Kuglarze

  Zespół wokalno-instrumentalny Kuglarze istniał w Gdyni w latach 1968-1969. Pierwszy skład grupy tworzyli: Tadeusz Mecweldowski - gitara, śpiew, Marek Pietras - gitara basowa, śpiew; Leszek Dormanowski - śpiew i Mariusz Myszko - perkusja. W roku nastepnym w skad formacji wchodzili: T. Mecweldowski - gitara, śpiew; M. Pietras - gitara basowa, śpiew; Zbigniew Musiał - gitara, Roman Piotrowski - perkusja. Kierownikiem muzycznym zespołu był Zbigniew Porzyński.

Źródło: Motława-Beat. Trójmieska scena big-beatowa lat 60-tych. Autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha (Wyd. GKW, Gdańsk 2009 r.) (tekst i zdjęcie)

PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane

Wiktorianie

  Zespół wokalno-instrumentalny Wiktorianie powstała w 1964 r. w Krakowie w wyniku przekształcenia grupy Biało-Czarni. Grupę tworzyli:  Marian Ciupek - gitara basowa; Janusz Błaszczyk - gitara; Jerzy Rożek - gitara; Jerzy Drozdowski - perkusja, który zastąpił "Bombę"; Jacek Szlachta - organy, gitara, harmonijka ustna. W czasie istnienia zespołu przewinęło się przez niego wielu muzyków i wokalistów. Jerzego Drozdowskiego na perkusji zastąpił Roman Sznyterman. Na organach grał także Andrzej Lebiedowicz, a na tamburynie Marek Lewenda. Śpiewali Ryszard Chromiński i Stanisław Orzeł. W ramach grupy występowały śpiewające dziewczyny : Ela i Jasia. Poszerzono repertuar wykonywany w ramach Biało-Czarnych o dalsze przeboje. Mimo dużej rotacji, jego trzon - trzech gitarzystów - pozostał niezmieniony.
  Po pewnym czasie patronat nad zespołem objął zarząd dzielnicowy ZMS. Grupa grała na różnego rodzaju imprezach ZMS w krakowskich szkołach średnich i klubach. Doszły imprezy wyjazdowe na obozy w Krościenku, Tęgoborzy. Koncertowano też w ramach "Niedzieli na Zarabiu". Formacja występowała w Parku Decjusza i na Sowińcu. Oprócz występów w macierzystej Bronowiance były też występy w klubie Szopa na ul.Rakowickiej, w świetlicy szpitala wojskowego na ul.Odrowąża, w krakowskich Krzysztoforach i innych klubach Krakowa.  Zespół Wiktorianie zakończył działalność w 1967 r.

Wiktorianie (1964 r.)  
Od lewej: Marian Ciupek, Marek Lewenda, Jerzy Rożek, Andrzej Lebiedowicz, Janusz Błaszczyk, Roman Sznyterman

Źródło: http://www.ryszardy.pl/ (Materiał dostarczył Pan Jerzy Rożek)

Biało-Czarni

  Zespół wokalno-instrumentalny Biało-Czarni powstał na początku 1963 r w Krakowie. Grupa występowała w składzie: Marian Ciupek - gitara basowa; Janusz Błaszczyk - gitara; Jerzy Rożek - gitara;  Andrzej Drozdowski - perkusja i  Jacek Szlachta - organy, gitara. W repertuarze formacji znalazły się covery modnych wtedy gitarowych zespołów jak The Shadows, The Ventures. Zespół występował głównie w świetlicy klubu Bronowianka w Bronowicach. Rok później zmienił nazwę na Wiktorianie.

Biało-Czarni (1964 r.) .
Na zdjęciu od lewej:  Roman Sznyterman, Janusz Błaszczyk, Jerzy Rożek, Marian Ciupek

Źródło: http://www.ryszardy.pl/ (materiał dostarczył Pan Jerzy Rożek)

Izomorf 67

 Zespół wokalno-instrumentalny Izomorf 67 powstał zimą 1967 r. w Warszawie, założony przez Andrzeja Bajkowskiego. Nazwa grupy związana była z lansowanym przez miesięcznik "Radar" uproszczonym zapisem nutowym, zwanym izomorficznym. Trzon formacji tworzyli muzycy Trubadurów: Sława Mikołajczyk - śpiew; Krzysztof Krawczyk - gitara basowa, śpiew i Marian Lichtman - perkusja. Do nich dołączyli: Jerzy Szczęśniak (eks Kawalerowie) - gitara; Ewa Gontarek (eks Demony) - śpiew i Ita Żółkiewska - organy, która została liderką zespołu.
  Kompozytorką większości utworów była I. Żółkiewska. Kilka utworów zarejestrowano dla radia, część opublikowano na płytach. Z uwagi na charakterystyczny głos K. Krawczyka, wykonującego większość partii wokalnych zespołu, piosenki Izomorfu 67 przypominały nagrania Trubadurów. Formacja rozwiązała się jesienią 1967 r.
  K. Krawczyk i M. Lichtman powrócili do Trubadurów, a J. Szczęśniak w 1970 r. trafił do Grupy X.

 

 

NAGRANIA PŁYTOWE ANALOGOWE:

EP N-0507 Pronit (07.1967)
A kiedy pies / Archipelag niepokoju / La Gioconda / Barwy dźwięku
 Skład: S. Mikołajczyk - śpiew; Krzysztof Krawczyk - gitara basowa, śpiew; Marian Lichtman - perkusja; Jerzy Szczęśniak - gitara; Ewa Gontarek - śpiew; Ita Żółkiewska - organy [Nagrania radiowe]

LP XL 0435 Muza (07.1967)
Z MŁODOŚCIĄ NA TY
Coś o sobie
 Skład: S. Mikołajczyk - śpiew; Krzysztof Krawczyk - gitara basowa, śpiew; Marian Lichtman - perkusja; Jerzy Szczęśniak - gitara; Ewa Gontarek - śpiew; Ita Żółkiewska - organy [Nagranie radiowe]

NAGRANIA RADIOWE

1967:
Jeleń; Bądźcie zakochane; Coś o sobie; A kiedy pies; Archipelag niepokoju; La Gioconda; Barwy dźwięku

Źródła:
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock-Serwis, Kraków - 1995 r.)
fotografia pochodzi z profilu Pani Sławy Mikołajczyk na Facebook'u - zdjęcie nadesłał nieoceniony Pan Aleksander Nowak (aktualizacja 7.08.2022 r.)

PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane.

Krak-5

  Zespół wokalno-instrumentalny Krak-5 został utworzony przez Jacka Mastykarza w Krakowie w 1965 r. na bazie grupy Koliber. W nazwie formacji zawarta jest cyfra roku jego powstania. Pierwszy skład zespołu tworzyli: Jacek Mastykarz - gitara, śpiew; Euzebiusz Droździewicz - gitara, śpiew; Jacek Datka - gitara basowa; Tadeusz Hudziak - perkusja; Jerzy Stańczyk - saksofon; Elżbieta Bańdo - śpiew. Grupa występowała w klubach studenckich Krakowa. W repertuarze formacji w początkowym okresie znalazły się utwory z repertuaru takich grup jak: The Shadows, The Outlaws, The Ventures. Początkowo zespół miał siedzibę w klubie "Budowlani" na ul.Rydlówka, co związane było z zobowiązaniem grupy do grania na życzenie klubu, następnie znalazł lokum w klubie "Artigraph" gdzie raz w tygodniu grywano na wieczorkach dla młodzieży. Kolejny klub w którym grał zespół Krak-5 to "Zaścianek", gdzie formacja grała najdłużej, aż do końca istnienia. Przez grupę przewinęło się kilku gitarzystów basowych: Stanisław Jeż, Stanisław Gąsienica Brzega "Brzegowy", Tadeusz Błaszak oraz perkusiści: Stanisław Kozioł, Adam Pukalak, Tadeusz Fudaliński. Stanisław Gąsienica Brzega "Brzegowy" grał także na skrzypcach, a w grupie śpiewał też Leszek Lichtenstein. Zespół zakończył działalność w 1972 r.

Krak-5 (1967)
Od lewej: L. Lichtenstein, J. Mastykarz, E. Droździewicz, T. Fudaliński, E. Bańdo, S. Brzega, T. Błaszak

Źródło:   http://www.ryszardy.pl/ (materiały: Pan Jacek Mastykarz)

 

 

PS.

 

1 Uzupełnienie biogramu zespołu mile widziane.

Rafy

  Zespół wokalno-instrumentalny Rafy działał w latach 1967-1970  w Krakowie. Grupę tworzyli: Józef Maj - gitara, śpiew; Aleksander Dulba - gitara; Tadeusz Pilas - gitara basowa; Roman Dulba - gitara; Zdzisław Wlazło - perkusja i Teresa Kozioł - śpiew. Formacja miała siedzibę w świetlicy osiedlowej na osiedlu Hutniczym grając tam trzy razy w tygodniu, a także koncertowała w Technikum Ekonomicznym nad zalewem w Howej Hucie. W repertuarze zespołu były piosenki grup The Beatles, The Rolling Stones, Breakout.

Rafy (1967)
Od lewej:  Zdzisław Wlazło - perkusja;  Tadeusz Pilas - gitara, spiew; Teresa Kozioł - spiew; Józef Maj - gitara, śpiew; Aleksander Dulba - gitara, śpiew.

Źródło: http://www.ryszardy.pl/ (tekst i zdjęcie)

 

 

PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane.

2. Szkoda, ze tak mało się zachowało informacji o działalności zespołów bigbitowych...



Gwiazdy polskiego big beatu

  Przeglądając ofertę firm fonograficznych po kątem płyt z muzyką bigbitową natrafiłem na te 2 CD Polskich Nagrań.

Tajfuny (Gwiazdy polskiego big beatu) - PN Muza PNCD 1466



Spis nagrań:

1.Zachodni wiatr
2. Nie jestem pewien czy mnie kochasz
3. Dzień lub dwa
4. Nieoczekiwane rozwiązanie
5. Zwrotnik Raka
6. Przez mrok
7. Bo róża też kolce ma
8. Bluzeczka zamszowa
9. Dlaczego niedxwiedź w zimie śpi
10. Wiatr od Klimczoka
11. Niespokojna noc
12. Barwy uśmiechu
13. Przed burzą
14. Kiedy jesteśmy sami
15. Zielona wzgórza nad Soliną
16. Ej, ta droga
17. Minęło wczoraj
18. Czarny kot
19. Sezam otwarty
20. Bambiszek i jego koledzy
21. Duże drzewa
22. Królewna kruków
23. Dlaczego jesteś smutny
24. Żal
25. Stalowa Wola
26. Czas rozmowy
27. Zwykły dzień
28. Siedem i pół



Chochoły (Gwiazdy polskiego big beatu) - PN Muza PNCD 1467




Spis nagrań:

1. Grażyna
2. Dwa kieliszki czaru
3. Twist z białą damą
4. Gdzie ty
5. Niewinny złodziej
6. Bo twoje oczy
7. Za Łęczycą
8. Może mnie kochasz
9. Nadeszły wakacje
10. Pocałuj mnie choć jeden raz
11. Znajdź sobie dziewczynę
12. Wiatr aksamitny
13. Przyjdzie kiedyś taki świt
14. Księżyc nad Soliną
15. Kocham ją
16. Zaimki
17. Naście lat
18. Amor a kysz
19. Nowa gra
20. Szpilki
21. Uwierz mi
22. Nadążyć chcę
23. Skandal w rodzinie
24. Schody do nieba


Bodajże po raz pierwszy trafił na CD utwór "Królewna kruków", dla którego tą płytę należy mieć. Ponadto sporo innych utworów, których próżno szukać na innych nośnikach.
Na stronie Polskich Nagrań nie pisze, czy wydane będą tylko te 2 płyty, czy więcej. Mam nadzieję, że wydawca poszerzy ofertę z interesującego nas zakresu!

74 Grupa Biednych

   Zespół wokalno-instrumentalny 74 Grupa Biednych powstał w Ustce w 1966 r. Grupę tworzyli: Joanna Izdebska - śpiew; Jerzy Izdebski - gitara, śpiew; Andrzej Emil Pakulnicki Anatol - gitara; Roman Wawrowski - gitara basowa, Wojciech Nierzwicki - perkusja. Współpracowali wówczas z formacją m.in.: Franciszek Rymarz - gitara; Janusz Piórkowski - śpiew; Piotr “Pastor” Buldeski - gitara, śpiew;Jacek Malicki - flet; Dominik Kuta - flet; Stanisław Sokołowski - wykonawca fuzz-box i akcesoriów do głośników, gitar i wzmacniaczy. Zespół ćwiczył, m. in. na wydmach utwory z repertuaru The Beatles, The Kings, The Who, The Rolling Stones, The Yardbirds, The Small Faces, The Hollies, The Searchers.
  Latem 1968 r. 74 Grupa Biednych wystąpiła po raz pierwszy w Ustce na placu ośrodka Na Palach (obecnie muszla koncertowa) z własnym repertuarem. Przebojem był utwór "Jestem Wolny" oraz "Lato w Ustce" i "Ballada o młynarzu". Zespół występował także z tyłu Hali Targowej między straganami na ogrodzonym placu i w Domu Kultury. Występy grupy cieszyły sporym powodzeniem. W tym czasie zespół występował w składzie: Jerzy Izdebski - gitara, śpiew; Ryszard Klorek - gitara basowa; Henryk Tomala - perkusja.
  Jesienią 1969 r. formacja wzięła udział w I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu, gdzie otrzymała wyróżnienie. W kolejnych dwóch latach zespół uczestniczył w wielu konkursach i festiwalach studenckich oraz Jazz nad Odrą, gdzie zdobywał nagrody wraz z Laboratorium, Respekt, Test i Krystyną Prońko. Grupa zarejestrowała część swoich nagrań w radiu i telewizji. Prasa muzyczna odnotowywała sukcesy formacji. Kilka artykułów o zespole opublikował Jazz, który pisał o 74 Grupie Biednych jako o samowystarczalnym koncernie i wschodzącej gwieździe. W rubryce Romana Waschko publikowanej w prasie młodzieżowej, formacja uznana została jako odkrycie roku 1970.
  W latach 1969-73 zespół stworzył własne charakterystyczne brzmienie, repertuar utworów i uznanie fanów w całej Polsce. W skład grupy wtedy wchodzili: Jerzy Izdebski - gitara, harmonijka ustna, śpiew; Andrzej Diering - trąbka; Bogdan Miś - perkusja; Kazimierz Panasiak - gitara basowa; Henryk Tomala - perkusja. Z formacją współpracowali: Grażyna Łobaszewska - śpiew; Gwalbert Misiek - saksofon; Ewa Sosnicka - śpiew; Zdzisław Pawilojc - gitara basowa; Zdzisław Malinowski - teksty piosenek;  Bogdan Winiarczyk - teksty piosenek; Andrzej Kowalski - taniec na scenie; Stanisław -  elektryk zespołu; Lech Wieleba - akustyk; Ryszard Chodysz - agent. Grupa występowała w sopockim Non Stopie i w gdańskim Żaku na zmianę z Czesławem Niemenem. W tym okresie powstały nagradzane wielokrotnie kompozycje "Zanim"; "Co przyniesie nam lato"; "Każda rzecz ma swój czas". Ostatni występ zespołu odbył się w 1973 r.
  Jerzy Izdebski zmarł 13 grudnia 2010 r. w Londynie po ciężkiej chorobie.

 74 Grupa Biednych (1969 r.)
Od lewej: Henryk Tomala, Jerzy Izdebski, Kazimierz Panasiak

Źródła:

http://www.najigoche.kaszuby.pl/artykul/artykul=207,czterdziesci-lat-temu-powstala-74-grupa-biednych/
http://www.sam.sok.slupsk.pl/index.php?lang=pl&id=katalog&cid=wykonawcy&a=39
http://dokumentalny.blogspot.com/2008/11/74-grupa-biednych-z-ustki.html

My Od Krakowa

  Zespół wokalno-instrumentalny My Od Krakowa powstał latem 1967 r. w Krakowie i był kontynuacją grupy Błękitni (Banici). Pomysłodawcą nowej nazwy był Zdzisław Kulis. W skład formacji weszli: Janusz Satała - gitara, śpiew; Adam Kowalczyk - gitara, śpiew; Zdzisław Kulis - gitara basowa, śpiew; Jerzy Kościński - perkusja; Janusz Rachwaniec - trąbka. Repeertuar zespołu to próby kompozycji własnej muzyki i tekstów. Zachowała się jedna kompozycja zespołu. W tym czasie  grupa występowała regularne w klubie Wersalik oraz koncertowała podczas wyjazdów na zlecenie Wydziału Kultury Nowej Huty. W tym czasie muzycy użytkowali sprzęt zakupiony i wykonany w pierwszym składzie zespołu Błękitni.
      W styczniu 1968 r.formacja przeniosła się do Z.P.i T. na os.Górali, dziedzicząc sprzęt i miejsce po poprzednikach, którzy właśnie się rozwiązali. Próby odbywały się w małym pokoju koło portierni, występy w soboty i niedziele. Skład zespołu nieco się zmienił i uzupełnił, doszedł Andrzej Olkuski - śpiew i bez prób grali okazjonalnie Roman Kapelan - gitara i Jerzy Rojek (zastępując J. Kościńskiego na perkusji). Występy w Z.P.i T. trwały do lata 1968 r., dodatkowo wiele występów zleconych przez Dom Kultury Huty im. Lenina (m. in. nad zalewem, w Niepołomicach). Instruktorka Domu Kultury starała się poprawić  możliwości wokalne członków grupy, wysyłając ich na dodatkowe lekcje śpiewu.  Niestety, z powodu innych zajęć, próby odbywały się rzadko, co powodowało ubożenie repertuaru. W lecie nastąpił całkowity rozpad zespołu.      
  Ostatnią próbą było spotkanie w 1970 r.w klubie Tabakiera (Czyżyny) w składzie: Adam Kowalczyk - gitara; Roman Kapelan - gitara; Zdzisław Kulis - gitara basowa; Jerzy Rojek - perkusja. Na sprzęcie udostępnionym przez Janusza Grzywacza - ówczesnego kierownika klubu - nagrano bez prób kilka utworów. Potem zespół zakończył działalność.

My Od Krakowa (lato 1967 r.)
Od lewej: J. Kościński, Z. Kulis, A. Kowalczyk, J. Rachwaniec

Źródło: http://www.ryszardy.pl/ (opracował: Adam Kowalczyk) (tekst i zdjęcie)

Janusz Popławski

  Janusz Popławski (wł. Jan Popławski) - gitarzysta, wokalista,kompozytor, autor podręczników, wydawca. Urodził się 20 października 1938 r. w miejscowości Dolina (ówczesne województwo stanisławowskie, obecnie Ukraina). Po wojnie rodzina przeniosła się do Nowej Soli. W liceum zaczął grać na mandolinie w szkolnej orkiestrze prowadzonej przez Jana Kucharczyka. W orkiestrze tej grał także kolega z klasy - później słynny autor tektów wielu przebojów - Janusz Kondratowicz, z którym także utworzył duet grający na szkolnych potańcówkach. Wtedy nauczył się grać na gitarze. W 1956 r.rozpoczyna współpracę z zespołem estradowym Błękitne Gwiazdy przy Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Lniarskiego w Nowej Soli, gdzie gra na gitarze i śpiewa. W czerwcu 1959 r. rozpoczyna występy w klubie Funduszu Wczasów Pracowniczych w Rewalu wraz z zespołem w składzie: J. Popławski - gitara, śpiew; J. Kondratowicz - klarnet, saksofon; Ryszard Dobrowolski - kontrabas; Leszek Dudziak - perkusja; Mieczysław Muzicki - fortepian. W sierpniu 1958 r. muzyk przenosi się do Szczecina, gdzie gra w restauracji "Bajka" i różnych składach jazzowych. W okresie od 31 grudnia 1961 r. do lata 1962 r. występował  z zespołem Jazz-Combo Jerzego Wilka w składzie : J. Wilk - fortepian; Ryszard Wilk - perkusja; Andrzej Mazurkiewicz - trąbka; Henryk Majda - klarnet; J. Popławski - śpiew, gitara, kontrabas, potem na kontrabasie grał Włodzimierz Kaczkowski. 1 września 1962 r. przenosi się do Gdańska, gdzie rozpoczyna grę w big-bandzie Jana Tomaszewskiego, w Kwintecie Jerzego Sapiewskiego, kabarecie "To tu".

  W grudniu 1962 r. spotyka Franciszka Walickiego, który przekonuje go do przejścia do zespołu Niebiesko-Czarni. 19 stycznia J. Popławski dołącza do formacji, gdzie gra na gitarze.  W ciągu ponad trzynastu lat pobytu w grupie wystąpił w blisko trzech tysięcy występów koncertowych, na trasach krajowych i zagranicznych. W dniach 12-25 grudnia 1963 r.grupa występuje w music-hallu paryskiej "Olimpii" w programie "Les Idoles des Jeunes" (Idole Młodzieży) wraz z takimi wykonawcami jak: Steve Wonder, Dionne Warwick, Les Shirelles, Eagles, Rockeros, Les Surfs. 20 stycznia 1964 r. Niebiesko-Czarni występują na 2 koncertach z Marleną Dietrich w Sali Kongresowej. Grupa rozwiązała po koncercie we Lwowie 30 czerwca 1976 r.
  Po rozwiązaniu Niebiesko-Czarnych  w 1977 r. zostaje instrumentalistą country-rockowego zespołu Bumerang. Grali w nim m.in.: Jan Pluta - perkusja (wkrótce Kombi); Jurek Goleniewski - gitara basowa (eks Breakout); Ryszard Sygitowicz (eks Dzikie Dziecko, potem Perfect) - gitara; Zdzisław Grzesiewicz - pianino, a wiodącym wokalistą był Piotr „Pastor” Buldeski. Bumerang wylansował przeboje: "To nie mnie o to pytaj" i "Aut" ze słowami Jacka Grania oraz utwór instrumentalny "W stylu country".
  Wkrótce dołączył do grupy Flash Band, który oprócz niego tworzyli: Jerzy Goleniewski - gitara basowa; Jarogniew Milewski - instrumenty klawiszowe; Kazimierz Poć - perkusja i Barbara Kowalska - spiew. Z tą formacją występował w USA i wielu krajach Europy Zachodniej do końca lat 80. Barbara Kowalska z piosenką J. Popławskiego "Tu jest świat" zdobyła wyróżnienie na festiwalu w Karlshamn w Szwecji w sierpniu 1978 r. Jesienią tego samego roku do zespołu dołączyła Lidia Stanisławska. Powstał wtedy "pełnospektaklowy program estradowy Lidii Stanisławskiej i Andrzeja Szajewskiego z zespołem muzycznym Flash Band oraz grupą baletową Exodus”, który nosił tytuł "Wszystkiemu winne są blondynki". W 1980 r. nastąpiła reorganizacja grupy - J. Goleniewskiego zastąpił Wiesław Cybulski, a wokalistkami zostały Irena Wierzbicka, która przed laty zaczynała w Niebiesko-Czarnych i Jagoda Szukalska. W takim składzie zespól wyjechał na ponad półroczne występy w klubach polonijnych USA.
  Nastepnie muzyk koncertował na promach i miastach w Finlandii, Szwecji, RFN, NRD, Austrii. W 1986 r. i 1987 r. wystąpił na imprezach Old Rock Meeting i „Przeżyjmy to jeszcze raz - Srebrne Wesele Niebiesko-Czarnych” w Operze Leśnej w Sopocie.
  Pod koniec lat osiemdziesiątych związał się z zespołem Patrol, którego kierownikiem muzycznym był basista Henryk Zomerski. Grupa w 1989 r. otrzymała kontrakt do Jordanii, a z Patrolu utworzono zespół Winners z H. Zomerskim, J. Popławskim i trzema wokalistkami. J. Popławski grał na gitarze, gitarze syntezatorowej, obsługiał sekwencer. H . Zomerski grał na gitarze basowej, flecie, keyboardach i obsługiwał sekwencer. Zdarzało się im występować jako Popławski-Zomerski Duo.
  Ostatnim zespołem, z którym występował, była formacja Rock’n’Rollers. w 1992 r. w skład grupy wchodzili: J. Popławski - gitara; Przemysław Dyakowski - saksofon; Jan Rejnowicz - instrumenty klawiszowe, Andrzej „Hiszpan” Śliwa - perkusja, śpiew; Janusz „Koleżka” Kadyszewski - gitara; Romuald „Mały” Sławiński- śpiew oraz występujące w chórkach i utworach solowych adeptki studium wokalno-aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni „Pszczółki: Mona Liza Wierzbicka i Beata Jankowska. Rock’n’Rollers grał muzykę lat 50. i 60. oraz standardy współczesnego  hythm and bluesa”. Przez kilka lat zespół koncertował w różnych miejscowościach Pomorza, głównie jednak w Trójmieście.
  W 1991 roku założył wydawnictwo Professional Music Press. Wydał wiele podręczników muzycznych do nauki gry na gitarze elektrycznej, klasycznej, basowej i perkusji, także na kasetach audio, wideo oraz płytach CD, w tym własnego autorstwa "Heavy Metal" (1993), "Szkoła na bas" (1994) i inne.  We współpracy z najbardziej znanymi gitarzystami i basistami różnych generacji zaczął wydawać magazyny muzyczne: „Gazeta Muzyczna” (od sierpnia 1992 r.; później jako „Światło + Dźwięk”), „Gitara i Bas” (od września 1992 r., później jako „Gitara i Bas + Bębny”) oraz „Świat Gitary klasycznej i akustycznej” (początkowo jako część „Gitary i Basu”, jako samodzielne pismo od lutego 1997 r.).
  Janusz Popławski zmarł 27 grudnia 2004 r. w swoim domu w Gdyni.



Janusz Popławski (1967 r.)

 

Źródło: Janusz Popławski - Byłem Niebiesko-Czarny czyli pół wieku z gitarą (Wydawnictwo Bernardinum, 2005 r.) (Tekst i zdjęcie)


PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane.
2. Znakomitą sprawą jest taka książka, zawierajaca wspomnienia artysty, opis jego kariery muzycznej oraz kalendarium. Szkoda, że inni nie poszli w slady Pana Janusza.