Poganiacze Kotów (szkic biogramu)

  Zespół wokalno-instrumentalny Poganiacze Kotów powstał w listopadzie 1965 r. w Warszawie. Grupę tworzyli: Mirosław Męczyński (eks Zefiry) - gitara, śpiew; Marek Borowiecki (eks Zefiry, Okularnicy) - gitara basowa; Maciej Głuszkiewicz (eks The Stranger Man) - fortepian, instrumenty klawiszowe; Zbigniew Adamczyk (eks The Stranger Man) - gitara i Krzysztof Tkaczyk (eks The Stranger Man) - perkusja. Elektrykiem i menedżerem formacji był Maciej Kłoś.
  Szokująca, jak na owe czasy, nazwa grupy została wymyślona dwa lata wcześniej przez M. Borowieckiego, który zaobserwował podwórkową kapelę, gdzie jeden z grająch żartobliwie stwierdził, że nazywa się ona Poganiacze Kotów.
  Zespół miał swoją siedzibę w Domu Kultury przy ul. Próchnika na warszawskim Żoliborzu. Próby odbywały się także w piwnicy domu Z. Adamczyka.
  Repertuar grupy składał się głównie z coverów anglosaskich grup: The Rolling Stones; The Animals, The Pretty Things. Zespół wykonywał też dwa utwory po polsku - były to kompozycje gitarzysty Z. Adamczyka, do których teksty napisał późniejszy reżyser Radosław Piwowarski. Poganiacze Kotów zarejestrowali w radiu kilka utworów angielskojęzycznych, które nie były lansowane na antenie.
  Formacja występowała nawet 4-5 razy tygodniowo na różnych koncertach, imprezach studenckich, studnówkach. Głównym terenem działalności zespołu była Warszawa, choć zdarzały się koncerty w Aninie, Grodzisku Maz.
  Ciekawostką jest fakt, że napis na perkusję "Poganiacze Kotów" zrobiła mama R. Piwowarskiego.
  Kres działalności grupy nastąpił jesienią 1967 r., po przejściu M. Męczyńskiego do formacji Leniuchy.
  Po zakończeniu istnienia zespołu M. Męczyński grał m. in. W grupach Pięciu, Burano And Leske Rom, ABC. M. Głuszkiewicz występował w Klanie, a po jego rozpadzie grał na pianinie w klubach skandynawskich. M. Borowiecki do 1972 r. występował w różnych formacjach, a potem rozpoczął studia i karierę naukową. Z grania zrezygnowali Z. Adamczyk i K. Tkaczyk.


Źródło: Rozmowy telefoniczne z Panem Markiem Jerzym Borowieckim oraz Panami: Maciejem Głuszkiewiczem, Zbigniewem Adamczykiem i Krzysztofem Tkaczykiem.

Poganiacze Kotów
Od lewej: Mirosław Męczyński - gitara, Marek Borowiecki - gitara basowa, Zbigniew Adamczyk - gitara

Nieoceniony Pan Alexander Nowak nadesłał zdjęcie grupy, które otrzymał od Pana Marka Borowieckiego. Niestety fotografia jest słabej jakości, bardzo ciemna, ale "poprawiona" w programie do retuszowania. Wielkie dzięki Panie Aleksandrze!

PS.
Uzupełnienie, ewentualna korekta biogramu bardzo mile widziane.

Henryk Fabian (szkic biogramu)

  Henryk Fabian (wł. Henryk Sawicki) - wokalista, gitarzysta, kompozytor. Urodził się 11 czerwca 1943 r. w Grudziądzu. Tuż po wojnie przeniósł się z rodzicami do Szczecina. Zafascynowany rockandrollem słucha m.in. Elvisa Presleya i Fabiana Forte. Imię tego drugiego przyjmuje jako swoje "sceniczne" nazwisko. Bez efektu bierze udział w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów, śpiewając piosenkę "Mighty Cold (To Warm Warm Heart)" swojego idola F. Forte.
 W 1964 r. zakłada zespół Nieznani, a skład grupy uzupełniają: Zbigniew Włodarczyk - gitara; Andrzej Nartowicz - gitara basowa i Zbigniew Kowalski - perkusja. W roku następnym, na krótko, śpiewa w gdańskim zespole Tony. Po jego rozpadzie podejmuje współpracę ze szczecińskim zespołem Kon-Tiki.
  W 1966 r. H. Fabian został jednym z wokalistów Czerwono-Czarnych. Z grupą nagrał 2 LP i wylansował kilka przebojów: "Napiszę do Ciebie z dalekiej podróży", "Nie o Tobie dzisiaj myślę", "Jesteś i będziesz wspomnieniem", "Kwiatki" i "Zakochani są sami na świecie" (w duecie z Katarzyną Sobczyk). Śpiewając w Czerwono-Czarnych nagrywał także piosenki z Orkiestrą Studia "Rytm": "Statek Warszawa"; "Biały młyn"; "Nie szukałem Ciebie dotąd".
  W sierpniu 1969 r. wraz z K. Sobczyk i K. Stanek odszedł do czeskiej grupy The Samuels, by na początku 1970 r. znaleźć się w zespole Wiatraki. Formację tworzyli: K. Sobczyk - śpiew; Jana Tarnowska (eks Kefirki) - basetla, śpiew; H. Fabian - gitara, śpiew; Ryszard Poznakowski (eks Trubadurzy) - organy, pianino, lider; Ryszard Gromek (eks Bizony) - perkusja, instrumenty perkusyjne. Grupa, choć wylansowała kilka piosenek: "Polskie wiatraki"; "Beskidzkie świątki"; "Nocą"; "Zakochamy się któregoś dnia", w roku następnym zakończyła działalność.
  Od  1971 r. wraz z z żoną, K. Sobczyk, koncertował w kraju w ramach współpracy z Estradą Szczecińską. Parze wokalistów wykonujących w połowie lat 70-tych program "Kiedy śpiewam" towarzyszył zespół akompaniujący o nazwie Druga Linia. Grali w nim: Jan Izbiński - gitara, śpiew; Wojciech Rapa - gitara basowa; Marian Winkler - fortepian i Tomasz Sikorski - perkusja.
  W połowie lat 70-tych wraz z braćmi Słotkowiczami: Krzysztofem - gitara i Janem - perkusja podjął próbę stworzenia nowego repertuaru, soulowo-bluesowego, ale bez powodzenia. Pod koniec lat 70-tych małżeński duet przenosi się do Koszalina, rodzinnego miasta K. Sobczyk, cały czas koncertując na terenie kraju.
  W 1981 r. H. Fabian wraz z żoną wyjechał na występy do USA. Wrócili do kraju przed wprowadzeniem stanu wojennego. W 1982 r. w Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi H. Fabian nagrał cztery utwory. Wokaliście towarzyszyli: Tadeusz Mróz - gitara; Ryszard Kaczmarek (eks Czerwone Gitary) - gitara basowa; Marian Kaczmarek - instrumenty klawiszowe;  Aleksander Kawecki (eks No To Co) - perkusja; Ireneusz Szyszko - gitara.
  W 1985 r. uczestniczy w estradowej składance, gdzie występują także m.in. Mieczysław Fogg, Regina Pisarek, Stenia Kozłowska, Edward Hulewicz i aktor Roman Wilhelmi. Wokalistom towarzyszył zespół akompaniujący, gdzie grali m.in. R. Kaczmarek - gitara basowa i Wojciech Rapa - gitara (eks Telegram).
 W marcu 1985 r. H. Fabian nagrywa dla koszalińskiej rozgłośni Polskiego Radia cztery utwory: "Trochę fartu" i "Czy popiół to, czy diament" oraz stare swoje przeboje w nowej aranżacji: "Napiszę do Ciebie z dalekiej podróży" i "Kwiatki". W nagraniach wokaliście towarzyszą: Tadeusz Kawecki - perkusja; R. Kaczmarek - gitara basowa; W. Rapa - gitara, śpiew; Ireneusz Szyszko - gitara i Marek Lewandowski - fortepian.
  W lipcu 1987 r. wziął udział w imprezie "Przeżyjmy to jeszcze raz - 25 lat Niebiesko-Czarnych", gdzie wykonał m.in. swój największy hit "Napiszę do Ciebie z dalekiej podróży". Wokaliście akompaniował zespół w składzie: M. Kaczmarek, I. Szyszko, Roman Heland i Zdzisław Barycki.  W tym samym roku w Rozgłośni Szczecińskiej PR nagrał dwa utwory: "Nie pytaj komu bije dzwon" i "Nie zapomnijcie nigdy rocka". W kolejnych latach oprócz śpiewania H. Fabian pełni funkcję wicedyrektora koszalińskiej Estrady.
  W latach 90-tych artysta współpracował z krakowskim zespołem Skaldowie. Występował także jako solista na organizowanych koncertach wspomnieniowych (m.in. szczeciński "Ten Stary Młody Szczecin")
  Henryk Fabian zmarł 21 sierpnia 1998 r. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

Henryk Fabian z okładki płyty "Zakochani są sami na świecie"

Źródła:
Rozmowa z synem Artysty - Panem Sergiuszem Fabianem;
"Mocne uderzenie po szczecińsku" - autor Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna, Szczecin - 2013 r.);
"Ferajna z kawiarni Sorrento" - autor Wojciech Rapa (wyd. Szczecińska Agencja Artystyczna, Szczecin - 2017 r.);
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995);
https://polskibigbitinietylko.blogspot.com/2015/05/prywatka-z-dinozaurami-4-kasety.html
http://cmentarze.szczecin.pl/cmentarze/chapter_11975.asp?smode=2&p1oid=37C68FC3BC2E4ED2B99CC4C609E63A17


   [Biogram uzupełniony 7.05.2020 r.]

PS.
1. Uzupełnienie i ewentualna korekta biogramu mile widziane!
2. Informacje o współpracy Pana Henryka z zespołami Tony i Skaldowie oraz "wicedyrektorowanie" w koszalińskiej Estradzie znalazłem w książkach Pana W. Rapy. Bardzo ciekawe to informacje, ale nigdzie nie potwierdzone. W książkach:
"Motława - Beat. Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych" - autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha;
"Skaldowie. Historia i muzyka zespołu" - autor: Andrzej Icha;
nie ma potwierdzenia współpracy zespołów Tony i Skaldowie z H. Fabianem.
  Ciekawostką jest fakt, że w książce o Skaldach autor nie wymienił z nazwiska H. Fabiana wśród wykonawców koncertów "Przeżyjmy to jeszcze raz" z 1987 r. Wokalista znalazł się w "worku" określonym jako "muzyków związanych przez lata z Czerwono-Czarnymi i Niebiesko-Czarnymi"...

Gwiazdy polskiego big beatu (cz. 2)

 W serii "Gwiazdy polskiego big beatu" Polskie Nagrania wydały kolejne trzy płyty CD z nagraniami wykonawców "mocnego uderzenia" lat 60-tych i 70-tych. Bardzo mnie cieszy wydawanie tych płyt, które zawierają wiele utworów, wydanych na CD po raz pierwszy. Oby tylko wydawca kontynuował takie działanie, dla naszego zadowolenia...


Bizony (seria Gwiazdy polskiego big beatu) (PN Muza PNCD 1468)

1.Lepiej Późno Niż Wcale
2.To Ziemia
3.Wiatr Od Klimczoka
4.Zostań Tam Gdzie Ja
5.Na Wierchach Wieje Wiatr
6.Nie Wiem Czy To Deszcz Czy Płacz
7.Spacer Dziką Plażą
8.Czarna Woda Biały Wiatr
9.Nie Spada Z Nieba Los
10.Zobacz, Wiosna Przyszła Już
11.Siła Kwiatów
12.Nie Pójdę Za Tobą
13.Nasze Wędrowanie
14.Żeby Uciec Trzeba Mgły
15.Kto Odpowie Mi
16.Niech Świeci Słońce
17.Pójdziemy Tam, Gdzie Prawdy Ślad
18.Bądź Mi
19.Patrzą Na Mnie Twoje Oczy
20.Annabella
21.I Don't Care Who Knows


Dzikusy (seria Gwiazdy polskiego big beatu) (PN Muza PNCD 1468)

1.Piastelsi
2.Bij Komara Big Beat
3.Hopa Hop
4.Dawno Wysłany List
5.Nie Będe Z Tobą Dłużej
6.Balladowe Lilie
7.Pratchawiec
8.Kiedy Mówisz Coś
9.Ta Dziewczyna Kogoś Przypomina
10.Droga Do El Paso
11.Stale To Samo
12.Na Dobre I Złe
13.Magdalena
14.Niefortunny Podrywacz
15.Letnie Wspomnienia
16.Lidia
17.Tylko Ta Noc
18.Nasz Sygnał
19.Szkodnik


Jacek Lech (seria Gwiazdy polskiego big beatu) (PN Muza PNCD 1469)

1.Bądź Dziewczyną Z Moich Marzeń
2.Ja Mam Ciebie Ty Mnie
3.Hej Dziewczyno
4.Tochę Dobrz, Trochę Źle
5.Kołysanka
6.Nie Bądź Zła O Byle Co
7.Ubieraj W Uśmiech Każdą Chwilę
8.Pozwólcie Śpiewać Ptakom
9.Nie Bój Się Ciemności
10.Na Dnie Zwierciadła
11.Cygańska Wróżba
12.Malowałem Cię
13.Gdzie Szumią Topole
14.Nie Patrz W Lustro
15.Gdy Zegar Wybije Godzinę Dwunastą
16.Jeszcze Nie Wiem Jak Cię Pozegnam
17.Nie Mówię Żegnaj
18.Czereśnie, Wiśnie
19.Dziś W Sennym Parku
20.Uciekłaś Mi Na Drugą Stronę
21.Wiem, Że Tak Nie Może Być
22.Ballada O Dzikiej Róży
23.Partyzancka Ballada

Czerwono-Czarni wracają do Szczecina

Dzisiaj przedstawiam list, który przesłał Pan Jakub Matura:

Czerwono-Czarni wracają do Szczecina

Dinozaury i protoplaści polskiego rock'n'rolla zagrają 19 czerwca na Małej Scenie Festiwalowej. Wyświetlony zostanie także unikatowy reportaż filmowy „Wszyscy jesteśmy Presleyami” o szczecińskim Festiwalu Młodych Talentów z 1963 r. To kolejne spotkanie z cyklu upamiętniającego historię szczecińskiego bigbitu.

Czerwono-Czarni to zespół, który posiada już status legendy polskiej muzyki. Sprowadzony do Szczecina przez Jacka Nieżychowskiego, dyrektora ówczesnego Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych (przekształconego później w Szczecińską Agencję Artystyczną), trwale wpisał się w historię tutejszego i polskiego big-beatu. Czerwono-Czarni byli motorem napędowym Festiwalu Młodych Talentów i kolebką wielu muzycznych karier. Byli na tyle rozpoznawalni, że wysyłając prośbę o ich autograf wystarczyło zaadresować kopertę krótkim „Czerwono-Czarni. Szczecin”.

W całej swej historii przez zespół przewinęło się kilkudziesięciu muzyków i wokalistów. 19 czerwca na Małej Scenie Festiwalowej zagrają ci z pierwotnego, historycznego składu z lat 60-tych: Jan Knap, Wiesław Bernolak i Zbigniew Bizoń. Towarzyszyć im będą – także oficjalni muzycy Czerwono-Czarnych – Tomasz Jaśkiewicz i Wojtek Rapa. W rolę wokalistek wcielą się Barbara Włodarczyk i Natalia Pastewska. Zespół zagra swoje największe przeboje, m.in: Trzynastego, Autostop, Mały książę, O mnie się nie martw, Bądź dziewczyną z moich marzeń, Rudy Rydz itd.

Nie lada gratką dla miłośników Szczecina będzie także emisja dokumentalnego materiału „Wszyscy jesteśmy Presleyami” z 1963 r., odszukanego w archiwach Filmoteki Narodowej. Jest to reportaż Wytwórni Filmów Dokumentalnych o 2. edycji szczecińskiego Festiwalu Młodych Talentów.

Impreza odbędzie się w środę 19 czerwca o godz. 18:00 w Szczecińskiej Agencji Artystycznej. Bilety w cenie 25 zł do nabycia w siedzibie agencji przy al. Wojska Polskiego 64.

GRAFIKI I ZDJĘCIA DO POBRANIA pod adresem: https://www.dropbox.com/sh/esiyt6nam34uy5e/1EOQl6sygj

Organizatorem wydarzenia jest Szczecińska Agencja Artystyczna. Wszystkie informacje o cyklu upamiętniającym Festiwal Młodych Talentów znajdują się na stronie www.saa.pl oraz www.festiwalmlodychtalentow.pl

Ametysty (krakowskie)

  Zespół wokalno-instrumentalny Ametysty powstał w Krakowie na przełomie 1961 i 1962 r. Pierwszy publiczny występ grupa dała podczas imprezy sylwestrowej.W składzie formacji wystąpili: Tadeusz Gogosz - gitara; Adam Komenda - pianino; Krzysztof Partyka - saksofon; Andrzej Sojka - perkusja. Na początku 1962 r. wykrystalizował się skład zespołu. Tworzyli go wówczas: T. Gogosz - gitara basowa; K. Partyka - saksofon; Sławomir Butenko - pianino; Marian Plutecki - perkusja, gitara; Zdzisław Nazarko - perkusja. Grupa obsługiwała cykliczne imprezy dla młodzieży w klubie "Violinka", a potem w nowohuckim Domu Kultury w ramach tzw. Zespołu Pieśni i Tańca. Podczas
organizowanych tutaj konkursów "szukamy młodych talentów" został odkryty wokalista, Stanisław Zatorski, który ze względu na swoją powierzchowność, przyjął pseudonim Stanley Zatorson. Wkrótce do zespołu doszli gitarzysta Wiesław Wilczkiewicz i wokalistka Elżbieta Żakowicz. Wiosną 1963 r. formacja zaczęła występować w studenckim klubie "Pod Jaszczurami". Do zespołu doszli wokaliści Ryszard Horuz i Janusz Sołek, natomiast odeszła E. Żakowicz.
  W maju grupa wystąpiła podczas Juwenaliów, a w czerwcu podczas obchodów "Dni Krakowa". W tym samym miesiącu grupa zdobyła I miejsce, ex aequo z Krakusami, podczas konkursu zespołów big-beatowych. Wakacje formacja spędziła grając w tzw. Interklubie Jaszczury. We wrześniu 1963 r. W. Wilczkiewicza na gitarze zastąpił Leszek Trojanowski, do zepołu doszedł Andrzej Ibek - klawiotka, klarnet. Po wakacjach grupa występowała w soboty i niedziele w klubie "Pod Jaszczurami", w czwartki w Jazz Klubie Nowa Huta. W pozostałe dni tygodnia grupa koncertowała na terenie województwa krakowskiego i południowej Polski: Wadowice, Chrzanów, Nowy Targ ,Nowy Sącz, Krynica , Jaworzno, Krzeszowice-Czatkowice, Tarnów, Rzeszów, Opole, Ozimek. W listopadzie 1963 r. z formacji odszedł K. Partyka.
  W roku następnym zespół zmienił nazwę na CR-64.

Ametysty (1963) Występ zespołu w Wadowicach - sala kinowa.
 Stoją od lewej: A. Ibek, R. Horus, S. Butenko, K. Partyka, T. Gogosz, M. Plutecki, L. Trojanowski, S. Zatorski, Z. Nazarko. W pozycji leżącej: J. Sołek.

Ametysty (wycinek prasowy)

Źródło: http://www.ryszardy.jedwab.net.pl/  (materiały - Pan Krzysztof Partyka)

Weseli Chłopcy (króciutka notka)

  Zespół wokalno-instrumentalny Weseli Chłopcy istniał w Gdyni w latach 60-tych. Grupę tworzyli: Andrzej Szary - śpiew; Zbigniew Szabłowski - gitara, śpiew; Henryk Młodzikowski - gitara; Aleksander Derdowski - gitara basowa; Marek Derdowski - perkusja. Kierownikiem organizacyjnym formacji był Stanisław Stefanów.

Źródło: "Motława-Beat. Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych" - autorzy Roman Stinzing, Andrzej Icha (wyd. GKW, Gdańsk - 2009) (tekst)


PS.

1. Szkoda, że w źródle nie podano ram czasowych, w których zespół istniał, ani nie zamieszczono choć jednego zdjęcia. Przydałby się kontakt z Panem Andrzejem Lipniewskim, może udało by się niektóre dane uściślić. Wdzięczny będę za każdą pomoc.

Septymy

  Zespół wokalno-instrumentalny Septymy powstał w 1962 r. w Lęborku. Pierwotnie była to grupa złożona z uczniów szkół średnich: Liceum Ogólnokształcącego i Technikum Ekonomicznego. Formację tworzyli m. in. Jerzy Dziedziński - kontrabas; Bernard Sosnowski - gitara; Jerzy Mleczek - gitara; Adam Ostasz - saksofon; Bernard Willma - perkusja; Tadeusz Mazurkiewicz - pianino. Zespół początkowo koncertował na szkolnych akademiach.
  Wkrótce B. Sosnowski i J. Mleczek zasilają grupę grającą przy klubie ZMS w Lęborku (późniejszy klub "Antyk"). W składzie tej formacji występują: J. Mleczek – gitara; B. Sosnowski – gitara; Witold Gauza – kontrabas; Henryk Budkowski – saksofon; Andrzej Ślaski – perkusja; Bogdan Poeche – pianino. Po kilku miesiącach grupę zasilają także A. Ostasz i J. Dziedziński. W 1963 r. skład formacji wygląda następująco: A. Ostasz - saksofon tenorowy; H. Budkowski – saksofon tenorowy; J. Mleczek – gitara; B. Sosnowski – gitara; J. Dziedziński – kontrabas, gitara basowa; T. Mazurkiewicz – pianino; A. Ślaski - perkusja. Wtedy anonimowy zespół - ze względu na siedmioosobowy skład - przyjął nazwę Septymy. Na początku muzykowania w klubie, grupa grała głównie instrumentalne utwory z repertuaru The Shadows, The Ventures, The Dakotas. W ramach współpracy z klubem "Antyk", jako  formacja akompaniująca, zespół wspiera instrumentalnie wokalistki: Ewa Kozłowska, Mariola Grabowska, Ewa Słaboszewska, Truda Stawinoga.
  Jako grupa wokalno-instrumentalna formacja wykonuje utwory popularnych wówczas wykonawców, takich jak: The Beatles, The Roling Stones, The Animals, The Beach Boys, Pięć Linii, Czerwone Gitary, Skaldowie, Niebiesko-Czarni, Czerwono-Czarni, Czesław Niemen, Michaj Burano, Piotr Szczepanik. W doborze repertuaru zespołu Septymy doradza doświadczony opiekun i instruktor muzyczny klubu - Jerzy Łuszcz.
  We wrześniu 1964 r. grupa występuje na I Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Młodzieżowych w Tczewie, gdzie otrzymuje wyróżnienie. W roku następnym na II Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Młodzieżowych w Elblągu formacja zdobyła 3 miejsce oraz zyskała uznanie krytyka i dziennikarza muzycznego, Romana Waschko. Jeszcze niejednokrotnie występuje w późniejszych edycjach tego przeglądu, zdobywając miejsca w czołówce.
  Zespół, związany z klubem "Antyk", towarzyszy wokalistkom biorącym udział w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, gdzie w 1965 r. Wiesława Lipińska zdobywa "Złoty Samowar".
  W klubie "Antyk" odbyły się "mecze zespołów muzycznych: Septymy kontra Szeptacze i Septymy kontra Violny. W drugiej połowie lat 60-tych grupę tworzą: Bernard Sosnowski – gitara; Jerzy Mleczek; Jerzy Dziedziński - gitara basowa; Tadeusz Niechciał - perkusja; Jerzy Łuszcz – pianino, organy; opiekun muzyczny zespołu; Andrzej Brauer – śpiew. Formacja uczestniczy dwukrotnie w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Spółdzielczości Pracy w Przemyślu, gdzie zdobywa rokrocznie dwie wysokie nagrody (wokalną i instrumentalną). Zespół Septymy bierze udział w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzycznych w Jeleniej Górze, w którym występu nie może zaliczyć do udanych (80 miejsce wśród 300 przesłuchanych zespołów).
  W drugiej połowie lat 60-tych służbę wojskową odbywa gitarzysta J. Mleczek. Jego miejsce zajmuje najpierw Waldemar Madaliński, potem Zbigniew Komadowski. Wokalistą zespołu zostaje młodszy od pozostałych Andrzej Brauer, który staje się znaczącą podporą formacji. Po odejściu z zespołu B. Sosnowskiego jego miejsce zajmuje Józef Bemowski - gitara, organy, skrzypce. Pod wpływem J. Bemowskiego zespół zmienia brzmienie na cięższe (heavy rock). W styczniu 1972 r. formacja bierze udział w Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu, gdzie zespołowo nie zdobywa żadnej nagrody, natomiast wyróżniony zostaje skrzypek, J. Bemowski.
  Na skutek rozdźwięku pomiędzy zespołem, zdominowanym przez J. Bemowskiego, a opiekunem muzycznym grupy, J. Łuszczem, dochodzi do zerwania współpracy z J. Łuszczem. Po kilku miesiącach formacja rezygnuje także z występów w klubie "Antyk". Repertuar grupy zmienia sie na lżejszy, popowy ("dancingowy"), a zespół po występach w różnych klubach i lokalach rozpada się w 1973 r.
  Muzycy, po zakończeniu istnienia Septym, zasilają miejscowe zespoły: Tornado i Metrum.

Septymy (1965)

Źródło: http://klubantyk.files.wordpress.com/2010/02/klub-antyk-part-2.pdf

PS. 

1. Pan Karol Jank, który nadesłał link do w/w strony, zwrócił moją uwagę na ten zespół. Wielkie dzięki.

2. Zachęcam do zajrzenia do w/w strony, która zawiera sporo zdjęć grupy oraz barwnie opisane przez J. Dziedzińskiego dzieje grupy. 

3. Szkoda, ze nie zachowała się Księga Pamiątkowa Klubu "Antyk". Pewne daty można by podać dokładnie, inne uściślić. Jak widać, wandalem można być i w garniturze.

Żacy (krótka notka)

   Zespół wokalno-instrumentalny Żacy powstał w 1967 r. w Gdyni. Grupę tworzyli: Zbigniew Szabłowski - gitara, śpiew; Leszek Dormanowski - gitara, śpiew; Sławomir Knapiński - gitara basowa, śpiew; Jan Jedel - organy; Maciej Stefanów - perkusja. Kierownikiem organizacyjnym formacji był Stanisław Stefanów. Zespół był związany z Domem Rzemiosła w Gdyni. Występował na sobotnio-niedzielnych wieczorkach tanecznych oraz zabawach i studniówkach w gdyńskich szkołach średnich. W 1969 r. grupa zdobyła trzecie miejsce i "Brązowy Klucz Wiolinowy" na Wojewódzkim Festiwalu Pieśni i Muzyki. W 1971 r. formację tworzyli: Jerzy Krawczyk - organy, Paweł Chojnacki - perkusja, Roman Łojba - gitara i Wojciech Krezymon - gitara.

Źródła:
  "Motława-Beat. Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych" - autorzy Roman Stinzing, Andrzej Icha (wyd. GKW, Gdańsk - 2009);
  informacje otrzymane od Pana Jerzego Krawczyka


    [biogram uzupełniony 5.03.2019 r.]

Żaczki (krótka notka)

  Zespół wokalno-instrumentalny Żaczki powstał w Gdyni w 1966 r. Grupa związana była z gdyńskim Domem Rzemiosła. Formację tworzyli m. in. Leszek Dormanowski - gitara, śpiew; Janusz Jarzmik - gitara, śpiew; Sławomir Knapiński - gitara basowa; Andrzej Knapiński - gitara. Kierownikiem organizacyjnym zespołu był Stanisław Stefanów, natomiast kierownikiem muzycznym - Tadeusz Żabkiewicz. Repertuar grupy składał się głównie z utworów The Shadows, The Beatles i Czerwonych Gitar. W drugiej połowie 1968 r. skład formacji wyglądał następująco: Wiesław Dudziak - gitara, Paweł Kubicki - perkusja, Mirosław Napiórkowski - gitara basowa, Wojciech Krezymon - gitara, Jerzy Krawczyk - organy (marki DDR Matador) oraz wokalistki - Ewa Hamankiewicz i Ewa Lorkowska.

Źródła:
  "Motława-Beat. Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych" - autorzy Roman Stinzing, Andrzej Icha (wyd. GKW, Gdańsk - 2009);
  informacje otrzymane od Pana Jerzego Krawczyka


  [biogram uzupełniony 5.03.2019 r.]

Wawelskie Smoki

  Zespół wokalno-instrumentalny Wawelskie Smoki działał w Krakowie w latach 1965-1970. Początkowo grupa miała lokum w "Rydlówce", później przeniosła się do klubu "Sokół" przy ul.Sokolskiej. Skład formacji wielokrotnie ulegał zmianie, a w zespole występowali: Aleksander Glik - gitara basowa; Jan Wojdak - gitara, śpiew; Czesław Steciuk - gitara, śpiew; Antoni Krupa - gitara; Zbigniew Baranowski - organy; Władysław Mucha - saksofon altowy; Benedykt Radecki - perkusja; Mieczysław Spyrczyński - perkusja; Tomasz Hołuj - perkusja; Andrzej Korzeniowski - perkusja; Jerzy Fasiński - perkusja.
   Koncerty odbywały się w "Sokole" i "Szopie" na ul. Rakowickiej. W "Szopie" często odbywały się konkursy, mecze zespołów beatowych. W Szczawnicy weryfikacje muzyczne zrobili Aleksander Glik i Jan Wojdak (wśród jurorów był m. in. Zbigniew Namysłowski). Kolejne weryfikacje odbywały się w "Feniksie", gdzie uzyskała je większość muzyków formacji.

Wawelskie Smoki

Źródło: http://www.ryszardy.jedwab.net.pl/smoki.html  (tekst i zdjęcie) (materiały - Pan Aleksander Glik)