Ze szpulowca bigbitowca 2 (GAD Records GAD CD 162) [CD]

  Dziś informacja o drugiej płycie CD z muzyką bigbitową wydaną przez GAD Records.
  Na stronie wydawcy możemy przeczytać:

[Różni wykonawcy] Ze szpulowca bigbitowca 2 (GAD Records GAD CD 162) [CD]

  „Ze szpulowca bigbitowca 2” to jeszcze jedna opowieść o początkach muzyki rockowej w Polsce. Michał Owczarek przypomina kolejne osiemnaście zespołów, wśród których są i wykonawcy znani (ale w zupełnie nieznanej odsłonie), i zupełnie zapomniani. Razem zapraszają na podróż do świata kolorowej młodzieży, tekstów o groźnych psach (tudzież sonetów Szekspira) i trzystu tysięcy hałaśliwych gitar. Żyć nie umierać.
  Przez siedem lat istnienia audycji „Ze szpulowca bigbitowca” w radiowej Trójce (2013-20) Michał Owczarek przesłuchał tysiące taśm i przejrzał dziesiątki tysięcy kart katalogowych w radiowych archiwach, zaglądając także na strychy i do piwnic dawnych bigbitowców. Efektem tych poszukiwań było zupełnie nieznane, zapomniane i często niezgodne z oficjalnym obiegiem oblicze bigbitu. Gdy w 2019 roku ukazała się kompilacja „Ze szpulowca bigbitowca” w zasadzie od razu było wiadome, że bez drugiej części się nie obejdzie. I po lekturze uzupełniającej (instrumentalna, gitarowa kompilacja „Brzdęk”) przyszedł czas na kolejną wyprawę do lat 60. W programie tym razem m.in. unikatowe nagrania koncertowe z Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków, prapoczątki wrocławskiej psychodelii, lubelska oda do znienawidzonej owsianki, a także legendarne Śliwki i goście zza granicy.
  Wszystkie nagrania, jakie trafiły na kompilację „Ze szpulowca bigbitowca 2” zostały zremasterowane z najlepszych dostępnych źródeł. Materiał ukazuje się na płycie CD, wzbogacony o obszerną książeczkę z notkami o każdym z nagrań autorstwa Michała Owczarka oraz unikatowymi zdjęciami.

    Spis utworów:
 1. Śliwki – Gdy oczy zamknę
 2. The Phantoms – Hey Girl
 3. Demony – Julia
 4. Dzikusy – Get a Grip
 5. Czterech – Na gorąco
 6. Elar-5 – Tylko raz
 7. Pięć Linii – It’s My Life
 8. Awam – Twoje oczy kłamią
 9. Bezimienni – Gdy wracałem późną nocą
10. Trubadurzy – Przyjdź do mnie chociaż na chwilę
11. Niebiesko-Czarni – Płynie Wisła (podkład)
12. Cylindry – Zazdrość psa
13. Oda 70 – Blues o owsiance
14. Dynamity – Nie pytaj mnie
15. Sarmaci – Utwór instrumentalny
16. Temperamenty – Sezon już zaczyna się
17. Rochy – Baca w Katowicach (bonus track)
18. Nieznani – Route 66 (bonus track)


  Od siebie dodam, że bardzo mnie ucieszyła kontynuacja serii "Ze szpulowca bigbitowca". Niesamowite jest to, że ponad pół wieku po nagraniu tych utworów, zostały one odnalezione, zremasterowane i trafiły do audycji Pana Michała Owczarka, a teraz na ten album składankowy. Uzupełnieniem albumu jest książeczka, w której Pan Michał Owczarek, autor audycji "Ze szpulowca bigbitowca", opisuje każdy zamieszczony utwór.
  Polecam każdemu zakup tej płyty CD.


  Źródło:
https://kultowenagrania.pl/produkt/ze-szpulowca-bigbitowca-2-cd/

Czerwono-Czarni – Motor i ja (GAD Records GAD CD 167) [CD]

 
W tym tygodniu wydawnictwo GAD Records wydało dwie płyty dla miłośników polskiego bigbitu. Dziś przedstawiam pierwszą z nich.
Na stronie wydawcy możemy przeczytać:

Czerwono-Czarni – Motor i ja (GAD Records GAD CD 167) [CD]

  "Polskie library music w wydaniu bigbitowym. Dwie niepublikowane wcześniej sesje Czerwono-Czarnych z lat 1963-64, wykorzystywane potem intensywnie jako tła w Polskiej Kronice Filmowej, to zaskakująco zróżnicowany i niekiedy mocno gitarowy materiał.
  W 1963 roku Czerwono-Czarni byli już sprawdzoną firmą, która lansowała coraz to nowych solistów – tak miało zresztą pozostać przez większość dekady. I choć później zespół kojarzył się raczej z muzyką środka, uładzoną i wypolerowaną na potrzeby estrady, to podczas nagrań dla Wytwórni Filmów Dokumentalnych przekazał potężną energię i młodzieńczy wigor, jaki tkwił wówczas w muzykach. Muzycy zagrali zarówno instrumentalne opracowania swoich ówczesnych przebojów (m.in. „Dwudziestolatki”, „O mnie się nie martw” czy „Motor i ja”), jak i kompozycje od początku pomyślane jako instrumentalne. Wśród tych ostatnich zarówno znalazły się nagrania hołdujące formule wylansowanej przez The Shadows (udane opracowanie „Prząśniczki” autorstwa Wiesława Bernolaka), jak i tematy w których prym wiedzie saksofon („Podarunek” czy bluesowy „Morzyczyn”). Jest też kultowe „Pod papugami” Mateusza Święcickiego – aż w dwóch wersjach!
  „Motor i ja” ukazuje się po raz pierwszy na płycie CD, zremasterowany z oryginalnych taśm z archiwum Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie. To kolejna część wielowątkowej, barwnej wyprawy do tego magicznego, intrygującego archiwum polskiej muzyki ilustracyjnej."


 

  Spis utworów:
 1. Remont
 2. Motor i ja
 3. Pod papugami (I)
 4. O mnie się nie martw
 5. Idzie stary dziadek
 6. W rytmie bossa-nova
 7. Podarunek
 8. Był taki ktoś
 9. Czerwono-czarny twist
10. Dwudziestolatki
11. Gdy pójdę w drogę wezmę ze sobą księżyc
12. Prząśniczka
13. Morzyczyn
14. Agatko pocałuj
15. Pod papugami (II)

  Muzycy:
Zbigniew Bizoń – saksofon tenorowy
Maciej Kossowski – trąbka
Wiesław Bernolak – gitara
Piotr Puławski – gitara (2, 4, 5, 8, 12)
Józef Krzeczek – pianino, gitara
Wiesław Katana – kontrabas
Jan Knap – perkusja


  Od siebie dodam parę słów. Jest to pierwsza - od dłuższego czasu - premierowa płyta zespołu Czerwono-Czarni, nie rozpieszczanego przez firmy fonograficzne. Od czasu wydania przez Polskie Nagrania dwupłytowego albumu "40 piosenek" w 2010 r., nie było wydania albumu tej grupy.
  Opisywana powyżej płyta jest tym bardziej cenna, że zawiera materiał premierowy, wydany po blisko 60 latach od nagrania. Nagrane na płycie są utwory instrumentalne. Są to zarówno instrumentalne wersje przebojów zespołu ("O mnie się martw"; "Był taki ktoś"; "Dwudziestolatki"; "Agatko pocałuj" oraz "Pod papugami" w dwóch wersjach), jak i inne kompozycje tylko instrumentalne. Już się cieszę na myśl o wysłuchaniu tej płyty
  Myślę, że każdy miłośnik bigbitu powinien mieć ten album w swoich zbiorach.

  Źródło:
https://kultowenagrania.pl/produkt/czerwono-czarni-motor-i-ja-cd/

Wernisaż [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Wernisaż powstał w Łodzi w 1969 r. Grupę tworzyli: Donat Maludziński (eks Dziwne Rzeczy) - gitara, śpiew; Cezary Witkowski - gitara, śpiew; Janusz Cedrowski (eks Bardowie) - gitara basowa, śpiew; Zbigniew Szczepański (eks Szarpacze; Grupa R; Bardowie) - perkusja, śpiew. Formacja ćwiczyła i występowała w klubie "Handlowiec" przy ul. Sienkiewicza w Łodzi, grała także na imprezach dla studentów na osiedlu studenckim Lumumbowo. Zespół koncertował także poza Łodzią, m.in. zagrał w wielkim koncercie na stadionie miejskim w Zgierzu. Repertuar grupy składał się głównie z utworów The Beatles oraz rock and rolli.
  Sporadycznie z formacją śpiewała, zwłaszcza w długich trasach, wokalistka Maryla Lerch.
  Po odejściu Z. Szczepańskiego z zespołu, jego miejsce za perkusją zajął Tomasz Pluta.
  Grupa istniała prawdopodobnie (*) do 1971 r.

Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia tego i innych łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

 (*) informacja jest tak podana w książce

Żywa jest pamięć o tym zespole, o czym świadczą komentarze pod biogramem zespołu Format, w którym grali muzycy grupy Wernisaż: Donat Maludziński i Tomasz Pluta.

 

Fakty [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Fakty powstał w Łodzi w 1967 r.Pierwszy skład grupy tworzyli: Marian Szyld - gitara; Henryk Mizgała - gitara basowa; Stanisław Kaniorski - perkusja. Formacja wystąpiła na Przeglądzie Zespołów Młodzieżowych w Młodzieżowym Klubie "Karolek". Wkrótce potem do zespołu dołącza Krzysztof Dziubek - gitara. Próby grupy odbywały się w Młodzieżowym Domu Kultury w Łodzi. Formacja występowała także w Domu Kultury Kolejarza. Opiekunem zespołu był wtedy Janusz Łapka. Autorem większości tekstów grupy był M. Szyld.
  Wiosną 1969 r. S. Kaniorski dostaje powołanie do wojska, co oznacza koniec Faktów.

Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia tego i innych łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

Informacje ewidentnie podał Pan Stanisław Kaniorski, bo na trzech stronach przeznaczonych na biogram Faktów, ponad jedna opisuje muzyczne dzieje Pana Stanisława po rozpadzie Faktów. Polecam ich przeczytanie.
Jedno mnie zastanawia. W tekście możemy przeczytać o autorze większości tekstów formacji, a nie ma podanego wokalisty.
Szkoda tylko, że tak mało jest o samym zespole. Ale dobre i tyle.

Miałem zamiar napisać biogram formacji Entuzjaści, ale tam konkretów jest jeszcze mniej, niż w przypadku Faktów. Możemy przeczytać, że wokalistką była Bogumiła Pawłowska-Lewandowska (w tekście podane są oba nazwiska) oraz dwóch instrumentalistów - basista i perkusista - miało na imię Paweł [nazwiska nieznane]. Autor pisze także, że zespół "grał w klasycznym jak na tamte czasy składzie instrumentalnym: trzy gitary i perkusja". Jak widać obaj gitarzyści nie zostali zapamiętani nawet z imienia. Podane są także ramy czasowe istnienia zespołu: 1965-1970, miejsce odbywania prób: łódzki Pałać Młodzieży oraz bardzo istotna informacja: "Największy sukces grupy to wyróżnienie na V Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenkarzy i Zespołów Amatorskich - Jelenia Góra 1969." Trudno za tę sytuację kogoś winić. Pani Bogumiła miała wówczas - jak podaje w/w źródło - trzynaście lat. Niewiele potem chłopcy musieli odejść z Pałacu Młodzieży, wraz z ukończeniem osiemnastu lat. Dobrze więc, że choć nazwa zespołu i te kilka wyżej wymienionych informacji znalazło się w książce Pana Dariusza.

I znowu prośba do czytających ten materiał o pomoc w uzupełnieniu informacji o obu grupach, a szczególnie o Entuzjastach.

Malarze [wzmianka]

  Zespół wokalno-instrumentalny Malarze powstał w Łodzi w 1965 r. Grupa została utworzona w Technikum Samochodowym przy ul. Prożka w Łodzi. Założycielami formacji byli: Jan Rychter - gitara, śpiew i Lech Wójciński - gitara. Wkrótce do zespołu dołączyli kolejni muzycy: Henryk Mizgała (eks Fakty) - gitara basowa; Andrzej Sadokierski - perkusja,  oraz Zbigniew Popławski - śpiew, perkusja. Początkowo grupa miała się nazywać Szafiry, ale przeważyło upodobanie młodych muzyków do piosenki Czerwonych Gitar "Jestem malarzem nieszczęśliwym". Formacja miała próby na każdej przerwie pomiędzy lekcjami, grając w piwnicy szkolnej. Strona techniczną zajmował się elektryk, Krzysztof Forysiak. Opiekunem grupy ze strony szkoły był Mieczysław Bednarek.
  W pięcioosobowym składzie zespół bardzo dobrze się zaprezentował w Teatrze Rozmaitości w "meczu beatowym" przeciwko Cykadom. Grupa miała repertuar składający się z własnych kompozycji, najczęściej autorstwa J. Rychtera oraz swoich wykonań ówczesnych przebojów. J. Rychter dla zespołu skomponował sygnał, który zaczynał i kończył występ zespołu.
  Formacja zdobyła popularność w Łodzi i zaczęła występować na imprezach szkolnych w całym mieście. W 1968 r. Malarze zajęli pierwsze miejsce na Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Muzycznych Szkół Samochodowych w Koszalinie. Zagrali tam sześć utworów, a szczególnie podobało się wykonanie piosenki "Słoneczniki - kwiaty" z repertuaru Trubadurów.
  W 1969 r., po skończeniu szkoły, zespół przestał istnieć. Po pewnym czasie, J. Rychter i Z. Popławski, reaktywowali grupę w oddziale PKS-u przy ul. Worcella w Łodzi, gdzie obaj pracowali. Do formacji dołączyli: Jan Goździecki i Witold Suski. Malarze istnieli jeszcze dwa lata, do czasu gdy J. Rychter i W. Suski otrzymali powołanie do wojska.
  Po wyjściu z wojska muzycy ponownie założyli zespół muzyczny, ale już pod inną nazwą. Próby grupy odbywały się w Domu Kultury przy Zakładach im. Obrońców Pokoju przy ul. Przędzalnianej 68 w Łodzi.

Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

 I ten książkowy biogram zawiera niekonsekwencje. Na początku autor datuje koniec grupy na 1969 r. Co pewnie nastąpiło wraz z ukończeniem szkoły przez muzyków zespołu. A potem w treści notki pisze, że formacja została reaktywowana i działała jeszcze dwa lata. I tak to ująłem w powyższej notce biograficznej Malarzy.
  Oczywiście, każda wiadomość o zespole, jak o każdym na tym blogu, jest mile widziana!

Grupa I (człuchowska) [notka z folderu]

  Materiał pochodzi z folderu reklamowego I Ogólnopolskiego Festiwalu Awangardy Beatowej - Kalisz 1969. Z treści materiału wynika, że "W obecnym składzie zespół działa od niespełna roku." Jak można się domyślać, grupa istniała już wcześniej, ale w innym składzie, którego w tym krótkim szkicu nie podano. 

  Z konkretów w w/w folderze można wyczytać:
  Skład zespołu: Krystyna Giżowska - śpiew; Henryk Fajlhauser - śpiew; Bogdan Barański - gitara; Jerzy Mikołajczak - gitara basowa; Andrzej Zieliński - fortepian, skrzypce; Antoni Barański - perkusja oraz ośmioosobowy zespół wokalny. Grupa pochodziła z Człuchowa, a działała przy Związku Nauczycielstwa Polskiego.
  O historii formacji autor notatki napisał tak:
  "Grupa "I" to zespół stosunkowo młody. W obecnym składzie gra od niespełna roku. Brał udział w konkursie na piosenkę radziecką, reprezentował woj. koszalińskie w programie telewizyjnym "My 69". Duże sukcesy odniósł zespół II Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym, zwyciężając na eliminacjach wojewódzkich, zajmując czołową lokatę na eliminacjach strefowych i kwalifikując się do finału w Rybniku. Ze względu na duże walory widowiskowe, Grupa "I" została zakwalifikowana na Festiwal Piosenki w Opolu, gdzie wystąpiła w programie pt. "Popołudnie z młodością".
  Niestety, reszta notatki opisuje artystyczne dążenia zespołu, bez konkretów. 

  Trudno z tak wątłych informacji stworzyć biogram formacji. Dlatego mam prośbę o nadsyłanie informacji o zespole.

Chimery [wzmianka]

   Zespół instrumentalny Chimery powstał w Łodzi w 1961 r. Pierwszy skład grupy  tworzyli: Bogdan Duszak - pianino; Romuald Wesołowski - akordeon; Tadeusz Reppel - gitara; Jan Przeździecki - klarnet; Paweł Bielecki - trąbka; Jan Słotkowicz - perkusja. Opiekunem formacji został profesor ze szkoły muzycznej, Tadeusz Kałdowski.
  Po intensywnych przygotowaniach na przełomie 1961 i 1962 r. zespół zajął pierwsze miejsce na przeglądzie zespołów szkolnych w Łodzi. Po pewnym czasie do grupy dołączyli: Janusz Kołodziejczyk - gitara; Bogdan Bomersbach - gitara; Paweł Postawczyński - gitara basowa. Czasami do składu formacji dołączał kolejny gitarzysta, Krzysztof Makochan. Chimery grały tylko muzykę instrumentalną. Klasę grupy potwierdziło zajęcie trzeciego miejsca na jednym z łódzkich przeglądów zespołów muzycznych, obok m. in. Śliwek i Cykad.
  Po odejściu z zespołu J. Słotkowicza w 1964 r. Chimery zakończyły działalność.

Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia łódzkich zespołów muzycznych i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".

  Niekonsekwentnie napisany jest ten książkowy biogram. Autor na początku podaje rok założenia formacji: 1962. A potem w treści notki biograficznej pisze: "Co roku w Łodzi odbywał się przegląd zespołów szkolnych. Staraliśmy się jak najlepiej przygotować program na eliminacje ogólnołódzkie na przełomie 1961 i 1962 roku - opowiada dalej Janek Słotkowicz. (...) W tym składzie chłopcy zajęli na przeglądzie pierwsze miejsce." Na samym końcu biogramu autor pisze: "Zespół istniał trzy lata."
  Dlatego przyjąłem datę powstania formacji na 1961 r.

Kuzyni (krakowscy) [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Kuzyni powstał w Krakowie ok. 1961 r. Grupę tworzyli: Andrzej Miceusz - gitara basowa; Janusz Miceusz - gitara; Adam Ślazyk - gitara; Adam Solarz - perkusja. Grupę wspomagał swą grą także Jan Kaleta - gitara. Nazwisko wokalisty zostało zapomniane. Początkowo lokum formacji mieściło się w prywatnym mieszkaniu na ul. Długiej, a później na ul. Grzegórzeckiej w Zakładach im. Szadkowskiego. W kawiarni tego zakładu odbywały się "fajfy" dla młodzieży przy akompaniamencie zespołu, który grał także na imprezach dla młodzieży w "Szopie" na ul. Rakowickiej.
  Grupa istniała do 1966 r.


Żródło:
  http://ryszardy.pl/   (materiał nadesłał Pana Adam Ślazyk)

Zachęcam do zajrzenia na w/w stronę, gdzie można znaleźć informacje o krakowskich grupach beatowych oraz sporą ilość zdjęć tych zespołów.

Dandysi [wzmianka]

   Zespół wokalno-instrumentalny Dandysi powstał w Łodzi w 1963 r. (*) Pierwszy skład grupy tworzyli: Tadeusz Szewczyk - gitara, śpiew; Ryszard Dziubek - gitara; Michał Szewczyk - gitara basowa; Andrzej Szewczyk - perkusja. Formacja grała w Domu Kultury "Energetyk", a opiekunem zespołu był redaktor Henryk Ciski. W 1964 r. grupa została wyróżniona na zlocie Związku Młodzieży Socjalistycznej.
  W 1966 r. (**) do zespołu doszedł wokalista Kola Jagierowicz, polski Cygan. Po pewnym czasie z gry zrezygnował R. Dziubek. Po odejściu A. Szewczyka na perkusji grali w formacji kolejno: Bogdan Grzegorek, Tomasz Pluta i Stanisław Kaniorski.
  W 1967 r. na łódzkim Festiwalu Muzyki Młodzieżowej grupa zajęła trzecie miejsce, wykonując tam utwory: "Kołysankę" i "Uroki zimy" T. Szewczyka, "Refleksje" M. Szewczyka; "Sny" R. Dziubka i "Marzenia" K. Jagierowicza.
  Formacja przeniosła się do Łódzkiego Domu Kultury, gdzie etatowo grała na wieczorkach tanecznych organizowanych przez tę instytucję. Grupa brała udział w specjalnym obozie muzycznym w Dusznikach-Zdroju.
  Zespół Dandysi zakończył działalność w 1968 r., po odejściu T. Szewczyka do wojska.

 Źródło:
   "Łódzka scena młodzieżowa. Lata 60. i 70. XX wieku" autor: Dariusz Postolski (wyd. Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź, 2019 r.)

  Polecam zakup powyższej książki, gdzie można znaleźć zdjęcia zespołu i sporo informacji o muzykach, a także tzw. "smaczków".


(*) w źródle autor podaje, że: "Powstali prawdopodobnie w 1963 roku. Potwierdza to informator wydany przed Festiwalem Muzyki Młodzieżowej w 1967 roku, który podaje, że grupa istniała już wtedy cztery lata."
(**) Z tymi datami jest nieco zamieszania. W tekście autor przytacza słowa Tadeusza Szewczyka: "Po odejściu perkusisty w 1965 roku, którym był po Andrzeju Szewczyku Bogdan Grzegorek (...)." I dalej T. Szewczyk wspomina: "W 1966 roku doszedł do nas solista, Cygan (...) Kola Jagierowicz." A w opisie do zdjęcia grupy na str. 79 widnieją obaj: A. Szewczyk i K. Jagierowicz, a nawet jest w składzie R. Dziubek.

Lech Palca-Palczyński

   Lech Palca-Palczyński (wł. Lesław Palca) - wokalista. Lesław Palca uczęszczał do  Eksperymentalnego Studium Muzycznego w Krakowie w klasie skrzypiec oraz do Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Krakowie w klasie kontrabasu.
  L. Palca-Palczyński był pomysłodawcą i założycielem zespołu muzycznego Wawele oraz pierwszym jego wokalistą w latach 1966-1969. Pierwszy skład grupy tworzyli: L. Palca-Palczyński - śpiew; Janusz Mamczarczyk - gitara basowa; Krzysztof Marjański - gitara, śpiew; Janusz Czarnecki - gitara; Andrzej Puszkarzewicz - perkusja, śpiew. W 1967 r. nastąpiły zmiany w składzie - formację tworzyli: L. Palca-Palczyński - śpiew; Antoni Krupa - gitara;  Edward Krzynówek - gitara basowa; Stanislaw Nogieć - gitara; Zbigniew Baranowski - instrumenty klawiszowe; A. Puszkarzewicz perkusja.
  L. Palca-Palczyński w latach 1969-1970 był wokalistą krakowskiego zespołu wokalno-instrumentalnego Ex Aequo. Pierwszy skład grupy tworzyli: L. Palca-Palczyński - śpiew, lider; Zbigniew Konieczny (eks Czarne Perły) - gitara basowa; Bogusław Dmochowski (eks Rytmy, Wawele) - gitara; Marek Ślazyk (eks Wawele) - perkusja. Formacja powstała w wyniku zmian personalnych w czołowych krakowskich zespołach muzycznych Wawele i Czarne Perły. Członkowie Ex Aequo byli doświadczonymi muzykami, grupa koncertowała w krakowskich klubach, m.in. Relax, Szopa, a także wystąpiła w legendarnym I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu w 1969 r.
  Następnie L. Palca-Palczyński występował w zespole wokalno-instrumentalnym System, który powstał w 1970 r. w Krakowie z inicjatywy Leszka Podstawki i Pawła Ścierańskiego. Pierwszy skład grupy tworzyli:  L. Podstawka - gitara basowa; L. Palca-Palczyński - śpiew, lider; P. Ścierański - gitara; Jerzy Dąbrowski - perkusja. Formacja wystąpiła  m.in. w krakowskiej Filharmonii, odbyła koncert przed Collegium Novum UJ, występowała w  krakowskich klubach muzycznych (m.in. ówczesne Centrum Kultury Studenckiej "Rotunda") oraz odbyła szereg koncertów w Polsce - m.in. w Kielcach, Radomiu, Koszalinie, Mielnie, Gliwicach. W lipcu i sierpniu 1971 r. System występował w Muzycznym Non Stopie w Zakopanem. Podczas występów wielokrotnie odbywały się jam-sessions  z zaczynającą swą wielką karierę formacją Silesian Blues Band. Zespół przestał istnieć w 1975r. W tym samym roku Lech Palca-Palczyński zakończył swoją działalność muzyczną.
  Lesław Palca (tenor) w latach 2010-2016 śpiewał w krakowskim chórze Hejnał (rok założenia: 1948).

 

 

Wawele (1968)
od lewej: Z. Baranowski, L. Palca, J. Jurewicz, E. Krzynówek, A. Lorenz

 

Wawele (1968)
od lewej: M. Ślazyk, K. Michalik, E. Krzynówek (na drabinie), L. Palca-Palczyński, S. Marcinkiewicz, B. Dmochowski

Ex Aequo (1970)
od dołu: Lech Palca, Marek Ślazyk, Zbigniew Konieczny, Bogusław Dmochowski

System (krakowski) (1973)
od lewej: L. Palca-Palczyński, R. Styła, P. Ścierański

 

System (krakowski) (1973) (klub Buda - Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie)
od lewej: L. Palca-Palczyński, K. Ścieranski

 

Lesław Palca (Wawele 1966-1969)
z córką Magdaleną (artysta-muzyk, wiolonczelistka - absolwentka PSM II st.w Krakowie im.M.Karłowicza)

Lesław Palca (Wawele 1966-1969) w 2009 r.

Lesław Palca w czasie koncertu z chórem

Plakat II Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego

 

Afisz - występy zespołu Wawele w sopockim Non Stopie w lipcu 1969 r.

 

   Źródła:
informacje od Pana Lesława Palcy
http://www.ryszardy.pl/   
(wybór zdjęć - Pan Lesław Palca)