotowane z myślą o tym zachodnim albumie stały się podstawą pierwszego studyjnego wydawnictwa grupy, jakie wydano w Polsce. SBB, znane dotąd z niezwykle energetycznych koncertów, łączących bluesowe korzenie grupy z fascynacją dokonaniami Mahavishnu Orchestra i Jimi Hendrix Experience, zamknęło swoje pomysły w bardziej zwartych, przemyślanych aranżacyjnie formach („Na pierwszy ogień”, „Błysk”), uzupełniając program płyty psychodeliczną melodeklamacją („Ballada o pięciu głodnych”) i rozbudowaną suitą z frenetycznymi popisami solowymi i cytatem z Chopina na koniec („Wolność z nami”).
  „Nowy horyzont” został na nowo zremasterowany z oryginalnej taśmy z archiwum Polskich Nagrań i uzupełniony o cztery nagrania studyjne z tego samego okresu, w tym popularne „Cięcie”, znane z programu telewizyjnego Studio 2. Definitywna edycja CD z nową książeczką."


 

  Spis utworów:
 1. Na pierwszy ogień
 2. Błysk
 3. Nowy horyzont
 4. Ballada o pięciu głodnych
 5. Wolność z nami
 6. Cięcie (bonus track)
 7. Waldie (bonus track)
 8. Na pierwszy ogień (full version) (bonus track)
 9. Wyjątek z “Wolności” (bonus track)
   Skład: Józef Skrzek – śpiew, gitara basowa, syntezator, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna; Apostolis Antymos – gitara; Jerzy Piotrowski – perkusja, instrumenty perkusyjne


SBB – Ze słowem biegnę do ciebie (GAD Records GAD CD 137) [CD]

  "Progresywna uczta, która w oryginale miała być nagrana z orkiestrą. Zabrakło funduszy, ale dzięki temu powstała kosmiczna podróż między zielonymi i niebieskimi planetami, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i ponadczasowych syntezatorów Mooga. Teraz w definitywnej, zremasterowanej edycji.
  Nagrany wiosną 1977 roku czwarty krajowy album SBB wypełniły tylko dwa utwory – każdy trwający niemal dwadzieścia minut. To wielowątkowe, progresywne suity, w których SBB wtedy czuło się najlepiej. Józef Skrzek, Apostolis Antymos i Jerzy Piotrowski zawarli tutaj esencję swoich ówczesnych poszukiwań. To muzyka uniwersalna, w której elementy rocka i fusion zderzają się z góralskim folklorem, funkiem i fascynacją możliwościami brzmieniowymi syntezatorów.
  „Ze słowem biegnę do ciebie” zostało na nowo zremasterowane z oryginalnej taśmy z archiwum Polskich Nagrań i uzupełniony o radiową wersję suity „Odejście” oraz temat „Zima” z spektaklu „Malczewski”, będący bazą pierwszej części suity „Ze słowem…”. Definitywna edycja CD z nową książeczką."


 

  Spis utworów:
 1. Ze słowem biegnę do ciebie
 2. Przed premierą
 3. Odejście (radio version) (bonus track)
 4. Zima (ballet music) (bonus track)
    Skład: Józef Skrzek – śpiew, syntezator, instrumenty klawiszowe; Apostolis Antymos – gitara; Jerzy Piotrowski – perkusja, instrumenty perkusyjne


  Wspomniane powyżej pięć płyt kompaktowych zawiera zróżnicowany materiał.
  Pierwsza z wymienionych to wspaniałe gitarowe utwory polskich grup bigbitowych począwszy od Czerwono-Czarnych i Niebiesko-Czarnych na Szkwałach i Fortonach kończąc. Wspaniała gratka dla miłośników zespołów z lat 60-tych, a ja takie granie lubię najbardziej.
  Drugi krążek to "debiutancki" album zespołu Rodzina Pastora z materiałem sprzed blisko pięćdziesięciu lat. Wspaniały prezent dla miłośników zespołu, talentów Piotra Buldeskiego i Dominika Kuty, jak i fanów muzyki sprzed pięćdziesięciu lat. Jak tu się nie cieszyć, że są ludzie jak szef GAD Records, którzy wytrwałością i samozaparciem wydobywają z archiwalnych zbiorów takie perełki. Wielkie dzięki Panie Michale.
  Pozostałe trzy anonsowane płyty zawierają materiał znany uzupełniony o utwory dodatkowe. Płyta Jerzego Grunwalda & En Face znana dotychczas z edycji winylowej po raz pierwszy pojawi się na krążku CD. Obie płyty supergrupy SBB są klasą w sobie.
  Polecam uwadze opisane płyty. Myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Źródła:
https://gadrecords.pl/portfolio/va-brzdek-instrumentalne-przygody-bigbitowcow-cd/
https://gadrecords.pl/portfolio/rodzina-pastora-biegnijmy-w-slonce-cd/
https://gadrecords.pl/portfolio/jerzy-grunwald-en-face-sennym-switem-cd/
https://gadrecords.pl/portfolio/sbb-nowy-horyzont-cd/
https://gadrecords.pl/portfolio/sbb-ze-slowem-biegne-do-ciebie-cd/




PS.
  W tym tygodniu ukazał się inny "debiutancki" album. Trzy wydawnictwa wydały pierwszy, premierowy LP Renaty Lewandowskiej - Dotyk. Zainteresowanych tym albumem odsyłam do mojego lipcowego wpisu: http://polskibigbitinietylko.blogspot.com/2020/07/renata-lewandowska-dotyk-lp.html


sobota, 17 października 2020

Wędrujmy (GAD Records GAD CD 128) [CD]

 Dziś informacja o płycie wydawnictwa fonograficznego GAD Records:

[Różni wykonawcy] Wędrujmy. Wakacyjny przewodnik po polskiej psychodelii i folk-rocku (GAD Records GAD CD 128) [CD]

  "Psychodeliczno-folkowa wyprawa do przełomu lat 60. i 70., z akompaniamentem gitar akustycznych, fletów i poruszających melodii. Przeboje Jerzego Grunwalda i Czerwonych Gitar, zapomniane perły Skaldów czy No To Co oraz niepublikowane nagrania Pastora Buldeskiego czy formacji ST-44. Bieszczady, słońce i deszcz.
  „Wędrujmy” to absolutnie subiektywny wybór dwudziestu utworów, które na polskim gruncie zdradzały fascynacje folk-rockiem oraz psychodelią. To jednocześnie zbiór, który – poza kilkoma popularnymi piosenkami – pokazuje przede wszystkim kompozycje mniej znane, zapomniane, głównie ukryte w cieniu przebojów na singlach i katalogowych albumach. Jedyna i niepowtarzalna okazja, by posłuchać bluesowo zabarwionego Jerzego Grunwalda, odkryć Trzy Korony bez Krzysztofa Klenczona przy mikrofonie, poetycką (choć odważną instrumentalnie) grupę Boom czy wędrującego (po górach, po chmurach) Andrzeja Rybińskiego. Ozdobą płyty są także niepublikowane nigdy wcześniej nagrania Piotra Pastora Buldeskiego z Rodziną Pastora i zespołem Słońce oraz słupskiej formacji ST-44. A wszystko po to, by łatwiej się wędrowało – i po górach, i po własnych myślach.
  Nagrania zebrane na płycie pochodzą z archiwów Polskich Nagrań, Polskiego Radia, Telewizji Polskiej oraz zbiorów prywatnych. Wszystkie zostały zremasterowane z oryginalnych taśm. Całość uzupełnia obszerna książeczką z notkami o wszystkich utworach."

  Spis utworów:
 1. No To Co – Tak daleko stąd do ciebie
 2. Trubadurzy – Przy dolnym młynie
 3. Andrzej i Eliza – Wstawanie wczesnym rankiem
 4. Jerzy Grunwald i En Face – Przyjdziesz sennym świtem
 5. Wawele – Która to godzina
 6. Rodzina Pastora – Ucieczka w deszcz
 7. Tadeusz Woźniak – Zatrzymała się godzina
 8. Portrety – O Tobie, jesieni i innych rzeczach
 9. Grzegorz Andrian i Trzy Korony – Już nie czas
10. Piotr Pastor i Słońce – Zbudź się i słuchaj
11. Bractwo Kurkowe 1791 – Polskie dzwony
12. Grupa Boom – Ciepło
13. Czerwone Gitary – Płoną góry, płoną lasy
14. Skaldowie – Zajęczym tropem
15. Mira Kubasińska i Breakout – Miałam cały świat
16. Andrzej Rybiński – Czekałem na ciebie
17. ST–44 – Niosę ogień
18. Marek Ałaszewski – Płyną łzy
19. Niebiesko–Czarni – Skończyły się wakacje
20. Dwa plus Jeden – Śpij baju baj

  Przeglądając ofertę GAD Records z okazji planowanej na 23 października premiery pięciu (!) albumów z muzyką młodzieżową lat 60-tych i 70-tych zauważyłem także tą kompilację. Płyta miała premierę - jak podaje wydawca - 14 sierpnia 2020 r. Krążek zawiera utwory czołówki bigbitowej (Czerwone Gitary, Skaldowie, Trubadurzy, No To Co, Breakout, Dwa Plus Jeden, Andrzej i Eliza), jak i wykonawców nieznanych zupełnie: Grupa Boom, ST-44, czy zespoły Piotra Buldeskiego...
  Zachęcam do kupienia i posłuchania tej interesującej płyty.

Dwa tygodnie później miała premierę płyta CD jazz-rockowej grupy Crash z materiałem znanym dotychczas z kasety (Wifon NK-529) i uzupełnionym czterema nagraniami radiowymi z tamtego okresu: Crash - Crash (GAD Records GAD CD 125) [CD]. Także zachęcam do nabycia i wysłuchania tego materiału!

  Źródła:
https://gadrecords.pl/portfolio/wedrujmy-wakacyjny-przewodnik-po-polskiej-psychodelii-i-folk-rocku-cd/
https://gadrecords.pl/portfolio/crash-crash-cd/

niedziela, 11 października 2020

 Stanisław Wenglorz - Nie widzę ciebie w swych marzeniach - Kolekcja nagrań archiwalnych z lat 1975-1981 [Kameleon Records KAMCD 98] (CD)

  Na stronie wydawnictwa możemy przeczytać:

  "Po raz pierwszy w historii. Wybór najciekawszych nagrań radiowych Stanisława Wenglorza z lat 1975-1981. Jest to zarazem pierwsza oficjalna płyta kompaktowa w dyskografii wokalisty, wydana ponad 50 lat (!!!) od jego scenicznego debiutu.
  Ten naprawę kapitalnie zredagowany album powinien spodobać się zarówno fanom rocka progresywnego, jak i bardziej ambitnego pop rocka, a przede wszystkim wielbicielom wybornego i wciąż zdecydowanie niedostatecznie docenionego głosu Stanisława Wenglorza.
  W zestawie m.in. nagrania dokonane z zespołami: Skaldowie, Budka Suflera oraz Ryszardem Sygitowiczem a także dwie kompozycje Seweryna Krajewskiego. Wszystkich znających twórczość wokalisty tylko pobieżnie, zadziwią dwie rozbudowane i ciążące zdecydowanie w stronę progresywną kompozycje "Podróż I" i "Podróż II" (jeśli ktoś chciałby poszukać jakiś nawiązań do wokalizy ze słynnego "Child In Time" – Deep Purple w polskiej muzyce rockowej, to właśnie w tym nagraniu). Kompletnym zaskoczeniem będzie odlotowy, brzmiący niczym nieznane nagranie SBB utwór – "Klątwa". Jaka szkoda że realia rynkowe nie pozwoliły kontynuować Artyście tego kierunku muzycznego. Mega-hit "Nie widzę ciebie w swych marzeniach" zarejestrowany ze Skaldami prezentujemy w oryginalnej wersji radiowej, a wielbicieli Skaldów może też zainteresować niepublikowana wersja kompozycji Andrzeja Zielińskiego "Kim ty jesteś, jak cię zwą" zarejestrowana z zespołem Monastyr. Na płycie znalazły się także dwa najciekawsze nagrania pochodzące z legendarnej sesji wokalisty z zespołem Budka Suflera. Ciekawostką są dwie kompozycje Seweryna Krajewskiego: kompletnie nieznane "Czy widzisz to jest życie" oraz słynne "Nie spoczniemy", którego pierwszym wykonawcą był właśnie Stanisław Wenglorz. W części pop-rockowej znajdziemy wiele kompozycji z naprawdę bardzo dobrymi melodiami i świetnymi aranżacjami, z ponad siedmiominutowym nagraniem "To miejsce na świecie" na czele. Płytę zamyka nowy singiel Stanisława Wenglorza – "Wybacz mi", bardzo udanie nawiązujący do jego najlepszych dokonań sprzed lat.
  Cały materiał został zremasterowany z oryginalnych taśm matek i brzmi wybornie. Płyta zawiera 18 nagrań, czyli ponad 79 minut muzyki!
  Ekskluzywne wydanie w laminowanym, rozkładanym card sleevie z 12-stronicową, kolorową książeczką (zawierającą opis wszystkich utworów przygotowany przez Stanisława Wenglorza i masę nieznanych fotografii) oraz specjalną kopertą na płytę."

  W e-mailu informującym o wydanej płycie, autor informuje:
  "Album jeszcze przedpremierowo uzyskał status "Płyty Tygodnia" Programu Pierwszego Polskiego Radia."



   Spis utworów:

 1. Podróż I (1975)   (5'47)
 2. Czy widzisz to jest życie (1975)   (3'37)
 3. Podróż II (1976)   (4'50)
 4. Klątwa (1976)   (6'30)
 5. Mój warszawski dzień (1976)   (4'18)
 6. Nie spoczniemy (1976)   (3'46)
 7. Nie widzę ciebie w swych marzeniach (1977)   (5'34)
 8. Kula nocnego światła (1978)   (5'17)
 9. Ślady na piasku (1978)   (4'50)
10. To miejsce na świecie (1978)   (7'02)
11. Czy piekło to czy raj (1979)   (3'07)
12. Dom ze snów (1979)   (3'59)
13. Goniąc miłość (1979)   (3'05)
14. Kim ty jesteś jak cię zwą (1979)   (3'50)
15. Zgubiłem się (1979)   (4'37)
16. Z nieba zejdź (1980)   (3'47)
17. W złym teatrze (1981)   (2'31)
18. Wybacz mi (2020)   (3'02)

  Stanisławowi Wenglorzowi w poszczególnych nagraniach towarzyszą:
Zespół instrumentalny p/d Wojciecha Bolimowskiego (1, 2)
System (3)
Projekt (4)
Zespół instrumentalny Studio Piosenki p/d Waldemara Parzyńskiego (5)
Zespół instrumentalny p/d Mariusza Jelińskiego (6)
Skaldowie (7)
Budka Suflera (8, 9)
Orkiestra PRiTV Studio S1 p/d Andrzeja Trzaskowskiego (10)
Zespół instrumentalny p/d Jerzego Suchockiego (11, 12)
Monastyr (13, 14)
Komand Band (15)
Orkiestra PRiTV w Łodzi p/d Wojciecha Zielińskiego (16)
Zespół instrumentalny p/d Marka Stefankiewicza (17)
Zespół instrumentalny (18)


  Od siebie mogę tylko polecić zakup i wysłuchanie tego albumu. Wspaniały prezent dla fanów Stanisława Wenglorza i polskiej piosenki!
  W ostatnim okresie Kameleon Records wydał sporo ciekawych płyt - zapraszam do zajrzenia na stronę wydawcy.

  Źródło:
https://www.kameleonrecords.pl/sklep/stanislaw-wenglorz/nie-widze-ciebie-w-swych-marzeniach/



niedziela, 13 września 2020

Dzieci Kwiatów (szkic biogramu)

   Zespół wokalno-instrumentalny Dzieci Kwiatów powstał w Łodzi w 1967 r. na bazie istniejącej od 1963 r. harcerskiej grupy muzycznej bez nazwy. Pierwszy skład formacji tworzyli: Krzysztof Matusiak - gitara, flet, harmonijka ustna, śpiew; Marek Sowa - gitara; Wiesław Sowa - gitara; Henryk Pawlik - gitara basowa; Andrzej Pietrzak - śpiew, instrumenty perkusyjne; Janusz Skalmierski - perkusja i Wiesław Ojrowski - śpiew.
  Dzieci Kwiatów zadebiutowały 8 marca 1967 r. (Dzień Kobiet) w Domu Kultury przy ul. Sopockiej w Łodzi. W 1968 r. zespół wziął udział w Festiwalu Muzyki Rytmicznej w Domu Kultury "Energetyk" i otrzymał nagrodę za własne kompozycje. Teksty utworów pisał głównie A. Pietrzak, a muzykę tworzyli K. Matusiak i W. Sowa. W Przeglądzie Muzyki Młodzieżowej grupa zaprezentowała dwie piosenki: "Nim zamkniesz drzwi" i "Słowo o rzece". W tej imprezie formacja zajęła trzecie miejsce i otrzymała specjalną nagrodę jury dla najlepiej śpiewającej grupy muzycznej. Innym efektem tego przeglądu była sesja nagraniowa dla Radia Łódź. Jednak zarejestrowane nagrania nie były udane, a w czasie radiowej audycji wyemitowano tylko jeden utwór.
  Grupa przez pewien czas występowała w Kolumnie (dziś dzielnicy Łasku). Wzajemne animozje spowodowały zakończenie istnienia zespołu w 1969 r.
  A. Pietrzak, K. Matusiak i J. Ojrowski założyli w 1969 r. formację pod długą nazwą Kolej Żelazna Łódzko-Fabryczna 1866 (czasem używano innej nazwy: Towarzystwo Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej 1866), która rozpadła sie w roku następnym. Bracia M. i W. Sowa grali w kraju i za granicą do 2000 r.

  Źródło:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.) 

 Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach.

niedziela, 6 września 2020

Impulsy (szkic biogramu)

   Zespół wokalno-instrumentalny Impulsy powstał w Łodzi w 1966 r. Pierwszy skład grupy tworzyli: Wojciech Spryszyński - gitara; Marek Jackowski - gitara; Maciej Zudlicki - gitara basowa; Eugeniusz Ponczek - klawiset i Tadeusz Kowalczyk - perkusja. Formację, która działała przy Akademiku nr 3 na Lumumbowie, założyli studenci Uniwersytetu Łódzkiego z czterech kierunków: historii, socjologii, anglistyki i polonistyki.
  W późniejszym czasie do zespołu doszedł nowy wokalista, Mirosław Ponczek, młodszy brat Eugeniusza. W trakcie istnienia grupy nastąpiły zmiany w składzie: na perkusji T. Kowalczyka zastąpił Andrzej Twardzik, a na gitarze basowej M. Zudlickiego zmienił Krzysztof Skudziński.
  Impulsy wystartowały w Przeglądzie Młodzieżowych Zespołów Studenckich w Częstochowie, gdzie zajęły drugie miejsce. Najczęściej grały na imprezach organizowanych w Akademiku nr 3. Pewnego razu na koncercie w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych gościnnie z grupą wystąpił Bogusław Mec.
  Trudno ustalić koniec działalności formacji. Najprawdopodobniej w 1968 r. zmieniła nazwę na Vox Gentis, bo pierwszy skład tego zespołu pokrywał się ze składem Impulsów.
  M. Jackowski związał się później z grupą Anawa, później zorganizował Ossian, wreszcie Maanam. M. Ponczek (pod artystycznym nazwiskiem Milejski) występował później w łódzkiej grupie Bumerang, a także w teatralnej inscenizacji śpiewogry Katarzyny Gaertner i Ernesta Brylla "Na szkle malowane".

  Źródła:
"Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)
http://wikizaglebie.pl/wiki/Miros%C5%82aw_Ponczek


niedziela, 30 sierpnia 2020

Nasz Zwariowany Świat [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Nasz Zwariowany Świat działał w Krakowie w latach 1971-1972. Grupę założyli byli członkowie formacji Ab Ovo. Zespół tworzyli: Adam Poręba - gitara; Janusz Langenfeld - gitara; Marek Patrzałek - gitara basowa; Ryszard Idzi - perkusja; Wiesław Kubas - śpiew.

 

Nasz Zwariowany Świat (1971)
Od lewej: J. Langenfeld, W. Kubas, (za filarem chowa się.. elektryk/akustyk ZDK Edward Biskup)


  Źródło:
http://ryszardy.pl/   (tekst i zdjęcie)




niedziela, 23 sierpnia 2020

Hot Dog [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Hot Dog istniał krótko na przełomie lat 60-tych i 70-tych w Szczecinie. Założycielem grupy był Zbigniew Ciesielski (eks Pięć Smutnych Spojrzeń), który obok muzyki zajmował się malarstwem. Formację tworzyli: Z. Ciesielski - śpiew, conga, flet; Wojciech Rapa - gitara, śpiew; Ryszard Oskiera - perkusja; Jerzy Lipczyński - fortepian oraz Bogdan Kardasz - gitara basowa, którego wkrótce potem zmienił Jerzy Wasylik.
  Zespół działał przy Klubie Młodych na ul. Robotniczej w Szczecinie. Grupa regularnie grywała w piątki i soboty w rodzimym klubie. Formacja wiernie kopiowała Led Zeppelin i Carlosa Santanę, a wkrótce pod wpływem muzyki tych wykonawców zaczęła tworzyć własny repertuar.

     Źródło:
 "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)

niedziela, 16 sierpnia 2020

Ex Aequo (szczeciński) [szkic biogramu]

   Zespół wokalno-instrumentalny Ex Aequo powstał w pierwszej połowie 1968 r. w Szczecinie z inicjatywy Wojciecha Rapy. Grupę tworzyli: W. Rapa - gitara, śpiew; Zygmunt Wasylik - gitara, śpiew; Jerzy Wasylik - gitara basowa, flet, śpiew; Leszek Anuktowicz - perkusja. Formacja działała pod skrzydłami Domu Kultury w Dąbiu. Repertuar zespołu składał się z utworów inspirowanych twórczością Jimiego Hendrixa i grupy Cream: "Hej Jan"; "Do słońca bliżej"; "Wagarowy rock"; "Tarczowa piła" oraz piosenek wykonawców anglosaskich.
  Formacja regularnie występowała na wieczorkach tanecznych dla młodzieży w Dąbiu. Grupa wygrała Gitariadę zespołów młodzieżowych w Szczecińskim Zarządzie Portu (drugie miejsce zajęła grupa Ryszardowie). Na tej imprezie nagrodę dla najlepszego instrumentalisty otrzymał W. Rapa. Skutkiem tego udanego występu było zainteresowanie się formacją przez znanego kompozytora i perkusistę, Czesława Cupaka, który wspólnie ze Szczecińską Agencją Artystyczną  zorganizował kilka koncertów połączonych z konkursami w kinie Colosseum, gdzie muzycy ubrani byli w kolorowe fraki, wypożyczone ze szczecińskiej Operetki.
   W okresie wakacyjnym grupa występowała w ośrodkach wczasowych Dziwnowa i Dziwnówka, a kierownikiem organizacyjnym formacji był Wojciech (nazwisko nieznane), który bardzo skutecznie zapewniał zespołowi koncerty. Do grupy dołączył Jerzy Lipczyński - pianino, śpiew.
  Formacja zakończyła działalność wraz z zakończeniem wakacji. 

  Dla porządku dodajmy, że po opuszczeniu Świętych, a przed założeniem opisywanego dziś Ex Aequo, W. Rapa przez krótki czas grał w zespole pod nazwą Człowiek z Brodą. Grupa, występująca pod opieką Domu Rybaka, grała w składzie: Oskar Blonder - perkusja, leader; W. Rapa - gitara, śpiew; Ryszard Kostański - gitara basowa oraz Grzegorz Szczepaniak - fortepian, śpiew, który dał się poznać później przebojem "Asfaltowe łąki", nagranym z Grupą ABC Andrzeja Nebeskiego.

    Źródło:
 "Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor: Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna; Szczecin, 2013 r.)

  Jeśli ktoś miałby możliwość kupienia wymienionej jako źródło książki, to gorąco polecam. Nie brakuje w niej opisu muzycznych i pozamuzycznych przypadków Pana Wojciecha, a także zdjęć grup i muzyków opisywanych przez autora...

sobota, 15 sierpnia 2020

Czerwone Gitary - Wczoraj i dziś Złoty jubileusz 1965-2015 - autor: Roman Stinzig (wyd. Oskar, Gdańsk - 2015 r.) [dokument książkowy]

 Czerwone Gitary - Wczoraj i dziś Złoty jubileusz 1965-2015 - autor: Roman Stinzig (wyd. Oskar, Gdańsk - 2015 r.) [dokument książkowy]

 

 

 

 

 

  W uzupełnieniu informacji zawartych na drugiej stronie okładki warto napisać, że autorem wykazu zarejestrowanych nagrań radiowych i płytowych zespołu Czerwone Gitary (według stanu na dzień 24.12.2014 r.) jest Pan Janusz Cholewa, który wie najwięcej o nagraniach polskich wykonawców z okresu bigbitu!