Jacek Lech

  Jacek Lech (wł. Leszek Zerhau) - wokalista, kompozytor. Urodził się 15 kwietnia 1947 r. w Bielsku-Białej (dzielnica Mikuszowice). Śpiewać amatorsko zaczął w czasach szkolnych, współpracując m. in. z kuzynem Klaudiuszem Magą i Andrzejem Zubkiem.W 1963 r. uczestniczył w Konkursie Jazzowym Polski Południowej w Krakowie. Rok później zajął 1 miejsce w konkursie "Mikrofon dla wszystkich" w Katowicach.

  W listopadzie 1966 r. L. Zerhau zajął 1 miejsce w zorganizowanym w Jeleniej Górze III Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenkarzy i Zespołów Amatorskich. Efektem występu była propozycja współpracy z Czerwono-Czarnymi. Estradowy debiut wokalisty, pod pseudonimem Jacek Lech, miał miejsce w Nowej Hucie.

  Już pierwsza piosenka "Bądź dziewczyną z moich marzeń", napisana dla niego przez Ryszarda Poznakowskiego, stała się wielkim przebojem w styczniu 1967 r. Kolejny utwór - "Pozwólcie śpiewać ptakom" - został wyróżniony na V KFPP w Opolu i na I Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Młodzieżowej w Soczi. Z zespołem Czerwono-Czarni wokalista wylansował kolejne przeboje: "Cygańska wróżba"; "Trochę dobrze, trochę źle"; "Partyzancka ballada" (z filmu "Weekend z dziewczyną", reż. Janusz Nasfeter, prem. 25.12.1968). Następny indywidualny sukces J. Lecha to nagroda dziennikarzy za wykonanie rumuńskiej piosenki "Serenada miłości" na festiwalu "Złoty Jeleń" w Braszowie (1969). Od jesieni 1969 r. stał się jedynym solistą Czerwono-Czarnych.

 Nagrany  w sierpniu 1970 r. album zespołu "Bądź dziewczyną moich marzeń" (z przebojami "Ballada o dzikiej róży"; "Gdziekolwiek jesteś") rozchodził się stosunkowo dobrze. Stało się to za sprawą popularności J. Lecha. Ostatnim wspólnym sukcesem wokalisty i grupy było wyśpiewanie "Srebrnego Pierścienia" dla piosenki "Pochwała przepustki" na VI FPŻ w Kołobrzegu (1972). Z końcem roku J. Lech opuścił Czerwono-Czarnych.

  W lutym 1973 r. wokalista założył Nową Grupę w składzie: Tadeusz Bratus (eks Taranty) - gitara; Henryk Pella - gitara basowa; Grzegorz Grycań - organy i Włodzimierz Gromek (eks Na Sprzedaż, zesp. J. Miliana) - perkusja. Zanim Nowa Grupa dała się poznać publiczności lider uległ w Zielonej Górze wypadkowi samochodowemu, który spowodował zawieszenie działalności zespołu. Z początkiem 1974 r. formacja reaktywowała się w składzie: Marek Migdalski (eks Rodzina Pastora) - gitara; Marceli Głowiak - gitara; Bogdan Lewandowski (eks Janczary) - pianino, organy; H. Pella - gitara basowa oraz Zbigniew Wesołowski - perkusja zastąpiony przez Zbigniewa Lewandowskiego (eks Spisek Sześciu). Pierwszym przebojem Nowej Grupy był utrzymany w konwencji popowej "Co jej mogłeś dać".

  Lekki repertuar prezentował również solowy album J. Lecha - "Bądź szczęśliwa". Większość zamieszczonych na nim utworów to typowe piosenki rozrywkowe, z wielkimi przebojami "Warszawa jest smutna bez ciebie" i "Dwadzieścia lat, a może mniej". Trzy kompozycje zostały nagranez towarzyszeniem Nowej Grupy. Od stycznia 1975 r. z Nową Grupą związana była Lucyna Owsińska (eks Pro Contra) - śpiew.

  Wkrótce artysta stał się typowym przedstawicielem muzyki środka, a Nowa Grupa sprowadzona została do roli anonimowego zespołu towarzyszącego. Sukcesem wokalisty był "Srebrny Pierścień" na XII FPŻ w Kołobrzegu (1978) dla piosenki "Rzuć nam serce póki czas" oraz przebój Lata z Radiem" - "Witaj mi moja mała". Druga płyta długogrająca "Latawce porwał wiatr" wydana w 1978 r. nie powtórzyła już sukcesu poprzedniej i nie została "Złotą Płytą".   Wokalista wystąpił na Targach Estradowych w Łodzi w 1975 r., KFPP w Opolu w 1976 r., FPŻ w Kołobrzegu w latach 1976-1978. Na FPŻ w Kołobrzegu w 1983 r. otrzymał honorowy Złoty Pierścień, a w 1986 r. Srebrny Pierścień. J. Lech koncertował także za granicą, m. in. w Jugosławii, Czechosłowacji, Mongolii i na Węgrzech oraz wielokrotnie w ośrodkach polonijnych w USA i Kanadzie. 
  Od 1993 r. prowadził w Bielsku-Białej agencję artystyczną, która m. in. organizowała koncerty, w których pełnił funkcję śpiewającego gospodarza.
  Jacek Lech zmarł w katowickim szpitalu po ciężkiej chorobie 25.03.2007 r.


NAGRANIA PŁYTOWE ANALOGOWE
LP SX 1084 Pronit
BADŹ SZCZĘŚLIWA
Miłość niekochana / Nikt nie wie po co ścigasz sen / Panna Anna w moich snach / Panny Świętojańskie / Kochaj mnie dziewczyno / Bądź szczęśliwa / Dwadzieścia lat, a może mniej / Warszawa jest smutna bez ciebie / Idzie na deszcz / Puste dłonie / Już za krótki dla nas dzień / Dzisiaj w nocy będę z tobą
 Nagrano w listopadzie 1974 r.
Skład: Jacek Lech - śpiew i Nowa Grupa (4, 6, 12); Zesp. P. Figla (1, 3, 5, 7, 10, 11); zesp. W. Trzcińskiego (2, 8, 9) oraz Alibabki - śpiew

LP SX 1552 Pronit

LATAWCE PORWAŁ WIATR
Raz po raz / Latawce porwał wiatr / Kwiaty, które ci przyniosłem / Po drugiej stronie mego snu / Pierwszy wiersz / Obrazek z tamtych lat / Na otarcie łez / Babie lato - wspomnienie nie na dziś / Taką jaką byłaś ty / Gdzie jest tamta miłość obiecana / Coś o niej  Nagrano w listopadzie 1977 r.
Skład: J. Lech - śpiew i ork. p/d R. Poznakowskiego i M. Siejki oraz Alibabki - śpiew

SP SP-574 Muza (11.1974)
Dwadzieścia lat, a może mniej / Nikt nie wie po co ścigasz sen

SP SS-728 Muza (11.1977)
Latawce porwał wiatr / Raz po raz

SP SS-720 Muza (11.1977)


Pierwszy wiersz / Po drugiej stronie mego snu

SP SS-732 Muza (11.1977)
Oddam wszystko co mam

PD R-0453 Ruch (1974)
Co jej mogłeś dać

PD R-0637 Ruch (11.1974)
Dwadzieścia lat, a może mniej

PD R-0720 Tonpress (11.1977)
Oddam wszystko co mam

PD R-0865 Tonpress (11.1977)

Latawce porwał wiatr

PD R-0353-II Ruch (11.1974)
Warszawa jest smutna bez ciebie / Panna Anna w moich snach

PD R-0394-II Ruch (11.1974)
Nikt nie wie po co ścigasz sen

PD R-0461-II Ruch (11.1974)
Już za krótki dla nas dzień



PD R-0553-II Tonpress (1977)

Na miłość nigdy nie jest za późno

PD R-0602-II Ruch (11.1977)
Babie lato - wspomnienie nie na dziś / Kwiaty, które ci przyniosłem

PD R-0659-II Ruch (11.1977)
RAZ po raz / Obrazek z tamtych lat

PD R-0671-II Ruch (1978)
Rzuć nam serce póki czas

PD R-0685-II Ruch (1978)

Witaj mi moja mała

LP SX 1320 Pronit (06.1976)
PIOTR FIGIEL MUSIC
Zbyt długo byłem sam

LP SX 1372 Pronit (1976)
KOŁOBRZEG 1976 - PREMIERY
Nasz "Centralny"

LP SX 1504 Pronit (06.1977)


"OTO ONI" - EPOS ŻOŁNIERSKI KOŁOBRZEG '77

Monolog żołnierza

LP SX 1697 Muza (1978)
PRZEBOJE 1978
Rzuć nam serce pókiczas

LP SX 1874 Muza (06.1981)
FPŻ KOŁOBRZEG 81 PREMIERY (1)
Oczekujący kwiat

LP SX 2664 Muza (1987)

MC CK 0784 Muza (1987)

RYSZARD POZNAKOWSKI - JA NIE UMIEM ZMIENIAĆ PRZYJACIÓŁ
Moje serce należy do gór

LP D-021157 Miełodia [ZSRR] (1967)
SOCZI - 67 (1)
Pozwólcie śpiewać ptakom
 Skład: J. Lech - śpiew i ork. p/d Jurija Silantiewa

LP D-021159 Miełodia [ZSRR] (1967)
SOCZI - 67 (2)


Rozkwitły bzy

 Skład: J. Lech - śpiew i ork. p/d Jurija Silantiewa

MC CK 1294 Muza (1993)
ZŁOTE LATA POLSKIEGO BEATU 1974
Co jej mogłeś dać

NAGRANIA RADIOWE

1968:
Nie chcę chmur (z zesp. Studia Rytm); Gdzie szumiące topole (z zesp. Studia Rytm)

1974:

Co jej mogłeś dać (z zesp. Nowa Grupa); Biały walc; Nie mów mi nic; Niech cię wiedzie dobry wiatr; Nad obłoki (z zesp. Pro Contra i ork. PRiTV w Łodzi p/d H.

Debicha)

1975:

Kochaj mnie dziewczyna

1976:
Zbyt długo byłem sam; Nasz "Centralny"

1977:
Na miłość nigdy nie jest za późno (z zesp. Alibabki i ork. PRiTV w Łodzi p/d H. Debicha); Oddam wszystko co mam (voc. J. Lech, L. Owsińska i ork. p/d P.

Figla); Monolog żólnierza (z zesp. Medium); Na szczęście nigdy nie jest za późno

1978:
Witaj mi moja mała (z zesp. A. Żylisa); Rzuć nam serce póki czas (z zesp. Medium); Zaduma

1980:
Za oknem niedziela (z ork. PRiTV w Łodzi p/d H. Debicha)

1982:
Coś ztamtych lat (z zesp. J. Malinowskiego); Kawaler (z zesp. J. Malinowskiego)

1983:
Czas nagle zatrzymuje się (z zesp. Primo Voto i z ork. PRiTV w Łodzi p/d H. Debicha); Nie warto o tym mówić (z zesp. Primo Voto i z ork. PRiTV w Łodzi p/d H.

Debicha)

1987:
Moje serce należy do gór (z zesp. R. Poznakowskiego)

1990:
Królestwo na godziny (z ork. PRiTV w Katowicach p/d B. Starzyńskiego)



Jacek Lech i Nowa Grupa

  Źródła:
"Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCN 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995) ;
Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej autor - Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ Warszawa, 2003);

wikipedia

 Zdjęcie:  http://www.bibliotekapiosenki.pl/Lech_Jacek

https://ro.wikipedia.org/wiki/Festivalul_%E2%80%9ECerbul_de_Aur%E2%80%9D#Edi%C8%9Bia_I_1968

 PS.

1. Uzupełnienie dyskografii mile widziane. 

2. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć.
3. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Anny Cewe, Mariolaine.

Następcy Tronów

  Zespół wokalno-instrumentalny Nastepcy Tronów powstał w Szczecinie w 1962 r. Nazwę wziął od tytułu włoskiego filmu, wtedy rozpowszechnianego w Polsce, a melodia z niego stała się oficjalnym sygnałem - "hymnem grupy". Skład formacji tworzyli: Mietek (Mieczysław) Klajman - gitara, lider; Mietek (Mieczysław) Lisak - gitara; Sioma Zakalik - perkusja; Józek (Józef) Laufgas - śpiew; Kuba (Jakub) Ciring - pianino; Olek (Aleksander) Kuperberg - gitara basowa.
  Pierwszy ważny koncert zespołu odbył się w 1962 roku w szczecińskim Klubie Kolejarza, przyjęty życzliwie przez publiczność. Repertuar grupy tworzyły utwory wykonawców zachodnich (np. "If I had a Hammer" z repertuaru Pete Seegera). Po tym wydarzeniu Następcy Tronów uzyskali zgodę na odbywanie prób w szkole im. Icchaka Lejba Pereca zlokalizowanej w szczecińskiej dzielnicy Niebuszewo, a studencki klub Towarzystwa Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce (TSKŻ) przygarnął ich pod swoje skrzydła. Opiekunem zespołu z ramienia tej instytucji został Marek Laner.
  Od roku 1963 grupa zaczęła tworzyć własny repertuar, zgodnie z lansowanym przez Niebiesko-Czarnych hasłem „Polska młodzież śpiewa polskie piosenki”. Oto niektóre tytuły piosenek: "Puste pola", "Bukiet róż", "Zaproszę cię na lody", "Łzy", "Zagubione wspomnienia". Teksty do zespołu pisały: studentki polonistyki Krystyna Biercewicz i Luba Zylber oraz Roza Pojman. W chórkach śpiewały Tosia Laufgas, Sara Ptaszyńska i Lunia Szyfer oraz przejmujące od czasu do czasu rolę solistek dwie panny Chmielnickie - Basia i Ruta. Skład zespołu ewoluował - przez grupę przewinęło sie wielu muzyków: Franek Gecht, Wojtek Teszner, Michał Szuman oraz Szurik Alex Chmielnicki. W ekipie technicznej formacji pracowali Bogdan Puszkarczyk i Allen Żelechowski. TSKŻ jako sponsor i promotor dbał by w repertuarze Następców Tronów znaleźć można również popularne piosenki żydowskie, z których największym powodzeniem cieszył się utwór „Kinder Yorn”.
  Zespół z wolna stawał się lokalną atrakcją. W 1965 r. na koncercie w Parku Kasprowicza podczas konkursu „Na nas czeka zlotowa Warszawa” Następcy Tronów grali przed 20-tysięczną publicznością.
  W 1966 r. zespół zajął pierwsze miejsce (ex aequo z Kon-Tiki) w odbywających się w kinie Colosseum, w organizowanych przez „Głos Szczeciński” "Spotkaniach z piosenką"(*). Rok później podobny sukces – pierwsze miejsce  w konkursie na najlepszy muzyczny zespół województwa szczecińskiego (*) .Grupie udało się mu zarejestrować profesjonalne nagrania w Polskim Radiu Szczecin -  "Papieros", "Dla ciebie zawsze jest maj", "Kudłacze" oraz "Żołnierze idą na front". Dość sporą popularnością cieszyły się zwłaszcza dwa, często emitowane w radiu utwory Następców Tronów: "Wozy jadą na zachód" i "Czy słyszysz płacz wietnamskich dzieci".  W 1968 r. bez powodzenia zespół wystąpił w Konkursie Piosenki Żołnierskiej w Koszalinie. (**)
  Reperkusje Roku 1968 spowodowały rozpad zespołu. Z  licznej grypy muzyków jacy przewinęli się przez Następców Tronów w kraju pozostali jedynie Kuperberg i Szuman; Klajman i Zakalik wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, Lisak do Szwecji ( Göteborg), a Gecht do Izraela. Żaden z nich nie zajmował się zawodowo muzyką, która skończyła się wraz z ich młodością.
  Przy okazji odbywającego się w czerwcu 2003 r. zjazdu „Mini-Reunion ‘68”, Następcy Tronów zagrali raz jeszcze. Nie był to koncert z prawdziwego zdarzenia, ale jam session dla znajomych.

Następcy Tronów

Źródła: Eryk Krasucki - Następcy Tronów – żydowski big-beat ze Szczecina („Biuletyn IPN” 2005, nr 11) (tekst)
http://savagesaints.blogspot.com/2012/06/nastepcy-tronow-jewish-garage-rockers.html (zdjęcie)

PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane.
2. Symbol (*) oznacza, że poprawiłem wiadomości z artykułu E. Krasuckiego zgodnie z wyjaśnieniami internauty o nicku "andy" w komentarzach do postu: http://savagesaints.blogspot.com/2008/10/polskie-grupy-garaowe-polish-garage.html
3. Symbol (**) oznacza, że powtarzam za źródłem informację o udziale zespołu w 1968 r. w  Konkursie Piosenki Żołnierskiej w Koszalinie. Konsultując tę kwestię z Panem Krzysztofem, wielkim znawcą historii Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, mogę stwierdzić, że grupa nie wystąpiła na tym festiwalu. Być może wspomniany Konkurs w Koszalinie to jakaś regionalna eliminacja do udziału w FPŻ?
4. Niestety, cały artykuł jest opisany w ten sposób, że pochodzenie (żydowskie) muzyków jest wszechobecne. Niestety, znalazło to odzwierciedlenie w tym poście.
5. Jeśli ktoś zna niezdrobniałe imiona muzyków, to proszę o kontakt.

6. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć.
7. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Sławy Mikołajczyk, Anny Cewe, Mariolaine, Krzysztofa Mikołajczaka.

Kafar

  Zespół wokalno-instrumentalny Kafar powstał w Ostrowcu Świętokrzyskim w 1975 r. Założycielem grupy był Bogusaw Kot Mazurkiewicz - instrumenty klawiszowe, trąbka, śpiew. Razem z nim formację tworzyli: Maciej Sudwoj - gitara; Tadeusz Gołasa - gitara; Mieczysław Wieczorek - trąbka; Waldemar Klimkowski - puzon; Jerzy Klusek - saksofon i Jacek Świątek - perkusja. Zespół zyskał uznanie wśród widzów.
    Formacja nagrała w Polskim Radiu Kielce 4 piosenki: "Śnij spokojnie"; "Wejdź do mnie przyjacielu"; "Spójrz w niebo" i "Katuj mnie". W tym samym roku zespół zakwalifikował się do XIII Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki Opole '75 i w koncercie "Debiuty"wykonał piosenke "Ucałuj mnie". Lider grupy, B. Kot Mazurkiewicz Bo otrzymał wyróżnienie na III Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym we wrześniu 1975 r. w katowickim spodku.
  Grupa przygotowywała podkłady muzyczne dla zespołu Gawęda, współpracowała z Jerzym Lichaczem.
  Zespół rozwiązał się po roku działalności.

Kafar (1975)
Siedzą od lewej: Bogusław Kot Mazurkiewicz, Mieczysław Wieczorek, Jacek Świątek i Maciej Sudwoj.
Stoją od lewej: Jerzy Klusek i Tadeusz Gołasa.

Źródła:
Leksykon Muzyczny Kielecczyzny - autor: Paweł Solarz (wyd. ColorPress, Kielce - 2010)
Komentarz internauty Jacek9 (komentarze pod natką biograficzną)
Informacje od Pana Jacka Świątka (perkusisty zespołu).
Zdjecie zespołu - nadesłał Pan Jacek Świątek.

[biogram uzupełniony 4.02.2015 r.]

Słowa Mistrzów

  Zespół wokalno-instrumentalny Słowa Mistrzów formował się od stycznia do lutego 1969 r w Gdyni . Czterech byłych członków grupy Czterdzieści i Cztery - bracia Leszek i Jerzy Dormanowscy, Janusz Jarzmik i Ben Ruth postanowili założyć kółko szachowe, które szybko przekształciło sie w formację muzyczną. Zespół występował w składzie: L. Dormanowski - harmonijka ustna, gitara, cytra elektryczna, śpiew, kierownik muzyczny; J. Dormanowski - gitara basowa, spiew; J. Jarzmik - gitara, spiew; B. Ruth - bandżo elektryczne, fujarka, harmonijka ustna, śpiew; Anna Szymańska - fortepian, organy, śpiew i Eryk Kulm - perkusja, śpiew.
  Grupa zadebiutowała w kwietniu 1969 r. na II Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym w Elblągu. Repertuar grupy obejmował kompozycje własne do poetyckich tekstów, między innymi Adama Asnyka ("Zaczarowana królewna"; "Ulewa"; "O czym szumią drzewa"), Juliana Tuwima  i Zygmunta Krasińskiego. Stąd nazwa zespołu. Formacja wykonywała również aktualne przeboje we własnym opracowaniu.
  Zespół był związany z sekcją młodzieżową Klubu Morskiego w Gdyni, w którym najczęściej występował dla rodzin marynarzy i rybaków.

Źródło:  Motława-Beat Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych, autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha (wyd. GKW, Gdańsk 2009) (tekst i zdjęcie)
PS.

1. Uzupełnienie biogramu bardzo pożądane. Jeśli ma ktoś jakieś materiały o zespole, wdzięczny będę za kontakt. A już wielkim zaszczytem byłaby wypowiedź choć jednego członków grupy.
2. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć.
3. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Sławy Mikołajczyk, Anny Cewe, Mariolaine, Krzysztofa Mikołajczaka.

Marrakesh i Przyjaciele - Pamięci Kasi Sobczyk

  Dzisiaj będzie nieco inaczej.
  Przedstawiam płytę CD pt. Marrakesh i Przyjaciele - Pamięci Kasi Sobczyk. Animatorem przedsięwzięcia jest syn Artystki - Sergiusz Fabian, lider zespołu Marrakesh. Płyta zawiera ostatnie nagranie K. Sobczyk (w duecie z Agatą Sierańską) - "Mój sen, moje marzenie" oraz zremaserowany przebój z lat 60-tych - "Mały książę" w oryginalnym wykonaniu. Ponadto na płycie zaśpiewali: Krzysztof Cugowski, Wojciech Waglewski, Wanda Kwietniewska Ania Rusowicz, Ania Zalewska-Ciurapińska, Marcin Ciurapiński, Dżej Dżej, Jarek Janiszewski i Agata Sierańska - wokalistka grupy Marrakesh.
  Płyta stanowi hołd syna i występujących artystów dla zmarłej wokalistki.

Polecam wysłuchanie tej płyty CD.

PS.

1. Pan Sergiusz zapowiada na jesień wydanie nowego albumu.

  Oto co pisze na stronie: http://www.radio.rzeszow.pl/rocknews/item/17748-dzieci-polskiego-big-beatu.html

Informujemy, że powstaje projekt muzyczny BACK2BEAT nawiązujący do czasów dobrego rock&rolla."Dzieci Big Beatu" wezmą udział we wspólnym projekcie płytowym.Poznali się niedawno, lecz ich losy krzyżowały się niejednokrotnie, jak losy ich rodziców.Sergiusz Fabian, syn królowej polskiego big beatu zaprosił do współpracy Natalię Niemen( córkę legendarnego Czesława Niemena), Karolinę Poznakowską (córkę Ryszarda Poznakowskiego, kompozytora najwiekszych przebojów Kasi Sobczyk, lidera grupy TRUBADURZY), Gabę Zielińską ( córkę Jacka Zielińskiego, wokalisty i skrzypka zespołu SKALDOWIE), Sebastiana Krajewskiego (syna Seweryna Krajewskiego, który rozpoczął karierę w CZERWONYCH GITARACH), oraz Maćka Wyrobka (syna wokalisty Bogusława Wyrobka).W projekt zaangażowana jest także Agata Sierańska (wokalistka zespołu MARRAKESH a prywatnie córka Waldemara Sierańskiego "KOŃ POLSKI") oraz Jarek Janiszewski, jako główny wokalista projektu( zespół CZARNO-CZARNI), który swoja charyzmą i tekstami dopełni stylowo całą płytę.

Na co dzień każdy z artystów uprawia inny rodzaj muzyki, lecz wyjątkowo na ten projekt wychodzą ze swoich muzycznych ram, wracają do korzeni, puszczając przysłowiowe "oczko" do słuchaczy.
Utwory jakie znajdą się na krążku będą traktowały o miłości, nawiązując do stylistyki lat 60 i 70 z której wywodzą się ich legendarni rodzice.

2. Tym postem chcę także uczcić pamięć dziś zmarłej mojej Mamy.

Ada Rusowicz

  Ada Rusowicz (wł. Adriana Rusowicz) - wokalistka. Urodziła się 8 września 1944 r. w Wilnie. Dzieciństwo spędziła w miasteczku Dzierzgoń koło Sztumu.  W czasie studiów śpiewała w amatorskich formacjach. W roku 1963 zdobyła wyróżnienie na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. W tym samym roku znalazła się, w działającym w ramach Niebiesko-Czarnych, trio wokalnym  Błękitne Pończochy, wzorowanym na amerykańskich żeńskich grupach wokalnych, które towarzyszyło Czesławowi Niemenowi w jego pierwszych nagraniach. W grupie początkowo śpiewały także: Maria Dziecielska i Anita Mrajska, a w późniejszym okresie A. Rusowicz towarzyszyły: Katarzyna Wasilewska oraz wymiennie Urszula Dziecielska i Maria Wit. Wartym odnotowania jest epizodyczny udział Błękitnych Pończoch w filmie "Dwa żebra Adama" (reż. J. Morgenstern, prem. 24.01.1964 r.). W grudniu 1963 r. wraz z Niebiesko-Czarnymi wystąpiła w paryskiej "Olimpii" w programie "Idole młodzieży".
  Kariera A. Rusowicz przyśpieszyła po odejściu z grupy Cz. Niemena i Heleny Majdaniec - stała się jedyną solistką grupy. Stworzyła duet z wokalistą i gitarzystą zespołu - Wojciechem Kordą (zarówno na scenie, jak i w życiu prywatnym - zawarli małżeństwo w 1971 r.). Wylansowali razem wiele przebojów, a Niebiesko-Czarni promowali nowe trendy muzyczne. Z grupą wystąpiła w filmach muzycznych  "Mocne uderzenie"  (reż. J. Passendorfer; prem. 23.03.1967.) i "Kulig" (reż. S. Kokesz; prem. 1968) oraz krótkometrażowych: "Przekładaniec" i "Mogło być inaczej". 22 kwietnia 1973 r. wystąpiła w premierze wystawionej w Teatrze Muzycznym w Gdyni pierwszej polskiej rock-opery "Naga" do której muzykę napisali W. Korda, Z. Podgajny i J. Popławski. Łącznie odbyło się 136 spektakli "Nagiej".
  Do największych przebojów wokalistki z zespołem należą:  "Duży błąd", "Za daleko mieszkasz miły", "Nie pukaj do moich drzwi", "Hej dziewczyno, hej", "Czekam na miłość"' Hallo jak się masz", "Musisz się zakochać". Z grupą koncertowała w wielu krajach: Jugosławii, NRD, RFN, Francji, Holandii, Belgii, Luksemburgu, Szwecji, Finlandii, Węgrzech, ZSRR oraz w klubach polonijnych USA i Kanady.
  Po rozpadzie Niebiesko-Czarnych w 1976 r. A. Rusowicz i W. Korda stworzyli duet Ada i Korda, a towarzyszył im zespół Horda, który tworzyli: Wojciech Michalczyk (eks Bractwo Kurkowe 1791) - gitara; Joachim Rzychoń - gitara basowa; Jan Gałkowki - pianino; Andrzej Mikołajczak (eks Test) - organy i Zbigniew Mrozowski (eks Bractwo Kurkowe 1791) - perkusja Duet wylansował kilka przebojów, w większości ze studyjną grupą Jacka Tramera - Tramer Combo, z których największym był "Masz u mnie plus". W 1979 r. Ada i Korda nagrali LP - "Masz na mnie sposób". Zespół działał do 1980 r.
  Po rozwiązaniu grupy A. Rusowicz wycofała się z działalności estradowej, poświęcając się opiece nad dziećmi: Bartłomiejem (ur. 1977 r.) i Anną (ur. 1983 r.)
  Powrót A. Rusowicz na estradę odbył się w lipcu 1986 r. podczas wspomnieniowej imprezy Old Rock Meeting oraz w roku następnym w ramach koncertu "Przeżyjmy to jeszcze raz" z okazji 25-lecia powstania Niebiesko-Czarnych.
  A. Rusowicz zginęła 1 stycznia 1991 r. w wypadku samochodowym. Została pochowana na Cmentarzu Miłostowskim w Poznaniu.
  Niebiesko-Czarni uczcili pamięć zmarłej wokalistki zbierając się 10 października 1992 r. w Poznaniu na "Koncercie dla Ady".

Ada Rusowicz

Źródła:   "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995) ;
       Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej autor - Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ Warszawa, 2003);
       http://muzyka.onet.pl/publikacje/zwyczajnie-cudowna-dziewczyna,1,5115993,wiadomosc.html
       Wikipedia

     Zdjęcie: książka - Mocne uderzenie. Niebiesko-Czarni - autor Marek Gaszyński (wyd. Prószyński i S-ka)

PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane. Spis nagrań płytowych będzie, ale terminu nie mogę określić. Do wykonania spisu nagrań radiowych w ramach duetu Ada i Korda oraz piosenek solowych potrzebna będzie pomoc. Rozgłośnie, niestety, milczą na zadawane pytania.(Oprócz Gdańska...)
2. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć.
3. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Anny Cewe, Mariolaine, Krzysztofa Mikołajczaka.

Odłam

  Zespół wokalno-instrumentalny Odłam powstał w Sopocie w 1967 r. Inicjatorami załozenia grupy byli Miłosz Irsa - gitara basowa i Roman Wakuła - gitara. W skład formacji wchodzili także: Jerzy Chyła - gitara, śpiew; Adam Koperwas - gitara; Eryk Kulm - perkusja i Barbara Skwarczyńska - śpiew. Kierownikiem organizacyjnym był Piotr Hubner.
  Zespół zadebiutował w 1968 r. w sopockim klubie "U Jurasa". Formacja Wystartowała w "I Festiwalu Amatorskich Zespołów Młodziezowych o Złotą Gitarę - Non-Stop '68", jednak bez powodzenia. Grupa występowała w wielu trójmiejskich klubach: "Pod Sceną", "Pawilon", "Mechanik", "Medyk", "Wysepka", "Kwadratowa", "Rudy Kot", "Lastadia" i "Dom Rzemiosła". Zmieniali się perkusiści - po odejściu E. Kulma z grupą grał Piotr Stajkowski, którego z kolei zastąpił Adam Krajewski.
  W 1969 r. zespół dokonał nagrań dla Gdańskiego Oddziału Telewizji Polskiej oraz Gdańskiej Rozgłośni Polskiego Radia. Były to trzy kompozycje Jerzego Chyły do tekstów polskich poetów. Poza własnymi utworami grupa w wykonywała kompozycje z repertuaru Polan, The Artwoods i Deep Purple.

Źródło:  Motława-Beat Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych, autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha (wyd. GKW, Gdańsk 2009) (tekst i zdjęcie)

PS.

1. Uzupełnienie biogramu bardzo pożądane. Jeśli ma ktoś jakieś materiały o zespole, wdzięczny będę za kontakt. A już wielkim zaszczytem byłaby wypowiedź choć jednego członków grupy.
2. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć.
3. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Anny Cewe, Mariolaine, Krzysztofa Mikołajczaka.

Pomorzanie (gdyńscy)

  Zespół wokalno-instrumentalny Pomorzanie powstał w Gdyni na początku 1967 r. z inicjatywy Wiesława Wodyka. W grupie znaleźli się głównie muzycy grający wcześniej wraz z liderem w formacjach Apacze i Korybanty. W skład zespołu wchodzili: Paweł Jankowski - gitara; Bogdan Nawrocki - gitara; Tomasz Mikulski - gitara; Romuald Godziniec - perkusja i W. Wodyk - śpiew.
  Repertuar zespołu składał się głównie z kompozycji W. Wodyka, stylistycznie nawiązujących do muzyki bluesowej. Do najbardziej udanych należały piosenki "Czekaj na mnie" i "W starej cegielni". Poza tym grupa wykonywała standardy bluesowe zagranicznych wykonawców - formacji The Cream, Them i Johna Mayalla.
  Od strony technicznej zespół wspomagał Piotr Madziar, wówczas student elektroniki Politechniki Gdańskiej, który skonstruował dla Pomorzan aparaturę nagłaśniającą.
  Skład grupy ulegał zmianie - w 1968 r. R. Godziniec został zastąpiony na perkusji przez Andrzeja Gąsowskiego, a po odejściu P. Jankowskiego do formacji przyszedł Andrzej Kulowski - wiolonczela. W 1969 r. skład zespołu uzupełnił Krzysztof Duda - organy.
  Grupa zakończyła działalność w 1970 r.

Źródło:  Motława-Beat Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych, autorzy: Roman Stinzing, Andrzej Icha (wyd. GKW, Gdańsk 2009) (tekst i zdjęcie)

PS.

1. Uzupełnienie biogramu bardzo pożądane. Jeśli ma ktoś jakieś materiały o zespole, wdzięczny będę za kontakt. A już wielkim zaszczytem byłaby wypowiedź choć jednego członków grupy.

Jacy Tacy

  Zespół wokalno-instrumentalny Jacy Tacy powstał w Kielcach w 1962 r. Działał przy klubie "Budowlani", którym kierował zafascynowany kulturą Henryk Kaczmarczyk. Grupę tworzyli: Janusz Hombek - gitara; Andrzej Skrobacz - gitara basowa; Zdzisław Ksel - gitara; Marek Sordyl - perkusja; Jerzy Rutkowski - saksofon tenorowy (później zastąpił go Witold Gawron). Po półtora roku po rozpoczęciu wspólnego grania do zespołu dołączył Stanisław Kumiga - instrumenty klawiszowe.
  Jacy Tacy występowali na wielu festiwalach, między innymi podczas Centralnego Zgrupowania Zespołów Artystycznych w Świnoujściu w 1965 r. Wtedy W. Gawron grający na saksofonie otrzymał specjalną, indywidualną nagrodę dla najlepszego muzyka. Grupa gościła też na przeglądach w Zielonej Górze, Szczecinie.
  Z zespołem okazjonalnie śpiewały także solistki: Marta Gorgoń, Liliana Para, Alina Maliszewska, Grażyna Sobczyk, Halina Zielińska. Teksty dla zespołu pisał Ryszard Podlewski Z Polskiego Radia Kielce.
  Z powodu różnicy zdań pomiędzy poszczególnymi muzykami Jacy Tacy zakończyli działalność w 1967 r.



Jacy Tacy (fot. H. Kaczmarczyk)

Źródło: Leksykon muzyczny Kielecczyzny - autor: Paweł Solarz (wyd. ColorPress, Kielce - 2010) (tekst i zdjęcie)

PS.

1. W książce autor pisze także: "Po jednym z występów tak się Jacy Tacy spodobali sekretarzowi (dziś trudno ustalić kto to był i skąd), że specjalnie dla nich przywieziono organy NRD-owskiej produkcji prosto z hal targów poznańskich. Za osiągnięcia zespół otrzymał też perkusję wykończoną masą perłową z deputatu Ministerstwa Kultury oraz gitary robione w Brzegu. Podobnie jak u Bezimiennych były koloru czerwonego."
  Zamieszczam ten cytat w post scriptum jako ciekawostkę ponieważ nie ma tu żadnego konkretu, a tylko stwierdzenia z cyklu "podobno". Ile w tym prawdy, a ile koloryzowania wspomnień przez muzyków nie wiem. Jeśliby było to podane z datami, miejscami i nazwiskiem to stanowiłoby ciekawy obrazek z tamtych czasów.

2. W źródle jest fotografia grupy, która ma wymiary 3,5x5 cm. I tu ją zamieszczam.
3. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć.
4. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Anny Cewe, Mariolaine, Krzysztofa Mikołajczaka

Katarzyna Sobczyk

  Katarzyna Sobczyk (wł. Kazimiera Sawicka, z domu Sobczyk) - wokalistka. Urodziła się 21 lutego 1945 r. w Tyczynie. Debiutowała w 1961 r. w Koszalinie jako wokalistka amatorskiej grupy Biało-Zieloni, która działała przy Wojewódzkim Domu Kultury. Współpracowała też z zespołem estradowym Karmazyn. W szkole muzycznej zaczęła występować z chórem Collegium Musicum, koncertując w Polsce i za granicą. Karierę muzyczną zaczęła od występów z gitarą i piosenki "Sekwana zakochana". W okresie studiów występowała z zespołem Lelum Polelum. W 1963 r. odniosła sukces na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie i znalazła się w Złotej Dziesiątce. Na krótko związała się z wrocławskim zespołem Nastolatki Aleksandra Nowackiego.
  Podczas I KFPP w Opolu (1963) zadebiutowała publicznie jako wokalistka zespołu Czerwono-Czarni. Wkrótce stała się najciekawszą solistką grupy, czego potwierdzeniem są nagrody z festiwali opolskich: w 1964 r. - I nagroda w kategorii piosenka rozrywkowa i taneczna na II KFPP za piosenkę "O mnie się nie 

martw"; w 1965 r. - I nagroda w kategorii piosenka rozrywkowa na III KFPP za piosenkę "Nie wiem czy to warto"; w 1966 r. - Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na IV KFPP za piosenkę "Nie bądź taki szybki Bill"; w 1967 r. - Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Opola na V KFPP za piosenkę "Trzynastego". Z grupą K. Sobczyk wylansowała także przeboje: "Był taki ktoś"; "Mały książę"; "To nie grzech"; "Cztery maki". Z Czerwono-Czarnymi koncertowała w kraju i za granicą, m. in. w USA, Kanadzie, Czechosłowacji, NRD, ZSRR i na Węgrzech. Z grupą nagrała kilka "czwórek" i trzy LP.
  W sierpniu 1969 r. wraz z mężem, Henrykiem Fabianem i Karin Stanek odeszła do występującej w Polsce czeskiej grupy The Samuels. Od początku 1970 r. śpiewała w utworzonym przez Ryszarda Poznakowskiego zespole Wiatraki. Zespół wylansował przeboje: "Polskie wiatraki"; "Beskidzkie świątki"; "Nocą"; "Zakochamy się któregoś dnia", by rozwiązać się w roku następnym. Dla K. Sobczyk było to rozstanie się z nurtem polskiego bigbitu.
  K. Sobczyk rozpoczęła karierę solową. W latach 70-tych i 80-tych występowała podczas FPŻ w Kołobrzegu. W 1980 r. została laureatką Złotego Pierścienia kołobrzeskiego festiwalu.  Na przełomie lat 70-tych i 80-tych wraz z mężem koncertowała w USA, potem wróciła do Polski. W 1986 r. pojawiła się w Sopocie podczas koncertu "Old Rock Meeting". Wkrótce potem wraz z grupą Papa Dance nagrała nową wersję swojego przeboju "Był taki ktoś". Dla firmy Brawo zarejestrowała nowe wersje swoich starych przebojów, które wydano na kasecie "Kasia to właśnie ja" (Brawo P 125, 1992).
  Od 1992 roku przebywała w Chicago, gdzie nagrała dwie płyty solowe: "Ogrzej mi serce" oraz "Niewidzialne". Śpiewała w klubie Polonez, Cardinal Club w Nowym Jorku, w Detroit, na Florydzie. W 2008 r. ciężko chora K. Sobczyk wróciła do Polski. 14 grudnia 2008 roku wystapiła w programie telewizyjnym "Szansa na sukces" wraz z Ryszardem Poznakowskim.
  Zmarła 28 lipca 2010 r. w warszawskim Hospicjum Onkologicznym Świętego Krzysztofa na Ursynowie. 4 sierpnia 2010 r. została pośmiertnie odznaczona przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Pogrzeb piosenkarki odbył się 5 sierpnia 2010 r. na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Katarzyna Sobczyk

Źródła: "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCN 'N' ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. Rock Serwis Kraków, 1995) ;
       Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej autor - Ryszard Wolański (wyd. Agencja Artystyczna MTJ Warszawa, 2003);
       http://www.poczciarz.eu/Biografie/Katarzyna_Sobczyk.php (tekst i zdjęcie);
       wikipedia
         Zdjęcie dzięki uprzejmości: http://omuzyceblog.wordpress.com/2012/07/02/kasia-sobczyk-5/

PS.

1. Uzupełnienie biogramu mile widziane. Szkic do dyskografii wkrótce.
2. Szukam wszelkich informacji o Januszu Godlewskim, szczególnie przed debiutem Czerwono-Czarnych oraz po odejściu z Chochołów wiosną 1965 r. Warto tego artystę przypomnieć. 
3. Szukam także informacji na temat innych artystów: Marka Szczepkowskiego, Juliusza Wystupa, Anny Cewe, Mariolaine, Krzysztofa Mikołajczaka