Bardowie (łódzcy) [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Bardowie powstał w Łodzi w 1965 r., z przekształcenia grupy Skrzaty działającej przy XXVIII Liceum Ogólnokształcącym. Pierwszy skład formacji tworzyli: Zbigniew Łuczak - śpiew; Ryszard Zagalski - gitara; Zygmunt Wieszczek - gitara; Janusz Cedrowski - gitara basowa i Ryszard Kozłowski - perkusja.
  W pierwszym okresie działalności zespół śpiewał piosenki z tekstami wokalisty, Z. Łuczaka. Jedna z jego piosenek miała tytuł: "Zacznijmy więc wszystko od nowa". Udany występ grupy podczas transmitowanego przez radio koncertu w restauracji "Staromiejska" przyczynił się do zajęcia drugiego miejsca na liście przebojów miejscowej rozgłośni radiowej. Po zdaniu matury z formacji odszedł wokalista, Z. Łuczak.
  Nowym wokalistą zespołu został Jacek Ciszewski, a później R. Kozłowskiego na perkusji zmienił Lucjan Kowalewski. W grupie znalazł się także nowy gitarzysta, Zbigniew Gałązka.
  W 1968 r. podczas Gitariady w Domu Kultury "Energetyk" w zespole występował Zbigniew Frankowski - gitara, spiew. Na tym przeglądzie grupa zajęła drugie miejsce, a Z. Frankowski został uznany najlepszym instrumentalistą i wokalistą imprezy. Jedną z nagród była możliwość dokonania nagrań radiowych. W sesji nagraniowej nie brał już udział R. Zagalski, który trafił na dwa lata do wojska, a zastąpił go Zbigniew Myczko.
  Po Gitariadzie skład zespołu znowu się zmienił. Z. Frankowski odszedł do grupy Śliwki, a Z. Wieszczek zrezygnował z gry po rozpoczęciu studiów. Do grupy doszli perkusista Zbigniew Szczepański i gitarzysta Zbigniew Jugo. Formacja nadal występowała w akademikach oraz w Młodzieżowym Klubie "Karolek", a także wzięła udział w obozie szkoleniowym w Trzebiatowie. Formacja przestała istnieć jeszcze w 1968 r., a część muzyków zasiliło Grupę R.

     Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

  W książce podany jest rok powstania grupy: 1962. Natomiast przy opisie formacji Skrzaty, która przekształciła się w opisanych powyżej Bardów, jest określona data powstania i zakończenia działalności - rok 1965. Wcześniej, przed powstaniem Skrzatów, autor opisuje, że Z. Wieszczek i R. Zagalski śpiewali przebój Czerwonych Gitar "Licz do stu". Z tych faktów wychodzi, że Bardowie mogli powstać najwcześniej w 1965 r.

Szarpacze [wzmianka]

    Zespół wokalno-instrumentalny Szarpacze powstał w Łodzi w 1964 r. Pierwszy skład tworzyli: Paweł Przyłęcki - śpiew; Ryszard Lenczewski - gitara; Szymon Urbański - gitara; Henryk Derewenda - pianino, skrzypce, harmonijka ustna, śpiew; Wojciech Królak - perkusja. Nazwę formacji wymyślił R. Lenczewski. Wszyscy członkowie zespołu byli uczniami II Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi.
  Po maturze 1965 r.zespół zaprzestał działalności. We wrześniu tego roku muzycy reaktywowali grupę. W składzie formacji znaleźli się wtedy: R. Lenczewski- gitara; H. Derewenda - pianino, skrzypce, harmonijka ustna, śpiew; Piotr Czarnecki - gitara basowa; Grzegorz Borkowski - i W. Królak - perkusja. Muzycy używali także angielskiej nazwy The Choppers, a nawet robili sobie zdjęcia z podpisami w tym języku.  Wkrótce po reaktywacji dokonano zmiany - nowym perkusistą został Zbigniew Szczepański. Grupa zaczęła grać coraz więcej utworów rhythm'n'bluesowych, szczególnie The Animals i The Rolling Stones.
  Zespół wystartował w Festiwalu Muzyki Rytmicznej, gdzie w Młodzieżowym Klubie "Karolek" zaśpiewali utwór The Animals "I'm Crying" po rosyjsku. Na własnej studniówce 1966 r. grupa występowała na przemian ze Śliwkami.
  Formacja zakończyła działalność po maturze 1966 r.
  Karierę muzyczną kontynuowali R. Lenczewski i P. Czarnecki.

     Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".
 

Marek Szczepkowski (wzmianka)

  Marek Szczepkowski - wokalista.
  Na scenie muzycznej pojawił się w maju 1961 r. w utworzonym przez Jerzego Kosselę zespole Elektron. Grupę tworzyli: J. Kossela - gitara, lider; Bernard Dornowski – śpiew, M. Szczepkowski – śpiew, Henryk Zomerski – gitara basowa.
  W styczniu 1962 r. M. Szczepkowski znalazł się w utworzonym, z inicjatywy Franciszka Walickiego i J. Kosseli, zespole wokalno-instrumentalnym Niebiesko-Czarni. W skład grupy weszli: J. Kossela - gitara, kierownik muzyczny; Andrzej Jasiński - gitara; Paweł Reson (wł. Juszczenko) - gitara; H. Zomerski - gitara basowa; Daniel Danielowski - pianino; Jerzy Kowalski - perkusja; B. Dornowski - śpiew; M. Szczepkowski - śpiew. Debiutancki koncert zespołu odbył się w klubie "Żak", 24 marca 1962 r. Niebiesko-Czarni zagrali wówczas: "Red River Rock" (instr.); "Sentimental Journey" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); Huckle-Buck Twist" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Kołysanka twistowa" (instr.); "Are You Lonesome Tonight?" (voc. M. Szczepkowski); "Georgia In My Mind" (voc. M. Bobrowski); "I Can't Stop Loving You" (voc. M. Bobrowski); "What'd I Say" (voc. M. Bobrowski); "Apache" (instr.); "Stary niedźwiedź mocno śpi" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Głęboka studzienka" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Kawaliry" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Reson-Boogie" (instr.); "Peppermint Twist" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "The Twist" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); "Let's Twist Again" (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski) i "Red River Rock" (instr.). Podczas tego koncertu ewolucje twistowe prezentowała tancerka Danuta Szade (wł. Danuta Skórzyńska).
  Marek Szczepkowski i Niebiesko-Czarni udanie wystąpili na I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie na przełomie czerwca i lipca 1962 r. Piosenkarz znalazł się w "rozszerzonej" "Złotej Dziesiątce" wokalistów, a grupa wygrała w kategorii zespołów. Z zespołem wokalista zarejestrował kilka piosenek dla radia i Polskich Nagrań, najczęściej w duecie z B. Dornowskim. Z tą grupą jako pierwszy nagrał piosenkę "Puste koperty", znaną bardziej z wykonania Piotra Szczepanika. W grudniu 1963 r. z Niebiesko-Czarnymi wystąpił w paryskiej 'Olimpii"
  Wkrótce znalazł się w składzie zespołu Pięciolinie. W tej formacji wokalista zarejestrował kilka piosenek dla radia, część w duecie z B. Dornowskim.
  Po rozpadzie Pięciolinii, na przełomie lat 1964 i 1965, M. Szczepkowski zniknął z polskiej sceny muzycznej.

Marek Szczepkowski (w zespole Pięciolinie)

NAGRANIA PŁYTOWE:

EP N-0251 Pronit (03.1963)
NIEBIESKO-CZARNI NA SWOJSKĄ NUTĘ (1)
Głęboka studzienka / Kawaliry / Wiem jo wiem / Gdybyś to tak miała
  Skład: B. Dornowski - śpiew; M. Szczepkowski - śpiew; Cz. Niemen - śpiew; K. Klenczon - gitara; J. Popławski - gitara (2-4); J. Kossela - gitara (1); H. Zomerski - gitara basowa; D. Danielowski - pianino; W. Wander - saksofon tenorowy; J. Kowalski - perkusja

SP SP-83 Muza (03.1963)
NIEBIESKO-CZARNI NA SWOJSKĄ NUTĘ (2)
Mamo, nasza mamo / Stary niedźwiedź
  Skład: B. Dornowski - śpiew; M. Szczepkowski - śpiew; Cz. Niemen - śpiew; K. Klenczon - gitara; J. Popławski - gitara; J. Kossela - gitara (2); H. Zomerski - gitara basowa; D. Danielowski - pianino; W. Wander - saksofon tenorowy; J. Kowalski - perkusja

EP 460.811 M DECCA [F] (12.1963)
LES NOIR ET BLUE - LES IDOLES DE POLOGNE
Happy End (live) / Gdy pójdę w drogę (live) / Syg, sygedyr (live) / Wiem, że nie wrócisz (live)
Sklad: H. Majdaniec - śpiew (1); M. Burano - śpiew (2,3); Cz. Niemen - śpiew (4); K. Klenczon - gitara; J. Popławski - gitara; H. Z. Podgajny - pianino; A. Nebeski - perkusja oraz chórek: B. Dornowski - śpiew i M. Szczepkowski - śpiew

 

NAGRANIA RADIOWE:

09.1962 (Niebiesko-Czarni):
Red River Rock; Tramp Twist; Szła dzieweczka do laseczka (instr.); Peppermint Twist; Gdybyś to tak miała...; Głęboka studzienka; Stary niedźwiedź mocno śpi (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski); Mamo nasza mamo (voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski)

09.1963 (Niebiesko-Czarni):
A jeśli już kogoś pokochasz [Puste koperty / Nobody's Darlin' But Mine] (voc. M. Szczepkowski);

25.03.1964 (Pięciolinie) (nagranie live):
Piosenka nie na temat [Koniec lata] – voc. M.Szczepkowski

05.1964 (Pięciolinie):
Chciałbym być przy tobie - voc. M. Szczepkowski, B. Dornowski (wersja 1);  Koniec lata - voc. M. Szczepkowski;

22-30.11.1964 (Pięciolinie):
Bo to był zły dzień - voc. M.Szczepkowski;


1992 (Pięciolinie):
Chciałbym być przy tobie - voc. M. Szczepkowski i B. Dornowski (remix J.Kossela) 

Źródła:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając
 https://www.youtube.com/watch?v=BurCJUPJRLA  (zdjęcie)

Uzupełnienie biogramu mile widziane!

Ab Ovo (łódzkie) [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Ab Ovo powstał w 1968 r. w Łodzi. Pierwszy skład grupy tworzyli: Jerzy Jefimik (eks Jedynki) - gitara, lider; Jan Jefimik - gitara basowa; Andrzej Olczak - perkusja i Włodzimierz Zalewski - gitara, śpiew. Jan Jefimik zajmował się także stroną techniczną działalności Ab Ovo. Pierwszym miejscem prób formacji była sala w zakładach na rogu ulic Limanowskiego i Klonowej w Łodzi. Tam zagrali swój pierwszy wieczorek taneczny. Wkrótce potem zespół przeniósł się do studenckiego klubu Forum, gdzie odbywały się próby i grupa grała na wieczorkach tanecznych. Do formacji dołączył Marek Kempiński - instrumenty klawiszowe.
  W 1969 r. zespół wziął udział w Festiwalu Muzyki Rytmiczne w Łodzi. Wkrótce potem grupa przeniosła się do studenckiego klubu Energetyk, gdzie oprócz prób, grała wieczorki taneczne w soboty i niedziele. Do formacji dołączyła wokalistka Bożena Drzewiecka.
  Zespół, wraz z Dziwnymi Rzeczami, zagrało w pod "Siódemkami" przy Piotrkowskiej 77 w Łodzi. Potem nastąpiły następne przenosiny - grupa odbywała próby w klubie studenckim "Perełka", gdzie także grała na klubowych imprezach. Do formacji dołączył Jacek Demontowicz - fortepian, saksofon. Wokalistą zespołu został Dariusz Postolski. W 1972 r. do kapeli dołączył Roman Andruszkiewicz - organy, flet. Zespół zaczął grać w Klubie Nauczyciela. Po blisko roku R. Andruszkiewicza zastąpił Jerzy Szlązak - instrumenty klawiszowe, śpiew, a nowym perkusistą został Ryszard Kozłowski (eks Grupa R).
  Następnym miejscem, gdzie grało Ab Ovo był Klub Medyka. J. Szlązaka zastąpił Dariusz Król - instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna; który grał w grupie kilka miesięcy, a później występował w No To Co. D. Postolski występował w formacji do 1981 r., a potem utworzył zespół Life Family. Zastąpił go Wiesław Kruk - śpiew. Do zespołu powrócił klawiszowiec D. Król.
  Z Ab Ovo współpracowali także perkusiści: Jan Gwiździński, Tomasz Kaffanke i Marek Łuczak; gitarzysta Waldemar Paluszkiewicz oraz multiinstrumentalista Marek Santa - gitara, harmonijka ustna, śpiew.
  Zespół grał do 1999 r.

   Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

Kompaktowe reedycje dwóch albumów Stanisława Wenglorza wydanych w Polsce w latach 80-tych

   Po raz pierwszy na płytach CD ukazały się niedawno reedycje obu płyt długogrających Stanisława Wenglorza, wydanych w Polsce w latach 80-tych. Wydawcą tych płyt jest niemiecka firma Info & Tips Verlag (firma medialna S. Wenglorza), a dystrybutorem jest Kameleon Records, który także pomógł w ich przygotowaniu.
  Oba CD są wydane w laminowanych, rozkładanych "card sleeve'ach" ze specjalnymi kopertami na płyty. Obie płyty dopasowują się edycyjnie do wydanej niedawno kompilacji tego wokalisty "Nie widzę ciebie w swych marzeniach".

Na stronie dystrybutora możemy przeczytać:

Stanisław Wenglorz - Dziś dotarłem do rozstajnych dróg (Info&Tips Verlag I&TVCD 01) [CD]

  Po raz pierwszy na CD debiutancki album Stanisława Wenglorza z 1983 roku uzupełniony o 6 nagrań dodatkowych.
  Płyta portretuje działalność artystyczną Stanisława Wenglorza w okresie kiedy odszedł on od pop-rockowego brzmienia lat 70-tych w stronę intrygującej mieszanki rocka z muzyką charakterystyczną dla pierwszej połowy lat 80-tych. Po zdecydowanie rockowym, otwierającym całość "Dziś dotarłem do rozstajnych dróg", reszta longplaya utrzymana jest w zdecydowanie bardziej balladowym i podniosłym charakterze. Czyli w stylistyce w jakiej Stanisław Wenglorz czuł się zawsze najlepiej.
  Właściwy album uzupełnia sześć nagrań dodatkowych, w tym: trzy lekko nowofalowe utwory zarejestrowane z muzykami grupy ZOO; dwa nagania dokonane z zespołem Flesz; oraz alternatywna wersja jednego utworu z longplaya.
  Płyta zawiera 15 nagrań, czyli ponad 62 minuty muzyki.


 

   Spis utworów:
 1. Dziś dotarłem do rozstajnych dróg  (3'13)
 2. Za jeden błąd  (5'21)
 3. Okno z widokiem na parlament (2'41)
 4. Cokolwiek chcesz (4'33)
 5. Ukryj noc pod płaszczem dnia (4'13)
 6. Emanueli część trzecia i ostatnia (4'11)
 7. Iść va bank (4'16)
 8. Czas już na powrót (3'30)
 9. Samotna noc (5'34)
10. Siłą rzeczy (4'55)
11. Stutonowy walec (4'41)
12. Raz na świetlny rok (3'14)
13. Póki licho śpi (4'31)
14. Za ileś tam lat (wersja 1) (4'41)
15. Okno z widokiem na parlament (wersja akustyczna) (2'43)


Stanisław Wenglorz - Niedokończona rozmowa (Info&Tips Verlag I&TVCD 02) [CD]

  Po raz pierwszy na CD drugi album Stanisława Wenglorza z 1986 roku uzupełniony o 6 nagrań dodatkowych.
  Album to połączenie folku z przebojowym, ambitnym popem. Brzmienie jest nieco oszczędniejsze niż na debiucie. Znakomitą większość partii instrumentalnych wykonał Ryszard Sygitowicz, przeplatając klimaty akustyczne z tymi zaaranżowanymi na większy skład. Niektóre z nagrań, np: kapitalne "Tak spada łza", czy rytmiczny "Badacz bzdur" znamy także w wersjach instrumentalnych z solowych wykonań Ryszarda Sygitowicza. Z kolei utwory takie, jak: "Marzenia suflera", czy "A tu nic" w "normalnych" warunkach rynkowych, bez problemu powinny trafić wówczas na wysokie miejsca list przebojów.
  Właściwy album uzupełnia sześć nagrań dodatkowych, w tym: dwa "odrzuty" z sesji (które z powodów czasowych nie zmieściły się na płytę); A i B strona singla Tonpressu z 1984 roku; jedno nagranie dokonane z zespołem Flesz; oraz zupełnie unikatowy (prawdopodobnie ostatni nagrany przez Stanisława Wenglorza przed jego wyjazdem do Niemiec) utwór, odnaleziony w archiwach telewizyjnych
  Płyta CD zawiera 16 nagrań, czyli ponad 63 minuty muzyki.

   Spis utworów:
 1. Niedokończona rozmowa (2'55)
 2. Podatnik samotnego mężczyzny (3'29)
 3. A może tak odstukać (2'37)
 4. Gdy jesienny spadnie deszcz (4'23)
 5. Tak spada łza (7'02)
 6. Marzenia suflera (3'47)
 7. Badacz bzdur (2'18)
 8. Poratuj mnie (3'43)
 9. Smak melancholii (4'57)
10. A tu nic (4'02)
11. Do złota zło (3'23)
12. Życie jak hazard (3'32)
13. Za ileś tam lat (wersja 2) (4'09)
14. Nie pytajcie mnie o drogę (4'37)
15. Senne wizyty (4'25)
16. Pani O! (3'23)

Łodzianie 69 [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Łodzianie 69 powstał w Łodzi w 1969 r. Pierwszy skład grupy tworzyli: Andrzej Spałek - gitara basowa, lider; Bogdan Pawłowski - gitara; Adam Szewczyk - organy, Andrzej Milasz - perkusja i Paweł Kucharski - śpiew.
  W trakcie istnienia formacji skład się zmieniał. W pewnym okresie skład zespołu wyglądał następująco: A, Spałek - gitara basowa, lider; B. Pawłowski - gitara; P. Kucharski - śpiew; Adam Śliwiński - organy, kierownik muzyczny; Andrzej Olejniczak - saksofon tenorowy; Stanisław (nazwisko nieznane) - trąbka; Andrzej Cygan - puzon i Stanisław Lewiński - perkusja.
  Grupa występowała często na imprezach organizowanych przez łódzkie zakłady pracy oraz inne organizacje młodzieżowe i społeczne. Łodzianie 69 występowali w popularnym quizie radiowo-telewizyjnym Zgaduj-Zgadula prowadzonego przez duet konferansjerów - Wacława Przybylskiego i Andrzeja Rokitę. W 1970 r. formacja wystąpiła dwukrotnie na IV Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Rytmicznej. W marcu 1971 r. zespół wystąpił na II Festiwalu Kulturalnym Związków Zawodowych już w zmienionym składzie. W maju tego roku grupa wystąpiła w półfinale Festiwalu Muzyki Estradowej oraz w eliminacjach wojewódzkich II Festiwalu Kulturalnego Związków Zawodowych. We wrześniu 1971 r. formacja po raz kolejny zmieniła skład oraz zaczęła występować jako Łodzianie.
  Zespół istniał do 1974 r.

 Źródło: "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

  Opis zespołu we wspomnianej powyżej książce kończy akapit:
  "Niestety wszyscy członkowie zespołu już nie żyją, dlatego większość informacji o grupie pochodzi od rodziny wokalisty Pawła Kucharskiego. Podstawą były skrupulatnie prowadzone przez niego notatki. Dzięki nim pamięć o muzykach jeszcze nie zginęła."